De grootste verrassing was dinsdag weggelegd voor het panel van Ongehoord Nieuws (ON). Zo rond kwart voor één, midden in een reportage over hoe we „verzeild zijn geraakt in een informatieoorlog”, moest de uitzending plots worden onderbroken voor een extra NOS Journaal. Maar na twee minuten waarin het beeld enkel werd gevuld door een groot ON-logo dat rondjes om zijn as draaide, werd er gewoon weer teruggeschakeld naar presentator Tom de Nooijer. Een verrassend foutje vanuit Hilversum, liet De Nooijer wat bitter weten. „Zou het te maken hebben met dingen die we zeiden”, vroeg tafelgast Thierry Baudet zich grijnzend af; „dat Hilversum dat toch wat vervelend vond?”
Een meer voor de hand liggende oorzaak lijkt dat de NOS verrassend nieuws te verkondigen had – dermate verrassend dat het zo snel mogelijk bij de kijker moest belanden, met de nodige chaos in de tv-planning tot gevolg. Zelfs het middelpunt van de verrassing toonde zich verrast: de kersverse premierskandidaat Dick Schoof. „Het zal voor velen een verrassing zijn dat ik hier sta”, zou hij die avond zijn persconferentie beginnen. „Die verrassing geldt eigenlijk ook voor mij.”
„Verrassing” zou je de meest accurate manier kunnen noemen om de tv-dag van dinsdag mee samen te vatten. Vanaf het moment dat de eerste NOS-pushmelding oppopte over Schoofs beoogde premierschap, om twee minuten voor één, dook het woord in journaals, talkshows en persco’s in veel gedaantes op.
Voor sommigen zat de Schoofiaanse verrassingsfactor hem in het feit dat ze geen idee hadden wie de beste man was, bleek uit voxpopjes die in verschillende programma’s opdoken. De NOS toog om dat te illustreren speciaal af naar Nijmegen (‘Nimma’ voor intimi), om daar aan studenten te vragen of zij wel wisten dat de nieuwe premierskandidaat daar meer dan veertig jaar geleden had gestudeerd. Het verrassende antwoord: nee, dat wisten de studenten niet.
Wat was er gebeurd?
Gelukkig was voor datzelfde journaal nog iemand opgetrommeld die dat wél wist, namelijk een oude studievriend van Schoof. Maar zelfs híj was verbaasd over de nieuwe route die zijn BFF was ingeslagen. „Vorige week maandag hebben we het er nog samen over gehad: is dat torentje niks voor jou?”, vertelde hij. „‘Nee’, zei hij toen; ‘absoluut niet’. Dus er moet iets heel ergs zijn gebeurd de afgelopen dagen.”
Wat dat erge evenement dan ook mocht zijn, het zal waarschijnlijk niet veel erger zijn geweest dan de woordgrapjes die Schoof dinsdag te verduren kreeg. Er was geen programma dat het kon laten om de ‘Schoof-schuivenconnectie’ te laten liggen: van „Onduidelijk is wie Schoof naar voren heeft geschoven” en „Hij schoof moeilijke vragen makkelijk van zich af” tot „Dick schoof vandaag niet aan”. („Die kan wel hè”, vroeg Jeroen Pauw toen hij dat laatste grapje had gemaakt, maar aan zijn tevreden hoofd viel af te lezen hoe hij allang had besloten dat het antwoord ‘ja’ was.)
Heel verrassend waren die woordgrapjes tegen het eind van de avond niet meer. Maar het was dan ook moeilijk om het Ongehoord Nieuws-moment te overtroeven. Een live-uitzending die om onduidelijke redenen wordt onderbroken – precies op het moment dat er een item op het programma staat waarin ‘geheime’ (des)informatie wordt gedeeld – waarna kan worden gespeculeerd over ingrijpen van hogerhand… dat zie je niet vaak. En op papier natuurlijk al helemaal niet. Zelfs als ik, ter voorbereiding op de btw-verhoging op kranten waar het toekomstige Kabinet Schoof I op afkoerst, hier zou aankondigen te delen hoe je de digitale betaalmuur rond deze column omzeilt (lees verder voor drie geheime tips!), zou ik vast niet plots worden afgeka–
