Opinie | Dit zijn de kleine dingen (zoals nullen) die voor lezers gewicht in de schaal leggen

Posted on June 14, 2024 by admin

Niet alleen groepen Europese kiezers zijn op drift, ook de nullen. In de vorige weekendeditie van NRC kreeg je althans die indruk. Twee lezers constateerden dat een inzetje op de economiepagina’s stelde dat de gezamenlijke omzet van de Nederlandse supermarkten vorig jaar 50,1 miljoen euro bedraagt. Dat moest 50,1 miljard euro zijn – en werd aangepast.

Alsof het verweesde kuikentjes waren, doken de verdwenen nullen van Economie een katern verder op bij Wetenschap, dat de fijne rubriek ‘getal’ wijdde aan een grote kleine ontdekking: „Het onopvallende varentje Tmesipteris oblanceolata, dat voorkomt op eilanden in de Stille Zuidzee, blijkt het omvangrijkste genoom van alle levende organismen op aarde te hebben. Het genoom van de plant telt ruim 160 miljard basenparen.” De kop van ‘getal’ is altijd een getal en daar kwam te staan: ‘160.450.000.000.000’. Dat is ruim 160 biljoen basenparen – veel te veel. Ook deze slordigheid werd aangepast, net als de vergissing dat in een illustratie een pagina eerder het smeltpunt van Indium op -157 graden Celsius werd gesteld. Dat moest 157 graden Celsius zijn.

Op maandag bleek bij een recensie van het Oerolfestival dat het ook bij de huis-, tuin- en keukengetallen mis kan gaan. Een lezer zag dat er in het online fotobijschrift van een optreden drie acrobaten op stokken stonden aangekondigd, terwijl er op de betreffende foto toch echt maar twee waaghalzen hoog boven het Terschellinger zand balanceerden. De derde acrobaat stond op een tweede foto, maar dat telt niet mee voor het bijschrift van de eerste (waaruit het aantal acrobaten werd geschrapt, in de wetenschap dat de lezer zelf wel tot twee kan tellen).

Veel kleinigheden

Allemaal kleinigheden, maar wel veel kleinigheden voor één weekend. Ook kleine fouten kunnen grote ergernissen zijn – niet in de laatste plaats bij de mensen die de krant en de site maken. Cijfers zijn permanente aandachtspunten, zeker als ze in inzetten, grafieken, illustraties of koppen zitten. Hoe opvallend die plaatsen ook zijn, in de praktijk blijven fouten juist daar relatief vaak onopgemerkt.

Kleine dingen leggen veel gewicht in de schaal bij de lezer, die er vaak vragen of opmerkingen over stuurt. Als NRC adequaat reageert (een lezer stuurde dienaangaande complimenten aan de ‘sportieve’ sportredactie) maakt dat bovendien duidelijk dat het kantoor aan het Rokin geen gesloten moloch is.

Nog een handvol kleine dingen dus, allemaal van deze week. Zo informeerde een lezer naar het puntje van Ali B. Dat ontbreekt in de verslaggeving over zijn proces omdat NRC hem daarin aanduidt bij zijn (puntjeloze) artiestennaam; het gaat dus niet om de tot een letter afgekorte naam van een verdachte. Dat zou in dit geval ook potsierlijk geweest zijn, omdat de anonimiteit van de artiest allang verloren is.

Een hinderlijk knipperende advertentie werd snel verwijderd

Niet veel groter dan Ali B’s puntje was een knipperende advertentie die vorige week nogal wat bezoekers van de site stoorde; die werd tot opluchting van klagende lezers snel verwijderd.

Na opmerkingen van een andere lezer werd de advertentie voor een gratis ebook van Esther Gerritsen (voor ‘Plus abonnees’) beter vindbaar gemaakt.

Exitpoll

Afgelopen maandag prees een lezer de televisierecensie, waarin, naar aanleiding van de NOS-uitzending over de Europese verkiezingen, werd stilgestaan bij de uitwerking van graphics in beeld: „Staren naar die inzakkende of rijzende percentages is nog steeds een democratisch-meditatief moment waar een publieke omroep niet zonder kan – en andersom.” Dat vond de lezer nu ook, maar, zo vroeg hij zich af: zat er nog een democratisch-mediatief momentje in voor de NRC-lezer? „Waarom kan ik die uitslagen niet in mijn krant vinden? Niet alleen totaal per ‘familie’ maar alle uitslagen per land.” Voor de editie van maandag was het antwoord eenvoudig: de Nederlandse uitslag was er vlak voor de deadline, en voor heel Europa was er om 21.15 uur slechts een exitpoll. Ook de volgende editie bevatte trouwens geen uitslagenblokken per land. Voor de liefhebber zijn die verkiezingsuitslagen natuurlijk wel elders goed te vinden.

Acht krantenpagina’s

De verslaggeving over de Europese verkiezingen zal hoe dan ook een opluchting zijn geweest voor de lezer die een week voor de stembusgang bezorgd had gevraagd of de aandacht voor de verkiezingen niet wat prominenter kon. Niet alleen volgde er nog een reeks voorbeschouwende verhalen, op zondagavond vulde een ploeg redacteuren een imposant liveblog – inclusief lekker wat grafieken, trouwens – dat van het begin van de avond álles bijhield: van de eerste exitpoll in Malta (‘Regeringspartij Labour in Malta net iets groter dan partij van huidig EP-voorzitter Metsola’) tot, om 16 minuten voor drie ’s nachts het blog werd afgesloten met het bericht dat Vlaams Belang bij de Europese verkiezingen nipt de grootste van België was geworden. Dat ging in het vervolg van de week naadloos over in de duiding, met op dinsdag maar liefst acht krantenpagina’s.

Bejaardenpartij

Overvloedige internationaal georiënteerde aandacht voor de Europese verkiezingen is een NRC-traditie. Op 13 juni 1994 werd de lezer al langs de toen twaalf lidstaten geleid, inclusief de landelijke verkiezingen in Luxemburg: „De bejaardenpartij, wier lijsttrekker kort voor de verkiezingen bij een verkeersongeluk om het leven kwam, groeide van vier naar vijf zetels.”

Terug in 2024 rest er nog één brief over het grootste van alle kleine ongemakken: geen krant. Een abonnee in Dordrecht maakte melding van haar lege brievenbus én van een ontdekking: „tientallen kranten onder de boom voor ons appartement”. Deze kwestie is vooralsnog onopgehelderd.

Reacties: [email protected]

Reageren op dit artikel kan alleen met een abonnement.
Heeft u al een abonnement, log dan hieronder in.

Straks weer met 130 per uur langs ‘hyperoverbelast’ natuurgebied? Vijf vragen

admin
October 8, 2024
0

Op vier trajecten is een verhoging van de maximumsnelheid naar 130 kilometer per uur „kansrijk”, zo meldde het ministerie van Verkeer en Waterstaat maandag aan de Tweede Kamer. Het gaat om de Afsluitdijk (A7), de A7 in Groningen tussen knooppunt Zuidbroek en de Duitse grens, de A37 in Drenthe tussen knooppunt Holsloot en de Duitse grens en de A6 in Flevoland tussen Lelystad en de Ketelbrug. Het gaat in totaal om 133 kilometer als je beide richtingen rekent; ongeveer 2,5 procent van het snelwegennet.

1Wie wil dit eigenlijk?

PVV en BBB. In het Hoofdlijnenakkoord is afgesproken dat „daar waar dat kan” de snelheid weer omhoog moet, maar vrijwel direct werden de verwachtingen getemperd door minister Barry Madlener (Verkeer, PVV).

In 2013 werd de maximumsnelheid in veel plekken in Nederland van 120 naar 130 km/u opgevoerd. Toenmalig VVD-leider en premier Mark Rutte noemde in 2019 het terugschroeven naar 100 km/uur (overdag) een „rotmaatregel” die nodig was om stikstofruimte te creëren. In de publieke opinie is het draagvlak daarvoor gegroeid. Voorstanders van een maximumsnelheid van 100 km/u (of lager) waren in 2023 in een enquête van het CBS zelfs in de meerderheid met 52 procent van de ondervraagden. In 2020 was dit nog 44 procent.

2Wat is erop tegen?

Stikstofdepositie is op dit moment het meest prangend, maar ook geluidsnormen mogen niet worden overschreden. De vraag is hoe het kabinet hiermee denkt weg te komen. De stikstofneerslag door autoverkeer is relatief gering: met 6 procent blijft die achter bij die door bijvoorbeeld landbouw en industrie. „Maar het probleem is nou juist dat het om miljarden kleine beetjes gaat”, zegt Valentijn Wösten, jurist van de stichting Mobilisation for the Environment, die door middel van processen de overheid via de rechter heeft gedwongen om zich aan stikstofregelgeving te houden. Hij noemt het Drentse natuurgebied Bargerveen, een paar kilometer onder de A37 aan de Duitse grens, „nu al hyperoverbelast”. „Ik wens ze veel succes.”

3Wat vindt de Tweede Kamer?

Een aangenomen motie van ChristenUnie en CDA riep de regering in juni op om eerst een oplossing te vinden voor zogeheten PAS-melders en garnalenvissers die op een natuurvergunning wachten. PAS-melders zijn boeren die een melding deden volgens de Programmatische Aanpak Stikstof voor een uitbreiding, voordat deze systematiek in 2019 door de rechter werd verworpen.

Volgens het ministerie gaat de snelheid alleen omhoog op trajecten waar dit kan zonder compenserende maatregelen. Er is „überhaupt geen sprake van de inzet van ‘stikstofruimte’/extern salderen”, stelt het ministerie, waardoor niet gewacht zou hoeven worden op een oplossing voor PAS-melders en garnalenvissers. In een reactie noemt CDA-Kamerlid Eline Vedder het „cynisch” dat hun „onzekerheid voortduurt” en de regering „prioriteit geeft aan weer 130 kilometer per uur rijden op vier stukjes snelweg”.

4Hoeveel bedraagt de extra CO2-uitstoot?

Recent onderzoek van TNO, waar het ministerie op wijst, stelde vast dat de CO₂-uitstoot toeneemt met zo’n 40 gram per kilometer. Qua brandstof scheelt het zo’n 1,7 liter (benzine) per 100 kilometer. In de praktijk wordt de toename in uitstoot wel iets gematigd. „Grofweg rij je 103 of 104 als je 100 mag, maar vaak niet harder dan 125 als je 130 mag”, zegt hoogleraar transportbeleid Bert van Wee (TU Delft).

Duidelijk is, zo schrijft ook het ministerie, dat de klimaatdoelen verder uit zicht raken. TNO berekende dat het vaststellen van de limiet op 100 kilometer per uur (ook ’s avonds en ’s nachts) drie petajoule brandstof per jaar scheelt. Een bindende EU-doelstelling voor energieverbruik in Nederland betreft een vermindering van 1.800 (2023) naar 1.609 petajoule in 2030.

5Hoe zit het met de verkeersveiligheid?

De verkeersveiligheid lijdt onder een verhoogde maximumsnelheid, daarover zijn deskundigen het eens. „Maar voor specifieke trajecten betreft het gelukkig zo weinig aantallen dodelijke ongevallen dat er geen statistisch betrouwbaar onderzoek te doen is”, zegt een woordvoerder van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid. Uit onderzoek naar vijf jaar ‘limietverhoging’ in Nederland bleek dat „de theoretisch verwachte stijging van het aantal verkeersdoden zich niet of nauwelijks heeft voorgedaan.”

Voor de doorstroom van verkeer ligt het optimum tussen 80 en 100 kilometer per uur, zegt professor Van Wee. „Dat is 91 om precies te zijn.” Bij hogere snelheden ontstaan nadelige effecten van onderlinge snelheidsverschillen.

Opinie | Nee, 7 oktober was niet de juiste dag voor een demonstratie

admin
October 8, 2024
0

Het was afgelopen maandag exact een jaar geleden dat Hamas Israël binnenviel. Mocht het bij u enigszins weggezakt zijn: een groep terroristen pleegde een bloedige aanslag op een dansfestival, vermoordde 364 mensen en infiltreerde kibboetsen om onder andere kinderen te vermoorden voor de ogen van hun ouders, een zwangere vrouw te doden en voltallige families te verbranden in hun huis. Het klinkt niet bepaald als een typische werkwijze van een nobele, heroïsche groep die probeert op te komen voor een gemarginaliseerde groep.

Toch werd er op de dag van 7 oktober gedemonstreerd op, onder meer, 14(!) NS-stations. Op een dag waarop kranten foto’s van gijzelaars op de voorpagina afdrukten en Joodse families rouwen om hun geliefden, menen sommige voorstanders van vrede, vrijheid en liefde dat het gepast is om meer aandacht te vragen voor de benarde situatie van de Palestijnen. En om, langs de neus weg, degenen die de gijzelaars op brute wijze hebben meegenomen als vrijheidsstrijders te bestempelen, en tegengeluiden weg te zetten als afkomstig van kindermoordenaars en genocideliefhebbers.

Goed fatsoen

Nu hebben de NS-directie en burgemeesters uiteraard volkomen gelijk dat ze die protesten niet hebben verboden vanwege de datum waarop ze plaatsvonden. De wet schrijft immers voor dat dit louter geoorloofd is als de openbare orde wordt verstoord, de verkeerssituatie wordt belemmerd of als de gezondheid wordt bedreigd. Geen van deze situaties was het geval, en dus was er inderdaad geen reden tot verbieden. Gelukkig maar dat ze niet verboden zijn, want ook de meest schurende demonstraties worden beschermd door de wet, zoals dat onze democratische rechtsstaat betaamt.

Wat wel te denken geeft is het gevoel voor goed fatsoen. Goed fatsoen is wellicht niet het eerste dat een demonstrant tot demonstreren drijft, niettemin een onmisbaar onderdeel van een demonstratie wil deze deugdzaam van aard én effectief zijn in het beoogde doel. In dit geval zijn twee vragen van toepassing, namelijk of (a) deze datum noodzakelijk en/of constructief was en (b) of het demonstreren op deze datum een respectvolle daad was.

Ten eerste: er zijn gedurende dit jaar onnoemelijk veel pro-Palestina-demonstraties geweest. Er is veel aandacht gevraagd en gekomen voor het erbarmelijke lot van de Palestijnen, zowel vanuit de publieke opinie als vanuit de media. Er is veelvuldig kritiek gekomen op de Israëlische manier van handelen en op de duizenden slachtoffers aan de Palestijnse kant. Wellicht is er door 7 oktober zelfs een toename in sympathie voor de Palestijnse kwestie dan voorheen veroorzaakt. Was deze datum dus noodzakelijk voor meer sympathie met de Palestijnen? Nee.

Ondertussen heeft ook het antisemitisme zich behoorlijk gul verspreid. Zo worden Joden door sommigen aansprakelijk gehouden voor beleid van de Israëlische regering. Bijvoorbeeld de jongeman die in het NOS-journaal nog vertelde naar aanleiding van zijn keppeltje ‘Free Palestine’ op straat te worden nageroepen – of erger. Of een Utrechtse studente met een Davidsterkettinkje om de hals, die werd uitgescholden terwijl beveiliging erbij stond en ernaar keek.

362 andere dagen

Zou dit probleem door de protesten minder erg worden, of de onderlinge vrede in Nederland erdoor gestimuleerd worden? Zouden ze ook maar enigszins invloed hebben op vrede in het Midden-Oosten? Ook hierop lijkt het antwoord nee. Op deze datum een demonstratie plannen is, kortom, noodzakelijk noch constructief.

Tot slot is het nog maar zeer de vraag of het van respect getuigt om op de dag waarop ruim 1.200 levens werden weggerukt, een oorlog werd gestart die tot duizenden doden aan beide kanten heeft geleid en 251 gijzelaars (waarvan er nog 101 vastzitten) werden meegenomen, nogmaals aandacht te vragen voor het Palestijnse leed.

Een groot deel van de demonstranten zal er ongetwijfeld staan met goede bedoelingen. Het is het soort goede bedoelingen dat leidt tot echt vreedzame initiatieven, zoals de ontroerende ‘Deel de duif’-actie vanuit een viertal jongeren.

Op 4 en 5 mei zijn er niet of nauwelijks pro-Palestina-protesten geweest. Dit getuigde destijds jegens alle geïnteresseerden van een basale hoeveelheid goede respect.

Waarom zou 7 oktober wel een goede protestdatum zijn? Er zijn voor fatsoenlijke en moreel gemotiveerde activisten nog 362 andere dagen beschikbaar.

Tv-recensie | Eva Jinek had een Palestijnse en een Joodse vrouw aan tafel, en dat was bijzonder op de dag van uitersten

admin
October 8, 2024
0

Alle nieuwsrubrieken en talkshows stonden maandag uitgebreid stil bij de herdenking van de terreuraanval van Hamas op Israël een jaar geleden. Terugblikken, reportages uit Israël over de nabestaanden en de families van de gijzelaars, maar ook verslagen van de demonstraties. Amsterdam had er twee. Op de Dam stonden de pro-Israël-demonstranten. Even verderop op het Damrak stonden de pro-Palestijnse demonstranten.

De inleidende beschietingen begonnen al op zondagochtend. In WNL op Zondag (NPO 1) onderschreef VVD-leider Dilan Yesilgöz de bewering dat „de NS antisemitisme faciliteert als ze dit soort demonstraties toestaan”. Het ging om pro-Palestijns protest in de stationshallen. De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema reageerde even later in Buitenhof (NPO 1). Ze beschuldigde Yesilgöz ervan de demonstraties bij voorbaat te criminaliseren en zo juist geweld uit te lokken. Op maandagochtend kwam Yesilgöz in Goedemorgen Nederland (NPO 1) erop terug. Bij nader inzien hield ze de NS toch niet verantwoordelijk voor antisemitisme.

En hoe ging het maandag in Amsterdam? Van het Jeugdjournaal, het Achtuurjournaal en RTL Nieuws werd je niet veel wijzer. Halsema had de pro-Palestijnse demonstranten laten oppakken omdat „het onrustig werd”, zo kregen we alleen te horen. Gelukkig bediende Nieuwsuur (NPO2) ons met een zeer bevredigend totaalpakket over ‘7 oktober’. In een reportage vanaf het Damrak stond de verslaggever er met zijn neus bovenop toen pro-Palestijnse demonstranten enkele passerende Israël-demonstranten van hun vlaggen trachtten te beroven, waarbij een van hen ten val kwam.

Het vlaggenincident vond plaats middenin een interview met de woordvoerder van de demonstranten. Die weigerde desgevraagd begrip op te brengen voor de rouw over de doden van 7 oktober. Geconfronteerd met een folder die op de betoging circuleerde, waarin de terreuraanval werd verheerlijkt, noemde ze die aanval „verzet”. Met zo’n woordvoerder heb je geen Yesilgöz meer nodig om de vredesbeweging in een kwaad daglicht te stellen.

De burgemeester schreef ’s ochtends op Instagram: „Rouwen om onschuldige slachtoffers is niet politiek, verdriet is niet politiek.” Mooie woorden waar verder niet naar werd geluisterd. Behalve door Eva Jinek. Als enige slaagde ze erin om het in haar talkshow zonder politiek over ‘7 oktober’ te hebben. De Palestijnse Salva vertelde over haar vader die vastzat in Gaza en naar Egypte was gevlucht. De Joodse Carola vertelde over haar nicht Noa die gijzelaar van Hamas was geweest. Aangrijpende verhalen. En belangrijk: een Joodse en een Palestijnse vrouw zaten naast elkaar aan tafel hun verdriet te delen. Nou ja, ze zeiden niets tegen elkaar. Maar toch.

Zelf president worden

PowNed bracht de korte documentaire 7 Oktober – Een jaar later (NPO 3). Ik had er aanvankelijk niet veel vertrouwen in. Hij was gemaakt door Reinout Zorge, bekend van reportages als CREEPY: Reinout bibbert in eng verlaten klooster vol activiteit! en BIZAR: Dierenbeul slaat kat dood tegen de stoep. Zijn verslag van twee weken rondreizen door Israël begon ook niet bemoedigend. In razend tempo vertelde Zorge dat hij op allerlei interessante plaatsen was geweest, maar hij liet daar vervolgens nauwelijks iets van zien. Ik dacht eerst dat het een soort teaser was: dat hij alvast kort aanstipte wat hij verderop zou uitwerken. Maar dat deed hij niet.

Later vertraagde hij gelukkig. Toen bleek dat hij wel degelijk waardevolle interviews had opgehaald, onder meer op de Westelijke Jordaanoever. Opvallend was een gesprek met een Palestijnse cafébezoeker die tegen de tweestatenoplossing was. Hij wilde namelijk één staat, het maakte hem niet uit hoe die zou gaan heten, zolang hij maar de mogelijkheid kreeg om president te worden. Hij pleitte anders gezegd voor het loslaten van de natiestaat Israël om deze om te vormen tot een land waarin alle ingezetenen gelijk behandeld zouden worden.