Kan ik mijn moeder vragen minder te klagen over mijn vader?

XYZ NRC-redacteuren uit drie verschillende generaties bespreken sociale dilemma’s.


Illustraties Lotte Dijkstra

Sinds ik het huis uit ben, klaagt mijn moeder regelmatig tegen mij over dingen die mijn vader doet – of juist niet doet. Ze zijn nog getrouwd en volgens mij een groot deel van de tijd gelukkig, maar als er iets wringt ben ik degene die dat hoort. Ik snap meestal haar frustraties wel en ben blij dat ze haar hart bij mij kan luchten, maar soms vind ik het ook lastig. Het is wel mijn vader, inclusief zijn eventuele tekortkomingen. Kan ik haar vragen daar rekening mee te houden als ze haar verhaal wil doen?

Vrouw, 27 jaar (naam bekend bij de redactie)


Dat is inderdaad een lastige positie: het is fijn om zo in vertrouwen genomen te worden, maar ongemakkelijk jegens de andere ouder. Ik weet niet of uw moeder ook, al dan niet impliciet, vraagt van u om partij te trekken? Dat zou natuurlijk sowieso niet moeten. Maar zelfs begrip tonen kan al voelen als een vorm van verraad, en bovendien: niet alles wat een echtgenote kwijt wil over haar man wil zijn dochter ook horen. Dus alleszins begrijpelijk dat u het lastig vindt als uw moeder zich iets te veel uitspreekt. Ze heeft misschien ook wel vriendinnen of familieleden bij wie ze zich zonder probleem kan uiten? Ik zou me maar niet bezwaard voelen om te zeggen dat u het tegenover uw vader ongemakkelijk vindt als uw moeder té vertrouwelijk is. Wellicht hoeft u alleen maar te zeggen: „Misschien moet je zulke dingen niet aan mij vertellen, het is wel mijn vader.” Dat begrijpt ze vast wel.

Marjoleine de Vos (65)



Onvermijdelijk komt er een moment in het leven van kinderen waarop ze zich realiseren dat de rollen worden omgedraaid. Je helpt je vader met een lastige brief of gaat met je moeder mee naar de hartspecialist. En dat is allemaal prima. Maar er zijn twee dingen waar ouders hun kinderen, ook al zijn die kinderen tachtig, niet mee zouden moeten lastigvallen. Hun seksleven en hun huwelijksproblemen. Alles waar een twaalfjarige zijn vingers bij in de oren stopt, vertel je ook niet aan een volwassen dochter of zoon. Laat dus gerust merken dat u het kind bent en uw moeder de ouder. „Ik wil het niet horen!”, moet duidelijk genoeg zijn. Een uitzondering is misschien als een van beide ouders mentaal achteruit gaat en alle verhoudingen schuiven. Maar u kunt uw moeder altijd aanraden met anderen over haar huwelijk te praten, een goede vriendin of een therapeut.

Martine Kamsma (48)



Ik hoef niet altijd alles te weten, zei mijn zes jaar oudere zus ooit tegen me tijdens mijn puberteit. Haar woorden gingen over mijn eenzijdige verliefdheid op een van haar klasgenootjes. Ze stelde haar grenzen om het leven simpelweg minder ongemakkelijk voor ons beiden te maken. Ik ben haar advies nooit vergeten. Ze heeft me destijds geleerd dat het oké is om je persoonlijke grenzen aan te geven bij mensen waar je zielsveel van houdt. Dat zou jij ook bij je moeder kunnen doen. Ik denk dat daar niets mis mee is. Je kan haar vertellen dat je het lastig vindt om negatieve dingen over je vader aan te horen. Misschien kan ze haar frustraties over je vader kwijt bij vrienden. Dit betekent natuurlijk niet dat ze in de toekomst niet bij je terecht kan om haar hart te luchten. Dit zou ik ook zeker duidelijk maken.

Süeda Isik (25)