N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2021/11/trujilo-vierkant.png)
„Nee! Nee! Nee!”, riep ik naar mijn beeldscherm toen ik las dat het WK voetbal voor vrouwen de VVV van Saoedie-Arabië als sponsor kreeg. Visit Saudi heet het toerismekantoor daar. Voor vrijwillige seks met iemand van hetzelfde geslacht kun je in het land van Mohammad bin Salman de doodstraf krijgen, bijvoorbeeld door onthoofding, en dan zegt de sponsor straks tegen een hoog gehalte aan lesbische speelsters ‘Visit Saudi Arabia’. Nee, dank u.
Toen de Nieuw-Zeelandse premier Lucinda Ardern twee weken geleden haar aftreden bekendmaakte, moet FIFA-voorzitter Gianni Infantino een vreugdedansje hebben gemaakt. Nu kon hij het WK dat in Nieuw-Zeeland en Australië plaatsvindt, rimpelloos laten sponsoren door de grootonderdrukker van vrouwen en vrouwenrechten. Ardern, wil ik geloven, had de vlammenwerper op de deal gezet.
Toch moet een deel van mij lachen om deze nieuwe aanbouw aan de huidige toren van Babel. De mensheid verdraait en liegt sneller dan het oog kan zien. Oliereuzen presenteren zich als het groenste dat ons ooit overkwam, agrogiganten beweren het beste met boeren voor te hebben, de dierenbescherming kent sterren toe aan lichaamsdelen van vermoorde dieren en nu krijgt het WK voetbal voor vrouwen, het baken van vrijheid en gelijkheid, een sponsor die vrouwen in kerkers smijt als ze niet naar hun mannelijke voogd luisteren.
Dat ik toch een beetje handenwrijvend naar het beklinken van de sponsordeal uitkijk, komt doordat ik verwacht dat de vrouwen zich niet zomaar voor dat karretje laten spannen. Dat mannelijke voetballers zonder morren accepteren dat de FIFA hen over lijken laat voetballen of hen verbiedt met de door hen verkozen armbandjes om te spelen of zich voor dit of dat uit te spreken, kan niemand verbazen. Mannelijke voetballers zijn tegenwoordig diva’s die vaker bij de kapper zitten dan bij zelfverdediging, die in dure kleertjes voor selfies poseren en die geen tijd hebben voor mensenrechten want ze moeten naar de styliste. Die weten echt niet hoe je vecht voor je principes, als ze die al hebben.
Vrouwen in de top van het voetbal zijn van ander draad gewoven. Voor een plek op het veld moesten zij hun tanden al laten zien toen dat nog melktandjes waren. Voetballende meisjes werden om hun voetbalpassie uitgelachen door ettertjes langs velden en voetballende vrouwen worden dat nog steeds door praatprogrammaprinsjes op primetimetelevisie. Op sociale media worden ze uitgescholden door legers kleine ventjes met grote toetsenborden. Voetbalprofs die vrouw zijn, weten hoe je opkomt voor waar je in gelooft. Het zijn onverschrokken strijders, anders hadden ze nooit het betaald voetbal kunnen bereiken.
Kroonprins Mo B.S. en Gianni van de FIFA gaan nog meemaken dat financieel pootjebaden in vrouwenvoetbal, je zomaar een voet kan kosten. Die sponsoring gaat vast vooral aandacht opleveren voor de Saoedische gevangenen die voor vrouwenrechten strijden, zoals Salma Al-Shehab. De mondhygiëniste en moeder van twee kreeg 34 jaar voor onwelgevallig twitteren.
Ik kijk uit naar het WK 2023 vanwege het WK 2023, maar een verwaarloosbaar klein deel van mij doet dat ook om te zien op hoeveel manieren die voetbalheksen gaan zorgen dat Infantino en kroonprins B.S. dikke vette spijt van die sponsordeal krijgen.
