Tienduizenden Serviërs protesteren tegen geweld na twee dodelijke schietpartijen

Ik heb een terugkerende nachtmerrie, die zich steeds in een iets andere gedaante aandient, maar die altijd op hetzelfde neerkomt. Hij gaat als volgt: er blijkt iets niet te kloppen aan mijn diploma, want ik moet nog voor één vak examen doen. Dat betekent dat ik weer naar school moet, met alle knellende sociale banden en puberale geboden van wat cool is, en wat niet. Ik word daarna wakker met een langzaam wegebbend gevoel van paniek, gevolgd door opluchting: mijn middelbareschooltijd is voorbij, en ik mag in mijn volwassen leven zijn wie ik ben.

Het is alweer een tijd geleden dat ik door deze droom bezocht werd, maar ik dacht er de laatste weken alsnog veel aan, nadat Donald Trump de Amerikaanse verkiezingen had gewonnen. Ik zocht even op hoeveel mensen er op hem hadden gestemd; het waren er meer dan 76 miljoen. Ik moest ervan bijkomen dat er kennelijk zoveel mensen zijn die een leider zien in een man die grossiert in onbehouwen, ongefundeerde en onnozele uitspraken. Het is een nachtmerrie op zichzelf. Kennelijk zijn we beland in een tijdperk waarin dom geschreeuw van pestkoppen meer waarde heeft dan bedachtzame twijfel.

In Amerika (en op een bepaalde manier helaas ook in Nederland) is de politieke weegschaal doorgeslagen naar mensen die hun onkunde vol bravoure tentoonstellen en die kwaadaardig getreiter bestempelen als krachtig leiderschap. Afgelopen week werd meteen duidelijk bij het samenstellen van zijn kabinet dat als het aan Trump ligt, de zogenaamde vrije wereld zal worden geleid door halve misdadigers en hele kwakzalvers.

Zo stelde hij op educatie Linda McMahon voor, een dame die ervan wordt verdacht niet te hebben voorkomen dat in haar organisatie (World Wrestling Entertainment) jarenlang kinderen konden worden misbruikt. En de aanstelling van Matt Gaetz, de keuze van Trump om het Ministerie van Justitie te leiden, is ternauwernood gesneuveld in de Senaat, omdat datzelfde ministerie onlangs nog een onderzoek was gestart naar dezelfde Gaetz wegens seks met minderjarige meisjes. En op Gezondheidszorg ziet Trump graag Robert F. Kennedy jr. zitten, een man zonder enige wetenschappelijke ervaring die bovendien beweert dat Covid-vaccinaties autisme bij kinderen veroorzaken.

Trump kan elke clown en crimineel aanstellen, want zijn overwinning heeft hem gesterkt in de overtuiging dat hij kan doen wat hij wil. Net als een paar jaar geleden, toen hij opmerkte dat je vrouwen gewoon in hun kruis moet grijpen als je daar zin in hebt. Woorden die daden worden, en die nu resoneren bij nieuwe generaties jonge mannen die viraal gaan op sociale media met de nieuwverworven slogan; ‘your body, my choice’, een pesterige omkering van de feministische leus ‘my body, my choice’. De zinsnede komt van de jonge neo-nazi Nick Fuentes, die na de winst van zijn held Trump in een video grijnzend en met machtsgeile, glinsterende oogjes roept; „Hey trut, wij hebben de controle over jullie lichamen! Raad eens? Mannen winnen alweer, okay? En ja, wij bepalen wat er met jullie lichamen gebeurt. Jouw lichaam, onze keuze!”

Nadat ik dat filmpje had gezien, wist ik het zeker: als dit een wedstrijd was, met als inzet de heerschappij over het schoolplein, dan hebben de bullies definitief gewonnen. De meelopers sluiten zich bij de winnaars aan, en worden de wreedste pestkoppen van allemaal. De rest van ons; de nerds, de verlegen, onhandige twijfelaars, de wetenschappers en kunstenaars, tellen niet mee. En alle andere vreemde vogels die niet in een binair of ander eng hokje passen, vallen buiten de boot en moeten zich uit lijfsbehoud aanpassen. Het is een wereldwijde plaag van bullebakken en treiterkoppen. Een nachtmerrie is het, en misschien betekent mijn terugkerende droom wel dit: dat ik voor altijd vastzit op het schoolplein.

Karin Amatmoekrim is schrijver en letterkundige. Ze schrijft om de week op deze plek een column.

Delen

Mail de redactie