De zestigjarige Michiel van de Pol is al zijn halve leven stripmaker. Zijn werk is uitgesproken grappig, waarbij vooral zijn naturelle vertelstem opvalt. Meer nog dan zijn geestige tekenstijl, die swingt en herkenbaar is uit duizenden, is Van de Pol een rasverteller. Zijn timing is perfect.
Zijn werk kan serieus zijn als het moet en draaft compleet door als het kan. Zo is zijn strip De gevoelige mannenclub uit 2020 totaal van de pot gerukt. Kijk maar: Als Harry’s vrouw Vera besluit voortaan naakt door het leven te gaan en „een assertieve grondhouding jegens mannen” ontwikkelt, besluit Harry De gevoelige mannenclub om hulp te vragen. Hun oplossingen zijn vergezocht, maar vooral de mateloze kletsverhalen van de mannen zijn om van te smullen.
De jury noemt zijn werk „altijd minimaal goed voor een glimlach tot een onvervalste lachstuip”. Volgens het juryrapport weet Van de Pol „zware ontwikkelingen met een kwinkslag te benaderen en om te zetten naar een sterk staaltje dwaasheid van hoog niveau. Daarmee gaat hij volkomen authentiek en inventief het medium strip te lijf (…) en heeft hij dit tot een ware kunstvorm uitgebouwd.”
Van de Pol brak in 2006 door met het winnen van de Stripstrijd, een wedstrijd voor striptalent georganiseerd door Het Parool en Comic House, wat hem twee jaar aan die krant verbond. Hij tekende bijdragen voor nrc.next en Zone 5300, en publiceerde tal van strips in eigen beheer. Zijn werk is vaak autobiografisch en compleet eerlijk. Twijfels, angsten en gênante situaties deelt hij met zijn publiek, ook die van zijn gezin. Van de Pol doet dat slim: hij portretteert zichzelf de ene keer als held, daarna gerust als schlemiel. Zijn vrouw en dochters komen er dan altijd ietsje beter vanaf.
Voor zijn eerste graphic novel, Terug naar Johan, kreeg hij in 2011 de Willy Vandersteenprijs voor het beste album van het jaar. Zijn meest recente boek is Hoe ik mijn fortuin maakte als live-cartoonist, uit 2022. Daarin laat Van de Pol zien hoe het is om als cartoonist de boel te verluchtigen op bedrijfsbijeenkomsten. Hij maakt processen inzichtelijk, legt verbanden en tekent kwinkslagen. Over dat zogenaamde fortuin is hij eerlijk: het zorgt voor inkomen, van strips alleen kun je niet leven.
De Stripschapprijs wordt sinds 1974 jaarlijks toegekend door Het Stripschap, de Nederlandse belangenvereniging voor het beeldverhaal. Eerder ging de prijs onder anderen naar Aimée de Jongh, Typex, Barbara Stok, Peter van Dongen en Joost Swarte.
