Op Oerol vragen de robots waarom de mens überhaupt nog zijn bed uitkomt

Posted on June 9, 2024 by admin

‘Hoe vaak maak je nou mee dat je ’s avond laat bij acht graden in de open lucht naar een voorstelling gaat?”, zegt de vrouw in het publiek. Gelukkig niet te vaak, ben je geneigd te denken, maar zij is blij, want het is tenminste droog. „Je past je snel aan.”

Dat is waar. Oerol is een locatiefestival waar de bezoeker sowieso heengaat met zonnebrand én winterjas in de koffer. De 25 voorstellingen die Oerol de circa 50.000 bezoekers in tien dagen biedt zijn deels in schuren en loodsen, maar in het bos of op het strand van Terschelling kan de zon flink branden én kan het fors afkoelen. En op deze winderige en natte editie zijn in de avonduren zelfs handschoenen en muts geen overbodige luxe.

Koud of niet, de natuur levert onverminderd schitterende plaatjes. Zoals in het donker bij dansvoorstelling Beam on the Beach van Ivgi & Greben op het strand bij Oosterend. Een tribune biedt uitzicht op de zee. Op de 150 meter zand ertussen wordt een rechthoek uitgelicht, alsof het een landingsbaan is. De sterke spot reikt tot aan de branding en vangt gedurende de voorstelling geregeld wolkjes vogels.

De acht dansers komen op vanaf de vloedlijn en lijken met hun dynamische dans vol geheven handen, dood neervallen en weer gewekt worden de cyclus van de natuur te verbeelden. De plots oplichtende, vliegende figuranten boven de golven vormen een onmisbare aanvulling bij dit idee.

Het publiek zit klaar om naar de show ***Beam on the Beach*** van Ivgi & Greben te kijken op het Oerol Festival op Terschelling

Acrobaten

Ook bij daglicht kun je genieten op het strand, zoals bij RoZéO van het Franse circusgezelschap Gratte Ciel. Drie acrobaten staan op tien meter hoge, onbegrijpelijke dunne palen. Buigzame palen, ook dat nog. Als ridders zonder doel, hun lange rokken wapperend in de harde wind, zwiepen ze met een lange stok in hun hand heen en weer. Of ze grijpen vergeefs naar de wolken, die hoog boven hen een machtig decor vormen.

Een zangeres en pianospel, meditatief dan wel dramatisch getoonzet, zorgen voor een bed van klanken waar de drie zich in vlijen. Van hun plek kunnen ze niet, wel tollen om hun as en met hun handen sierlijk gebaren. RoZéO is een fascinerend schouwspel, over geketend en vrij zijn tegelijk.

Zo kan de festivalervaring op Oerol ook enigszins aandoen: keuze te over, maar gebonden zijn aan tijd en fietskracht. Want bestaat er nog een festival waarin het een uur fietsen kan zijn tussen twee podia? Of meer, bij tegenwind?

Robots met ploegen

Bij keuzestress is Artificial by Nature van Nineties een aanrader. Dit is de voorstelling die je niet wil missen op Oerol. Op Crossbaan Zuid, een zandvlakte in het bos, slepen twee robots houten ploegen achter zich aan: een met tanden, die sporen maakt, de ander met een plank, die het zand weer glad strijkt. Het is een sterk, absurd beeld, zeker in combinatie met de zwart-witte robotpakken die hun lichaam en gezicht omhullen als een tweede huid, en de licht metalig vervormde klank van hun stemmen.

Tijdens hun zinloze handelingen stellen de twee allereerst een vraag over de mensensoort: „Wie beweegt hen eigenlijk? Wat beweegt hen?” Wat volgt is een lange opsomming van mogelijkheden waarom de mens uit bed komt. Dat ze aan de dag beginnen omdat ze iemand willen zijn. Dat ze opstaan voor koffie. Dat ze opstaan om hun eigen leegte niet te voelen. Om een rustig hoofd te krijgen.

De talloze veronderstellingen schetsen in al hun alledaagsheid juist een vervreemdend beeld van het menselijk bestaan. Want waarom komt een mens eigenlijk uit bed? De robots leggen de vinger op de zere plek.

Hun suggesties zijn ook effectief, omdat hun robotpraat uiterst droogkomisch is, met veel herhaling en geregeld aanstekelijk gelach. In de regie van Anne Maike Mertens spreken acteurs Yannick Noomen en Annelinde Bruijs hun teksten melodieus uit, met doorvoeld ritme. De muziekscore, knap gecomponeerd door Bruijs, sluit er perfect op aan: een bruisend scala aan elektronische piepjes, plokjes, tikken, gieren en suizen.

Mooi is dat de robots gaandeweg soepeler bewegen, tot aan dansjes toe, en hun spraak zangeriger wordt. Dat neemt niet weg dat er te weinig ontwikkeling in de tekst zit. Even lijkt er verandering in de maak, als deze mysterieuze robots, ook ridders zonder doel, het over henzelf hebben, maar het blijft bij een nuchtere constatering: „Wij zijn er sowieso niet. Maar we kijken wel.”

Trainingspakchic

Het alledaagse opmerkelijk maken is ook de kunst van straattheaterduo Zwermers, dat optreedt tegenover de Hema in het dorpje West. Een man en vrouw tonen menstypes aan de hand van hun kleding, door zich stilzwijgend in tientallen creaties te hullen, van Engels platteland tot trainingspakchic. Het is een rituele performance die zelfs de luidste kletsers in het publiek („Ik zie een vrouwtje dat zich aan en uitkleedt. Dat kan ik ook. Kan ik verderop gaan staan” en „Het is denk ik iets over de wegwerpmaatschappij”) aandachtig laat kijken.

Tegenover straattheater dat verrast, staan voorstellingen die weinig of niets met de locatie of het landschap doen en evengoed in het theater kunnen staan. Zoals Kunst van De Veenfabriek. De voorstelling opent met een kakafonie van muziek, losse zinnen en vogelgeluiden. Herkenbaar zijn de herhaalde woorden: „Staren naar de wolken. Opeens denken: waarom?”

Drie acteurs spelen de uitvinding van het impressionisme na. Wat Monet schilderde, noemde een recensent een „impressie”. Als schimpscheut. Waarna het conservatisme van recensenten op de korrel wordt genomen. Want die denken: „Iets nieuws? Mijn reet! Kunst moet voorspelbaar zijn.”

Kunst biedt alle ruimte om ‘impressionistisch’ te worden genoemd. Het is een beetje van alles en dus van niks. De enscenering is statisch en veel tekst wordt voorgelezen van papier. Er worden twintig definities van kunst opgedreund, met relativerende tegenopmerkingen als: „Laat maar zien dan, die kunst.” Wat je zegt.

Uitleg over het absurde volgens Camus staat naast melige grappen over Oerol. Een interessante, geestige aanzet over hoe je kunst moet benaderen („Bij Mondriaan kijk ik vast naar het verkeerde vierkantje”) verdrinkt in deze potpourri.

Beter ingebed in de omgeving is High-Rise van Orkater/ Konvooi, naar de dystopische roman van J.G. Ballard. De duintop waarop deze voorstelling staat is een geschikte plek om een flatgebouw van veertig verdiepingen te suggereren. Het gebouw van de toekomst, waar een nieuwe wereld moet ontstaan, is van alle gemakken voorzien – zoals een zwembad, hier met zand gevuld.

Ondanks het achterliggend ideaal blijkt de gemeenschap radicaal hiërarchisch verdeeld in boven en beneden en voelen de bewoners zich alleen en verlaten. De angst voor de onbekende ander dicteert het leven. Ook in de toekomst spelen oude problemen de hoofdrol.

Uitzondering is nieuwkomer Alice, een zeldzame optimist in deze nihilistische omgeving, waar rijk en arm uiteindelijk met veel geweld op elkaar botsen.

De vijf acteurs zetten het conflict met veel energie neer, en de tussentijdse koorzangen dragen bij aan de dreigende sfeer van doem en ondergang. Maar de afstandelijke speelstijl en het voorspelbare plot voorkomen dat de val van deze nieuwe wereld je echt raakt.

Tot het beste wat Oerol zou gaan bieden, behoort het optreden van het Franse performancegezelschap Groupe ZUR, dat lang geleden furore maakte op het festival. Maar hun Vento pakt uit als een kitscherig spel met filmprojecties en gekleurd licht op wapperende vlaggen en lappen plastic folie, begeleid door beukende beats. De Fransen walsen dit magere idee uit tot een voorstelling van drie kwartier. Dat is de kou

die in je botten trekt als de temperatuur tegen middernacht onder de acht graden zakt – ondanks de muts en winterjas – niet waard.

Pikant gevecht tussen youtuber Jake Paul (27) en bokslegende Mike Tyson (58) in potentie een kijkcijferkanon voor Netflix

admin
November 15, 2024
0

Een 58-jarige bokslegende en een 27-jarige youtuber komen op elkaar af. Strakke gezichten, intens oogcontact. Dan stapt de youtuber op de voet van de bokslegende. De bokslegende veert op en geeft de youtuber een klap in zijn gezicht. Iemand springt tussen de mannen in. De youtuber blijft stevig op zijn benen staan. Geen van beiden draagt een shirt.

„Mike Tyson, ik vond het een schattige klap, maatje”, zegt Jake Paul vlak na het incident, ogenschijnlijk gelaten. Hij vervolgt: „Maar morgen sla ik je fucking knock-out.” Dan, met stemverheffing: „Ik sla hem verrot! Hij slaat als een bitch. Nu is het persoonlijk.” Paul grijpt nu met beide handen de microfoon vast en schreeuwt: „Hij moet DOOOOOOD!”

Betere reclame had Netflix zich niet kunnen wensen voor het duel waar boksliefhebbers al maandenlang naar uitkijken. De beelden gingen vrijdag viraal — vrijwel iedereen vindt er wel iets van. In de nacht van vrijdag op zaterdag (02.00 uur Nederlandse tijd) begint het gevecht.

Ruim 282 miljoen Netflix-abonnees kunnen het spectaculaire gevecht zonder additionele kosten live volgen. Daarmee is het niet alleen een belangrijk weegmoment voor de puberale internetster die plotseling serieus ging boksen (en die velen liever vandaag dan morgen knock-out zien gaan) en voor de gepensioneerde bokskampioen met zijn kwistige leefstijl – seks, drank en cannabis – die zijn reputatie op het spel zet.

Onontgonnen terrein

Streamingdienst Netflix waagt zich met de live-uitzending namelijk op een relatief onontgonnen terrein met een enorm groeipotentieel. Het bedrijf hoopt dat de grootste live-sportuitzending sinds de oprichting in 1997 zonder technische problemen verloopt.

In een medialandschap waarin lineaire televisie sterk aan populariteit inboet, blijven sportevenementen volle zalen trekken. Technologiebedrijven spelen daarop in: Amazon sloot in 2021 een miljardendeal met de Amerikaanse National Football League (NFL), HBO verwierf de uitzendrechten voor de Olympische Spelen afgelopen zomer.

Met het gevecht tussen Jake Paul en Mike Tyson heeft Netflix alles in huis gehaald om een kijkcijferkanon te produceren. Het Amerikaanse bedrijf verwacht ongeveer 300 miljoen kijkers wereldwijd. Zij kunnen de uitzending volgen in het Engels, Spaans, Braziliaans Portugees, Frans en in het Duits.

Internetster

Het gevecht slaat een brug tussen twee generaties hypermasculiene mannen. Aan de ene kant staat een jongere generatie die opgroeide met de video’s van Jake Paul en zijn eveneens populaire broer Logan Paul, eerst op videoplatform Vine en daarna op YouTube. Daar heeft Jake Paul bijna 21 miljoen abonnees, aan wie hij zijn dure huizen, sportauto’s en Nederlandse vriendin, langebaanschaatser Jutta Leerdam, laat zien.

‘Iron Mike’ verwierf tussen 1985 en 2005 internationale bekendheid als de onverschrokken vechter met zijn dodelijke combinaties. Hij is driemalig wereldkampioen. Vijftig zeges, waarvan 44 knock-outs, met daartegenover slechts zes verliespartijen, leverden hem de koosnaam ‘De gevaarlijkste man op de planeet’ op – een imago dat hij bekrachtigde toen hij in 2003 zijn iconische gezichtstatoeage liet zetten.

Die felbevochten reputatie zet Tyson nu op het spel, maar daar staat naar verluidt wel bijna 19 miljoen dollar tegenover. Paul zegt dat hij vooral eindelijk serieus genomen wil worden als bokser. Zijn fysieke transformatie sinds zijn professionele debuut in 2020 is indrukwekkend. De vraag is of winst tegen een 58-jarige man, die het gevecht in de zomer nog moest uitstellen vanwege maagklachten, hem het gewenste respect oplevert. Hij houdt hoe dan ook 38 miljoen euro over aan het gevecht.

JET-topman Jitse Groen wist deze week eindelijk Grubhub te verkopen, met flink verlies

admin
November 15, 2024
0

Just Eat Takeaway en Grubhub, hoe zat dat ook alweer?

In 2021 konden bezorgbedrijven als Just Eat Takeaway (ook wel JET), bekend van Thuisbezorgd.nl, hun geluk niet op: door de pandemie waren de omzetten van bezorgdiensten door het dak gegaan, nadat er miljoenen nieuwe gebruikers bij waren gekomen. Oprichter en topman Jitse Groen zag ook wel iets in Grubhub, een bedrijf uit Chicago dat in 2004 was opgericht en voornamelijk actief was in New York. Groen wilde via Grubhub gaan groeien in de Verenigde Staten, na al groot te zijn geworden in Nederland, het VK en Duitsland. Hij was bereid daarvoor flink wat geld neer te leggen: Groen kocht Grubhub voor ruim 7 miljard dollar.

En drie jaar later dus alweer verkopen. Waarom?

Helaas voor voedselbezorgbedrijven bleek de corona-euforie maar van korte duur. Na de pandemie zakten de verkopen razendsnel in toen mensen weer de restaurants in doken. Al in april 2022 liet JET weten dat het keek naar een verkoop van Grubhub, nadat meerdere beleggers daartoe hadden opgeroepen. Het schreef ook al gauw 3 miljard euro af op de waarde van het bedrijf. Het zou uiteindelijk nog twee jaar duren tot deze week de verkoop slaagde, aan het Amerikaanse Wonder. Dat bedrijf is opgericht door investeerder Marc Lore en maakt eten in eigen keukens om dit vervolgens te bezorgen. Grubhub komt in handen van deze partij voor 650 miljoen euro.

Huh? Dus een verlies op Grubhub van meer dan 6 miljard dollar?

Zeker. Eigenlijk meer zelfs: 150 miljoen van de verkoop is daadwerkelijke cash voor JET, met de overige 500 miljoen worden alleen schulden afgelost. En het wordt nog pijnlijker: vrijdag zei een van de oprichters van Grubhub, Matt Maloney, tegen de Britse krant Financial Times dat hij maar liefst twee keer geprobeerd zou hebben om het bedrijf terug te kopen voor 1 miljard dollar – dus veel meer dan de huidige 650 miljoen. Hij zou daarbij steun hebben gehad van internationale private-equitypartijen. Volgens Maloney hoorde hij de tweede keer terug dat Groen geen interesse had om het bedrijf aan hem te verkopen, waarna het stil bleef. JET ontkent in de FT het nieuws en zegt dat er inderdaad biedingen binnenkwamen van partijen in samenwerking met Maloney, maar dat die zich zelf terugtrokken na boekenonderzoek.

Opmerkelijk allemaal. Hoe hebben beleggers gereageerd op de verkoop?

Die lijken vooral erg blij dat het Groen eindelijk gelukt is van Grubhub af te komen en dat het Amerikaanse avontuur is afgerond. Deze week steeg de koers met maar liefst 27 procent. Ook vrijdag, de dag dat Maloney zijn uitspraken deed, kwamen er nog meerdere procenten bij. Een aandeel JET is nu 14,50 euro waard. Belangrijk is wel om daarbij op te merken dat op het hoogtepunt van de pandemie dit meer dan 100 euro was. Groen leek afgelopen week te hopen dat zijn bedrijf zonder de ballast van Grubhub weer langzamerhand die kant op kan gaan, concurrenten als DoorDash en Uber achterna die hun koersen de afgelopen tijd wél langzaam zagen oplopen. De verkoop „zal onze groei versnellen”, aldus Groen in het begeleidende statement.

Wat vindt NRC | Dick Schoof heeft zichzelf gediskwalificeerd als verbindend premier

admin
November 15, 2024
0

De mist van wat zich in de nacht van vorige week donderdag op vrijdag had afgespeeld in Amsterdam was nog niet opgetrokken, of premier Dick Schoof wist het al zeker. Een deel van de mogelijke daders, zei hij tijdens een persconferentie maandagavond, was „een specifieke groep jongeren met een migratieachtergrond”. Om daar direct de conclusie aan te verbinden dat Nederland „een integratieprobleem” heeft.

Het is een stevige uitspraak voor iemand die het „graag bij de feiten houdt”, zoals Schoof tijdens diezelfde persconferentie benadrukte. Want op maandagavond waren de feiten over die nacht vol onlusten en geweldsincidenten nog allerminst duidelijk. Ook nu, ruim een week later, zoekt de politie nog naar daders. Beelden worden geanalyseerd, ooggetuigen gesproken en slachtoffers gehoord.

Wat wel duidelijk is: Israëlische voetbalsupporters zijn opgejaagd en aangevallen. Er is geweld gebruikt dat deels waarschijnlijk antisemitisch gemotiveerd is en een deel van de Joodse gemeenschap voelt zich onveilig in eigen stad. Wat ook duidelijk is: Israëlische voetbalsupporters riepen racistische en provocerende leuzen, trokken Palestijnse vlaggen van privéwoningen en vielen mensen aan. Ook islamitische en (pro-)Palestijnse inwoners van Amsterdam voelen zich onveilig en onbeschermd.

Schoof, die zich in zijn eerdere optredens juist op de vlakte hield, omdat hij als partijloze premier niet te veel meningen wilde verkondigen, besloot de rust niet te bewaren. Hij stookte de boel op in plaats van een poging te doen de maatschappelijke brand te blussen. Hij spreekt over „daders” nog voordat er strafrechtelijk onderzoek heeft plaatsgevonden en rept van „forse ontsporingen”. In zijn woorden klinkt de echo van Geert Wilders, de leider van de grootste partij van Nederland.

Met deze opstelling heeft Dick Schoof zichzelf gediskwalificeerd als verbindend premier, in die rol schiet hij ernstig tekort. Van nationale stokebrand Wilders verwacht niemand anders. Dat maakt zijn pogingen om groepen tegen elkaar op te zetten niet minder kwalijk, maar Wilders’ werkwijze is bekend. Van Schoof hadden mensen mogen verwachten dat hij premier is van alle Nederlanders. Ook van inwoners met een migratieachtergrond.

Deze landelijke kopstukken hadden een voorbeeld mogen nemen aan de Amsterdamse driehoek van burgemeester Femke Halsema, politiechef Peter Holla en hoofdofficier van justitie René de Beukelaer. Nadat zij zich tijdens hun eerste persconferentie op vrijdag, waarin Halsema sprak van „een gitzwarte nacht” vooral concentreerden op het mogelijk antisemitische karakter van het geweld, veranderden zij hun toon.

In het feitenrelaas dat zij maandagavond naar de Amsterdamse gemeenteraad stuurden schreven ze „dat antisemitisme niet met ander racisme kan worden beantwoord: de veiligheid van de ene groep mag niet ten koste gaan van de veiligheid van de andere. Joodse Amsterdammers worden niet veiliger als Marokkaanse en islamitische Amsterdammers onveiliger en onvrijer worden. Integendeel.”

De gevolgen van de onverzoenlijke opstelling van Schoof kunnen ook gevaarlijk zijn. Als alleen grote woorden nog tellen, verandert de landelijke politiek in een megafoon waardoor politici om het hardst hun verontwaardiging roepen. Dat bleek wel in het Tweede Kamerdebat op woensdag. Daar vroegen regeringspartijen om zware maatregelen, waarvan sommige direct aan de rechtsstaat knagen.

Zo wil het kabinet onderzoeken of het Nederlandse paspoort afgenomen kan worden van mensen met een dubbele nationaliteit die zich schuldig maken aan antisemitisme. Dat leidt volgens juristen mogelijk tot een ongelijke behandeling tussen groepen Nederlanders. Ook zou instagramaccount Cestmocro, dat volgens BBB-leider Caroline van der Plas „overloopt van antisemitisme” aangepakt moeten worden. Een maatregel die juristen bestempelen als censuur, die mensenrechten zou inperken.

Wilders kiest al jaren de populistische weg van de minste weerstand. Zijn stijl krijgt steeds meer navolging en nu zelfs van de premier. Het is makkelijker een huis in de fik te steken dan er een te bouwen, spreekt ook uit de crisissfeer vrijdag in het kabinet. Terwijl bouwen is waar Nederland behoefte aan heeft. Er is rust nodig. Om scherp te krijgen wat er is gebeurd, daders te bestraffen en lessen te trekken voor de toekomst. Femke Halsema zei dat zij, de driehoek en het stadsbestuur hun „stinkende best” gaan doen om Amsterdam „te laten helen”. Het land zou ook wat heling kunnen gebruiken.