Een stemmetje in mijn verder goeddeels republikeinse hoofd zei woensdagavond: hadden we de Koning nog maar om de formatie vlot te trekken, net als vroeger. Want zonder de gekroonde scheidsrechter, zo bleek al tijdens de vorige twee formaties, gaat het rommelig en traag. De drie overgebleven formatiepartijen kwamen woensdag in verbijstering bijeen. Partner Pieter Omtzigt had het per appje uitgemaakt en liet zich de hele dag niet meer zien. De NSC-leider zat naar verluidt oververmoeid thuis.
Uit arren moede trok het Achtuurjournaal naar Oldenzaal om beteuterde Omtzigt-stemmers te spreken. In het koffiehuis hadden ze cappuccino’s met de beeltenissen van Omtzigt en Wilders in het schuim. Ook EénVandaag stelde dat zijn kiezers teleurgesteld waren. Maar met de stem van het volk kun je alle kanten op; Nieuwsuur concludeerde juist dat de aanhang begrip had voor Omzigts vertrek.
Maar goed, de Koning dus. Waarom hebben we die ook al weer? Nederland werd in 1581 juist gesticht als trotse republiek van burgers die zichzelf bestuurden. De historische reeks Het verhaal van Nederland – Oranje Nassau (NPO 1) legt uit hoe die adellijke familie met Nederland verweven raakte.
Het eerste deel ging over Willem van Oranje. Dit tweede deel ging over de opvolgingskwestie die werd gewonnen door zoon Maurits. Een land zonder Koning was een nieuwigheid in die tijd en miste daardoor wat aanzien. Daarom probeerden de separatisten te laten zien dat ze ook heus wel een soort van koninklijk huis hadden. Dat moest Oranje-Nassau worden: graven met pretenties.
Dit is het tweede seizoen van Het verhaal van Nederland. In het eerste seizoen ging presentator Daan Schuurmans met zevenmijlslaarzen door 17.000 jaar vaderlandse geschiedenis. Dat hebben we dus al gehad waardoor de nieuwe reeks scherper kan kiezen. Zo sloeg deze aflevering Oldenbarnevelt en de Bestandstwisten over en richtte zich op twee ietwat vergeten kinderen van Oranje. Die specialisatie is zeker winst. Ook de vreemde vorm voelt nu vertrouwder aan: Schuurmans wandelt in hedendaagse vrijetijdskleding door historische scènes heen terwijl hij het verhaal vertelt. Dit is sterke historische televisie die ook nog veel kijkers trekt.
Vergrijzing
Het aanstaande kabinet ziet migratie en bestaanszekerheid als de belangrijkste kwesties van Nederland maar vergrijzing is eigenlijk een veel groter probleem, zo blijkt uit De toekomst is grijs (NPO 2). Deze vijfdelige reportagereeks van Omroep MAX meldt dat in 2040 een kwart van de bevolking boven de 65 jaar zal zijn. Om al die bejaarden te verzorgen zou een derde van de anderen in de zorg moeten werken.
Het eerste deel van de reeks ging over huisvesting. De bejaardenhuizen zijn afgeschaft door het kabinet-Rutte II waardoor mensen tot op hoge leeftijd in hun eigen huis moeten blijven. Zo houden ze niet alleen veel grote huizen bezet, waar jongere mensen naar snakken, ze vergen ook veel van de mantelzorgende familie. De oplossing ligt voor de hand: bejaardenhuizen terug. In Rotterdam, zo meldde het programma, hadden ze dat al stiekem gedaan. Het nieuwe bejaardenhuis heet ‘thuiszorgflat’.
De ouderen vereenzamen in hun grote huizen, benadrukte het programma. We zagen Greet, Roelie en Toos het kaartspel Skip-Bo spelen terwijl ze een verontrustend gesprek voerden: „Als ze zeggen: wil je een spuitje hebben, zeg ik ja.” Een andere eenzame man vertelde dat hij de hele dag televisie keek: „Poppetjes, bewegingen, geluiden.” Ouderen kijken massaal televisie. Dat is dan weer goed nieuws voor de publieke omroep, in het bijzonder voor seniorenomroep MAX.
