‘Missing You’ voert je razendsnel van verrassing naar verrassing

Elf jaar geleden verdween Josh, de verloofde van detective Kat (Rosalind Eleazar) plotseling uit haar leven, en nu treft ze hem aan op een dating-app, onder een andere naam. Bij de Britse politie werkt ze op de afdeling vermiste personen dus dat komt goed uit. In de zoektocht naar haar verdwenen liefde, en naar twee andere vermisten, haalt ze van alles overhoop, van de eerdere moord op haar vader tot een sinistere afpersingszaak van een hondenfokker (Steve Pemberton) die mensen opsluit in zijn schuur. Op het einde blijken alle zaken met elkaar samen te hangen, met de dating-app en Josh als verbindende elementen. De scènes op die horrorboerderij zijn de hoogtepunten van de serie.

Missing You is op het moment van schrijven de best bekeken serie op de streamingdienst – zelfs beter bekeken dan Squid Game 2. De serie is gebaseerd op de gelijknamige misdaadroman van Harlan Coben, een geliefde thrillerschrijver van wie de dramabewerkingen ook hits zijn. Op Netflix zijn er al tien te vinden, Coben heeft beloofd er veertien te maken. Momenteel schrijft hij een boek samen met actrice Reese Witherspoon (Legally Blonde, Big Little Lies). Opvallend is dat de handeling van zijn Netflix-bewerkingen vaak van de VS naar Europese landen zijn verplaatst. Zo speelt Missing You zich niet af in New York, zoals het boek, maar in Londen.

De zoektocht naar vermisten personen is vaak het uitgangspunt van Cobens, evenals onverwachte levenstekens van verloren gewaande dierbaren. Dat was althans ook zo in zijn vorige serie, Fool Me Once, en in zijn volgende, I Will Find You. De Coben-series horen bij het beleid van Netflix om meer op traditionele televisie te gaan lijken, inclusief dit soort genrestukken – betaalbare, vergetelijke misdaadseries zonder veel gekkigheid.

Lekker volle plots en gewaagde wendingen zijn Cobens handelsmerk. Het uitgangspunt van Missing You is sterk en de plot voert je ook dit keer razendsnel van verrassing naar verrassing, zodat je je geen momenteel verveelt. Daarbij schieten wel de karakterontwikkeling en de persoonlijke relaties erbij in. Niet heel erg. Wel jammer is dat de serie niet goed is afgehecht. Gaandeweg ontdekt Kat dat ze jaren in een leugen leefde, maar dat heeft vreemd genoeg geen gevolgen voor de relatie met haar omgeving. En wanneer ze eindelijk de ontknoping nadert, stopt de verder zo doortastende rechercheur opeens met kritische vragen stellen. Zit je toch weer tegen het tv-scherm te schreeuwen: „Vráág het nou!”