‘Prins Plankgas’ moest de avond redden. Laurent – de rebelse prins, de documentaire over de Belgische prins en snelheidsduivel Laurens Benedikt Boudewijn Maria van Saksen-Coburg, was zondag na veel gezap het laatste toevluchtsoord.
Want uw tv-recensent van dienst had het zich stellig voorgenomen: één week, één klein weekje maar, zonder verwijzingen naar de laatste formatieperikelen. Persoonlijk heb ik sinds kort hooguit twee gedachtesprongen nodig om vanuit ieder willekeurig onderwerp weer in de huidige chaos van het Binnenhof te belanden, van het EK naar nationalisme naar Marjolein Faber; en die preoccupatie is voor niemand goed – recensent noch lezer. De nieuwsconsument is immers al overprikkeld genoeg: in het Digital News Report 2024 viel vorige week nog te lezen dat liefst 40 procent van de respondenten de lading nieuws die ze heel de dag over zich heen kregen vermoeiend vond.
Dan mag een tv-rubriek best even een klein baken van rust bieden. Maar welke programma’s lenen zich daarvoor? Natuurprogramma’s, misschien – met onder meer Vroege Vogels (BNNVARA) en Wild Scandinavia (EO) was er zondag keuze zat. Maar wanneer je je overgeeft aan prachtige beelden van (in het geval van Vroege Vogels) rij na rij aan rosse grutto’s in het Texelse Marsdiep, is daar toch altijd het moment dat je erop gewezen wordt hoe dit type getijdengebieden pijnlijk onder druk staat. Grutto’s, natuurbehoud, klimaatbeleid – voor je het weet sta je in gedachten alweer met één been in Den Haag.
Een laagdrempelig sportprogramma dan maar? Bij VI Oranje (Talpa) was er zowaar voor de tweede keer in amper een week tijd ruimte voor kritiek op beoogd ministers; ditmaal uit de mond van Olcay Gulsen, die onder meer moeite had met de controversiële prinsenvlagspeld („het NSB-pinnetje”) van Reinette Klever (PVV, beoogd minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingshulp). Op X mocht Gulsen daar onmiddellijk de voorspelbare stroom haat voor in ontvangst nemen van anti-wokeridders, die in een verrassende turn of events ook meteen VI tot linkse bagger bombardeerden. Links, rechts, kabinet – ook dit ging ‘m niet worden.
Een kalm praatprogramma voor weldenkenden, dan maar? Het Filosofisch Kwintet (HUMAN) ging aan de slag met het thema ‘rechtsstaat en geweld’. Nee, dit schoot echt niet op zo.
Prins in een snelle auto
En toen was daar dus plotseling Laurent. Als een prins op het witte paard – of liever: in een snelle auto – kwam hij de hoek om gesjeesd op NPO2, waar deel twee van het vierluik over de opmerkelijke royal laat op de avond werd uitgezonden. Het perfecte excuus voor een mentaal uitstapje naar de zuiderburen, ver van Den Haag en omstreden ministers.
Nadat in de eerste aflevering de lastige jeugd van Laurent was uitgelicht, en de moeizame band met zijn familie, stond de tweede aflevering in het teken van de status van publiekslievelingetje die de prins in de jaren negentig genoot. De rebelse Laurent wist zijn weg naar de media toen goed te vinden. „Hij gaf zijn nummer aan eender wie”, zei journalist Mario Danneels. „Zeker aan vrouwelijke journalistes die bevallig en blond waren.” (De prins bleek ook een behoorlijke casanova.)
Maar waar zijn tegendraadse gedrag hem aanvankelijk een sterrenstatus opleverde, keerde de publieke opinie zich tegen Laurent toen de affaires zich opstapelden. Zo kreeg hij het naar verluidt eens voor elkaar om zeven verkeersboetes te verzamelen in een week tijd, en werd hij door toenmalig premier Guy Verhofstadt ter verantwoording geroepen toen hij met ruim twee keer de toegestane maximumsnelheid – vroem vroem! – over de ringweg rond Brugge reed.
Ho, wacht even: maximumsnelheid, 130 kilometer per uur, hoofdlijnenakkoord… hè, verdorie – toch weer terug op het Binnenhof. Het spijt me, beste lezer. Ik heb het geprobeerd.
