Opinie | Roep niet zomaar: legaliseer die handel!

Posted on November 14, 2023 by admin

Na jaren van politieke impasse, lijkt er een nieuw tijdperk voor drugsbeleid aangebroken. Daar zijn twee redenen voor te noemen. Ten eerste erkennen veel politieke partijen de problemen die ondermijnende drugscriminaliteit veroorzaakt. Daarnaast is Nederland allang niet meer het gidsland dat het was. We zijn ingehaald door landen als Uruguay of Canada en zelfs in Duitsland liggen vergevorderde plannen om cannabis te legaliseren.

Daarom staan er in tegenstelling tot voorgaande jaren uitgebreide drugsparagrafen in de verkiezingsprogramma’s voor aankomende 22 november. De plannen lopen uiteen van een „drugsvrije samenleving” van de SGP tot het „legaliseren en reguleren van teelt, fabricage, bezit en verkoop van alle drugs” van BIJ1.

Inmiddels zijn acht partijen uit de huidige Tweede Kamer voorstander van het legaliseren en reguleren van cannabis (BIJ1, D66, FVD, GroenLinks-PvdA, JA21, Partij voor de Dieren, SP en Volt), terwijl BBB en de VVD eerst de resultaten van het experiment met een gesloten coffeeshopketen willen afwachten alvorens een beslissing te nemen. Daarnaast openen GroenLinks-PvdA, D66 en Volt de deur naar legalisering van andere drugs zoals xtc en wachten daarvoor het advies van de Staatscommissie MDMA af. CDA, ChristenUnie, PVV en SGP daarentegen willen alle coffeeshops sluiten en het verbod op softdrugs weer gaan handhaven. Eigenlijk wil alleen het NSC van Pieter Omtzigt de huidige situatie, inclusief het huidige softdrugsbeleid, handhaven.

Helaas komen veel programma’s niet veel verder dan holle frasen over „legalisering” of verbieden en strenger straffen. Ze zijn bovendien soms ronduit tegenstrijdig. Het CDA stelt bijvoorbeeld in één adem dat enerzijds het illegale karakter van softdrugs moet worden gehandhaafd en anderzijds naar Duits voorbeeld een hasj-heffing moet worden ingevoerd, omdat „joints voor een habbekrats te koop zijn (terwijl een pakje sigaretten zwaar belast wordt)”. Daarbij lijken de christen-democraten gemakshalve te vergeten dat het niet mogelijk is om accijns op een illegaal product te heffen.

Criminele geldstromen

Ook Omtzigts programma lijkt tegenstrijdig. Hij stelt dat het terugdringen van criminele geldstromen een speerpunt moet zijn van het beleid. Maar hij pleit tegelijkertijd voor handhaving van het huidige softdrugsbeleid, waarbij de verkoop van cannabis aan de voordeur wordt gedoogd. Dat coffeeshops daarmee aan de achterdeur geen andere keuze hebben dan criminele organisaties te spekken, lijkt hij over het hoofd te zien.

Drugsbeleid is geen binaire keuze tussen verbieden en strenger straffen enerzijds of legaliseren anderzijds. Er bestaan vele tussenvormen en er is een legio aan ontwerpkeuzes waaraan gedacht moet worden bij het reguleren van drugs. Daarbij is het zinvol om naar reguleringsbeleid in andere landen te kijken, waar de consequenties van deze keuzes langzaam zichtbaar worden. Ik noem hier vier aandachtspunten, waarop de lijsttrekkers bevraagd mogen worden, wanneer hun drugsparagraaf tijdens debatten ter sprake komt.

Prijsbeleid is lastig

Ten eerste, bij elke discussie over de regulering van drugs moet worden nagedacht over het prijsbeleid. Laat je dit over aan de markt, dan bestaat het risico dat de prijs enerzijds te hoog wordt om te concurreren met de illegale markt, of anderzijds zo laag dat de consumptie stijgt.

Ten tweede, bij het reguleren van tabak, alcohol of gokken bleek steeds maar weer dat winstmaximaliserende bedrijven onvoldoende doen om hun eigen consumenten te beschermen. Er bestaan redelijke alternatieven voor commerciële modellen bij het reguleren van drugs, zoals bijvoorbeeld cannabis social clubs die in Uruguay worden toegestaan. Wij hebben bij RAND, een non-profit onderzoeksinstituut, deze alternatieven onlangs in kaart gebracht voor de Zwitserse overheid.

Ten derde, productdifferentiatie. Ervaring in de VS laat zien dat cannabisondernemers creatief zijn in het aantrekken van nieuwe doelgroepen met innovatieve producttypen, zoals edibles, extracten, vapes, je kunt het zo gek niet verzinnen; sommigen met gevaarlijk hoge concentraties THC. Regulering is nodig, maar producten (blijven) verbieden betekent wellicht dat de illegale markt in dat gat springt.

Probleemgebruik baart ook zorgen. Net als bij tabak en alcohol is een minderheid van de zwaarste drugsgebruikers verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de maatschappelijke schade. Maar tegelijkertijd zijn dat juist de meest lucratieve consumenten. Hoe voorkom je dat een legale industrie de volksgezondheid uit het oog verliest?

Drugsbeleid is geen binaire keuze tussen verbieden of legaliseren

Ten slotte zou de recente ervaring met de legalisering van online gokken een goede les moeten zijn. Sinds 1 oktober 2021 mag er legaal online gegokt worden. Maar ondanks hun wettelijke zorgplicht, verklaarde de Consumentenbond in een recent onderzoek dat de grote gokbedrijven spelers misleiden en aanzetten tot overmatig gokken. De Kansspelautoriteit heeft inmiddels geconcludeerd dat deze bedrijven onvoldoende ingrijpen om spelers te beschermen tegen grote verliezen of gokverslaving en dat aanscherping van de regels nodig is. Sommige politieke partijen roepen alweer op tot een verbod. Zie hier de parallel met drugs. Kan van een onderneming met winstoogmerk worden verwacht dat zij het welzijn van hun klanten hoger in het vaandel heeft, dan het welzijn van haar aandeelhouders?

Kortom, roep dus niet zomaar: legaliseren die handel! Want als die knop eenmaal is omgezet, is het moeilijk om het beleid bij te sturen.

Pro-Palestijns protest op Mediapark, omdat NOS ‘Israëlisch frame’ zou overnemen

admin
November 26, 2024
0

Actiegroep XR Justice Now, een tak van klimaatgroep Extinction Rebellion, protesteert dinsdagochtend bij het NOS-gebouw op het Mediapark in Hilversum. Ongeveer twintig demonstranten, sommigen gehuld in witte pakken met afdrukken van rode handen erop, scanderen „NOS, schande, bloed aan je handen”. Ook hebben ze spandoeken aan het gebouw opgehangen met de leuzen „NOS stop legitimatie van genocide” en „Taal is niet neutraal”. Drie aan elkaar vastgeketende actievoerders met gezichtsbedekking liggen voor de ingang.

De actiegroep vindt dat de publieke omroep geweld en genocide „legitimeert”, omdat het „klakkeloos” de „Israëlische framing” zou overnemen, zo is te lezen in een verklaring op de Instagram-pagina van de groep. XR Justice Now geeft in de verklaring geen voorbeelden van de gehekelde berichtgeving.

NOS ontstemt

De demonstranten roepen de NOS op om „haar plicht” na te komen door op een „onbevooroordeelde en waarheidsgetrouwe” manier verslag te doen van de situatie in het Midden-Oosten. Ze vinden dat de woordkeuze van NOS-journalisten „direct invloed” heeft op de werkelijkheid.

De NOS is niet te spreken over de actie. “Over onze journalistieke keuzes of ons woordgebruik gaan we altijd graag met iedereen in gesprek. Dit is alleen niet de manier”, laat Giselle van Cann, hoofdredacteur van NOS Nieuws weten. „Ik vind het onaanvaardbaar dat deze demonstranten de toegang tot onze redactie vanochtend blokkeren, en dat mijn collega’s zich onveilig voelen,” zegt ze.

Politie aanwezig

De politie is aanwezig, maar grijpt vooralsnog niet in, schrijft de NOS. Volgens een woordvoerder van de publieke omroep heeft het protest geen invloed op de programmering.

De subgroep van Extinction Rebellion zegt ook de aandacht te willen vestigen op de „systematische Israëlische aanvallen” op journalisten die volgens de actiegroep als „oorlogsmisdaden” moeten worden bestempeld. XR Justice Now had het protest live uitgezonden op Instagram en trok zo’n twintig kijkers.

Politie op twee gevallen na tevreden over optreden tijdens pro-Palestijnse studentenprotesten UvA

admin
November 26, 2024
0

De politie heeft tijdens de studentenprotesten op campussen van de Universiteit van Amsterdam (UvA) afgelopen voorjaar in twee gevallen buitenproportioneel geweld gebruikt tegen pro-Palestijnse demonstranten. Dat concludeert de politie op basis van een intern onderzoek. In het algemeen zou het geweld „goed toegepast” en „uitlegbaar” zijn geweest, schrijft de politie.

In navolging van grootschalige studentenprotesten op campussen in de Verenigde Staten, organiseerden Nederlandse pro-Palestijnse actiegroepen afgelopen voorjaar ook demonstraties in Amsterdam. Zowel op de Roeterseilandcampus als bij Oudemanhuispoort, twee locaties van de UvA, kwamen honderden demonstranten samen met de intentie om daar te overnachten. Ze zetten tenten op, brachten eten mee en wierpen barricades op om de politie tegen te houden. Op beide locaties gebruikte de politie geweld om de demonstranten uiteindelijk weg te krijgen.

‚Naar de grond gewerkt’

In één geval zou een politiemedewerker zijn uitgescholden voor „vuile kankerlijer”, waarna de agent de persoon „naar de grond werkte”. Dat had niet mogen gebeuren, stelt de politie. In het andere geval zou een agent van de Mobiele Eenheid (ME) meermaals een demonstrant hebben geslagen met de wapenstok terwijl die geen kant op kon en geen gevaar vormde. Ook dit vond niet „binnen het wettelijk kader” plaats, oordeelde de hulpofficier van justitie.

In totaal hebben 59 mensen klachten ingediend vanwege het politieoptreden bij de UvA-protesten. In meer dan de helft van de gevallen kwamen die van mensen die de demonstraties niet zelf hadden bijgewoond maar filmpjes hadden gezien. Met die klachten doet de politie niets. De overige klachten, van mensen die fysieke of emotionele schade zeggen te hebben opgelopen, leidden uiteindelijk tot vier aangiften, die het OM nog moet wegen.

De Amsterdamse politiechef Peter Holla schrijft in een brief naar de veiligheidsdriehoek dat hij het betreurt als mensen nog steeds last hebben van het politiegeweld. Hij vraagt ook om begrip voor de agenten. „Agenten zijn bekogeld met stenen en zwaar vuurwerk, werden met brandblussers in hun gezicht gespoten en werden zelfs aangevallen met ammonia.” Tien agenten zijn gewond geraakt, van wie één blijvende tinnitus heeft opgelopen.

Tv-recensie | Laat quizmarathondeelnemers af en toe even op hun rug liggen en naar de wolken kijken

admin
November 26, 2024
0

„Laat de mensen maar leven, als ze dat willen, en daarna doodgaan, ieder op zijn beurt”, schreef Wisława Szymborska in 2002. „Zij, de wolken, hebben met heel dat vreemde gedoe niets te maken.” De woorden van de Poolse dichteres stonden aan het eind van Even lucht (EO) in de wolken geschreven, als een wijsheid die de korte documentaire in perspectief moest plaatsen. De afgelopen twintig minuten waren gevuld geweest met beelden van mensen die op hun rug in de achtertuin, op een grasveld of naast een kippenhok lagen. Op verzoek van de documentairemakers namen ze daar de tijd om midden op de dag hun blik omhoog te keren. Met hun ogen op de wolken vertelden ze waar hun gedachten nu naartoe gingen.

Bij de jonge deelnemers richtten die gedachten zich vooral op de toekomst en alle angsten en verlangens die daarbij kwamen kijken, terwijl de oudere deelnemers veelal terugblikten op het verleden: soms tevreden, soms met spijt. De thema’s die de wolkenkijkers bezighielden varieerden van behapbaar en concreet tot beangstigend groot. Latrelaties en terminale ziektes, vliegvakanties en klimaatverandering. Ik kwam er niet over uit of ik dat troostrijk of juist beangstigend vond: het idee dat je die dromen en zorgen met zo veel mensen deelt. En dat het de wolken die aan je voorbijtrekken uiteindelijk worst zal wezen hoe veel van je dromen en nachtmerries werkelijkheid worden.

Omdat maandag me wat vroeg leek voor een existentiële crisis ruilde ik de wolken in voor SBS6 (in jargon noemen we dit ook wel een ‘vibe shift’). Daar is sinds vorige week iedere avond Lotto De Quizmarathon (Talpa) te zien – of, in de woorden van presentator Rob Kamphues: „Het grootste quizevenement uit de Nederlandse tv-geschiedenis”, bestaande uit „zo’n 32 uur lang alleen maar quizen, quizen en nog eens quizen, met een selectie van de meest fanatieke quizfanaten .” Die quizfanaten nemen de uitdaging ontroerend serieus en worden behandeld als ware artiesten. Niet alleen kunnen ze backstage gebruikmaken van „speciale faciliteiten”, waaronder een ijsbad, een hometrainer en een doos Trivial Pursuit; ze mochten van tevoren ook een rider (wensenlijst) inleveren met „etenswaar die goed is om supergefocust de 32 uur durende marathon door te komen.” Zo kan het dat ze tussen de quizrondes door met een verhit hoofd de coulissen inlopen terwijl ze dingen zeggen als: „Het is nu tijd voor de hummus.”

Spijtig is het wel dat de marathon is opgeknipt en uitgesmeerd over meerdere weken. Dat geeft je als kijker de gelegenheid om je avond na avond iets slechter te voelen over je groeiende ongeduld. Want geef toe: je kijkt niet voor de triviafeitjes. Je kijkt omdat je wil zien hoe lang het duurt voor de hummus uitwerkt en de eerste uitgeputte quizfanaat van de hometrainer dondert.

Slaaptekort

Misschien dat de bedenkers van het format voorvoelden dat veel kijkers om die reden pas bij de laatste afleveringen aanhaken, als het slaaptekort van de kandidaten het best zichtbaar wordt. Dat dat de reden is voor het extra drama-element dat ze hebben toegevoegd: de kandidaten delen zich steeds op in twee teams, en aan het eind van elke ronde stemt het verliezende team een van de eigen leden weg. Het weggestemde lid mag dan weer zelf een ander teamlid aanwijzen om het tegen op te nemen in een duel. Wie verliest, vertrekt.

Al dat gehannes met messen in ruggen leidde in aflevering één al tot betraande oogjes bij de weggestemde deelnemer. Zo’n deelnemer zou je eigenlijk ook even buiten op zijn rug moeten leggen, vind ik. Voor een beetje perspectief. „Laat de mensen maar quizzen, als ze dat willen”, zou je tegen hem moeten zeggen; „en daarna weggestemd worden, ieder op zijn beurt. Zij, de wolken, hebben met dat hele vreemde gedoe niets te maken.”