Swing State Maashaven

Geen romance sneuvelt zo snel als in de laatste minuut van First Dates (BNNVARA). Ik begin spontaan te zweten als de eindtune start: in witte letters lees je dan hoe het contact tussen de first daters na de opnamen is geëindigd. Die twee leuke jongens die klikten vanaf het moment dat ze elkaar zagen? Dat stel van in de zeventig dat elkaar beloofde samen te gaan wandelen? Die man en vrouw met een gedeelde obsessie voor carnaval, die echt, écht heel graag binnenkort een drankje wilden doen? Het appcontact verwaterde. Toch geen tijd voor een tweede date. Of, nog erger: de date kwam er wel, maar de klik bleef uit. Tegen de tijd dat het BNNVARA-logo het scherm binnenknalt is doorgaans elke prille liefde in de kiem gesmoord.

Om toch wat hoop in de liefde te behouden zapte ik maandag weg vlak voor de witte letters verschenen. Zo bleef er ruimte om zelf een betere afloop bij elkaar te fantaseren voor spuitgiettechnicus Arjan (43) en HR-assistent Franny (42), en voor assistent-manager in de bouwmarkt Leslie (29) en klusbedrijfeigenaar Stefan (33).

Met mijn burgerlijke voorstellingsvermogen ziet zo’n happily ever after er doorgaans braaf monogaam uit, maar er zijn natuurlijk tal van andere vormen denkbaar. Dat leek in ieder geval de boodschap van de BNNVARA-docu Samen Vreemdgaan?, waarin regisseur Jesse Bleekemolen met oprechte nieuwsgierigheid drie koppels in beeld brengt die geregeld samen het avontuur opzoeken.

Twee van die koppels doen dat al een tijdje: de ervaren Jolieke en Casper gaan op swingvakantie naar Sicilië, waar programmaboekjes voor ze klaarliggen die netjes aangeven op welke tijdstippen er BDSM-sessies plaatsvinden. En Mendy en Jelle organiseren zelf seksfeestjes – dit keer sfeervol in Halloweenthema, inclusief lingerie met pompoentjes erop. Beide stellen zijn comfortabel met hun keuzes en vertellen er zonder gêne over voor de camera. Swingen moet je niet doen als de basis van die relatie niet al heel stevig staat, benadrukt Mendy. Net als haar partner ziet ze de seksuele uitstapjes als een gezamenlijke activiteit; een toevoeging aan de fijne relatie die ze al hebben. De lastige eerste fase van afspraken maken en dingen uitproberen hebben ze al achter zich gelaten.

Een opvallend patroon

Anders ligt dat bij Veronique en Juan, en dat maakt dit tweetal ook het interessantst om naar te kijken. Ze hebben pas sinds kort besloten om anderen in hun liefdesleven te betrekken. Het initiatief kwam van Veronique, die als enige niet herkenbaar in beeld is gebracht. Ze werd zich recentelijk bewust van een opvallend patroon: „Na elf, twaalf jaar een relatie, krijg ik de behoefte aan iemand anders.” Toch wilde ze Juan ook niet kwijt. Veronique besloot het dilemma met hem te delen en gezamenlijk kwamen ze tot een oplossing: Juan was ook wel eens nieuwsgierig hoe het zou zijn met een ander erbij, of – als je toch bezig bent – een paar anderen.

In de documentaire zie je ze de eerste stappen zetten naar die nieuwe situatie. Ze geven zich op voor een datingsite voor swingers („Ik heb een tekstje bedacht”, zegt Juan: „Leuk en ondeugend stel is op zoek naar een ander leuk en ondeugend stel – of single vrouw”), bezoeken een swingersfeestje en nodigen een ander koppel uit bij hen thuis. Daarbij verkennen ze hun eigen grenzen én die van elkaar; een proces dat het nodige ongemak met zich meebrengt. In de praktijk lijkt juist Veronique wat terughoudender dan Juan. Als kijker blijf je nieuwsgierig achter of hun zoektocht net zo succesvol zal blijken als die van de andere twee stellen.

Maar zelfs als dat er niet in zit, zat er meer romance in Samen Vreemdgaan? dan in First Dates. Tegen beter weten in heb ik de laatste minuut toch maar teruggekeken. Helaas: weer geen enkele match.

Delen

Mail de redactie

„De volgende keer moet je je eigen shag meenemen”, mompelde mijn oudtante M. (89) toen ik haar builtje pakte. Ik rook zelf al jaren niet meer, maar het blijft ontspannend om sjekkies te draaien. Terwijl ik de kleverige tabaksslierten uit elkaar pulkte, leken de jaren te ontwarren. Even was ik weer zestien en hing ik in het stadspark van Almelo, woedend om niks terwijl de wereld aan mijn voeten lag.

Ik zette de audiorecorder aan, klaar om weer een stukje levensverhaal op te nemen.

„Waar waren we gebleven?” vroeg ik.

„Misschien bij mijn scheiding”, peinsde ze. „Maar goed, wie blijft er niet bij een scheiding. Wat zou het mooi zijn wanneer dat niet het eind- maar het beginpunt was van een liefde. Eerst de pijn en het loslaten en de woede en de therapie en de advocaten en dan, langzamerhand, begin je van de ander te houden, gevolgd door een groot huwelijksfeest, gevolgd door een aanzoek, gevolgd door de eerste kus en met als sluitstuk complete verliefdheid.”

„Maar dan zou je alsnog eindigen zonder elkaar.”

„Daar heb je een punt. Dan mis je elkaar pas echt. Misschien is het toch maar goed dat een huwelijk stopt met een scheiding. Ik had op het laatst zo’n hekel aan mijn wederhelft, dat het een opluchting was toen we de knoop doorhakten om uit elkaar te gaan.”

„Heb je er nog iets van opgestoken?”

Ze fronste, pakte de shag, begon te draaien.

„Dat van iemand houden”, begon ze traag, „soms helemaal niets zegt. Niets over de ander, en ook niet over jezelf. Dat liefde soms gewoon voortkomt uit innerlijke leegte, die je maar probeert te vullen met toewijding aan de ander.”

Ze likte aan de vloeirand en grinnikte.

„Ik heb nogal gehouden van mensen die achteraf gezien complete idioten waren.”

„Vind je dat niet zonde van de tijd?”

„Nee joh”, zei ze met een glimlach. „Wat het was soms ook wel lachen. Ik troost me met de gedachte dat ik er ook niets aan kon doen dat ik beter was in liefhebben dan in het kiezen van geliefden.”

Ze stak haar shaggie aan, kreeg een inbrander, maakte hem uit en knipte het bovenste stuk eraf alvorens weer de aansteker te pakken.

„En mijn beroerde partnerkeuze leerde me toch maar mooi een belangrijke levensles” zei ze, terwijl ze de rook door haar neusgaten uitblies.

„Namelijk?”

„Dat wanneer je van iemand houdt, dat niet meteen wil zeggen dat ze jou verdienen.”

Delen

Mail de redactie