‘Mensen zeggen dat er geen herkenningspunten meer zijn, dat wil ik zelf zien’

De stoelen van de juryleden draaien niet. In plaats daarvan gaat het podium omhoog of omlaag, wanneer de stemmen voor of tegen zijn. Maar verder lijkt de nieuwe talentenjacht The Headliner (vrijdag, RTL 4) sprekend op The Voice. Sinds The Voice in 2022 van de televisie verdween wegens seksueel grensoverschrijdend gedrag, zoekt producent John de Mol naarstig naar een vervanger. Hij heeft er nu twee grote lopen: The Headliner vrijdags op RTL 4 en The Tribute zaterdags op eigen zender SBS6.

Om misstanden als bij The Voice te voorkomen zijn er bij The Headliner protocollen, vertrouwenspersonen en moet iedereen op de cursus Respectvol Samenwerken. Knuffels geeft de jury alleen met expliciete toestemming ruim vooraf. Jim Bakkum presenteert en ontvangt de familie achter de schermen – voor de ontroering en het persoonlijke verhaal. De artiesten Nick Schilder, Typhoon, Jacqueline Govaert (Krezip) en Kraantje Pappie vormen de geestdriftige jury. De stemmingsprocedure is onduidelijk. De juryleden kiezen zelf de artiesten in een voorronde en moeten dan nóg een keertje op ze stemmen. Het publiek stemt mee, maar dat is niet meer dan een consultatief referendum.

Ook The Headliner zal het succes van The Voice niet benaderen, het is niet zo origineel. Maar het heeft wel bepaalde charmes die The Voice niet had. Hier wordt niet zozeer gezocht naar een goede zanger als wel naar een opzwepende podiumact, waardoor de kans op verrassingen en originaliteit wat groter is. De muziek is steviger – al blijft het een soort showvariant op echte popmuziek.

Zo trad in de eerste aflevering Sann!e & Friends op: een tennisleraar met twee lange dunne vlechten en drie achtergrondzangeressen. „Ik ben anders”, rapte hij. En dat was ook zo. Uitschieter was Jorieke, een Zwolse boerenrocker die iedereen inpakte met de aanstekelijke meezinger ‘Vette Boeren’ („Ik hou van hele vette boeren”). De BBB heeft er een nieuw lijflied bij. Oplettende kijkertjes herkenden in het lied overigens de vertaling van de Alpenlandse stamper ‘Ich steh auf Bergbauernbuam’.

De originele Voice komt overigens ook terug, begin 2026.

Hollandse meesters

In Gezonken meesters (zondag, NPO 1) proberen zondagsschilders een verloren gegaan schilderij van een Hollandse meester tot leven te wekken. De schilderwedstrijd is een vervolg op De nieuwe Vermeer uit 2023, maar hij zit nogal ingewikkeld in elkaar.

In 1771 zonk het schip de Vrouw Maria in de Oostzee, met aan boord 27 schilderijen van Hollandse meesters voor de Russische keizerin Catharina de Grote. Acht van deze schilderijen dienen nu ter inspiratie voor Gezonken meesters. Je hebt dus het verhaal van het schip, de pogingen om de lading te bergen, het verhaal over de techniek van de schilder, de schilderwedstrijd, een aparte competitie voor twee ‘meesterschilders’, en nog wat museumpromotie van de sponsor. Het is wat veel.

Beter had het programma zich helemaal op die schilderwedstrijd kunnen richten. En het liefst volgende keer ook wat meer privéverhalen van de zondagsschilders erbij: een overwonnen ziekte, een pijnlijke scheiding die je van je af moet schilderen – het komt nu slechts mondjesmaat voorbij.

In de tweede aflevering gaat het om De kraamkamer, het verloren topstuk van Gerard Dou, wat tot veel uitbeeldingen leidt van het eigen moederschap. De meesten gebruiken gewoon olieverf of acryl, maar sommigen zijn creatief met wol, knipsels, geborduurd glanskatoen, paintbrush op wattenstof. Een man met een knotje gaat met strijkkralen aan de slag. Ik vermoed dat achter de strijkkralen ook een scheidingsdrama zit. Op het schilderij staat de man alleen. Hij geeft een baby de fles. Zijn vrouw kijkt toe vanuit de deuropening, armen over elkaar. Jouw beurt.

Delen

Mail de redactie

Grommend duikt het voertuig op uit het druipende bos, deinend als een schip in de kniediepe modder. Iets later staan er meer dan twintig op de open plek; op wielen en rupsbanden, onder camouflagenetten en modder. Mannen met groene verf op hun gezicht stappen grijnzend af, en uit.

Het zijn eenheden van 13 Lichte Brigade die oefenen op de Weerterheide, 1.300 hectare naaldbos en zand op de grens van Brabant en Limburg. „Niet groot”, zegt een van de militairen. „Na een paar dagen heb je het wel gezien.”

Maar als het aan hun werkgever ligt, komen er 300 hectare bij. Defensie zoekt dringend extra ruimte. Voor munitieopslag, voor helikopters en jachtvliegtuigen, en dus om te oefenen met eenheden als deze, met snel manoeuvreren en je ingraven. Oekraïne maakt school. Dus komt hier mogelijk ook een ‘oefendorp’, om te leren vechten in stedelijk gebied. Daarvoor is het oog gevallen op de oude Nassau-Dietzkazerne op de heide, waar al tien jaar azc Budel is gevestigd, met 1.500 asielzoekers.

Voor Budel en Maarheeze, aan de Brabantse kant, hield defensie al een informatiebijeenkomst. Die eindigde turbulent. De langjarige overlast van asielzoekers zonder kans op verblijfsvergunning – voor NS is Maarheeze bijna een gepasseerd station – zit veel bewoners zo hoog dat ze er alles voor over hebben als het azc maar vertrekt. Wat ook kan: dat defensie en azc de kazerne gaan delen.

Vorige week stond hetzelfde roadshowtje ook aan de oostkant van de heide, in een zaaltje voor 150 inwoners van Weert. Met twee gezenderde kolonels, een moderator in burger en een powerpointtsunami. En met rijstevlaai en kersenvlaai, want: Limburg. Op één vraag uit de zaal na – is het wel slim om schietoefeningen te gaan houden naast mensen die oorlogen zijn ontvlucht? – speelt het azc die avond geen enkele rol.

De boodschap van luchtmachtkolonel Roy Hemmelder, manager van het programma Ruimte voor Defensie: onze vrijheid kost offers, maar we luisteren en we zullen alles doen om te zorgen dat uw particuliere belang zo pijnloos mogelijk moet inschikken voor het algemene. Wat de zaal hoort: waardeloze huizen, onteigening, gedwongen uitkoop, boerenbedrijven plus een vakantiepark die moeten sluiten maar nergens heen kunnen.

„Wat heb je aan een zak met geld als je niet weet waar je je opnieuw moet vestigen”, wil Karin Duijsters weten, fractieleider van de lokale partij Dus Weert. „Wij zijn de lul als dit doorgaat”, zegt opticien Eric Mertens onder applaus. „Ik snap de dreiging, maar waarom moeten wij nog meer afstaan van een klein stukje grond? Oefen in Duitsland of Frankrijk.”

Dat dóén we al, zegt de kolonel, die al veel eelt op de ziel moet hebben. Maar er zit een grens aan. En nee, het is nog niet zover, want concept en advies en zienswijze. Maar uiteindelijk neemt het kabinet de beslissing. Hij zal alles meenemen, en proberen „slimme keuzes te maken – of de minst slechte”. En tegen Mertens: „Ik snap u helemaal. Maar wat u als overlast ervaart is dan uw aandeel in de prijs die we voor de vrijheid betalen.”

Hans Steketee doet elke maandag ergens vanuit Nederland verslag.

Delen

Mail de redactie

Het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas dat vorige week zondag inging, is fragiel. Dat bewijst de enorme mensenmassa die deze zondag ontstond bij de Netzarim-corridor, een doorgang die het noorden van de Gazastrook afsnijdt van de rest van Gaza en wordt bewaakt door Israël. De corridor zou, conform de afspraken tussen Israël en Hamas, zaterdag opengaan, maar bleef langer dicht dan afgesproken.

Onderdeel van de wapenstilstand tussen Israël en Hamas was de afspraak dat ontheemde Palestijnen vanuit het zuiden geleidelijk weer mochten terugkeren naar hun huizen in het noorden van Gaza. Maar Israël beschuldigt Hamas ervan zich niet aan de afspraken te houden.

Een van de Israëlische gijzelaars, Arbel Yehud (28) zou afgelopen vrijdag vrijkomen, maar zij is nog steeds in handen van Hamas. Daarom hield Israël de grens zaterdag en zondag dicht. Hamas heeft laten weten Yehud op 1 februari alsnog vrij te zullen laten.

Duizenden Gazanen strandden daarom langs de kust, met hun eigendommen en hun hoop op terugkeer. De grens tussen Noord en Zuid is een militaire zone van zo’n vier kilometer breed. Zondag zou Israël de al-Rashidweg, een kustweg die momenteel wordt geblokkeerd door de corridor, openen voor Palestijnse voetgangers. Maar ook de Salah al-Dinstraat, die zou opengaan voor auto’s, bleef dicht.

Trump wil Gaza ‘opschonen’

De Amerikaanse president Donald Trump opperde zondag dat het merendeel van de Gazaanse bevolking ten minste tijdelijk zou moeten worden opgevangen in buurlanden, zoals Egypte en Jordanië, om het door oorlog geteisterde gebied „op te schonen”. Volgens Trump zou Egypte alleen al zo’n anderhalf miljoen Gazanen moeten opvangen. „We gaan het hele gebeuren daar opruimen en kunnen daarna zeggen: het is voorbij.”

Bijna de hele burgerbevolking van Gaza, zo’n 2,3 miljoen mensen, raakte tijdens de oorlog ontheemd, vaak meerdere keren achter elkaar. Trump hintte niet alleen op tijdelijke opvang in buurlanden, maar ook op permanente migratie. Zaterdag zei hij te hopen dat andere Arabische landen huizen voor de vluchtelingen bouwen, „waar de Palestijnen misschien in vrede kunnen wonen, voor de verandering”.

‘Palestijnen zullen dit niet accepteren’

De Palestijnse en Jordaanse autoriteiten hebben Trumps suggestie onmiddellijk afgewezen. Egypte sprak zich eerder al fel uit tegen het idee om grote groepen Palestijnen op te vangen. De autoriteiten daar vrezen dat Israël de vluchtelingen daarna Gaza niet meer in zal laten.

Hamas heeft ook gereageerd en liet weten dat Palestijnen zo’n voorstel niet zouden accepteren, „ook niet onder het ogenschijnlijk goedbedoelde mom van wederopbouw”. Volgens Hamas zullen de Palestijnen „Gaza beter opbouwen dan het was” als Israël de blokkade zal opheffen.

Gehuild van de kou

De BBC sprak met Gazanen die wachten bij de grensovergang naar Noord-Gaza. „We hebben hier geslapen”, vertelde een Palestijnse man zondag. „De kinderen hebben de hele nacht gehuild van de kou, daarom hebben we een kampvuur gemaakt.”

„Mensen zeggen dat er in het noorden door alle verwoestingen geen herkenningspunten meer zijn”, zei iemand anders. „Dat wil ik met mijn eigen ogen zien.”

Delen

Mail de redactie