Verslagen zit hij in zijn rode stoel, de ogen leeg, de mond licht geopend. Peter Bosz kijkt voor zich uit en schudt heel langzaam het hoofd, alsof hij het allemaal ook niet meer weet. Nog maar drie minuten geleden zat hij met zijn spelers van PSV in de kleedkamer en gloorde nog een sprankje hoop. Misschien dat er, ondanks die 1-3 achterstand, na de rust nog iets mogelijk was, met een ander strijdplan.
Nu valt de radeloosheid van zijn gezicht af te lezen, kijkt Bosz alsof alle energie zojuist via zijn voeten het lijf heeft verlaten. Want na nog twee tegendoelpunten in amper een minuut tijd weet hij dat het voorbij is. Ook al heeft PSV nog anderhalve wedstrijd te spelen, een 5-1 achterstand goedmaken tegen een ploeg als Arsenal vindt zelfs de grootste dromer ongeloofwaardig.
Het wordt nog erger, wanneer in het laatste kwartier nóg twee treffers vallen. En dat is nog buiten de twee afgekeurde doelpunten van de Britse bezoekers gerekend. Na de verrassende overwinning op Liverpool, de bloedstollende ontknopingen tegen Rode Ster Belgrado en Sjachtar Donetsk en de spectaculaire ommekeer tegen Juventus zit een nieuwe stunt er in de achtste finales van de Champions League geen moment in (1-7).
Positiewisseling
Vooraf waren ze gewaarschuwd. Geen ploeg in Europa is zo dodelijk efficiënt in standaardsituaties als Arsenal. Achttien keer scoorden ze dit seizoen al uit inworpen, vrije trappen en vooral corners. Terwijl PSV bij hoekschoppen de laatste weken juist ongewoon kwetsbaar is, blijkt uit cijfers van databureau Statsperform. Dit jaar vielen al zestien tegendoelpunten uit dode spelmomenten, tegen drie in het hele vorige seizoen.
Maar het zijn niet de standaardsituaties die PSV moet vrezen, blijkt al snel, maar de voortdurende positiewisselingen bij Arsenal. De linksbuiten die plotseling aan de rechterkant opduikt met de bal aan zijn voet. De spits die zo diep inzakt dat hij nog maar net voor zijn eigen verdedigers staat. De rechtsachter die bij aanvallen soms dieper staat dan de drie voorhoedespelers.
Bij vlagen lijkt het alsof bij Arsenal helemaal niemand op zijn positie staat, behalve de doelman. PSV heeft moeite om daarmee om te gaan. Moeten de aanvallende middenvelders linksback Myles Lewis-Skelly opjagen als hij als een soort controleur voor zijn eigen verdediging opduikt? Of moet rechtsbuiten Ivan Perisic de piepjonge Londenaar volgen? Het gevolg is dikwijls dat geen van beiden het doet.
Toch is er heel even hoop op weer zo’n brutale avond als twee weken geleden tegen Juventus. Die ontstaat wanneer Perisic van rechts achteruit begint en via combinaties met zijn medespelers linksvoor opduikt. Zijn voorzet belandt voor de voeten van Ismael Saibari, die hard op de kruising schiet. In tweede instantie gaat de bal net naast.
Een minuut later is die bravoure verdwenen, als Lewis-Skelly zich op het middenveld aan twee PSV-spelers ontworstelt en linksbuiten Leandro Trossard inspeelt. Die vindt, tussen twee man door, linksmidden Declan Rice, die als een soort spits door het strafschopgebied zwerft. Zijn hoge voorzet wordt ingekopt door rechtsachter Jurriën Timber.
Dertien minuten duurt het, en dan is de wedstrijd feitelijk al beslist. Eerst scoort Ethan Nwaneri, de rechtsvoor, die op links opduikt en een voorzet van Lewis-Skelly hard binnenschiet. Kort daarop valt ook de 3-0, als Timber zich door drie PSV’ers het strafschopgebied in worstelt, waarna spits Mikel Merino afmaakt. De 1-3 valt vlak voor rust uit een strafschop, genomen door Noa Lang.
Lees ook
Door nieuw puntenverlies moet PSV nu ook naar onderen gaan kijken
Grootste Europese nederlaag ooit
Op deze laatste dag van carnaval, waarop hele groepen fans in kostuums in het stadion verschijnen, incasseert PSV zijn grootste Europese nederlaag ooit. Het is een gitzwart einde van een week waarin de regerend landskampioen eerst al werd uitgeschakeld in de Nederlandse beker en na een nederlaag in de competitie ook de titel definitief lijkt te hebben verspeeld. Het enige dat resteert is het verdedigen van de tweede plaats, en een nieuwe kans in de Champions League volgend seizoen.
Als na rust in korte tijd ook Martin Ødegaard en Trossard scoren, is de vraag vooral hoe pijnlijk de avond gaat eindigen. Dat in de laatste veertig minuten nog maar twee doelpunten vallen (Ødegaard en Riccardo Calafiori) is bijna een meevaller te noemen, gezien het gemak waarmee Arsenal de kwetsbaarheden in de defensie van PSV blootlegt.
