N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Arbeidsrechten Er wordt veel oneerlijk en onveilig gewerkt in de maaltijd- en flitsbezorging, constateert de Arbeidsinspectie. Zo zouden veel bezorgers onder het Nederlandse minimumloon worden betaald.
In het onderzoek wordt de arbeid die in in de maaltijd- en flitsbezorging geleverd wordt omschreven als „oneerlijk en onveilig”. Foto Olivier Middendorp
Nederlandse flits- en maaltijdbezorgingsbedrijven schenden meerdere arbeidsrechten van hun personeel. Dat blijkt dinsdag uit een grote controle die de Nederlandse Arbeidsinspectie bij meer dan 350 maaltijdbezorgers en bedrijven in de maaltijd- en flitsbezorging in meerdere Nederlandse steden. De inspectie constateerde onder meer onderbetaalde arbeidskrachten, jonge bezorgers van onder zestien jaar en onveilige werksituaties.
Bij veel bedrijven bleek de veiligheid niet op orde. Onder de tientallen overtredingen werden meer dan twintig bezorgers geteld die jonger dan zestien jaar zijn, wat sinds 2020 verboden is om de vele ongevallen met minderjarige bezorgers tegen te gaan. Veel bezorgers worden bovendien onder het Nederlandse minimumloon of contant betaald. Sommigen zouden voor een avond werken twintig euro verdienen. „Dat is ook niet het type land dat wij willen zijn”, aldus inspecteur-generaal Rits de Boer. Om welke ondernemingen het gaat is niet bekend, maar de betrokken bedrijven werden berispt met een waarschuwing van de Arbeidsinspectie.
In het onderzoek wordt de arbeid die in de maaltijd- en flitsbezorging geleverd wordt omschreven als „oneerlijk en onveilig”. De Inspectie zette het onderzoek in samenwerking met de politie en de dertien deelnemende steden op en stuitte op meerdere misstanden in onder meer Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Groningen, Breda, Maastricht en Haarlem.
„Twee violen en een trommel en een fluit, want Lientje is jarig en de vlaggen hangen uit!”
Elk jaar klinkt het lied voor Kleine Lien in het woonwagenkamp. Terwijl de jaren verstrijken, groeit hij op in de caravan met witte bank, wit kleed en witte keuken met gouden details. Op zijn verjaardag spreekt hij onder een gloeilamp die ene, langgekoesterde wens uit: „Dat die ouwe weer terugkomt.” Moeder Jaanie en broer Grote Lien zuchten, zij weten dat zijn vader nooit meer terugkeert.
In de muziektheatervoorstelling Zanger zonder volk geeft acteur en toneelschrijver Giovanni Brand een stem aan de woonwagengemeenschap. Het is een wereld die zelden zichtbaar is, laat staan in het theater. Afkomstig uit een Roma-familie, vertelt Brand het verhaal in de rol van Kleine Lien. Hoewel hij zelf nooit op een kamp heeft gewoond, maakt Brand invoelbaar met welke vooroordelen en worstelingen kampbewoners te maken krijgen, maar ook hoe sterk de onderlinge verbondenheid en liefde voor het kamp zijn.
De ‘burgerij’, de buitenwereld, kijkt op ze neer, de gemeente wil hen het liefst wegjagen, laaggeletterdheid maakt het moeilijk om mee te praten met de ouders op het schoolplein en er wordt keihard gewerkt om het hoofd boven water te houden. Het kamp is een afgesloten plek en draait niet mee in de samenleving. Maar voor Jaanie, Kleine Lien en Grote Lien is het ook een plek van trots. Zoals Grote Lien zegt: „Mensen die niet op wielen wonen, snappen het niet.”
Nieuw jasje
De voorstelling ging in 2023 in première en leverde Brand een nominatie op voor de Toneelschrijfprijs. Nu is Zanger zonder volk terug in een nieuw jasje, dankzij de livemuziek van ensemble Black Pencil. Percussie, piano, accordeon, viool en blokfluit ondersteunen de scènes en versterken de krachtige zang van Brand.
Samen met Janneke Remmers (Jaanie) en Steven Ivo (Grote Lien) vormt Brand een hechte drie-eenheid op het podium. Hun samenspel toont de complexe dynamieken binnen het gezin. Naarmate Kleine Lien ouder wordt, breekt hij zich los van zijn moeder, broer en het kamp. Op de havo streeft hij zijn moeder en broer al snel voorbij en na zijn eindexamen verlaat hij het kamp voorgoed om te gaan studeren.
Naarmate Kleine Lien ouder wordt, breekt hij zich los van zijn moeder, broer en het kamp
Waar Kleine Lien aan het begin van de voorstelling tien jaar oud is, is hij aan het eind een jongvolwassene. Toch is het niet altijd duidelijk in welke levensfase hij zich bevindt. Zijn kleding blijft de hele voorstelling onveranderd, als tienjarige en als jongvolwassene draagt hij nog steeds hetzelfde paarse joggingspak, alleen de badslippers zijn ingeruild voor leren instappers.
Zo langzaam als de tienerjaren van Kleine Lien aan het begin voorbij kruipen, zo plotseling voelen de laatste scènes. Jaanie ligt ongeneeslijk ziek op haar sterfbed en na ruim anderhalf uur snellen de spelers zich naar een afronding. Toch weet Brand de voorstelling overtuigend af te sluiten met een krachtig laatste nummer waarin hij zingt: „Ik ben een zanger zonder volk.”
België is weer thuis. Verslagen maar met opgeheven hoofd. Ja, ook België deed mee aan het EK, maar best was het niet. Na het nipte verlies tegen Italië (0-1) zag het er al somber uit: wereldkampioen Spanje wachtte nog. Dat werd als verwacht een afstraffing: 2-6. Vrijdag redden de ‘Red Flames’ wel de eer, met een knappe 2-1 winst op Portugal – in de slotfase werden nog twee doelpunten afgekeurd.
Toch kunnen de Belgische vrouwen niet tevreden zijn. Het kwaliteitsverschil met Italië en Spanje was zó groot, dat men zich afvraagt: hadden we hier wel iets te zoeken? En: hoe kunnen we in de toekomst weer serieus partij bieden? Drie jaar geleden bereikte België nog de kwartfinale.
In De Standaard analyseerde de Belgische bondsbaas Peter Willems dat de nationale competitie te zwak is. Om die sterker te maken wil hij een oude formule afstoffen: de BeNeLiga. Een gecombineerde competitie van Belgische en Nederlandse clubs, een decennium geleden al eens uitgeprobeerd. Dat zou „meer competitieve wedstrijden” bieden.
Een compliment voor Nederlandse clubs, maar niet erg aantrekkelijk. Ajax, FC Twente en PSV willen zich liever optrekken aan het topvoetbal in de Champions League. Niet voor niets trok Nederland in 2015 de stekker uit het experiment. Het niveau was te laag.
Heeft de KNVB er oren naar, zoals Willems suggereert? Niet aan de orde nu, reageert directeur Vrouwenvoetbal Jan Dirk van der Zee. „De wens bij de Belgen speelt al langer. Wij zijn juist bezig om de Eredivisie vrouwen extra impuls te geven.”
Drie Belgische drugscriminelen zijn zondag door de Verenigde Arabische Emiraten uitgeleverd aan België. Dat schrijft onder meer De Standaard. Vanuit Dubai vliegt zeker een van hen, de ‘cocainemiljardair’ zoals de Belgische krant hem noemt, een jarenlange gevangenisstraf tegemoet. Het lijkt erop dat het verdrag met de golfstaat in de praktijk vruchten begint af te werpen.
De man is volgens de Belgische politie de „meest tot de verbeelding sprekende Antwerpse drugscrimineel”, aldus De Standaard. Dat zou onder meer te maken hebben met zijn vermogen: in Dubai, waar de man tot zondag verbleef, zou hij voor meerdere miljoenen aan panden bezitten.
In december werd hij gearresteerd. Maar het duurde enkele maanden voordat de drugsbaas daadwerkelijk werd uitgeleverd, omdat hij onder meer zijn uitlevering aanvocht. Tegen de Gazet van Antwerpen zegt een woordvoerder van de Belgische minister van Justitie dat dusdanige uitleveringen erg complex zijn.
De uitlevering is een „belangrijke doorbraak”, schrijft de Gazet van Antwerpen. België heeft sinds eind 2021 een uitleveringsverdrag met de Verenigde Arabische Emiraten dat een jaar later in werking trad. Al bleven de uitlevering van zogeheten ‘high value targets’ lang uit.
Nederlandse uitleveringen
Ook voor Nederland hebben afspraken met de Verenigde Arabische Emiraten resultaat opgeleverd. De golfstaat hielp bij onder meer de arrestatie van Ridouan Taghi, ’s Nederlands bekendste drugsbaron, en de uitlevering van zijn zoon.
Ook oud-profvoetballer Quincy Promes wist niet te ontkomen aan vervolging nadat Dubai hem vorige maand op het vliegtuig naar Nederland zette. Nederland heeft sinds 1 augustus 2023 verdragen met de VAE voor „wederzijdse rechtshulp in strafzaken en uitlevering”, aldus het Openbaar Ministerie.
Lees ook
Hoe Quincy Promes jarenlang aan justitie wist te ontsnappen via Moskou en Dubai – tot nu