De militaire operatie werd publiekelijk voorbereid, maar de bombardementen vonden plaats zonder directe waarschuwing. Zaterdagavond (Amerikaanse tijd, vroeg op zondag in Iran) meldde president Donald Trump, op zijn eigen Truth Social-website, dat de Verenigde Staten drie nucleaire doelen in Iran hebben aangevallen. Zijn luchtmacht heeft „een volledige lading bommen laten vallen op de belangrijkste locatie: Fordow. Alle vliegtuigen zijn veilig op weg naar huis.”
De president feliciteerde zijn krijgsmacht met een succesvolle missie en verkondigde, in kapitalen, „nu is het tijd voor vrede”. Alsof het rechtstreekse militaire conflict tussen de Verenigde Staten en Iran hiermee afgelopen in plaats van begonnen is.
Trump gaat er prat op dat tijdens zijn eerste presidentschap geen grote nieuwe oorlogen werden begonnen. Hij beloofde zijn kiezers dat hij zich niet in ingewikkelde internationale conflicten zou mengen, maar alleen in Amerikaans belang te handelen. Nu schiet hij bondgenoot Israël te hulp op een manier die zijn voorgangers altijd geweigerd hebben. Israël beschikt niet over de ‘bunkerbusterbommen’ die de ondergrondse Iraanse uraniumverrijking in Fordow schade kunnen toebrengen.
Het is onduidelijk hoeveel de Amerikanen met hun Massive Ordnance Penetrator-vliegtuigbom (zes meter lang en bijna 14 ton zwaar) hebben aangericht. Daarvan zouden er volgens Amerikaanse media zes zijn afgevuurd. Ook kerninstallaties in Natanz en Isfahan zijn geraakt, zo is vanuit Iran bevestigd.
‘Vrede of tragedie voor Iran’
In een toespraak van vijf minuten, later op de avond vanuit het Witte Huis, zei Trump: „er zal vrede of tragedie zijn voor Iran”. Als het land, onder leiding van ayatollah Khamenei, niet snel overgaat tot vredesbesprekingen „belagen we andere doelen, met precisie, snelheid en vaardigheid”. Trumps vicepresident JD Vance, Marco Rubio, minister van Buitenlandse Zaken en interim-Nationale Veiligheidsadviseur, en defensieminister Pete Hegseth stonden tijdens de toespraak achter de president te knikken en fronsen.
De destructieve Amerikaanse aanvallen werden niet in de hand gewerkt door recente Iraanse acceleratie in het ontwikkelen van een kernbom of zelfs maar de verdenking daarvan. Trumps eigen inlichtingenchef, Tulsi Gabbard, zei daar geen aanwijzingen voor te hebben. De VS volgden daarentegen de wens van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die al dertig jaar roept dat Iran „elk moment” een atoomwapen kan hebben.
Opportuniteit lijkt het voornaamste motief. De bombardementen op Iran, die Israël ruim een week geleden begon, benutten een moment waarop Irans fazallen in de regio – Hamas in Gaza, Hezbollah in Libanon, de Houthi’s in Jemen – op hun rug liggen. Bovendien leidt de strijd met Iran af van de internationale verontwaardiging over de genocidale vergeldingsoorlog in Gaza.
Trumps handelen heeft in ieder geval niets te maken met zijn ‘America First’ pretenties. Iran vormt geen direct gevaar voor de Verenigde Staten. Veel van Trumps aanhangers en bewindspersoon wringen nu in bochten om te doen alsof de president consequent in plaats van impulsief reageert.
„Bespaar ons de komende uren het luie stoel gezeur en vertrouw in plaats daarvan op onze opperbevelhebber”, schreef MAGA-ster Charlie Kirk. De Republikein Jim Risch, voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken, zei: „Deze oorlog is de oorlog van Israël, niet onze oorlog. (…) Er zullen geen Amerikaanse troepen ter plaatse zijn in Iran.” Het politieke trauma van de oorlog in Irak voelen Republikeinen nog altijd.
Netanyahu prijst Trump
De Israëlische premier is ondertussen in zijn nopjes. „De geschiedenis zal aantonen dat president Trump heeft gehandeld om het gevaarlijkste regime ter wereld en de gevaarlijkste wapens ter wereld onschadelijk te maken”, zei Netanyahu.
De volgende missie van de VS is het evacueren van Amerikanen uit Israël en de rest van het Midden-Oosten, want het is onduidelijk welke vergelding Iran van plan is. Er zijn zo’n 40.000 Amerikaanse militairen in het Midden-Oosten die doelwit kunnen zijn, naast allerlei Amerikaanse burgers.
