‘Het is revolutionair om met deze partijen te gaan werken aan een betere ggz”, zo sprak voorzitter Ruth Peetoom van branchevereniging de Nederlandse ggz. Om vervolgens een toekomstplan te presenteren dat, lekker ouderwets, tot stand is gekomen zonder de grootste beroepsgroep binnen de ggz: de verpleegkundigen.
De ggz heeft het zwaar: personeelstekorten, uitdijende wachtlijsten en een forse toename van de werkdruk. Dit vraagt om een verandering.
Met die gedachte kwamen afvaardigingen van patiënten, psychiaters, psychologen en de ggz-branchevereniging samen. Zij schreven het plan Een perspectief op een mentaal gezonder 2035, dat onlangs is gepresenteerd. In het plan staat welke thema’s de komende tien jaar het belangrijkst zijn voor de ggz.
De schrijvers van het plan zijn alleen één groep vergeten: de 20.000 verpleegkundigen en verpleegkundig specialisten die de ggz elke dag draaiende houden. Geen was uitgenodigd om mee te denken en te schrijven aan het plan. Een gemiste kans, omdat de kernpunten van het plan juist zo raken aan het verpleegkundige vak.
Een kleine greep: in het plan gaat het over vroegsignalering en preventie, zorg voor chronisch en/of langdurig zieke patiënten en zorg voor alle facetten van het leven (zoals huisvesting en werk). Laten deze zaken nou precies centraal staan in het beroep dat mijn 20.000 collega’s en ik elke dag uitvoeren. Wij zijn degenen die de chronisch ziekte patiënt begeleiden naar dagbesteding en het gesprek met de buren aanknopen als er onrust ontstaat. Doordat we zo dicht bij de patiënt en de maatschappij staan, zien we het als eerste als het dreigt mis te gaan.
In het plan staan zijn ideeën over herstelgerichte zorg (waarin het draait om alles wat ná de behandeling van de acute klachten komt) en netwerkzorg (waarin de mensen om de patiënt heen worden betrokken), disciplines waarin wij altijd de spil zijn geweest. Kortom: wij zijn de perfecte zorgverleners om aan tafel te hebben als het over deze onderwerpen gaat.
De kernpunten van het plan raken juist aan het vak van verpleegkundige
De partijen die aan het plan werkten, spraken ook over het verbeteren van de salarissen, arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden en de taakverdeling. Dat is wrang, omdat de loonkloof tussen de zorg en andere sectoren het grootste is voor verpleegkundigen, die dus niet mee mochten praten. En hoe kun je spreken over een andere taakverdeling, zonder hierin zo ongeveer de helft van al het ggz-zorgpersoneel mee te nemen?
Zo kan ik wel even doorgaan. Het ggz-plan bevat nauwelijks onderdelen die direct het werk van psychiaters en psychologen raken. Maar des te meer de andere beroepen in de ggz. Dat is exact wat er al tientallen jaren gebeurt in de ggz, en deels ook de oorzaak van de huidige problemen. Het toekomstplan is erg top down geschreven: een kleine beroepsgroep (de psychiaters) zegt hoe anderen hun werk moeten uitvoeren. Het is goed om te zien dat het toekomstplan zich richt op preventie, herstel en bredere kijk op gezondheid, maar dit zijn verpleegkundige domeinen, waarbij het dus logisch zou zijn om de verpleegkundigen te betrekken.
Onuitvoerbaar
De beschreven problemen en voorgestelde oplossingen zijn herkenbaar en tonen ambitie. Maar de oplossingen zijn onuitvoerbaar zonder de verpleegkundigen. Zij moeten de plannen immers voor het overgrote deel gaan uitvoeren. Door hen niet direct te betrekken bij de totstandkoming verlies je draagvlak, maar ook hun specialistische input.
Mensen denken nog te vaak dat een verpleegkundige een verlengstuk is van de arts, maar dit is absoluut niet waar. We zijn een hoogopgeleide, deskundige en specialistische beroepsgroep in de ggz, die prima kunnen meedenken over hoe we de enorme problemen in de ggz moeten aanpakken.
De ggz moet veranderen, de uitdagingen die op ons afkomen zijn enorm. Er is geen verpleegkundige die dit niet erkent. De oplossing moet echter van ons allemaal komen. Als we de Nederlandse ggz écht revolutionair willen veranderen, moeten we gebruik maken van het perspectief van de verpleegkundigen. Ik of een van mijn 20.000 vakgenoten zien de uitnodiging graag tegemoet.
Lees ook
Eindelijk durfde L. weer iemand te vertrouwen. En toen moest de kliniek dicht
