Klimaatverandering maakte Europese hittegolf eind juni heter en drie keer zo dodelijk, kopte de NRC (9/7). En een dag later schreef de krant naar aanleiding van de recente overstromingen in Texas: door klimaatverandering zullen dergelijke overstromingen naar verwachting nog frequenter en verwoestender worden (10/7).
Het klinkt overtuigend: het wetenschappelijke bewijs voor steeds extremere natuurlijke omstandigheden stapelt zich namelijk op. Zo is er een grotere kans op langdurige periodes van hitte en droogte, waar de afgelopen maanden een duidelijk voorbeeld van zijn. Maar ook extreme neerslag wordt steeds waarschijnlijker. Een voorbeeld daarvan zagen we in 2021 toen de Maas ver buiten haar oevers trad door zware buien en Valkenburg onder water kwam te staan.
Andere voorspellingen over de gevolgen van klimaatverandering zijn al even verontrustend. Zo zou het de maatschappelijke stabiliteit en veiligheid van Nederland bedreigen, leiden tot massamigratie, polarisatie en ongelijkheid versterken, en conflicten veroorzaken. Termen als klimaatoorlog, klimaatmigratie, en klimaatramp worden dan ook steeds gebruikelijker.
Het probleem met dit soort claims is dat ze simpele, causale relaties veronderstellen, die vrijwel nooit recht doen aan de complexere werkelijkheid. Mensen gaan niet ineens massaal migreren als de temperatuur stijgt.. En ze zullen ook niet ineens de wapens oppakken. Er zijn allerlei sociale, economische en politieke verklaringen nodig om zulk menselijk gedrag te verklaren.
Bovendien leiden dit soort redeneringen onnodig tot de fatalistische gedachte dat klimaatverandering alleen maar tot kommer en kwel zal leiden, zonder dat we er iets aan kunnen doen. De effecten van klimaatverandering liggen echter niet buiten onze macht; die hebben we zelf in de hand.
Anticipeer op slecht weer
Een ramp is nooit slechts het gevolg van extreem weer. Het is een combinatie van een (extreme) natuurlijke gebeurtenis, zoals langdurige hitte of hevige buien, én de kwetsbaarheid van een groep mensen voor die gebeurtenis. En die kwetsbaarheid valt op allerlei manieren te verminderen.
Zo kan er geïnvesteerd worden in capaciteit om te anticiperen op extremer weer. Meteorologische instituten spelen een belangrijke rol op dat gebied. Ook hulpdiensten moeten voldoende middelen hebben om bij een (dreigende) overstroming of natuurbrand bewoners te evacueren.
Daarnaast spelen langetermijnkeuzes een grote rol. Wie een wijk bouwt met veel beton en zonder bomen moet niet vreemd opkijken als dat leidt tot hogere oversterfte bij hittegolven. En woningen bouwen in diepe polders brengt onherroepelijk risico’s voor toekomstige bewoners. Armoedebestrijding en inclusiviteit dragen bij aan meer weerbaarheid in de samenleving, omdat grote maatschappelijke ongelijkheid direct gerelateerd is aan sterftecijfers bij bijvoorbeeld hittegolven en pandemieën. Wie weinig heeft om op terug te vallen, zal sneller slachtoffer worden.
De gedachte dat klimaatverandering onherroepelijk leidt tot rampen is niet alleen onjuist, maar biedt politici ook een mogelijkheid om hun verantwoordelijkheid te ontlopen. Na de overstroming in Texas zeiden Amerikaanse autoriteiten al heel snel dat er geen reden was om aan te nemen dat het mis zou kunnen gaan. Een ramp wordt dan voorgesteld als een totaal onverwachte en ongrijpbare gebeurtenis, maar daar moeten we niet in meegaan.
Integendeel, we moeten onze publieke leiders verantwoordelijk houden voor de gevolgen van hun besluiten. Met verantwoordelijke politieke keuzes kunnen we de rampzalige effecten van klimaatverandering beperken.
