In de Haarlemse Molijnstraat vielen als gevolg van storm Poly verscheidenen iepen tegen huizen aan. Zomerstorm Poly raasde op 5 juli met windstoten tot 140 kilometer per uur over het land. De storm heeft niet alleen geleid tot één dode en volgens een schatting van verzekeraars tot 100 miljoen euro aan materiële schade, maar ook heel wat bomen werden slachtoffer. De Hollandse iepen in de Molijnstraat zijn volgens gegevens van Stichting Haarlemse Bomenridders 73 jaar oud geworden.
Foto Remko de Waal/ANP
Mensen gekleden het rood en wit feest bij het stadhuisplein in het Spaanse Pamplona. De San Fermínfeesten zijn jaarlijkse feesten in Pamplona in Spanje ter ere van de heilige San Fermín. De feesten staan onder andere bekend om de stierenvechten.
Foto Alvaro Barrientos / AP
Ooievaars vliegen over een brandend veld in de buurt van de Oekraïense stad Snihurivka, regio Mykolaiv, in Oekraïne. Het Oekraïense tegenoffensief is nu ongeveer een maand aan de gang. De Oekraïense strijdkrachten richten zich vooral nog op het verzwakken van de Russische troepen, voorraden en aanvoerlijnen, voordat ze massaal in de aanval gaan.
Foto Anatolii Stepanov / AFP
Een Oekraïense militair vuurt een D-30 kanon af aan het front, nabij Bachmoet. De Oekraïense onderminister van Defensie Hanna Maljar zei op 3 juli op Telegram dat Oekraïne met succes slag levert onder meer ten zuidwesten van de felbevochten stad Bachmoet. Daar hebben de Oekraïners naar eigen zeggen negen vierkante kilometer terugveroverd op de Russen.
Foto Libkos / AP
Israëlische veiligheidstroepen blokkeren anti-regeringsdemonstranten tijdens een protest op de luchthaven van Tel Aviv. Na een eerste stemming in het parlement gingen Israëliërs dinsdag massaal de straat op om te protesteren tegen inperking van de rechterlijke macht.
Foto Gil Cohen-Magen/AFP
Mensen kijken naar de vulkaanuitbarsting bij de berg Litli Hrutur, ten zuidwesten van Reykjavik in IJsland. De Fagradalsfjall-vulkaan barstte op 10 juli uit na verhoogde seismische activiteit in het gebied. De vulkaan is de afgelopen twee jaar al twee keer eerder uitgebarsten.
Foto Kristinn Magnusson / AFP
Oproerpolitie houdt een aanhanger van de Keniaanse oppositieleider Raila Odinga aan de Keniaanse hoofdstad Nairobi. In verschillende steden gingen Kenianen woensdag de straat op om te protesteren tegen belastingverhogingen en de prijsstijgingen van voedsel en benzine.
Foto Brian Otieno/Reuters
Een man probeert een paard te overmeesteren tijdens de ‘Rapa Das Bestas’ in het dorp Sabucedo, regio Pontevedra, in Spanje. De ‘Rapa das Bestas’ is een jaarlijks gebeurtenis in Galicië waarbij wilde paarden bijeengedreven worden en gevangen om de manen te scheren en indien nodig te worden verzorgd. Nieuwe veulens krijgen een brandmerk.
Foto Brais Lorenzo/EPA
De Servische tennisser Novak Djokovic had zich op 11 juli geplaatst voor de halve finales van Wimbledon. Hij rekende in vier sets af met de Russische Andrey Rublev. Het was alweer zijn 33e zege op rij op het grastoernooi.
Foto Sebestien Bozon/ AFP
Een politieagent draagt een kind weg uit het Griekse dorp Palaiokoundouro, in de gemeente Dervenochoria. Plaatsen in het zuiden van Griekenland werden deze week geëvacueerd vanwege een reeks bosbranden die op het Griekse schiereiland Attica woeden. Duizenden mensen hebben hun huizen moeten verlaten. De brand ontstond zo’n vijfentwintig kilometer van Athene.
Foto Kostas Tsironis / EPA
Het Mexicaanse team neemt deel aan de technische finale van het artistiek zwemmen op de wereldkampioenschappen zwemmen in de Japanse stad Fukuoka. Het artistiek zwemmen is vooral bekend van het synchroonzwemmen in teams, maar bestaat ook als individueel onderdeel. In de door vrouwen gedomineerde sport mochten dit jaar voor het eerst mannen uitkomen op de individuele kür.
Foto David J. Phillip/AP
Op 19 juli trokken Peruanen uit de periferie van het land voor de derde keer naar hoofdstad Lima om daar de afzetting te eisen van president Dina Boluarte. En ook in andere steden gingen mensen de straat op om te protesteren tegen de regering. In het hele land zijn zo’n 24.000 politieagenten ingezet om de demonstraties in goede banen te leiden. Twee eerdere demonstraties in Lima liepen volledig uit de hand. Veel Peruanen beschuldigen Boluarte van het onrechtmatig afzetten en vastzetten van haar linkse voorganger, Pedro Castillo.
Foto Ernesto Benavides / AFP
Een lid van wellnesscentrum Mekanix Gym in het Texaanse Houston neemt een ijsbad. Het zuiden van de Verenigde Staten heeft al weken te maken met extreme hitte. In de plaats San Angelo in Texas werd het eerder deze maand 45,6 graden, een nieuw record voor de plaats.
Foto Adrees Latif /Reuters
Honderden boze demonstranten hebben op 20 juli de Zweedse ambassade in de Iraakse hoofdstad Bagdad bestormd nadat Zweedse politie goedkeuring zou hebben verleend voor een geplande koranverbranding in Stockholm. Als politiek antwoord wees de Iraakse premier de Zweedse ambassadeur het land uit.
Foto Ahmad Al-Rubaye/ AFP
Een vrouw in het Indiase dorp Irshalwadi, district Raigad, wanhoopt om haar familieleden die nog vastzitten onder het puin door een aardverschuiving na zware regenval. Zeker vier mensen kwamen om het leven, minstens twintig gewonden werden naar het ziekenhuis gebracht en verschillende anderen zijn nog vermist.
Foto Ludovic Marin/AFP
Tientallen grienden (een dolfijnsoort) in het water aan de West-Australische kust. Een groep grienden strandde op 25 juli op Cheynes Beach, bij Albany in het westen van Australië. Ondanks reddingspogingen overleefden zeker 52 dieren het niet.
Foto WA Department of Biodiversity, Conservation and Attractions / AFP
Een zwaar ondervoed Soedanees jongetje in het ziekenhuis van Artsen Zonder Grenzen in de plaats Adré, in het oosten van Tsjaad. Het kind is met zijn familie het conflict in Darfur ontvlucht, dat ruim twintig jaar geleden begon. Miljoenen mensen zijn sindsdien voor het geweld op de vlucht geslagen.
Foto Zohra Bensemra / Reuters
Bij het zuidelijke strand van Glystra, nabij het dorp Gennadi op Rhodos, zijn de bossen ook verwoest door de branden. Bosbranden en extreme hitte, waar Zuid-Europa deze week ook mee kampte, zullen in de toekomst door klimaatverandering hoogstwaarschijnlijk vaker voorkomen.
Foto Angelos Tzortzinis / AFP
Het lichaam van een jongen is zwart en rood geverfd om een demoon uit te beelden. Daarmee bereidt hij zich voor op een jaarlijkse religieuze uitvoering van Ta’zieh, een Iraanse religieuze voorstelling, in Noosh Abad in noordelijk Iran.
Op 13 januari brak er een grote ijsschots (A84) af van de George VI ijsplaat, die aan de zijkant ligt van het schiereiland dat richting het noorden naar het puntje van Zuid-Amerika reikt. De onderzoekers van de Falkor, die toevallig in de buurt waren voor ander onderzoek, volgden hun nieuwsgierigheid. Op 25 januari bereikten ze de plek waar kort daarvoor nog een honderdvijftig meter dik pak ijs had gelegen.
Met een robotonderzeeër, de SuBastian, zochten ze acht dagen lang de ongerepte zeebodem af naar bijzonderheden.
Op jonge leeftijd verhuisde Xiaoxiao Xu (40) binnen China naar een andere stad met een nieuw dialect. Zeven jaar later reisde ze haar moeder achterna naar Nederland, waar ze weer een nieuwe taal moest leren. Xu worstelde er lange tijd mee hoe ze zichzelf moest uiten maar vond een manier in de fotografie. In 2009 studeerde ze af aan de Fotoacademie in Amsterdam, sindsdien werkt ze aan eigen projecten.
Door de verhuizing in China had Xu zich geïsoleerd gevoeld en een toevlucht gezocht in de wereld van Japanse manga. Toen ze in Nederland in 2022 voor de eerste keer een cosplay-conventie bezocht, zag ze, naast figuren uit bijvoorbeeld Star Wars en Breaking Bad, personages uit Japanse anime en manga. „Ik had gelijk een band met de bezoekers. Ik voelde me als een kind in een snoepwinkel”, vertelt ze. Voor haar nieuwe fotoboek This looks better irl: Exploring cosplay cons bezocht Xu in tweeënhalf jaar tijd meer dan dertig cosplay-bijeenkomsten in Nederland, België, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Ze werd er betoverd, zoals ze het zelf formuleert, door het gemeenschapsgevoel en de creatieve aandacht voor kleding, make-up en accessoires waarmee personages uit films, strips en games tot in detail worden uitgebeeld.
Op sociale media delen cosplayers geregeld het maakproces van hun outfit, waar ze soms maandenlang aan werken. Xu besloot naast eigen foto’s ook hun Instagram-screenshots in haar boek op te nemen.
Online laten deze cosplayers niet alleen hun creaties zien, maar ook hun onzekerheden en kwetsbaarheden, zegt ze. In het voorwoord schrijft ze: „Een groot deel van de cosplaygemeenschap is neurodivergent. […] Op sociale media delen ze hun gevoelens.” Zo vertelt een cosplayer op Instagram dat de therapie voor een angststoornis haar zwaar valt. Een ander geeft aan liever niet spontaan aangesproken te willen worden op een conventie, omdat dat te veel onverwachte prikkels geeft.
Xu: „Ik denk dat veel mensen moeite hebben om hun gevoel te uiten in taal. Met mijn fotoserie wil ik de eigenheid van cosplayers laten zien. Vaak worden ze weggezet als kinderlijk. Ze omarmen juist de vrijheid om zichzelf te zijn.”
Niet voor iedereen is cosplay overigens een toevluchtsoord, zegt ze. „Een groot deel vindt het gewoon leuk om te knutselen en creatief bezig te zijn. Om iets moois aan te trekken en naar een conventie te gaan.”
Vroeger was Willy Kling (73) timmerman en trainde hij de plaatselijke voetbaljeugd. Nu is hij met pensioen en traint hij waterslagers. Dat is een kanarieras dat speciaal voor de zang wordt gefokt, waar dan weer wedstrijden voor worden georganiseerd. Vanzelf gaat dat zingen niet: alleen de mannetjes doen het, en ook die brengen hun krachtige, gevarieerde, als klokkend en borrelend water klinkende lied alleen na een zorgvuldig uitgedacht trainingsregime.
Er is een jaarlijkse cyclus, die rond deze tijd van het jaar begint. De zang van de waterslager is deels erfelijk bepaald, dus de in het Gelderse Wijchen wonende Willy Kling en zijn vrouw (die „voor 200 procent” achter zijn hobby staat) koppelen een melodieus mannetje aan een vrouwtje, een ‘pop’, en dan hopen ze „dat daar weer toppers uitkomen”. Als ze vijf dagen oud zijn krijgen de jonge vogeltjes een voetring met daarop het kweeknummer dat Kling van de bond toebedeeld kreeg en een uniek nummer per dier.
In november, als ze een klein half jaar oud zijn, begint de zangles. In de volière laten de mannetjes zich dan al horen, maar nu gaan Kling en zijn vrouw ze ‘opkooien’, zoals dat heet: vier boven elkaar, elk in een eigen kooitje. Waterslagers beginnen te zingen als het licht wordt, dus hij zet ze in een volledig verduisterde ruimte waar hij met een lamp meerdere keren per dag een zonsopkomst veinst. En dan luisteren. Twaalf verschillende geluiden (‘toeren’) onderscheiden de experts: de klokkende, bollende en rollende waterslag moeten ze in het repertoire hebben, net als bijvoorbeeld het knorren, woeten, bellen en tjokken. Belangrijk is dat de onderste van de vier een brutaal knaapje is, niet bang het voortouw te nemen: waterslagers beginnen doorgaans te zingen zodra ze onder hen een soortgenoot horen.
Kling zit erbij en noteert. „Het mooiste”, zegt hij, „is als ze alle vier hetzelfde lied inzetten, dat het een zuiver in het gehoor liggend geheel is. Als er een met de knor begint en een ander met de klok, dan klinkt het niet.”
Hoe krijg je dat voor elkaar? Lachend: „Ja, dat is het uitzoeken van de liefhebber.” Het samenstellen van goed op elkaar ingespeelde kanarieteams helpt natuurlijk. En voedsel is belangrijk. Kling experimenteert met soorten voer, weegt het op de gram nauwkeurig. Anijszaad, bijvoorbeeld, is wat nootachtig, dat is heel goed voor de keeltjes. „Maar welk voer precies, en in welke hoeveelheden: dat is geheim. Daar ben ik járen mee bezig geweest.” Wat ook helpt is een strak ritme: niet de ene dag voeren om vijf uur en de volgende pas om zes uur. „Een mens moet regelmaat hebben, maar een vogel ook.”
Zo werkt hij toe naar de wedstrijden. Het Nederlands kampioenschap was de afgelopen jaren in Urk. Kling neemt altijd een wedstrijdselectie van 24 waterslagers mee; zes teams van vier, in houten koffers. De bedoeling is dat je ze daar aflevert, je mag er niet bij zijn als de keurmeesters naar het gezang van de deelnemende vogels luisteren en scores toekennen. Wel geeft Kling zijn eigen voer mee, en zelfs zijn eigen water. „Dat is gewoon kraanwater, maar wel van hier. In Wijchen is het water anders dan in Katwijk of Urk. Elke plaats heeft z’n eigen hardheid.” De kleinste verandering van spijs, zo gelooft hij, zou de zang van z’n vogels kunnen aantasten. Zo werd hij al meerdere keren Nederlands kampioen – en zelfs een keer wereldkampioen.
Foto’s Eveline van Elk
Op het laatste NK, afgelopen januari, heeft hij „wel goed gedraaid, laat ik het zo zeggen”. Er zijn meerdere categorieën: een voor het kwartet vogels boven elkaar, een voor duo’s, een voor enkelingen. Hij kwam thuis met respectievelijk de tweede, derde en tweede plaats. Tevreden? „Jah, ik ben ergens wel blij, maar toch, toch.” Bij meerdere andere zangwedstrijden ging hij dit jaar naar huis met de prijs voor ‘meesterzanger’: die is voor de vogel die van alle 250 tot 300 die meededen het mooist zong. Van prijzengeld is overigens geen sprake; Kling en andere deelnemers doen het voor de eer.
Foto Eveline van Elk
De vogels gaan na de wedstrijd weer naar de volière; sowieso zitten ze nooit langer dan twee, drie dagen achtereen in het kleinere kooitje, zegt hij. Na zo’n cyclus gaan ze naar een opkoper, die ze naar onder meer het Midden-Oosten en Vietnam vervoert. „Schijnbaar willen die mensen daar ze in huis hebben.”
Er zijn steeds minder mensen die dit doen, zangkanaries kweken en leren zingen. Met duizenden waren ze in de jaren vijftig, nu is Willy Kling een van de weinigen die er nog elke dag mee bezig is.
Ja, elke dag, benadrukt hij, maar niet de héle dag. „Je kunt wel eindeloos bij die kooien gaan liggen hangen, maar dat vinden die vogels ook niet leuk.”