Tien jaar later is het gat dat Rana Plaza achterliet, nog te zien en te voelen

Posted on by admin

Reddingswerkers helpen bij het zoeken naar overlevenden en het bergen van lichamen, na de ineenstorting van het Rana Plaza-gebouw net buiten Dhaka. Er trokken duizenden mensen naar het rampgebied, om te kijken en te zoeken.


Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Rana Plaza Precies tien jaar geleden, op 24 april 2013, kwamen zeker 1.130 mensen om het leven toen nabij de Bengaalse hoofdstad Dhaka een gebouw instortte waarin meerdere textielfabrieken gevestigd waren. De eigenaar wist van bouwkundige fouten, maar arbeiders moesten naar hun werk. De instorting leidde tot beloften van betere werkomstandigheden in de kledingindustrie. Deze fotoserie toont de nasleep van de ramp – let op: bevat schokkende beelden.






Maandag is het tien jaar geleden dat het Rana Plaza-gebouw, als gevolg van bouwkundige fouten en corrupte bestuurspraktijken, in elkaar zakte net buiten Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh. Het duurde een nacht voordat het stof was opgetrokken. Toen bevond zich een groot gapend gat in het industriegebied van Savar. Van het acht verdiepingen tellende verzamelgebouw vol naaiateliers was alleen een berg puin over, bezaaid met lijken en zwaargewonden. De instorting van het gebouw staat te boek als de dodelijkste ramp in een textielfabriek ooit. Er kwamen zeker 1.130 mensen om.

Fotograaf K M Asad herinnert zich de ruim twintig dagen die hij rondom de rampplek doorbracht nog goed. „Het moet wel de verschrikkelijkste situatie zijn die ik ooit heb aanschouwd”, zegt hij aan de telefoon. Hij woont in Dhaka, en hoorde op de radio over de instorting. Hij spoedde zich naar Savar, met „een massa” anderen: nabestaanden, omwonenden en de reddingsdiensten. In de eerste dagen was er amper water of licht, veel voorzieningen waren eveneens verwoest. Aan weerszijden van de rampplek stonden andere gebouwen nog overeind. Via een gat dat reddingswerkers in een aanpalende muur hadden geslagen, wist Asad op het overgebleven stuk vloer van de tweede verdieping te komen. Een arbeider die hij daar aantrof – een man die klem zat tussen de muur en een omgevallen pilaar – bleek nog in leven. „Hij vroeg me om hulp, maar ik kon met geen mogelijkheid die enorme brokstukken verplaatsen, of bij hem komen. Ik kon deze man niet helpen, maar ik kon me er ook niet toe zetten een foto te nemen op die verdieping.”

De reddingswerkzaamheden werden na drie weken gestaakt, het identificeren van dodelijke slachtoffers duurde in sommige gevallen nog maanden. Ruim tweehonderd mensen werden nooit teruggevonden door hun verwanten, die dna afstonden om lichamen te kunnen identificeren. Bangladesh stelde een magere compensatie beschikbaar voor nabestaanden die hun verlies konden bewijzen. De omgekomen arbeiders waren vaak de belangrijkste kostwinners van hun gezin – hoe mager dat salaris ook was geweest.

De fabrieksramp vestigde de aandacht op de erbarmelijke situatie van arbeiders in de kledingindustrie in Bangladesh. Tegen lage lonen werkten veel van de arbeiders in gevaarlijke omstandigheden. Zo was het Rana Plaza gebouwd met ondermaatse materialen, waren de bovenste drie verdiepingen zonder veel zorg bijgebouwd en was de vergunning voor industrieel in plaats van commercieel gebruik op oneigenlijke wijze toegekend. In de verschillende textielfabrieken werden brandveiligheidsmaatregelen niet nageleefd.

Fotograaf K M Asad zag dat in de eerste dagen na de ramp, omwonenden, collega’s en familieleden zelf meezochten in het puin van het acht verdiepingen tellende gebouw. Reddingswerkers en veiligheidsdiensten waren ook ter plaatse.Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

In het Rana Plaza waren vooral naaiateliers en kledingfabrieken gevestigd. „Stel je voor dat per verdieping duizenden mensen tegelijk aan het werk werden gezet, allemaal opeengepakt”, schetst K M Asad. In het gebouw – waarvoor gebruik was gemaakt van ondermaatse bouwmaterialen en waar drie verdiepingen bovenop het oorspronkelijke ontwerp waren gebouwd – was de veiligheid ondermaats, een belangrijke directe oorzaak van de ramp. Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

De ramp leidde tot het Bangladesh-akkoord voor een veiligere industrie, tussen grote westerse kledingmerken, fabriekseigenaren en vakbonden in Bangladesh. De afspraken, die kort na de Rana Plaza-ramp tot stand kwamen, verlopen in oktober van dit jaar. In de afgelopen jaren is het akkoord meermaals verlengd. De internationale vakbondsfederatie IndustriALL wil dat meer bedrijven zich aansluiten, wat ook zou helpen bij aanstaande onderhandelingen over vernieuwing of verlenging van het akkoord. De uitkomst daarvan staat nog niet vast.

In een reactie aan NRC stelt de organisatie dat dankzij dat akkoord arbeiders steviger in hun schoenen staan: zij kunnen werk weigeren als dat in onveilige omstandigheden moet gebeuren, en ook het klimaat voor lokale vakbonden is verbeterd. De verschillende partijen maken juridisch afdwingbare afspraken over inspecties en veiligheidseisen. Nu zijn er echter zorgen of de textielwerkers in komende onderhandelingen wel sterk genoeg staan tegenover fabriekseigenaren of de regering in Dhaka: „Zij worden onvoldoende vertegenwoordigd in belangrijke overleggen.”

Eerder dit jaar concludeerden ook onderzoekers van de universiteit van Aberdeen dat sommige grote kledingmerken nog steeds naaisters uitbuiten. Na de pandemie zijn salarissen, ondanks wereldwijde inflatie, in veel gevallen amper verhoogd.

Het lichaam van een naaister, volledig klem onder de brokstukken van het ineengestorte gebouw. De fotograaf herinnert zich de eerste aanblik van Rana Plaza na de ramp: op sommige plekken leek het wel alsof er stapels lijken lagen. Op andere plekken, kon hij goed merken, lagen gewonden die onbereikbaar leken door het puin. Volgens autoriteiten kwamen zeker 1.130 arbeiders om het leven; 2.500 mensen konden worden gered.Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

Een vrouw smeekt om haar zus nog één keer te kunnen zien, voordat voor de naaister, die omkwam in de ramp, wordt begraven. De reddings- en zoekwerkzaamheden werden drie weken na de instorting afgerond.Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

De fabriekarbeidster Rebecca kwam knel te zitten in de ruïnes van Rana Plaza, en verloor uiteindelijk beide benen toen zij twee dagen later werd gered. K M Asad ging maanden na de ramp langs in ziekenhuizen in en rondom Dhaka waar slachtoffers werden opgevangen voor hun revalidatie. Hij maakte de foto’s van Rebecca in juli 2013.Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

Voor fotograaf K M Asad waren grote ongelukken in textielfabrieken, of rampen onder de arme bevolking die in de industrie werkzaam is, niet nieuw. Nog geen half jaar voor de instorting van Rana Plaza woedde een grote brand in een andere fabriek in Dhaka, waarbij 120 mensen waren omgekomen. „Ik heb veel branden gefotografeerd, waarbij kortstluiting zorgt voor grote problemen. De arbeiders wonen vaak direct naast de naaifabrieken, in sloppenwijken in hutjes. Door vuur kunnen zij alles verliezen.” Hij noemde de serie foto’s die hij nam in Rana Plaza en andere kledingfabrieken ‘The Cost of Slavery’: „Ik denk dat te weinig naar deze arbeiders wordt omgekeken. De veiligheid van hun leven blijft een structureel probleem.” K M Asad won met het werk de eerste prijs in de prestigieuze jaarlijkse fotocompetitie Picture of the Year International (POYI), voor nieuwsfotografie.

In Savar is het gat dat het Plaza-gebouw achterliet, nog altijd te zien. Intussen is het strafrechtelijk onderzoek naar de ramp nog steeds niet afgerond. In 2015 werd aangifte gedaan tegen de eigenaar van het gebouw, Sohel Rana, die wist van problemen in de constructie van het complex, maar daarover loog en arbeiders alsnog dwong naar het werk te komen. De moordzaak tegen hem en veertig anderen lag vervolgens jaren stil. Deze maand werd bekend dat Rana op borgtocht vrij kan komen, maar dat besluit werd enkele dagen later weer opgeschort door een rechter van het hooggerechtshof van Bangladesh. Een hoorzitting over de mogelijkheid is gepland op 8 mei – in ieder geval na de herdenking van de ramp.

Een familielid treurt na het terugvinden en identificeren van het lichaam van een geliefde die is omgekomen, daags na de instorting. Op 25 april werd een dag van nationale rouw afgekondigd.
Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

Zeker 290 lichamen werden samen begraven: het zijn de lijken van slachtoffers die niet werden teruggevonden door familieleden. Van bijna alle geborgen lichamen werd dna afgenomen om nabestaanden bij te staan in het identificeren van de doden. Dat was niet alleen belangrijk om emotionele redenen; families die konden aantonen dat iemand – vaak de kostwinner – was omgekomen bij de instorting, konden aanspraak maken op compensatie van de staat. Foto K M Asad/LightRocket via Getty Images

Een versie van
dit artikel
verscheen ook in

de krant
van 24 april 2023.

Related Posts

Kamer verkeerd geïnformeerd over aanschaf van Israëlische afluistersystemen voor de politie die miljoenen kosten en na jaren nog steeds niet werken

  • admin
  • November 25, 2024
  • 0

Het ministerie van Justitie en Veiligheid heeft buiten de Tweede Kamer om een telefoon- en data-aftapsysteem voor de politie gekocht van het omstreden Israëlische defensiebedrijf Cognyte. Het besluit werd dit jaar genomen, toen Dilan Yesilgöz nog minister was en Dick Schoof de hoogste ambtenaar op het ministerie. Dat blijkt uit onderzoek van NRC.

Het ministerie kocht het nieuwe systeem om het falen van een ander gloednieuw tapsysteem te verhullen, maar ook dit heimelijk gekocht systeem werkt tot op heden niet, blijkt uit het onderzoek. Daardoor zit de overheid nu opgescheept met twee nieuwe, niet-werkende tapsystemen en maakt de politie nog altijd gebruik van een verouderd en technisch rammelend afluistersysteem.

Het ministerie heeft de geheime aankoop niet genoemd in Kamerstukken en sprak slechts over een „upgrade”. Meerdere direct betrokken politie- en justitiemedewerkers laten NRC weten dat de Kamer daarmee verkeerd is geïnformeerd. Het gaat niet om een upgrade, maar om een nieuw tapsysteem, dat is aangeschaft omdat een ander nieuw tapsysteem een miskoop bleek. De aanschafprijs van dat systeem is geheim. Aan pogingen om het werkend te krijgen, gaf de politie afgelopen jaren 3,8 miljoen euro uit, bevestigt een woordvoerder van de politiekorpsleiding nu. Over dat bedrag is de Tweede Kamer nooit geïnformeerd.

Al vijf jaar probeert de politie het systeem met hulp van tal van interne en externe IT-specialisten vergeefs draaiend te krijgen conform de eisen

Daarnaast is de heimelijke aankoop omstreden omdat van leverancier Cognyte eerder in de Tweede Kamer werd gevreesd dat het afluisterapparatuur misbruikte voor spionage voor Israël. Daarom wilde de Kamer al in 2016 afscheid nemen van Cognyte – dat toen nog Verint heette – als leverancier van het toenmalig tapsysteem.

Sindsdien is Cognyte meermaals direct in verband gebracht met mensenrechtenschendingen en spionageschandalen. In 2023 kwam het Israëlisch defensiebedrijf publiekelijk onder vuur te liggen wegens het leveren van afluistersystemen aan onder meer Myanmar. Daar zette het regime ze in tegen politici en journalisten waarmee het mensenrechten schond – ook nadat in Israël een officieel verbod op die handel was ingevoerd.

Een jaar eerder besloot de centrale bank in Noorwegen niet meer in Cognyte te investeren, nadat een rapport van een ethische commissie van de Noorse regering had vastgesteld dat het een „onacceptabel risico” was dat „het bedrijf bijdraagt aan serieuze mensenrechtenschendingen” zoals ontvoeringen en marteling.

Afluister- en andere cybersecuritysystemen van Israëlische defensiebedrijven zorgen regelmatig voor internationale schandalen. De bekendste is het Pegasus-schandaal, waarmee in diverse landen activisten, politici en journalisten werden bespioneerd. Afgelopen zomer onthulde The Guardian in samenwerking met andere internationale media dat Israël bij het Internationaal Strafhof in Den Haag aanklagers probeerde af te luisteren die klachten tegen het land behandelden.

Lees ook

De problemen met het verouderde tapsysteem zijn erger dan minister Yesilgöz deed voorkomen

Het verouderde tapsysteem van de politie faalt steeds vaker.

Miskoop

Het tapsysteem van de Nederlandse politie is al langer een hoofdpijndossier. Het oude systeem van Cognyte – destijds dus Verint – werd door de Tweede Kamer vooral gewantrouwd omdat de soft- en hardwarekern van het Israëlische systeem voor Nederland een black box was: het technisch onderhoud van het tapsysteem was niet in handen van de Nederlandse politieambtenaren, maar werd uitgevoerd door Israëli’s die bij problemen werden ingevlogen.

Onder druk van de Kamer kocht Nederland daarom via een openbare aanbesteding uiteindelijk in 2019 een nieuw tapsysteem. Die aanbesteding werd gewonnen door een ander Israëlisch defensiebedrijf, Elbit. Met de toezegging dat de Nederlanders ditmaal wel zelf het onderhoud van het systeem in de hand zouden houden, en andere eisen over cybersecurity, ging de Kamer akkoord. Na de aankoop in juli 2019 bleek dit nieuwe tapsysteem van Elbit, geheten ‘i360’, een miskoop.

Al vijf jaar probeert de politie het systeem van Elbit met hulp van tal van interne en externe IT-specialisten tevergeefs draaiend te krijgen conform de eisen van de Nederlandse politie. Zo lukt het nog steeds niet met het nieuwe systeem vertrouwelijke gesprekken met advocaten die niet getapt mogen worden, automatisch te beschermen, aldus betrokkenen. En ook de koppeling van het tapsysteem met andere politiesystemen werkt niet of niet voldoende.

‘Onzekerheid over realisatie’

De problemen waren twee jaar terug al zo serieus dat de opsporing in gevaar kwam, onthulde NRC. Het ministerie van Veiligheid en Justitie weet de problemen destijds aan opstartproblemen en kondigde aan dat „de zorgvuldige stapsgewijze implementatie naar verwachting nog heel 2023 zal vergen”.

Een jaar geleden werkte i360 nog steeds niet. Lang was de uitleg daarbij dat het om reguliere opstartproblemen ging. Maar in december 2023 kreeg de Kamer na nieuwe vragen over het falende systeem een nieuwe verklaring: de twee maanden daarvoor begonnen oorlog in Gaza. „Vanwege de situatie in Israël is de onzekerheid over de realisatie van het nieuwe tapsysteem helaas toegenomen,” liet toenmalig minister Yesilgöz de Kamer weten. En een halfjaar later, afgelopen juni: „Vanwege de situatie in Israël is er nog steeds onzekerheid over de realisatie van het nieuwe tapsysteem.”

Intussen, zo staat in hetzelfde stuk, wordt „het huidige tapsysteem langer in stand gehouden om de continuïteit van tappen te borgen”. Daarvoor wordt het „geüpgraded en op een nieuw hardware platform geplaatst”. Over wat dat betekent ontbreekt iedere uitleg.

Lees ook

Verkennen, hacken en tappen: mogen de AIVD en MIVD al genoeg of moet de wet nodig ruimer?

De top van de Nederlandse inlichtingendiensten generaal Jan Swillens, directeur van de MIVD (l.) en AIVD-directeur Erik Akerboom (r.) in gesprek met , Pieter-Jaap Aalbersberg, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.

Miljoenen

In werkelijkheid gaat het om veel meer dan een „upgrade”, bevestigen diverse bronnen binnen de politie en het ministerie die direct bij het project betrokken zijn aan NRC. Het gaat om een compleet nieuw tapsysteem: Reliant X van Cognyte – aangeschaft omdat het al die jaren niet lukt om het nieuwe i360 te laten functioneren. Maar daarover krijgt de Kamer niets te horen. Kamerleden krijgen van de minister slechts te horen dat „de situatie in Israël” – de Gaza-oorlog – voor vertraging zorgt. Terwijl diezelfde oorlog blijkbaar geen belemmering vormt voor de aanschaf van het eveneens Israëlische Reliant X. Vorige week schreef NRC nog over de 1,9 miljard euro die Nederland afgelopen jaren aan Israëlisch defensiematerieel uitgaf, waarvan de helft na het begin van de Gaza-oorlog. Alleen al bij Elbit werd voor ruim 900 miljoen euro aan materieel besteld in de afgelopen vijf jaar.

De opsporingsdiensten zitten nu opgescheept met een nieuw probleem. Het nieuwe, in het geheim gekochte Reliant X van Cognyte blijkt ook niet te werken. De politie heeft miljoenen uitgegeven aan twee nieuwe systemen die niet aan de eisen voldoen en zit vast aan een verouderd en compleet achterhaald tapsysteem, waar de Tweede Kamer al in 2018 vanaf wilde.

De politie wil niet zeggen hoeveel ze voor i360 en Reliant X heeft betaald, omdat die bedragen ‘onder geheimhouding’ vallen

Het ministerie verwijst voor vragen door naar de politie. Die wil niet zeggen hoeveel ze voor i360 en Reliant X heeft betaald, omdat die bedragen „onder geheimhouding” vallen, aldus een woordvoerder. Over Reliant X van Cognyte wil de politie zelfs niet de naam of de leverancier bevestigen. De woordvoerder herhaalt alleen: „het betreft een upgrade, niet een nieuw systeem”.

Na de opeenstapeling van mislukkingen en verlopen deadlines, is nu besloten een nieuwe poging te ondernemen om alsnog i360 aan de praat te krijgen. De technici hebben te horen gekregen dat het systeem uiterlijk 1 april aanstaande moet draaien. En dat in elk van de tien regionale eenheden van de politie voor het eind van het jaar minstens een strafrechtelijk onderzoek met het i360-tapsysteem getapt moet worden. De reden voor de deadline, volgens een betrokkene, is dat de minister dan aan de Tweede Kamer kan melden dat i360 inmiddels in heel Nederland wordt ingezet en werkt.

Tips? mail: [email protected]


‘Studeren is een recht’, klinkt het op het Malieveld. En ook: ‘Oorlog is een keuze’

  • admin
  • November 25, 2024
  • 0

„3.000 euro? Op je muil!’” en „Vecht, vecht, vecht, studeren is een recht”, klinkt het maandagmiddag op het Malieveld in Den Haag. En: „Stop de eppocalyps”, verwijzend naar onderwijsminister Eppo Bruins (NSC). Hij krijgt, in verschillende bewoordingen, het ‘advies’ om af te treden. Net als twee collega-bewindslieden van NSC.

Op het veld, gelegen naast de tijdelijke Tweede Kamer en de A12, waren maandag duizenden studenten, medewerkers en bestuurders van hogescholen en universiteiten op de been om te protesteren tegen de besparing van het kabinet op het hoger onderwijs. De eis was duidelijk: de bezuinigingen moeten van tafel.

Die zijn verstrekkend. Vanaf 2025 wil het kabinet 175 miljoen euro per jaar besparen op 1.300 tot 1.700 onderwijsbeurzen voor jonge en ervaren docenten. Ook wordt bezuinigd door het aantal internationale studenten terug te dringen, studenten die langer doen over hun studie meer collegegeld te laten betalen en door te korten op het Fonds Wetenschap en Onderzoek. Het totale bedrag: zo’n 1 miljard euro per jaar.

Lees ook

Brede bezuiniging op onderwijssubsidies: ‘We snappen heel goed dat dit pijnlijk zal zijn’

MBO studenten van het Zadkine en Albeda college aan het werk op de Heijplaat Rotterdam.

‘Staken’

Op het Malieveld protesteren studenten vooral tegen de ‘langstudeerboete’ van 3.000 euro. Voor sommigen is dat niet het enige thema: hier en daar is ook een Palestijnse vlag te zien, of een leus als „Solidarity for Palestina”.

Op een podium op het veld benadrukt Thijs Roovers, voorzitter van de Algemene Onderwijsbond (AOb), nog maar eens hoe groot de bezuinigingen zijn. „Omgerekend twee hbo-instellingen of een grote universiteit”. Als het protest niets oplevert, zegt Roovers, wil hij het er niet bij laten zitten. „We zullen geen middelen schuwen. Als het moet, gaan we staken.”

Veel van de demonstranten doen ook mee aan de aansluitende protestmars. Die brengt ze onder meer langs de Tweede Kamer en het ministerie van Onderwijs. Hard boegeroep volgt, en de leus: „Onderwijs is een recht, geen privilege.” Niet ver daarachter roept een groep „onderwijs is een recht, oorlog is een keuze”. Het zijn demonstranten van onder meer de Communistische Jongerenbeweging, die net als enkele andere organisaties aanwezig waren om zich ook uit te spreken tegen de oorlog in Gaza.

Wie stonden op het Malieveld en waarom?


Staatssecretaris Nobel wil die gewraakte uitspraak over de integratie wel nuanceren, maar niet terugnemen

  • admin
  • November 25, 2024
  • 0

Jurgen Nobel, staatssecretaris van Integratie en Participatie (VVD), begon zijn eerste debat over integratie met een achterstand en iets goed te maken. Twee weken terug had hij gezegd, naar aanleiding van de rellen in Amsterdam en het geweld tegen Maccabi-supporters, dat „een heel groot deel” van de islamitische jongeren „onze normen en waarden niet onderschrijft”.

Met deze woorden maakte de bewindspersoon – voor wie de media tot die uitspraak weinig aandacht hadden – zichzelf in één klap bekend. Veel Nederlanders met een migratieachtergrond voelden zich aangesproken en Nobels opmerking belandde in een rijtje van uitingen van coalitie- en oppositiepartijen die de integratie tot mislukt project verklaarden of een integratiecrisis uitriepen. Moskeeverbond K7 klaagde Nobel aan en de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme, Rabin Baldewsingh, eiste dat de staatssecretaris zijn woorden terugnam.

Maandag nuanceerde Nobel zijn uitspraken ten overstaan van de Tweede Kamercommissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Hij had nooit bedoeld om mensen „zo voor het hoofd te stoten” met „stevige woorden”. „Het raakt mij persoonlijk als iemand die ik ken, zegt: ‘Bedoelde je mij, heb je het ook over mijn kinderen?’ Als dat zo is overgekomen, is dat absoluut niet mijn bedoeling geweest. Ik ben er nooit op uit om een hele groep mensen over een kam te scheren. Want de meeste mensen – en de meeste Nederlandse moslims vallen daar uiteraard ook onder – zijn gewoon hard aan het werk.”

Op vrijdag 15 november zei Nobel al dat hij de uitspraken nooit zo hard had bedoeld, maar die nuancering viel weg door het opstappen van staatssecretaris Nora Achahbar (NSC) die onder meer de uitspraken van Nobel aanhaalde als reden voor haar vertrek.

Lees ook

Opgestapte staatssecretaris Achahbar hekelt ‘onwaarheden’ die rondgaan over haar vertrek

Nora Achahbar geeft een toelichting nadat zij als staatssecretaris is opgestapt.

Motie van wantrouwen

Nobel wilde het rechtzetten maandag. Maar sorry zeggen, dat wilde hij niet. Ook niet toen D66-Kamerlid Mpanzu Bamenga daar meermaals op aandrong, omdat Nobel volgens hem „miljoenen mensen hier in Nederland in de ziel geraakt” heeft. En ook niet toen Dogukan Ergin (Denk) excuses eiste. Nobel: „Ik heb het gevoel dat de heer Ergin op citatenjacht is.” Nobel ging er niet op in.

Ergin: „Hij zegt aan al die mensen die diep gekwetst zijn: het ligt aan u, u heeft mij verkeerd begrepen.” Ergin greep de gelegenheid aan voor een poging de staatssecretaris zijn eerste motie van wantrouwen te doen toekomen. Maar die werd niet aangenomen, zelfs de linkse oppositie wilde niet meestemmen. Motie van wantrouwen of niet, duidelijk is dat Nobel de linkse oppositie allerminst tevreden heeft gestemd met zijn knieval.

De inbreng van Nobel was onderdeel van een gespannen debat in de Kamercommissie. Waar de linkerflank vooral bleef benoemen wat goed gaat in de integratie – zoals het toenemende aantal kinderen met een migratieachtergrond dat naar de havo of vwo gaat – bleef de rechterflank erop hameren dat óók veel mis zou gaan. VVD-Kamerlid Bente Becker verwees naar een „kleine harde kern van de islamitische gemeenschap die steeds orthodoxer wordt” en jongeren die niet het gevoel hebben Nederlands te zijn, maar eerder Turks of Marokkaans. Een „déél van de islamitische jongeren”, zei Becker keer op keer.

Benoemen is belangrijk, vindt rechts. Problemen overdrijven is schadelijk, zegt links.

Voor wie?

De Kamerleden waren het er zelfs niet over eens voor wie integratie nou eigenlijk is bedoeld. Voor nieuwkomers die een handje geholpen moeten worden, vond Ergin van Denk. Voor iedereen met een migratieachtergrond, meende Maikel Boon van de PVV. En NSC-Kamerlid Diederik Boomsma maakte een filosofisch punt, namelijk dat integratie gaat over álle Nederlanders. Elke nieuwe generatie, ongeacht afkomst, wordt volgens hem geïntegreerd door middel van opvoeding.

Staatssecretaris Ingrid Coenradie (Justitie en Veiligheid, PVV) was ook aangeschoven. Ze verzuchtte: „Waarin vinden we elkaar wél, dat is de vraag die mij is bijgebleven.” Die hoeft en kan nu niet beantwoord worden, zei Coenradie. Maar „wellicht” kan dat in de toekomst wel.

Lees ook

Hoe het kabinet bijna viel na de rellen in Amsterdam

Hoe het kabinet bijna viel na de rellen in Amsterdam