Ik schaam me kapot
Daar gaan we dan: de partij van de man die ooit de Marokkaanse gemeenschap en masse buitenspel zette, hebben wij als land collectief verkozen tot de grootste. Hoe kan het zo zijn dat ruim 2 miljoen kiesgerechtigden op hem stemmen? Ik ben zo langzamerhand het spoor bijster.
Daarom wil ik bij dezen de mensen die bang zijn, angstig worden van deze uitslag mijn excuses aanbieden. Ik kan een slap verhaal ophangen over hoe niet alle stemmers zo zijn, maar wie houd ik voor de gek? Zij zijn wel zo. Zij stemmen bewust op iemand die kwaad in de zin heeft voor een groep Nederlanders en ook mensen die hier een veilige haven zoeken. Hoe meer ik schrijf, hoe meer ik walg. Alsof ik in een modderpoel stap en later realiseer dat het een grote bak met gal is.
Mijn heil probeer ik te vinden in het idee dat wij nog steeds in een rechtsstaat wonen en ook de man met het witte haar daar geen verandering in kan brengen. Discrimineren blijft verboden. Racisme blijft verboden. En wanneer de staat zich daar niet aan houdt, kunnen wij hem daar via de rechter op wijzen.
Mijn hoop is dat hij zijn ideeën niet kan waarmaken. Misschien omdat niemand hem steunt, misschien omdat de rechtsstaat hem corrigeert. Voor nu ben ik teleurgesteld in de kiezers en teleurgesteld in mezelf. Teleurgesteld dat wij samen een partij verkozen hebben die zich expliciet uitspreekt tegen kwetsbare gemarginaliseerde groepen. Ik schaam me kapot.
Amsterdam
Houdbare standpunten
Een politieke partij die extreme standpunten in de koelkast zet? Wij leggen ook regelmatig voedsel in de koelkast: omdat het daarmee langer houdbaar blijft en we het eruit kunnen halen als ons dat goed uitkomt.
Amsterdam
Premier van iedereen
Laat ik beginnen met felicitaties. Die lijken me op z’n plaats na zo’n monsterzege. Maar dat is niet waarom ik schrijf. Want euforie is niet mijn de overheersende emotie op dit moment. Integendeel. Ik ben bang.
Wilders zegt een premier te willen zijn voor alle Nederlanders. Dat klinkt fantastisch. Maar is dat ook zo?
Wil hij de premier zijn voor mijn Vietnamese vriendin en collega die hier is gekomen tijdens haar studie en die hier is gebleven? Voor alle Nederlanders die zoals ik in de grensgebieden wonen en regelmatig de grens over gaan? Voor alle onderzoekers en ondernemers in Nederland die hard werken aan innovatieve ideeën om de wereld beter te maken? Voor de Nederlander die Zwarte Piet kwetsend en discriminerend vindt? Voor de Nederlanders die niet cisgender of heteroseksueel zijn? Voor Nederlanders die zich zorgen maken om het klimaat? En wil hij de premier zijn voor de generatie die nu nog geen stem heeft, maar wel met die gevolgen moet leven?
Als ik heel eerlijk ben, heb ik mijn twijfels. En daarom ben ik bang. Vooral voor m’n dochter.
Enschede
Paniekvoetbal
Het verbaast mij hoe mensen in mijn omgeving sinds de daverende verkiezingswinst van de PVV – voornamelijk op sociale media – reageren. Mijn veelal hoger opgeleide kennissen doen alsof Nederland in brand staat en al onze nationale normen en waarden per direct bij het grofvuil gezet zijn.
Ikzelf denk ook niet dat dit land het meest gebaat is bij het leiderschap van Geert Wilders, maar we moeten niet denken dat het partijprogramma van de PVV nu dan ook letterlijk uitgevoerd gaat worden. Laten we alsjeblieft vertrouwen houden in het fatsoen van de meerderheid van Nederland, dat zich vertaalt in de nieuwe Tweede Kamer. Mochten partijen als VVD en NSC akkoord gaan met de radicale ideeën van de partij van Wilders, betekent dit electorale zelfmoord.
Ja, we gaan een beweging naar rechts maken. Over vierjaar, wellicht eerder, mogen we weer onze stem laten horen en kunnen we dus bijsturen waar nodig.
Amsterdam
En nu?
En nu?
Tegen vreemdelingen.
Tegen Europa.
Tegen klimaat.
Tegen ….
En nu?
Nijmegen
Negatief stemmen
Donderdagochtend werd ik wakker in een land waarin Wilders’ PVV de grootste is geworden. Ik laat dit even tot mij bezinken. Wilders, de man met koortsdromen over een asielstop, Nexit, het afschaffen van klimaatbeleid en het verbieden van moskeeën. Voor deze man is het Torentje dichterbij dan ooit.
Hier hebben wij, als Nederlanders, toch niet voor gekozen? Oké, ongeveer een kwart van de Nederlanders heeft dus wel grijnzend Wilders’ naam aangekruist in het stemhokje. Maar de overige driekwart toch niet? Een premier moet er zijn voor het volk, voor iedereen, dat gaat lastig als je een deel van de Nederlanders veracht puur vanwege hun achtergrond, geloof of hoofddoek.
Dus bij deze stel ik voor: laten we afspreken om naast het stemmen op de partij die we wél willen, ook een negatieve stem uit te brengen op de partij die we absoluut niét willen. Zo kunnen we de 37 zetels van Wilders wegstrepen tegen alle negatieve zetels van kiezers die juist minder, minder, minder Wilders willen. Dan blijven we over met een partij die het minst gehaat is.
Rotterdam
Ondemocratische partij
Hoe democratisch is het dat een ondemocratische partij meedeed aan de verkiezingen? Dat de PVV door middel van dit democratisch proces de grootste partij is geworden kun je tegenstrijdig noemen, maar het is nu wel de realiteit: een nachtmerrie. We hebben dit vaker gezien in de geschiedenis. Niets is meer zeker in dit land. Doordat Geert Wilders geen afstand heeft genomen van eerdere uitspraken zoals ‘minder Marokkanen’, blijft de PVV een partij die de rechtsstaat niet respecteert. Eigenlijk zou je om die reden zo’n partij moeten verbieden deel te nemen aan de verkiezingen. Te laat: nu kunnen we alleen nog zeggen: we stonden erbij en keken ernaar.
Leiden
De burger slaat terug
De olifant in de kamer is eindelijk uitgebroken. Decennialang is de hardwerkende burger van Nederland hooghartig genegeerd. Het maatschappelijk middenveld werd gebroken, de verzorgingsstaat ontmanteld, het overheidsapparaat gedecimeerd, de mobiliteit ondermijnd en het bestuurlijke platteland uitgekleed. En nu blijkt het genoeg, de kleine man in Nederland pikt het niet meer, zoveel is duidelijk. En gelijk heeft-ie.
Het hooghartige Den Haag meende straffeloos het enige dat de Nederlandse gemeenschap heeft om te bouwen, de staat, uit te kunnen kleden. Het dedain van Rutte en de zijnen onderstreepte genadeloos hoe weinig de politieke elite gaf om de stem van de burger. En die burger gaat het om zijn bestaan, zijn boterham, zijn huis, zijn geluk in dit leven – niet om racisme en discriminatie. Wilders moest die standpunten eerst laten vallen om het de burger mogelijk te maken zich te bevrijden. Maar nu is het luid en duidelijk uitgesproken: geen Haagse elite meer die zich niks aantrekt van de democratie. De burger wil zijn staat terug.
Utrecht
