Soedan, twee jaar later: een oorlog zonder genade, zonder einde

De twee jaar geleden begonnen oorlog in Soedan wordt heviger en barbaarser. Dat laat de afschuwwekkende aanval zien afgelopen weekend op het ontheemdenkamp Zamzam in Darfur, waarbij honderden doden vielen.

De paramilitaire Rapid Support Forces (RSF) van generaal Hemedti gaven vorige maand de hoofdstad Khartoem prijs aan het regeringsleger van president Burhan en hebben hun oog laten vallen op de gehele westelijke regio Darfur en de noordelijke provincies. Met de verovering van Zamzam, vermoedelijk gevolgd door de nabijgelegen stad Al-Fashar, gaat de oorlog een nieuwe fase in.

Woensdag werden zeker 57 burgers gedood bij gevechten tussen het regeringsleger en de RSF om Al-Fashar, meldde persbureau AFP donderdag op basis van medische hulpverleners ter plaatse.

Zamzam was de thuisbasis van honderdduizenden ontheemde Soedanezen van een eerdere oorlog in Darfur, begin deze eeuw. Naarmate de regeringsstrijdkrachten en geallieerde milities bij het begin van de oorlog terrein verloren in Darfur, trokken de strijders tegen de RSF zich terug in het kamp, dat daarmee ook een militair bolwerk werd.

Het was er zo gevaarlijk dat vrijwel alle buitenlandse hulporganisaties het kamp noodgedwongen verlieten. Hulpkonvooien konden het kamp al maanden niet bereiken en in augustus werd de situatie er officieel aangeduid als een hongersnood. Bij de aanval van afgelopen weekend kwamen negen stafleden van Relief International – dat nog wel aanwezig was – om. Sommige ooggetuigen spraken van regelrechte executies door de RSF.

Vuur en rook zijn te zien op een satellietbeeld van het ontheemdenkamp Zamzam in het noorden van de Soedanese regio Darfur, op 11 april.

Foto Maxar Technologies / Reuters

De uitzichtloze oorlog komt met een veelvoud aan gruwelijkheden: tienduizenden doden, verkrachtingen, onthoofdingen, de helft van de Soedanezen ontheemd en ondervoed. Naarmate gebiedsdelen van heersers wisselen lijken wraakacties aan beide zijden toe te nemen. Geen van beide partijen lijken tot inkeer te brengen om naar vrede te streven. Integendeel: de kaarten op het slagveld worden opnieuw geschud.

De RSF bombardeerde de afgelopen dagen met drones doelen in het noorden van Soedan en zette een olieopslagplaats in Atbara in vuur en vlam. De RSF, dat zich profileert als een strijdgroep tegen een kliek gearabiseerde Soedanezen afkomstig van de oevers van de Nijl ten noorden van Khartoem, wil nu precies dat gebied heroveren.


Lees ook

Lees ook: RSF is verjaagd uit Khartoem, maar de angst is niet verdwenen

 Generaal Abdel-Fattah Burhan (midden) arriveert bij het Republieke Paleis na de herovering van Karthoum.  Beeld AP Photo

De zege van Burhan in Khartoem blijkt deels een pyrrusoverwinning. Het stadscentrum ligt geheel in duigen en de terreur van de RSF heeft plaatsgemaakt voor die van het regeringsleger. Er wordt wraak genomen op burgers die zouden hebben samengewerkt met de RSF. Want, zo is de gedachte, wie in een oorlogszone achterblijft, koos partij in de oorlog.

Losbandige milities

Hoewel het voor internationale media ingewikkeld is om verslag te doen vanuit Soedan, worden veel wandaden van deze oorlog opvallend goed gedocumenteerd. Milities filmen ze gretig en publiceren ze op sociale platforms. Zo doken vorige week beelden van een onthoofding op uit de hoofdstad en werden eerder talloze verkrachtingen getoond.

Naarmate gebiedsdelen van heersers wisselen lijken wraakacties aan beide zijden toe te nemen

Vaak worden de misdaden begaan door geallieerde milities. Zowel de RSF als het regeringsleger fragmenteren en hebben door de opkomst van deze losbandige milities steeds meer moeite met de controle over hun strijdgroepen.

Burhan staat nu voor de keuze om vanuit Khartoem direct westwaarts te trekken om Darfur in te nemen, of eerst zuidwaarts te gaan om de grensgebieden met Zuid-Soedan en de Centraal Afrikaanse Republiek te veroveren. Het is waarschijnlijk dat de komende weken de gevechten zullen toenemen.