Te hoge stikstofuitstoot, dus minder vluchten in Eindhoven en Rotterdam, stelt de rechter

Posted on April 21, 2024 by admin

Het aantal vluchten op de vliegvelden van Eindhoven en Rotterdam moet mogelijk omlaag, omdat beide luchthavens te veel stikstof uitstoten op natuurgebieden in de omgeving. Dat volgt uit een vonnis van de rechtbank in Arnhem van afgelopen dinsdag. Volgens de rechter is onvoldoende bewezen dat algemene, landelijke maatregelen om de uitstoot te beperken, genoeg effect hebben om de luchthavens ongemoeid te laten.

Na verzoeken van onder meer milieuorganisatie Mobilisation for the Environment (MOB) weigerde de minister voor Natuur en Stikstof specifieke beperkingen op te leggen aan Eindhoven Airport en Rotterdam-The Hague Airport (RTHA). Beide zijn (deels) in handen van Royal Schiphol Group.

Volgens de minister zouden algemene maatregelen zoals piekbelasters in de veehouderij uitkopen en veestallen duurzaam renoveren, de stikstofdepositie op natuurgebieden in de omgeving van de vliegvelden genoeg verminderen.

De Arnhemse rechtbank is daar nog niet van overtuigd. De minister moet beter onderbouwen dat landelijke maatregelen zoveel effect hebben dat de vliegvelden ongemoeid mogen worden gelaten.

Lees ook
Van de boeren die de natuur het meest belasten, willen er maar heel weinig uitgekocht worden

Vakantievluchten

Critici twijfelen aan de resultaten van die algemene maatregelen. Afgelopen maanden werd onder meer duidelijk dat te weinig boeren hun bedrijf willen laten opkopen; daarmee dreigt de zogeheten piekbelastersaanpak te mislukken.

De rechtszaken over de stikstofuitstoot van de vliegvelden waren aangespannen door MOB, vereniging Natuurmonumenten en regionale organisaties uit Noord-Brabant en Zuid-Holland. Ze vinden minder vliegen het enige middel om de uitstoot van de luchthavens te beperken.

Eindhoven verwerkte vorig jaar ruim 41.000 vluchten (circa een tiende van het aantal vluchten van en naar Schiphol); Rotterdam-The Hague Airport telde ruim 16.000 vliegtuigbewegingen, met name vakantievluchten.

MOB wil dat de minister „passende maatregelen” neemt, zoals vermeld in de Habitatrichtlijn, tegen vliegvelden die stikstofoxiden uitstoten en geen natuurvergunning hebben. Zo’n vergunning krijgt een bedrijf als zeker is dat het geen schade toebrengt aan natuurgebieden. Een natuurvergunning is vereist voor een luchthavenverkeersbesluit dat bepaalt hoeveel vluchten een vliegveld maximaal mag afhandelen.

Eindhoven Airport en Rotterdam-The Hague Airport hebben nog steeds geen natuurvergunning

Sinds 2019 is duidelijk dat een vliegveld moet beschikken over een natuurvergunning. Dat bleek na handhavingsverzoeken van MOB. Eindhoven Airport en Rotterdam-The Hague Airport hebben zo’n vergunning nog steeds niet, net zomin als Maastricht Aachen Airport.

Schiphol heeft er sinds september 2023 wel een. Dat besluit kreeg zware kritiek van onder meer boeren, milieuorganisaties en de gemeente Amsterdam (tevens aandeelhouder van Royal Schiphol Group). Boeren vinden dat de stikstofrechten ten goede zouden moeten komen aan de landbouw.

De Amsterdamse luchthaven beloofde onder meer de uitstoot te verlagen door vliegtuigen te verplichten te taxiën op één motor in plaats van twee en door het grondvervoer te elektrificeren. Bovendien verwierf Schiphol ‘stikstofruimte’ door vier veehouderijen in de buurt te kopen en de emissierechten van nog eens acht agrarische bedrijven over te nemen. Dat kostte in totaal 20 tot 25 miljoen euro.

Boerenbedrijven

MOB en vijf andere natuur- en milieuorganisaties hebben beroep aangetekend tegen de natuurvergunning van Schiphol. Volgens de organisaties rekent Schiphol zichzelf te veel uitstootrechten toe die het in het verleden zou hebben opgebouwd.

Ook hekelen ze de manier waarop de stikstofdepositie wordt berekend. Op meer dan 25 kilometer van de vermeende bron – en op een hoogte van negenhonderd meter (drieduizend voet) of meer – zou de uitstoot niet meer te herleiden zijn tot één bron, bijvoorbeeld het vliegveld.

Vrijdag werd bekend dat de Schipholgroep van nog twee boerenbedrijven in Zuid-Holland de stikstofrechten heeft gekocht ten behoeve van vliegveld RTHA. Volgens een woordvoerder wil de Schipholgroep de emissierechten achter de hand houden voor het geval dat de ruimte om stikstof uit te stoten te beperkt is. Hoeveel de luchthaven dit keer betaalt, is niet bekendgemaakt.

Het vonnis van de rechtbank in Arnhem van dinsdag heeft geen opschortende werking. De minister zou de vliegvelden in Eindhoven en Rotterdam alsnog een natuurvergunning mogen verlenen.

Lees ook
Stikstofminister Van der Wal vaardigt natuurvergunning voor Schiphol uit, ondanks controversieelverklaring Kamer

NIEUWS

Luisterverhaal op zondag: Hoe een dochter de regie over haar demente vader verloor

admin
November 24, 2024
0

Een verpleeghuis stapte naar de rechter om de dochter van een dementerende man de zeggenschap over hem te ontnemen. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected]

Gast:: Lineke Nieber
Stem & montage:: Jan Paul de Bondt
Redactie:: Berit Kramer
Foto:: Mona van den Berg
Coördinatie:: Henk Ruigrok van der Werven

Tóch akkoord bereikt op klimaattop: jaarlijks ‘minstens’ 300 miljard dollar voor klimaatbeleid ontwikkelingslanden

admin
November 23, 2024
0

Op de klimaatconferentie van de Verenigde Naties in de Azerbeidzjaanse hoofdstad Bakoe is diep de nacht van zaterdag op zondag lokale tijd alsnog een akkoord bereikt over financiële steun aan de groep van minst ontwikkelde landen en kwetsbare eilandstaten. Vanaf 2035 ontvangen zij jaarlijks „minstens” 300 miljard dollar van rijke landen om klimaatbeleid te voeren.

‚In solidarity for a green world’, was de slogan die de hele zaterdagavond op een enorm blauw ledscherm in de centrale onderhandelingsruimte van de COP29 werd geprojecteerd. Tot op het allerlaatste moment van de klimaattop was onduidelijk hoe groot die solidariteit precies uit zou zien.

Vrijdag werd in de congreshal waar de onderhandelingen plaatsvinden een tekst voorgelegd waarin het ging om 250 miljard dollar klimaatgeld per jaar voor ontwikkelingslanden. Dat was, vonden ook onderhandelaars van staten in het mondiale Noorden, veel te weinig.

Zaterdag, toen de twee weken durende conferentie eigenlijk al achter de rug had moeten zijn, werd het budget opgehoogd tot jaarlijks 300 miljard euro. Voor vertegenwoordigers van de minst ontwikkelde landen en eilandstaten was ook dat onvoldoende. Demonstratief verlieten zij de conferentiezaal. De chaos was compleet.

Naarmate de uren vorderen werd verder onderhandeld over de plannen. De slotvergadering werd zaterdagavond geopend – en meteen weer voor vele uren geschorst. Uiteindelijk kon Azerbeidzjan toch een compromis laten goedkeuren, tot applaus van een deel van de zaal.

Zo werd toch akkoord gegaan het bedrag van „minstens” 300 miljard aan leningen en giften, met de toezegging dat een speciaal deel van het bedrag wordt toegewezen aan de meest kwetsbare landen.

Direct na de bekendmaking van het akkoord nam de onderhandelaar van India het woord. Zij sprak in een furieus betoog haar afschuw uit over de gang van zaken.

Akkoord over koolstofhandel

Terwijl de onderhandelingen over de financiën nog in volle gang waren, werd in een plenaire vergadering een akkoord over Artikel 6 van het Parijsakkoord (2015) afgehamerd. Negen jaar na dato wordt zo een begin gemaakt met het afhechten van het laatste losse eindje van het Parijsakkoord, de zogeheten koolstofmarkt of internationale handel in emissierechten. Voorlopig zijn het vooral de kwaliteitsvoorwaarden waarover landen het eens zijn geworden. De invulling ervan moet nog komen.

Koolstofhandel kan bijvoorbeeld in de vorm van projecten in ontwikkelingslanden om schone kooktoestellen aan te bieden als alternatief voor houtstook, of om bossen te beschermen of aan te planten. Volgens sommigen is het een uitstekende manier om sneller en tegen lagere kosten CO2 te reduceren. Anderen beschouwen het als een truc van rijke landen en grote vervuilende bedrijven om hun CO2-uitstoot af te kopen en intussen gewoon door te gaan met vervuilen. Onderzoek naar eerdere koolstofmarkten, bijvoorbeeld van het Kyoto-protocol dat in 2005 in werking trad, laat zien dat deze handel gevoelig is voor greenwashing, gesjoemel en dubbeltellingen

Kendrick Lamar stuurt de wolven af op gemakzuchtige succesrappers op nieuw album ‘GNX’

admin
November 23, 2024
0

Not Like Us heeft het nieuwe album van Kendrick Lamar niet gered. In die spijkerharde track haalde Lamar eerder dit jaar vernietigend uit naar zijn rivaal Drake en beschuldigde hij hem onder meer van pedofilie en uitverkoop van de hiphopcultuur. Het was dé giftige genadeslag na een hectische blitzkrieg waarin de twee elkaar met in bijzonder hoog tempo uitgebrachte beledigende tracks op de huid zaten en groeide uit tot de hiphopkraker van het jaar. Not Like Us tikt op Spotify de miljard streams aan en maakt kans op vijf Grammy Awards, waaronder die voor nummer en plaat van het jaar.

Maar op het vrijdagavond plotseling online gezette nieuwe album GNX van Kendrick Lamar speelt de Canadese rapper en zanger die Lamar dit voorjaar nummer-na-nummer tot aan de enkels afzaagde, geen rol van betekenis meer. Terwijl de andere hoofdrolspelers in die vete recent sussend stelden dat het niet zo serieus was, schakelt Lamar strijdbaar dóór. Het gaat hem niet puur om Drake, maar om hypocrisie en platte commerciële belangen die hij veel breder in zijn scene aantreft.

Lamar is iemand die in zijn werk voortdurend worstelt met verleidingen en twijfels over zijn rol als succesvol boegbeeld van zijn gemeenschap en genre. Hij is het duidelijk spuugzat hoe gemakzuchtig andere succesrappers omgaan met de cultuur die voor hem van levensbelang is. GNX is het eerste album dat Lamar zelf uitbrengt met zijn bedrijf PgLang en is rauwer en minder conceptueel opgezet dan voorgangers als het sterk naar binnen gerichte Mr. Morale & The Big Steppers, Pulitzer Prize-winnaar DAMN., en het als generationeel meesterwerk onthaalde To Pimp A Butterfly.

Hongerige rappers

Op GNX grijpt Lamar nadrukkelijk in muziek en tekst terug op waar het voor hem begon, in geboortestad Compton in Los Angeles. Het wemelt van de galmende elektronische bassen, rauwe funky beats en vlammende gastoptredens van jonge, hongerige rappers uit L.A., zoals Peysoh, Hitta J3 en Young Threat op de stotterend stuiterende westkustbeat van GNX. In openingstrack ‘wacced out murals’ rekent Lamar op een diep dreunende kickdrum af met in zijn ogen twijfelachtige acties van hiphopsterren als Lil Wayne en Snoop Dogg en ‘politieke correctheid’ in de rapscene. In het schmierend pompende ‘squabble up’ stuurt hij de wolven af op rappende poseurs.

Zijn strijdlust doet Lamar goed. Hij rapt lenig, losjes, gedreven en soms een beetje pesterig. „Ik houd mijn voet op het gaspedaal,” rapt Lamar op de aanstekelijk haperende staccato-funk van producer Mustard, die ook Not Like Us produceerde. „Iemand moet het doen.” Zijn rijmschema’s en tekstuele dubbele bodems en verwijzingen zijn onverminderd magistraal, en wie goed luistert, hoort in vrijwel elke kritische noot, tegelijk bemoedigende levenslessen voor zijn achterban: bescherm je hart, geloof in jezelf, investeer in jezelf, werk hard, en reken niet op anderen maar op zelfliefde.

‘Reincarnation’ is een nieuw hoofdstuk in de voortgaande artistieke uitwisseling die Lamar in zijn werk voert met zijn in 1996 vermoorde inspiratiebron Tupac ‘2Pac’ Shakur. Hij leent de muziek en rapstijl van 2Pac voor een geweldig gelaagd verhaal waarin hij zich neerzet als incarnatie van eerdere succesvolle zwarte artiesten en de beproevingen die ze doorstonden, waaronder een briljante zangeres die in het raciaal gesegregeerde Amerika worstelde met een drugsverslaving: „Heroïnenaalden hielden me in een foetuspositie.”

In ‘heart pt. 6’ blikt Lamar openhartig terug op de dagen waarin hij opkwam met rapgroep Black Hippy, en zijn jeugdvriend en zakenpartner Dave Free „gevangenis-risico’s” nam om hun muziekcarrière van de grond te tillen.

In het ontspannen en soulvolle sluitstuk ‘gloria’ rapt Lamar over een complexe relatie die zijn leven getekend heeft – om pas aan het eind te onthullen dat het gaat om zijn verhouding tot zijn pen, zijn schrijven. „Ik deed het met integriteit en n****s probeerden nog steeds op me te haten”, verklaart Lamar zijn bitterheid tegenover de commerciële toplaag van de rapscene in het subtiel geproduceerde, sfeerrijke ‘man at the garden’. „Er zal nog meer bloed verspild worden. Het is slechts verf voor mij.”