Het was 1997 en Ric van Rest (nu 36) wilde zich afzetten tegen zijn inlineskatende broer. In het skatepark waar zijn broer kwam – Burnside te Deventer – waren ook skateboarders. Dat vond Van Rest er „veel cooler” uitzien, net als de bijpassende kledingstijl. Bovendien moest hij sporten van zijn ouders. „Ik voetbalde altijd, maar ik vond het georganiseerde niet meer leuk. Skateboarden kon je gewoon zelf doen.”
Hij kocht een board bij Gsus in Arnhem, ging fanatiek skateboarden en keek urenlang naar skateboardvideobanden. Hij had idolen, zoals Rob Welsh en Chad Muska. „Elk skateboardmerk had een team met pro’s en ieder lid kreeg zijn eigen board.” Daar stond de naam en gepersonaliseerde graphics op. De boards werden wereldwijd verkocht. „Welk merk ik tof vond had te maken met de skateboarders die ervoor skateten. Tegen wie ik opkeek.”
Op zijn zeventiende brak Van Rest zijn knie. Hij probeerde nog een aantal jaar te skaten, maar het ging eigenlijk niet meer. Hij ging werkten bij skatewinkel Frisco in Arnhem. Met goede vriend Peter Kolks deed hij daar de distributie in de Benelux voor drie grote Europese skatemerken. In 2013 richtten ze Pop Trading Company op, dat skatekleding en andere streetwear verkoopt. Sinds 2021 maken ze ook skateboards.
Wat een goed board is ligt eraan, zegt Van Rest. „Skateboarders zijn pietje-precies: als ze eenmaal aan een shape of merk gewend zijn, willen ze in principe niet meer terug.” Zijn favorieten hebben in elk geval één ding gemeen: goede graphics.
Over de geschiedenis en het ontwerp van het skateboard gaat de tentoonstelling Skateboard. Vanaf 5 april in Design Museum Brussels. designmuseum.brussels
door Marcel Appelman10 Colorblind (2003)
Ric van Rest: „Voor de Beer Series had Colorblind, het eerste Nederlandse skateboardmerk met pro’s, een aantal biermerken nagebootst. Dit is duidelijk Heineken. Binnen het skateboarden gebeurde dat heel vaak, dat je het logo spooft van een bestaand merk, en eigenlijk zonder toestemming daar producten van maakt en verkoopt. En dan maar zien wat ervan komt.
„Volgens mij is er nooit iets gebeurd. Ik denk ook dat ze misschien vijftig tot honderd boards maakten per graphic en die dan verkochten in winkels. Stel, ze zouden gezeur krijgen met Heineken en Heineken zou zeggen ‘je moet die uit de winkels halen’, dan zeg je gewoon ‘ja, is goed’.”
Ontwerper onbekend9 Alltimers (2013)
„Pryce Holmes werkte eerst bij [het Amerikaanse skatemerk] Supreme en heeft toen Alltimers opgericht. Hij is begonnen met het maken van boards in rare shapes en die kochten we bij Frisco ook in. Ik neem aan dat het eerst een soort grap was die is uitgegroeid naar wat groots. Van dit Rihanna-board konden we er volgens mij maar eentje krij gen, misschien twee. Ze hebben later ook een Ryan Gosling-board gemaakt. Ik heb zelf het Rihanna-board gekocht van de winkel, omdat ik Rihanna destijds heel hot vond. De jaren erna vroegen mensen vaak of ze hem mochten overkopen, soms wel voor 500 euro. Er zijn er maar een paar van gemaakt.”
Door Piet Parra8 Tired Skateboards (2015)
„Mensen kennen Pieter [Janssen, alias Piet Parra] vooral als kunstenaar, niet als skateboarder. Maar Pieter is een van de meest stijlvolle skaters uit Nederland ooit. Hij werd eens Nederlands Kampioen skateboarden. In 2015 is hij een skateboardmerk begonnen, Tired Skateboards, samen met de Amerikaan Brad Staba.
„Zeker in Amerika is skateboarden vrij commercieel en competitief geworden. Zelfs in Nederland heb je nu ouders die hun kinderen naar skateles sturen in de hoop dat ze er een carrière in zullen maken. Vroeger was dat niet zo. Tired Skateboards is meer gericht op lol hebben met skaten. Het brengt ook een paar keer per jaar een video uit met allemaal oude gasten die niet zo goed kunnen skateboarden. Mensen kunnen zelf video’s inzenden.”
Door Soy Panday7 Magenta Skateboards (2011)
„Rond 2010 gebeurde er een tijdje weinig interessants op de Amerikaanse markt. Dat was een beetje een overgangsfase, weg van de haydays in het skateboarden. In dat gat sprongen Europese merken als Magenta Skateboards, Palace Skateboards en Polar Skate Co. Die verkochten we ook vanuit de skateshop in Arnhem.
„Ik heb deze graphic van Magenta gekozen, met muzikant Gil Scott-Heron erop, omdat het laat zien dat muziek heel belangrijk is in het skateboarden. De muziekkeuze bij de skatevideo’s die worden gemaakt bepaalt een groot deel van de identiteit van een merk of van een skateboarder. De muziek van Gil Scott-Heron werd gebruikt in skatevideo’s van Magenta. Een tekening van hem zetten ze op een board van skater Leo Valls.”
door Lev Tanju6 Palace Skateboards X Tate Modern (2013)
„Palace maakte drie boards in samenwerking met het Tate Modern in Londen, deze is met een schilderij van John Martin (The Great Day of His Wrath). Dat liet aan de wereld, en aan mij, zien dat skateboarden ook in een museum een plek kan hebben.
„Toen ik een jongen van elf, twaalf was en uitgescholden werd op straat voor ‘kutskater’, had ik me niet kunnen voorstellen dat een skatemerk zou gaan samenwerken met het Tate Modern. Dat is best wel een groot ding. Met Pop Trading Company hebben we een collectie uitgebracht met het Van Gogh Museum, doordat we zagen dat het in Londen ook kon. Wij hebben nu dit gesprek omdat er in Brussel een tentoonstelling komt over skateboards.”
door Don Pendleton5 Alien Workshop (2001)
„Dit is misschien niet eens de allermooiste skateboardserie die Don Pendleton voor Alien Workshop gemaakt heeft, maar wel voor mij, omdat ik er een board van had. Ik begon in die tijd op de computer te tekenen, met de voorloper van Adobe Illustrator, zeg maar. Ik ben veel van Pendletons graphics gaan overtrekken en later ben ik ook in zijn stijl gaan tekenen.
„Alien Workshop had in die tijd supergoede skateboardvideo’s en een goed skateteam. Met Jason Dill bijvoorbeeld, en Anthony van Engelen. Ik had het board van Rob Dyrdek [hiernaast te zien] omdat die er in mijn maat was. Dat was niet mijn favoriete skateboarder. Van Josh Kalis was ik veel meer fan, maar zijn board was er niet in mijn maat.”
waarschijnlijk door Ryan Coleman 4 Aesthetics (2002)
„Aesthetics had altijd mooie, sterke graphics. Het is een wat kleiner merk dan bijvoorbeeld Shorty’s of Alien Workshop, maar het had op mij en m’n vrienden wel echt een grote impact. Dit board komt uit de serie Basketball Kids. Ik denk dat er vijf boards waren in deze serie.
„Dit was het board van Rob Welsh, in die tijd mijn favoriete skater. De rode draad voor skaters waar we tegenop keken was hiphop. En Rob Welsh was erg hiphop. De manier hoe hij zich kleedde en de muziek die onder zijn video parts [skatevideo’s] zat waren bij hem heel belangrijk. Hij skatete niet van trapleuningen af, zijn manier van skaten was wat technischer. Een stijl die meer leek op hoe ik en mijn vrienden skateten.”
door Tony Buyalos3 Shorty’s (1997)
„Dit is het board van Chad Muska. Een van de beste skateboarders in die tijd en een van de eerste skateboarders die commercieel heel groot is geworden, waardoor hij later ook wel een beetje gehaat werd. Ik was een groot fan van Muska. Hij was heel hiphop, maar echt héél hiphop. Hij skatete op een gegeven moment met een rugzak om en met een boombox op zijn schouder.
„Ik denk dat dit skateboard vandaag de dag wel het meest verkochte skateboard ooit kan zijn, qua graphic. Dit was, denk ik, het eerste board dat in verschillende maten uitkwam. Hij kwam uit in bijvoorbeeld een 7,5 inch, een 7,75 en 8. Normaliter kwam een graphic maar in één maat uit. Muska was gewoon een van de eerste popsterren in het skateboarden.”
door Marc McKee2 World Industries (1991)
„In de jaren negentig was skateboarden in Europa nog vrij klein, maar in Amerika enorm groot. World Industries en Blind Skateboards zijn twee Amerikaanse skatemerken die tegen het commerciële aan zaten. De artworks van Marc McKee hebben hen groot gemaakt. McKee was bekend om zijn cartooneske werk en heeft op een gegeven moment voor World Industries een aantal cartoon characters ontwikkeld. Die sloegen aan en dat heeft World Industries echt uitgemolken.
„Ik heb vroeger veel getekend. Als ik in de klas zat of als het regende, dan was ik aan het tekenen. Ik heb eindeloos die characters van World Industries nagetekend.”
door Evan Hecox1 Chocolate Skateboards (2001)
„De Bar Series van Chocolate Skateboards door Evan Hecox heb ik gekozen omdat die mooi laat zien hoe je skateboardgraphics ook als kunst aan de muur kan hangen. Bij deze boards komt het verhaal samen: pro-skaters met eigen boards – elk board is voor een andere skater – en een kunstenaar die bepalend is voor de stijl van een merk. Samen wordt dat een kunstwerk, daarom staat deze op één.
„Evan Hecox heeft veel graphics gemaakt voor Chocolate Skateboards. Iedereen die aan het eind van de jaren negentig of begin 2000 heeft geskatet zal zijn stijl herkennen. Het is kleurrijk, maar wel met toned-down kleuren, zoals donkerrood of aards oranje. Op de foto staat de versie uit 2006.
„Ik denk dat Chocolate Skateboards van alle merken die in de jaren negentig begonnen zijn nu nog het relevantst is. Chocolate spreekt een grote doelgroep aan zonder heel commercieel te zijn gegaan, iets waar skateboarders snel doorheen prikken. Ze zijn heel credible en skate gebleven.”
