Nu draagmoederschap verboden is zijn Italiaanse wensouders doodnerveus

Posted on October 30, 2024 by admin

Hongerig na een hele dag ravotten in het kinderdagverblijf stormen Emma, een donkerharig meisje, en Elia, een jongetje met koperkleurige krullen, de woonkamer binnen. Hun moeder Laura Zappa (37), administratief medewerker in een transportbedrijf, heeft de tweeling van 2,5 jaar na haar werk opgehaald en verdwijnt in de keuken om een hapje voor hen klaar te maken. Als twee kuikentjes hobbelen de peuters achter haar aan. Op Emma’s roze T-shirt staat in witte letters: ‘Mama is mijn superheld’.

Hun vader, Edoardo Scenna (34), een voormalige profwielrenner en tegenwoordig verkoper in een sportwinkel in de buurt, glimlacht vertederd. „Ze gaan bij de zusters naar de crèche. Het gaat goed, het zijn heel sociale kinderen.” Het stel woont met de kinderen in Fombio, een kleine gemeente in de Noord-Italiaanse streek Lombardije. Ze mengen er weinig met de buurt. „We lopen liever niet met ons verhaal te koop”, zegt Scenna.

Aan de buren heeft het echtpaar enkele jaren geleden verteld dat ze op het punt stonden een tweeling te adopteren. In werkelijkheid had het koppel online naar een agentschap gezocht dat draagmoederschap in het buitenland organiseert. In Italië is draagmoederschap al twintig jaar verboden. En sinds 16 oktober is het voor Italiaanse wensouders ook strafbaar om voor deze procedure naar het buitenland gaan. In Nederland is draagmoederschap wel mogelijk.

Het stel uit Lombardije ging in zee met Gestlife, een organisatie die een eiceldonateur en een draagmoeder voor hen regelde in Oekraïne. „De baby’s kwamen uiteindelijk in Georgië ter wereld, nadat Gestlife ons had gevraagd of wij door het oorlogsrisico in Oekraïne de draagmoeder daar in veiligheid wilden brengen”, vertelt Scenna, die de biologische vader is van de tweeling.

De verhuizing naar Georgië betekende een extra kostenpost. „Alles opgeteld betaalden wij 110.000 euro”, vertelt zijn vrouw. Van die som ging 20.000 euro naar het agentschap en 24.000 euro naar de Oekraïense draagmoeder. „We gaven haar uit vrije wil nog 3.000 euro bovenop het afgesproken bedrag, omdat ze door de tweeling een extra belastende zwangerschap had.” De overige uitgaven gingen naar medische kosten.

„Als we buiten het basispakket extra zouden betalen, zouden de embryo’s niet alleen worden gescreend op genetische afwijkingen, maar ook op geslacht.” Scenna zegt dat laatste met zichtbare gêne. „Ik hoor ook hoe dat klinkt. Alsof je een auto zoekt in een catalogus, ja. Maar wij wilden graag twee kindjes. En als we dan toch mochten kiezen, dan ook graag een jongen en een meisje, zei mijn vrouw.”

Laura Zappa en Edoardo Scenna met hun kinderen Emma en Elia (2,5 jaar oud), van een Oekraïense draagmoeder.

Universeel delict

Voortaan is het parcours dat Edoardo Scenna en Laura Zappa in Oekraïne hebben gevolgd strafbaar, met boetes tot 1 miljoen euro en celstraffen tot twee jaar. De wet die draagmoederschap tot een ‘universeel delict’ bestempelt, is een paradepaardje van Giorgia Meloni’s radicaal-rechtse regeringspartij Broeders van Italië, die zeer conservatieve waarden voorstaat. De premier zegt dat het gaat om een „regel van gezond verstand tegen de commercialisering van het vrouwelijke lichaam en kinderen”. De oppositie spreekt van een ‘ideologisch manifest’.

Draagmoederschap verdeelt de Italiaanse bevolking echter in twee vrijwel gelijke kampen, toonde een peiling vorig jaar aan. De tegenstanders, die moeite hebben met de hoge sommen geld die wensouders betalen, begrijpen dat de regering iets onderneemt om bepaalde commerciële praktijken een halt toe te roepen.

Sinds de wet er is, staat de telefoon van Giorgio Muccio, advocaat in familierecht in Bologna, roodgloeiend. „Wensouders die nu nog wachten tot de draagmoeder in het buitenland bevalt, vragen mij in paniek wat ze nu moeten doen”, vertelt hij. „Eén vrouw smeekte me alvast haar man te overtuigen de buitenlandse zwangerschap niet te laten onderbreken.”

De nieuwe wet is onduidelijk, zegt Muccio. Zo is niet helder wanneer het ‘misdrijf’ precies plaatsvindt dan wel achter de rug is: bij het begin van de zwangerschap, of pas als de draagmoeder bevallen is? Wensouders weten dus ook niet hoelang ze juridische gevolgen moeten vrezen, en dat creëert onrust, zegt de advocaat. „Als wensouders nu uit wanhoop abortussen laten uitvoeren, dan schiet deze wet zijn doel – vrouwen en kinderen beschermen – dus helemaal voorbij.”

De familierechtadvocaat stelt zijn cliënten gerust met de letter van de wet. „De wet is van toepassing op wie de procedure van draagmoederschap uitvoert”, luidt Muccio’s juridische interpretatie. „Dat betekent dus artsen, biologen en klinieken. Nergens staat dat de wet ook slaat op wie zich tot draagmoederschap wendt. Wensouders blijven bijgevolg buiten schot.”

Muccio zet zijn lezing van de nieuwe wet extra kracht bij door erop te wijzen dat het juridisch discutabel is om iets in Italië strafbaar te maken wat in andere EU-lidstaten legaal is. Zo oordeelde het Europees Hof van Justitie in 1991 dat Ierse vrouwen die in andere EU-lidstaten een zwangerschap lieten onderbreken, niet vervolgd konden worden, aangezien de ingreep daar legaal was. Pas als de eerste rechtszaken zich aandienen, zal blijken hoe Italiaanse rechters de nieuwe wet interpreteren. „Ik kan geen garantie geven dat wensouders worden vrijgesproken”, geeft advocaat Muccio ten slotte toe.

Reiswiegjes van Emma en Elia in de woonkamer

Mogelijke monsterboete of celstraf

Precies daarom slaapt Fulvio, een 39-jarige vader uit Rome, niet langer goed. „Niet lang geleden klonk het ook sussend dat die wet er nooit zou komen”, zegt Fulvio, via een videoverbinding. Zijn vrouw Claudia en hij hebben al een dochter van vijf, Gioia, maar wachten nog op hun wenskindje in Oekraïne, dat in mei wordt geboren.

Voor het gezin zijn het erg spannende tijden. „Nu hangt ons mogelijk een monsterboete of een celstraf boven het hoofd.” Maar ook zonder veroordeling riskeert Fulvio al zijn baan. Omdat hij voor de overheid werkt – zijn precieze functie en zijn volledige naam ziet hij liever niet in de krant in verband met de onzekerheid – kan hij al worden ontslagen, louter wanneer er een juridische procedure tegen hem wordt geopend.

Zelfs een oorlog hield de uitvoering van onze kinderwens niet tegen

Fulvio
trok met zijn vrouw naar Oekraïne, waar een draagmoeder in mei van hun kindje bevalt

Aan hun stap om een buitenlandse draagmoeder te zoeken, gaat een groot trauma vooraf. „Twee jaar geleden hebben wij een zoontje verloren. De dag voor de bevalling liep het helemaal mis. Ons kindje stierf tien dagen na de geboorte, in mijn armen. En door een zware interne bloeding was ik Claudia ook bijna kwijt.”

Sindsdien kan zijn vrouw niet meer zwanger worden. „We hebben adoptie overwogen, maar bij adoptiekinderen weet je toch niet wat er allemaal in dat rugzakje zit.” Dus werd het een draagmoeder uit Oekraïne. „We reisden naar Kyiv om ons biologisch materiaal af te geven. Tijdens ons verblijf sloeg een bom in op twee kilometer afstand. Het maakt misschien duidelijk hoe sterk wij naar dit kind verlangen – zelfs de oorlog hield ons niet tegen.”

Laura Zappa en Edoardo Scenna met hun kinderen Emma en Elia

Laatste optie

Ook Laura Zappa en Edoardo Scenna uit Lombardije hebben woelige jaren achter de rug. Toen natuurlijk zwanger worden niet lukte, werd ivf in drie verschillende ziekenhuizen geweigerd, omdat Laura aan een aangeboren leverziekte lijdt. „Ik werk voltijds en ben al twintig jaar stabiel, maar door mijn ziekte werd ik ook prompt voor adoptie afgekeurd”, vertelt Zappa. „Wij hadden héél graag geadopteerd”, benadrukt Scenna met een zucht. „Een draagmoeder was onze laatste optie, nadat alle andere deuren waren dichtgegaan.”

Op de geboorte van de tweeling in Georgië volgde een administratieve lijdensweg om de baby’s te kunnen registeren, en met hen naar Italië te reizen. „Het dieptepunt was toen het agentschap ons adviseerde de kindjes in Georgië achter te laten”, vertelt Scenna. „Voor die lui draaide het enkel om geld.” Het nieuwe Italiaanse verbod stelt echter helemaal geen paal en perk aan zulke agentschappen, maar gaat straks mogelijk dus wél achter de wensouders aan, vreest de Noord-Italiaanse vader.

Handen van Laura Zappa en Edoardo Scenna en die van hun kinderen.

In Scenna’s ogen draait het om een flink ideologisch getinte wet, bedoeld „om de aandacht af te leiden van de échte problemen in Italië, zoals gebrek aan werk of de economie”. Volgens de jonge vader is de wet „rood vlees voor het katholieke kiespubliek”. Al lopen in Italië de kerken leeg, de invloed van Kerk en Vaticaan op de Italiaanse samenleving en politiek blijft groot. De Katholieke Kerk is, volgens de lijn van paus Franciscus, progressief wat betreft vluchtelingen en migranten, maar oerconservatief inzake biologisch-ethische thema’s.

Partijen die de Vaticaanse visie aanhangen, weten zich verzekerd van de steun van een ouder wordend kiezersblok, dat bovendien veel vaker dan jongeren gaat stemmen. Jarenlang wist de almachtige Democrazia Cristiana zich van de katholieke stem verzekerd, later werd dat Forza Italia van wijlen Silvio Berlusconi. Meloni’s Broeders van Italië nam de fakkel over.

D66 wil helpen de plannen van kabinet-Schoof ‘beter’ te maken, zegt partijleider Jetten

admin
November 23, 2024
0

Op het vorige D66-congres in april van dit jaar kon je Rob Jetten nog de kwalificatie „extreemrechts” horen gebruiken voor het te vormen kabinet. De PVV noemde hij destijds, in Nieuwegein, een „ondemocratische” partij.

Deze zaterdag, in de Brabanthallen in Den Bosch, niets van die woorden. Jetten zoekt in zijn congresspeech, een jaar na de verkiezingszege van de PVV, naar manieren om plannen van dit kabinet „beter” te maken, in samenwerking met andere oppositiepartijen. Als het kabinet goede plannen maakt, zegt Jetten, zal D66 die steunen.

Maar die plannen heeft Jetten nog niet gezien, zegt hij ook. Hij ziet alleen „chaos” en „polarisatie”. Jetten roept het kabinet op om iets te doen, of anders op te stappen. „Weet u nog, al die grote woorden? Honderdduizenden huizen, goedkope boodschappen, een einde aan de problemen in de zorg, geen eigen risico meer”, aldus Jetten.

Het kabinet beoordelen op verdiensten, is een toon die partijen als CDA, SGP en JA21 eerder al aansloegen. Nu is er ook een progressieve partij waar het kabinet samenwerking mee kan zoeken. Waarom kiest D66 voor deze koers? Jetten, na afloop van zijn toespraak: „Veel mensen hebben op deze clubs gestemd met de gedachte dat het goed zou zijn voor Nederland. Dan is het aan ons om te laten zien dat ze niet op inhoud leveren.”

‘Monsterverbond’

Om te laten zien dat het hem menens is, kondigde Jetten in zijn toespraak een samenwerking aan met JA21 en CDA om de onderwijsbezuinigingen deels terug te draaien. „Een monsterverbond”, noemt de partijleider het. Het kabinet komt acht zetels tekort in de Eerste Kamer en moet dus steun zoeken bij oppositiepartijen.

De drie partijen doen een voorstel om de bezuinigingen op onder andere lerarensalarissen en maatschappelijke diensttijd terug te draaien en de langstudeerboete af te schaffen. In ruil daarvoor krijgt het kabinet steun voor de onderwijsbegroting in de beide Kamers.

Het is een samenwerking in de geest van de samenwerking van de drie christelijke partijen tijdens de behandeling van het Belastingplan. Zij vormden gedrieën een blok en zeiden dat ze het Belastingplan alléén zouden steunen, als het kabinet meer zou doen voor eenverdieners, de afschaffing van de giftenaftrek voor bedrijven terug zou draaien én een motie van onder andere CDA en D66 zou uitvoeren die oproept een alternatieve inkomstenbron te zoeken dan de voorgenomen btw-verhoging.

Jetten roemde de zet van de christelijke oppositie dan ook. Over de grootste progressieve oppositiepartij GroenLinks-PvdA daarentegen, sprak Jetten niet in zijn toespraak.

D66, kun je horen op de Tweede Kamergangen van de partij, is ervan overtuigd dat ze met deze koers kan groeien. Aan de ene kant hoopt de partij GroenLinks-PvdA-stemmers te overreden die, naar de inschatting van D66, misschien zien dat het samenwerkingsverband nu ver van de macht afstaat en weinig voor elkaar krijgt. En aan de andere kant hoopt D66 op teleurgestelde links-liberale VVD’ers, die vinden dat hun partij onder leiding van Dilan Yesilgöz te veel gaat lijken op de PVV.

Deze strategie moet zich nog uitbetalen. Bij de Tweede Kamerverkiezingen verloor D66 vorig jaar vijftien van de 24 zetels. In de laatste peiling van Ipsos I&O stond bij de sociaal-liberalen een klein plusje. Terug op het niveau van de verkiezingen in 2021 zijn ze nog niet.

NSC wil nu laten zien hoe het anders kan, want het ziet ‘een existentiële leegte van gedachten’ bij veel politici

admin
November 23, 2024
0

De meubelboulevard is een plek waar je met tegenzin naartoe gaat, waar je veel te lang blijft hangen en waar relaties voortdurend op de proef worden gesteld. Niet dat NSC met de meubelboulevard in Nieuwegein als locatie van het tweede ledencongres een impliciete boodschap had. Maar de vergelijking met de manier waarop de partij zich voelt in de coalitie met de PVV, VVD en BBB, is snel gemaakt.

Nieuw Sociaal Contract, de partij van Pieter Omtzigt, verkeert in de zwaarste fase sinds de oprichting van de partij. De coalitie waar het kabinet-Schoof op rust, dreigt keer op keer uit elkaar te vallen. NSC’ers zien dat zíj daar in de beeldvorming vaak de schuld van krijgen, en vinden dat onterecht. Tegelijkertijd zien ze hun partij steeds meer in de knel raken in de coalitie met de radicaal-rechtse PVV.

Deze week stapten Tweede Kamerleden Rosanne Hertzberger en Femke Zeedijk uit de fractie, beiden uit protest tegen de samenwerking in de coalitie. Eerder waren de staatssecretarissen Nora Achahbar en Folkert Idsinga ook opgestapt. Velen in de partijtop weten niet goed hoe het verder moet: met grote tegenzin waren ze in de coalitie gestapt, en ze merken dat het niet bepaald meevalt. Maar er zomaar uitstapen is ook niet aantrekkelijk: peilingen laten zien dat NSC, nu twintig Kamerzetels, op groot verlies staat.

In groepjes terugblikken

Wat te doen? Over deze fundamentele vraag gaat het deze zaterdag in Nieuwegein nauwelijks. In deelsessies blikken leden in groepjes met NSC-kopstukken terug op de afgelopen periode, maar grote conclusies blijven achterwege. NSC’ers in fractie en kabinet verwijzen steeds impliciet naar de ‘heftige periode’ van de laatste tijd, die „mij in mijn gevoelswereld raakt” (Kamerlid Merlien Welzijn), of die „mij niet in de koude kleren is gaan zitten” (Europarlementariër Dirk Gotink).

Bij de leden die naar Nieuwegein zijn gekomen, allemaal actief partijkader, overheerst mildheid. Over Nicolien van Vroonhoven, die de afgelopen weken het fractievoorzitterschap waarnam omdat Pieter Omtzigt thuis zat. Over de lastige positie van de partij in de coalitie. En over zichzelf: NSC-leden zeggen vrijwel allemaal dat ze alleen maar gesterkt zijn in hun overtuiging dat hun partij nodig is.

Omtzigt zegt dat hij „een aantal bezwaren” van de opgestapte Kamerleden goed begreep. Hij zei niet welke, of welke niet

Eén van deze leden is de 20-jarige Nehad Alsheikh Hamo, die negen jaar geleden uit Syrië was gevlucht en nu als badmeester in Noord-Brabant werkt. Alsheikh Hamo was vooral „zwaar aangedaan” door het vertrek van Nora Achahbar, staatssecretaris van Toeslagen. „Toen zij het had over polariserende omgangsvormen, riep dat bij mij veel herkenning op. Als je een migratieachtergrond hebt, kunnen woorden hard aankomen. Dat merk ik ook in mijn dagelijks leven. Die pijn wordt vaak niet begrepen, en dat besef kwam hard aan bij me.”

Toch is Alsheikh Hamo óók blij dat NSC in de coalitie blijft. „We kunnen zo het beleid bijsturen of van tafel krijgen, zoals de noodwet over asiel. Het mag bij ons wat zelfverzekerder. We moeten leren op onze eigen benen te staan en ons niks van de buitenwereld aantrekken.”

Langdurige ovatie

De woensdag teruggekeerde Pieter Omtzigt is ook op het congres aanwezig. Hij gebruikt zijn toespraak, na een langdurige ovatie, nauwelijks om terug te blikken op de afgelopen periode. Hij zegt dat hij „een aantal bezwaren” van de opgestapte Kamerleden goed begreep. Hij zei niet welke, of welke niet.

Omtzigt laat in zijn toespraak zien hoe hij wil dat NSC uit het dal kruipt. Hij zette zich af tegen „politici die olie op het vuur gooien”, die „het hardst schreeuwen om de krant, het nieuws en de sociale media te halen”. Hij ziet „een existentiële leegte van gedachten” bij deze schreeuwers, een neiging tot „schijnoplossingen” te komen. Hij haalt minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) aan als voorbeeld, die „na meer dan honderd dagen nog maar weinig concreets tot stand heeft gebracht.” Maar Omtzigt noemt in zijn toespraak de naam van Geert Wilders (PVV) niet. Hij wil, zegt hij na afloop, „niet naar één persoon wijzen”.

NSC wil de crisis bezweren met inhoud. De partij wil de partij van de ‘oplossingen’ zijn, en op die manier de polarisatie tegengaan. Op het congres staan die dan ook centraal. Plenair wordt er nauwelijks over de samenwerking met de PVV gepraat. Een lid wilde een motie indienen om over die vraag te stemmen, maar die werd door het bestuur afgewezen. De indiener, Hans van der Burg, toont in de plenaire zaal alle begrip. „Blijf bij elkaar”, roept hij zijn partij op. „Steun elkaar. Blijf aan tafel zitten.”

Toekomst zit in inhoud

Leden mogen inhoudelijke vragen stellen aan NSC-politici, en doen dat met enthousiasme. In de plenaire sessie pleiten leden voor meer tiny houses, voor een betere bereikbaarheid van de overheid, of over de oprichting van „een wandelclubje”. Eén moment wordt het spannend, als een lid een motie van wantrouwen indient tegen het partijbestuur, omdat er procedureel iets mis is gegaan bij het stemmen over moties en amendementen. De motie wordt door 83 procent afgewezen.

NSC’ers zien in inhoud hun toekomst. Pieter Omtzigt: „Als iemand in de Kamer een tweet stuurt, doet die het beter dan wanneer Nicolien van Vroonhoven tien voorstellen over bestaanszekerheid doet. U zult NSC’ers vaker horen met inhoudelijke plannen. We willen laten zien wat we wél willen.”

Klimaattop staat op springen, ontwikkelingslanden weggelopen

admin
November 23, 2024
0

De klimaattop in de Azerbeidzjaanse hoofdstad Bakoe dreigt te mislukken. Het voorstel van de rijke landen om vanaf 2035 jaarlijks 300 miljard dollar financiële steun te geven aan ontwikkelingslanden is onvoldoende voor de groep van minst ontwikkelde landen en de kleine eilandstaten. Zij zijn weggelopen uit de onderhandelingen en willen alleen terugkeren als er een betere deal ligt.

De onderhandelingen gaan inmiddels al een dag langer door dan de bedoeling was. Pas vrijdagmiddag, vlak voor het officiële einde, werd een onderhandelingstekst werd gepresenteerd met daarin een bedrag dat rijke landen bereid zijn te betalen voor de financiering van klimaatbeleid in ontwikkelingslanden. In die tekst ging het om 250 miljard dollar per jaar. Meteen werd duidelijk dat dit bedrag voor alle ontwikkelingslanden verre van voldoende was.

In de loop van deze zaterdag verhoogden de rijke landen hun bod naar 300 miljard dollar, maar ook daarmee nemen veel arme landen geen genoegen. Zij stellen dat er in het komende decennium meer dan 1.000 miljard dollar per jaar nodig is om hun economie te vergroenen en om zich aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering – onafhankelijke experts bevestigen dit bedrag.

Redden wat te redden valt

Veel landen vrezen echter dat het dan nog veel moeilijker wordt om het eens te worden. Want tegen die tijd is Donald Trump de president van de VS, en die heeft nooit willen bijdragen aan klimaathulp in andere landen. Bovendien zijn er dan verkiezingen geweest in Duitsland, waar een mogelijk rechtsere regering, wellicht zonder de Groenen, waarschijnlijk minder belangstelling heeft voor klimaat.

Hoe het verder gaat is nog onduidelijk. John Podesta, klimaatgezant van de VS, hoopt dat de storm snel overwaait en dat daarna de rust terugkeert en er alsnog een akkoord kan worden gesloten. Het is de vraag of dat nog op tijd lukt. De Azerbeidzjaanse voorzitter lijkt de greep op de gesprekken al uren kwijt te zijn, waardoor landen steeds vaker in kleine groepjes proberen te redden wat er nog te redden valt. Sommige delegaties nemen nog vandaag een vlucht naar huis, waardoor er mogelijk in de slotvergadering geen quorum is om een akkoord goed te keuren.