Doorgaans vermijd ik de programma’s rond de Top 2000. Het is zo’n belegen evenement, eenzijdig gericht op grijs gedraaide rock, niet echt mijn muziek. Maar voor de Top 2000 Quiz (NPO 3) maak ik een uitzondering. Het verband met de jaarlijkse hitlijst is losjes, er is ook ruimte voor bijvoorbeeld hedendaagse pop, en de sfeer is echt goed. Verder vind ik het heerlijk om de hele tijd de goede antwoorden naar het scherm te schreeuwen, vooral als de kandidaten het niet weten. Miles Davis! Lou Reed! Noel Gallagher!
Zondag was de finale, gewonnen door musical-actrices Bettina Holwerda en Anne-Marie Jung. Maar zoals dat gaat bij goede tv-spellen is dat niet zo relevant. Ook Heel Holland Bakt (NPO 1) had zijn finale, de kandidaten moesten een winterse bruidstaart van vijf lagen maken. „Le grand spectacle!” De taarten zagen er een beetje rommelig uit. Eentje stond scheef. Het had wel wat. Kandidaat Elise, arts in opleiding op de spoedeisende hulp, won de eindstrijd. Hoewel ze alle rondes vrijwel foutloos presteerde, was zij de hele tijd zenuwachtig: „Wat sta ik ook alweer te doen? O ja, te janken boven een kom met eieren.”
Medialogica (NPO 2) had een verhelderende uitzending over het Amsterdamse studentenprotest in mei tegen de genocide in Gaza. Veel kopstukken kwamen aan het woord, pratend vanuit hun eigen kamp, vergoeilijkend over het eigen wangedrag. Demonstranten wierpen barricades op, waren vijandig tegen de rechtse pers, verzamelden stenen en richtten vernielingen aan. De politie trad gewelddadig op.
Is het wangedrag van beide kanten tegen elkaar weg te strepen? Nee. Geweld van de staat tegen de eigen burgers is altijd ernstiger. Toch haalt politiegeweld zelden het nieuws, en het heeft vrijwel nooit gevolgen. Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam, verder eloquent en eerlijk, fietste er omheen. „Een heel erg akelig gezicht”, vond ze het. En het moest onderzocht worden. Verder zei ze dat de politie wel móest ingrijpen omdat „de situatie gevaarlijk” zou zijn geweest. Maar het had er de schijn van dat de situatie pas gevaarlijk werd toen de ME begon te slaan.
Beeldvorming
Helaas bleef veel liggen. Waren er provocateurs aan het werk? Kaapten militante types de demonstratie? Ik was wel benieuwd naar de groep die in het UvA-gebouw vernielingen aanrichtte: zwart gekleed, gemaskerd en opererend als een strakke, doelgerichte eenheid. Heel anders dan de aanwezige UvA-studenten. En hoe zat het met de activist die ammonia naar de politie gooide? Beiden kwamen niet aan bod.
Het blijft jammer dat Medialogica eigenlijk zelden doet waar het voor bedoeld is: de beeldvorming van spraakmakend nieuws uitpluizen. In plaats daarvan geeft het liever een terugblik op de gebeurtenis zelf. Het zou zo verhelderend kunnen zijn om eens de berichtgeving over de actie onder de loep te nemen, die nogal afweek van wat ik bijvoorbeeld zag op sociale media. Dit keer kwamen wel de reacties van de politici aan bod, die het protest wegzetten als een actie van „antisemitisch tuig van de richel”.
Twee demonstratieleiders constateerden dat juist het escaleren van een actie de publiciteit oplevert waar ze naar zoeken. „Als er een barricade wordt opgeworpen, dan stuurt de NOS zijn oorlogsverslaggever.” Hoe harder de politie op je hoofd slaat, des te meer aandacht je krijgt. Een nadeel: hierna gaat het gesprek over de middelen, terwijl het doel – in dit geval aandacht voor het lot van de Palestijnen – uit het zicht verdwijnt.
