Zenuwachtig ijsberend loopt kunstschaatser Niki Wories langs de boarding van de ijsbaan in Tilburg. Als Eva-Lotta Kiibus uit Estland de jury en het publiek groet, is het haar beurt. Een knikje naar haar coach Thomas Kennes, nog een keer diep in- en uitademen en dan stapt ze het ijs op. Luid galmen de woorden: „Niki Wories, from the Netherlands,” door het stadion. Voor de jury komt ze tot stilstand en glimlacht ze. Het publiek valt stil als de melodieuze muziek begint te spelen.
Er staat veel op het spel voor Wories, en ook voor Nederland. In de afgelopen 49 jaar ging er slechts één Nederlandse solo-afvaardiging naar de Winterspelen. Lindsay van Zundert reisde in 2022 af naar Beijing, waar ze als achttiende eindigde. Nu is het Wories, die als enige soliste op de meest bekeken sport van de Winterspelen volgend jaar in Milaan uit kan komen voor Nederland. Om dat te bereiken, moet de 28-jarige Almeerse zich kwalificeren voor het WK in het Amerikaanse Boston eind maart. Dat kan alleen door een hoge technische score te halen op de challengers cup, afgelopen weekend in Tilburg.
De twaalf onderdelen van haar kür op zondag moeten nagenoeg foutloos zijn, weet Wories als ze het ijs opstapt. Alleen zo kan ze de fouten compenseren die ze een dag eerder maakte tijdens haar korte kür. „Het is frustrerend, want in trainingen laat ik zien dat ik de korte kür wél foutloos kan rijden”, aldus een balende Wories.
Dan is het zover. Als het tempo van de muziek versnelt, maakt Wories zich klaar voor haar eerste sprong. Dat moet een triple toeloop-double axel worden – een oefening met een hoge moeilijkheidsgraad. Achteruit schaatsend zet Wories zich af, in de lucht draait ze één, twee, drie rondjes om haar eigen as. Bij de landing, met één schaats op het ijs, maakt Wories zich direct klaar voor de tweede sprong – waarbij ze nog eens twee pirouettes maakt. De landing is zoals het hoort. Haar coach kijkt vanaf de kant gespannen toe.
Terug na 2,5 jaar
Een jaar geleden hadden weinig kunstschaatsliefhebbers verwacht dat juist Niki Wories nog in de race zou zijn voor WK-kwalificatie. De zesvoudig Nederlands kampioen is na 2,5 jaar gestopt te zijn weer terug, en staat pas sinds kort weer op het ijs.
Wories, die al op vierjarige leeftijd begon met kunstschaatsen, verhuisde op haar achttiende naar Canada. Daar kon ze op hoger niveau trainen en groeide ze uit tot succesvol kunstrijder. Tussen 2015 en 2020 werd ze zes keer Nederlands kampioen. De Winterspelen haalde ze echter nooit; bij haar terugkeer naar Nederland in 2022 maakte Wories bekend te stoppen met schaatsen. Ze koos voor een managementfunctie bij schaatsbond KNSB.
Remy de Wit, technisch directeur van de KNSB en destijds Wories’ leidinggevende op kantoor, spreekt met bewondering voor haar werk, maar zag dat ze ook weer wilde schaatsen. „Het was enorm knap wat ze met haar enthousiasme voor elkaar heeft gekregen. Maar haar roep naar het ijs werd steeds groter, zeker na het overlijden van haar moeder.”
Wories’ moeder was nauw betrokken bij haar schaatscarrière en succes. Direct na de crematie vloog Wories naar een trainingskamp in Canada. Toen ze daar weer op het ijs stond was er voor Wories een moment van rouw en realisatie, zei ze in gesprek met de NOS. „Toen ik daar op het ijs stond, voelde ik mijn moeder zó dicht bij me. Alsof ze meeschaatste. Toen dacht ik: dit is de enige plek waar ik haar nog zo kan voelen. En dat kon ik niet opgeven.”
In juni begint Wories weer met trainen, om iets meer dan een half jaar later op het Tilburgse ijs te staan.
Uitgeput op het ijs
Ter afsluiting spint Wories nog een laatste keer in de rondte, de muziek gaat uit en geknield sluit Wories haar kür af. Uitgeput blijft ze nog even op het ijs zitten. Onder luid applaus komt ze overeind, blaast een kus naar het publiek en volgt haar coach naar wat ook wel de kiss and cry-zone wordt genoemd: een verhoging naast de baan waar ze moet wachten op het oordeel van de jury.
Er volgen enkele gespannen minuten voordat de score op het scherm voor haar verschijnt. Die is goed, maar net niet goed genoeg: 106,99, waarvan het technische deel beoordeeld is met 53,80. Dat had 60,18 moeten zijn. Voor WK-plaatsing is het niet voldoende, maar Wories eindigt wél als hooggeplaatste Nederlandse en mag zich voor de zevende keer Nederlands kampioen noemen.
Aankomende zaterdag heeft ze in het Roemeense Boekarest een allerlaatste kans om zich alsnog te plaatsen voor het WK, waardoor de droom van de Spelen levend blijft. „Ik weet dat ik het kan, maar het is nu mentaal,” zegt Wories tevreden na de wedstrijd. „De druk leg ik mezelf op, ik ben een mens, ik ben emotioneel, misschien is dat niet perfect voor de topsport maar ik ga er wel vol voor.”
