Wat wil de man? Een vrouw, een huis, een gezin dat hij wil onderhouden, beschermen en leiden. Zeg ik het zo goed? Ja, vindt de helft van de Nederlandse mannen tussen de 18 en 35 in de steekproef van de EO over mannelijkheid. Zo moet het, zo hoort het, zo wás het. Want 60 procent van de mannen vindt dat mannelijkheid tegenwoordig onder druk staat, en de helft vindt ook dat de maatschappij vervrouwelijkt. Daar ligt een impliciet oordeel onder, lijkt me. De man mag geen man meer zijn, en mannen pikken dat niet meer.
Twee medium-mannelijke mannen en één vrouw onderzoeken namens de EO wat mannelijkheid is in Dit is de kwestie. Verslaggever Joram Kaat, door zijn eigen vrouw betiteld als fashion boy, bezoekt een trainingsdag van de United Brotherhood. Jonge mannen gaan kopje onder in een vijver, hollen met balken en volle jerrycans over een bospad en worstelen elkaar tegen de grond. Joram schrikt van de masculiene mentaliteit. Het leven is te comfortabel, zegt oprichter Joel Longayroux van de broederschap. Mannen worden fysiek noch mentaal uitgedaagd, ze kennen hun kracht en hun karakter niet. „Onder het comfort broeit zwakte.” Zwakte die leidt tot uitstelgedrag, tot relatieproblemen en daarmee tot depressies.
Verslaggever Kefah Allush is ondertussen bij Jens van Tricht, die zegt dat mannen als groep onderling meer van elkaar verschillen dan van vrouwen. Hij heeft niet zoveel op met sekseverschillen. Zelfs eten delen we in mannelijk en vrouwelijk in, zegt hij. Een vrouw drinkt thee, een man koffie. Zij eet vis, hij vlees. Een ober zal een biertje bij de man neerzetten, de wijn bij de vrouw. Hij vindt: gender is een constructie, en ‘het’ beeld van ‘de’ man is fluïde. Heeft Kefah Allush meteen antwoord op de vraag wat zijn „sjaaltje, oorbellen en krulletjes” over hem als man zeggen.
Ook Margje Fikse probeert grip te krijgen op wat mannen aantrekt in ‘mannelijkheid’. Ze komt terecht bij holistisch coach Nick Alper, adept van mannenfluisteraars als Andrew Tate en Jordan Peterson. De nadruk ligt bij hem op fysieke kracht en mentale weerbaarheid. Daadkracht die hij dicteert als een handleiding man-zijn: ga als eerste het restaurant binnen, kies direct uit waar jij wil zitten, jij neemt de jas van je vrouw aan en schuift haar stoel aan, niet de ober.
Wat de vrouw wil, was vorige week onderwerp van Dit is de kwestie. Waar de man moet uitzoeken wat zijn rol is, wéét de vrouw wat ze moet doen. Zegt Jordan Peterson, en hij weet het precies: de vrouw zorgt voor haar man, de kinderen en het huishouden. De hele rolverdeling is in de war sinds vrouwen zo nodig een baan moesten. Vinden mannen, en sommige vrouwen ook. In navolging van hun Amerikaanse zusters noemen ze zich tradwives, traditionele echtgenotes die ervoor kiezen thuis bij de kinderen te blijven.
Moeten ‘we’ dat willen, vraagt de EO zich af. ‘We’ hebben toch niet voor niets op de barricades gestaan? Ik wist niet dat zij daar ook stonden. Fikse bezoekt drie vriendinnen in een huis waarop met grote letters staat Jesus saves. Geen feministisch bolwerk, lijkt me. In de keuken een kinderschare, de moeders aan het aanrecht. Eén van hen bekent dat ze ooit gewerkt heeft, op een notariskantoor, en het nog leuk vond ook. Toen ze trouwde ging ze minder werken, toen er nog een kind kwam stopte ze. Vrouwen moeten hun mannen liefhebben en dienen. Zo stond het in haar bijbel. Moet haar man na een dag hard werken zelf eten koken, dan is ze hem niet tot hulp.
Wat moeten we hier nu mee? Ik ook die enquête over traditionele rolverdeling invullen op de EO-site. Mijn score: ‘een beetje van dit en een beetje van dat’. Nee, dáár schieten we wat mee op.
Leeslijst
