N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
De laatste bladzijde Tim Meijerink was een bekende, immer vrolijke stamgast van de queerscene in Utrecht. Hij kon steeds beter over zijn gevoelens praten.
Op vakantie in Slovenië stonden de kleine Tim Meijerink en zijn opa eens bij een riviertje. Waar gaat dat water allemaal heen, vroeg Tim. Eerst naar de Sava, dan de Donau, en dan komt het in de Zwarte Zee, antwoordde opa. Tim gooide een blaadje in de rivier en stelde zich voor waar dat allemaal langs zou drijven: kastelen, het circus, misschien wel dinosauriërs.
De fantasie van Tim was misschien aangeboren. Het gevoel voor droge humor deelde hij immers ook met zijn ouders, die eclectische muzieksmaak, zoals Dead Can Dance, had zijn vader ook. Maar, zeggen zijn oom, collega’s en vrienden van Tim, die begin maart op 37-jarige leeftijd plotseling overleed, met zijn fantasie beschermde hij zich ook tegen de boze buitenwereld.
Rond zijn twaalfde gingen de ouders van Tim uit elkaar. Daarna was hij regelmatig alleen thuis. Hij was vaak bij opa en oma, maar die overleden korte tijd later.
In die tijd zag hij tante Aranka Wijnbeek vaak. Een erudiete, kunstzinnige vrouw, conservator bij het Stedelijk Museum in Zwolle, die Herman Brood goed kende. Ze woonde in een enorm huis met de meest uiteenlopende kunst en spullen, van een koningshuiscollectie tot een stukje baard uit haar Sinterklaasmuseum. Toen ze in 2021 overleed, liet ze alles aan Tim na.
Tegen die tijd was Tim uitgegroeid tot een bekende, immer vrolijke stamgast van de queerscene in Utrecht. Hij was dj en vrijwilligerscoördinator bij PANN, dat jongerenfeesten organiseert in Tivoli. Hij blies de maatschappelijke tak van PANN nieuw leven in, met voorlichtingen op scholen en het spel ‘Wie is hen?’ – waarbij je niet mag vragen ‘Is het een man?’ of ‘Is het een vrouw?’ Hij won het COC Songfestival, als helft van het muzikale duo Het Verdriet van Drenthe.
„Tim had een neusje om mensen bij elkaar te brengen”, zegt Albert Meijer, de andere helft van Het Verdriet van Drenthe. „Er waren vaak nieuwe gezichten, niet zelden mensen met wie hij had gedatet.” Dacht je met hem alleen af te spreken, had hij altijd nog wel anderen uitgenodigd, zegt vriendin Marieke Hesseling. Het is misschien daarom dat Tim ondanks zijn moeilijke jeugd een stabiel mens is geworden, denkt ze. „Hij verzamelde mensen om zich heen op wie hij kon leunen.”
Met zijn humor was Tim de spil in zijn vriendengroep ‘De Zussen’, een verwijzing naar zijn ‘gekozen familie’, van wie de leden stuk voor stuk door Tim bij elkaar waren gebracht. Verenigd in het queer-zijn, grapjes en creativiteit. Ze vieren Kerst samen, themafeesten, en maken quizzen en escape rooms voor elkaar.
Alter ego’s
Op vakantie kwam niet zelden Tims alter ego Monsieur Bavarois naar boven, een wat vunzige, archaïsch sprekende docent Frans, die deed alsof hij zijn leerlingen gidste op studiereis. Met Albert Meijer veranderde Tim soms in het rechercheursduo Grijpstra en De Gier, bijvoorbeeld als ze aankwamen bij een huisfeestje. Dan zeiden ze dat de buren overlast hadden gemeld.
„Het was altijd dezelfde Tim, maar die nam steeds een gekke wending”, zegt vriendin Hesseling. „Hij maakte van alles een spel.” Als je bij hem thuis terugkwam van de wc, moest je auditeren. Hij had allerlei soorten uilen in huis. „Niet omdat hij echt iets met uilen had”, zegt Meijer, „maar omdat hij het waardevol vond dat mensen hem daarmee verbonden.” PANN-voorzitter Maartje Bakker werd even aan het twijfelen gebracht toen het bestuur ná zijn dood nog een mail van hem kreeg over inclusief taalgebruik. Die bleek ingepland.
„Met talent, overtuiging en taal zette hij de wereld naar zijn hand”, zegt ‘zus’ Yoeri Knijnenburg. Dat houdt in dat Tim „overal potentie zag”. „Hij liet zich niet tegenhouden door een gebrek aan ervaring.” Als je je een dj noemt, dan ben je een dj. Het Verdriet van Drenthe repeteerde eigenlijk nooit.
Pride Utrecht
Tim leek dan ook alles te kunnen. Hij richtte de studievereniging op van culturele maatschappelijke vorming aan de Hogeschool Utrecht. Hij gaf workshops tijdens het jeugdtheaterfestival Tweetakt, werkte bij Dropstuff, dat interactieve kunstwerken en ervaringen ontwerpt voor musea en festivals, hij gaf les bij zijn oude opleiding. „Hij wás de opleiding”, aldus opleidingsmanager Aart van der Maas. „Hij hoefde die haast niet af te maken; hij kon het al.”
Tim was afgelopen september begonnen aan de master community development, waarin studenten leren om „groepen mensen bij elkaar te brengen om tot verandering te komen”. Zijn afstudeerproject zou de Pride Utrecht zijn, waarover discussie is over wie mag bepalen hoe die eruit moet zien. „Ik denk dat dat een van de grootste verliezen van Tim is”, zegt Albert Meijer. „Wat had hij nog veel kunnen betekenen voor de stad.”
Wat kon Tim niet? Nou, koken. „Dat noemde hij een van de laatste taboes”, zegt Yoeri Knijnenburg. „Mensen die niet koken.” Magnetronmaaltijden vond hij best gezond. En zijn huizen waren altijd een grote zooi. „Misschien omdat er weinig fantasie te beleven valt aan schoonmaken.”
Lang kon hij niet echt over gevoelens praten, hij wilde niet te veel roeren in het verleden. „Ik hang van touwtjes aan elkaar”, zei hij dan, „en als ik daarin knip, stort ik in.”
Ondanks zijn alter ego’s acteerde hij nooit ‘serieus’ op een podium. „Ik denk dat hij dat te kwetsbaar vond”, zegt Knijnenburg. Naarmate hij ouder werd, is hij die kwetsbaarheid steeds meer gaan tonen, zegt Albert Meijer.
Na het overlijden van zijn geliefde tante Aranka realiseerde Tim zich dat hij niet alles alleen kon doen in het leven, vertelde zijn vriend Patrick Meijer, met wie hij drie jaar samen was, op de uitvaart. Vrienden ploegden zich weekenden lang door de nalatenschap van Aranka.
Ondanks zijn vroege dood – Tim werd op 3 maart plotseling onwel en gevonden in bed – heeft hij menig levensloop beïnvloed. Op de Memori-pagina schrijven mensen dat ze door hem de politiek in zijn gegaan, zijn gaan studeren of mede door hem uit de kast zijn gekomen. Hij verleidde talloze mensen om PANN-vrijwilliger te worden, en vriendin Marieke Hesseling om te dj’en.
Tijdens de voorbereiding van de uitvaart stuitte Hesseling op een notitieboekje van Tim. Daaruit las ze voor: „De definitie van authenticiteit: wat er overblijft als al je oprechte pogingen om jezelf te standaardiseren zijn mislukt. Een leuk mens word je als je glorieus gefaald hebt in je pogingen om op anderen te lijken.”