N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie Film
Kinderfilms Autoritaire, onverantwoordelijke en onbetrouwbare ouders: ze staan centraal in enkele (kinder)films in deze zomervakantie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102385187-b61a7a.jpg)
Kiddo
In kinderfilms zijn ouders vaak het probleem, ook deze filmzomer. Neem de uitstekende jeugdfilm Kiddo van Zara Dwinger, waar moeder Karina zich onverwachts met een „Hey kiddo, ken je me nog?” introduceert bij haar elfjarige dochter Lu, die al heel lang liefdevol opgevoed wordt in een pleeghuis. Lu heeft een hele mythologie rond haar afwezige moeder gecreëerd. Dat Karina naar sinaasappelen ruikt, met haar communiceert via de sterren, stuntvrouw is in Hollywood. Haar glamoureuze entree in hotpants en cowboylaarzen gaat gepaard met opzwepende Hollywoodmuziek. Karina is ook echt een fan van het ‘Gouden Hollywood’: „Alle goede films zijn zwart-wit kiddo, de rest is shit.” ’s Avonds kijken moeder en dochter steeds naar dezelfde film noir met actrice Barbara Stanwyck.
In een oude roestbak met klemmende portier rijden moeder en dochter naar Polen, waar Karina opgroeide voor ze van huis wegliep. Volgens haar ligt er veel geld verborgen in dat ouderlijk huis. Moeder en dochter spelen onderweg dat ze Bonnie & Clyde zijn, vermommen zich met pruiken, rennen zonder te betalen weg uit wegrestaurants. Dwinger toont daarbij gevoel voor zowel het karakteristieke landschap van Nederland en Polen als voor filmgenres, met name de roadmovie en het ‘lovers on the run’-genre. Kiddo is een speelse film, met hoofdstukjes (‘#4 crazy’), teksten in beeld (‘ze komt!’) en grappige oude filmfragmentjes. Maar de ondertoon is serieus: met het vorderen van de film wordt de achtergrond van de wat instabiele moeder ingevuld en vindt Lu het allemaal niet zo leuk meer. Wat begint als een avontuur, eindigt als film over de behoefte aan stabiliteit. „Ik wil gewoon een moeder”, verzucht Lu op een gegeven moment.
Ladybug & Cat Noir: de film
In de van oorsprong Franse animatiefilm Ladybug & Cat Noir heeft tiener Adrien een vreugdeloze, autoritaire miljonairsvader die heel streng is: zijn zoon mag niets. Geen wonder dat de onderdrukte Adrien transformeert in de levendige Cat Noir wanneer Parijs bedreigd wordt door een superschurk. Hij krijgt daarbij hulp van Ladybug, in werkelijkheid Marinette, de schuchtere klasgenote die heimelijk verliefd op hem is. Ladybug & Cat Noir komt voort uit de gelijknamige animatieserie op Netflix: een kruising tussen anime en superheldencartoons. Het is formulewerk, vrij liefdeloos bij elkaar gejat. Cat Noir is een mannenversie van Catwoman en Ladybug een vrouwelijke Spider-Man met de stippen van een lieveheersbeestje.
Elemental
Dan kun je maar beter een week wachten tot Elemental op 12 juli uitkomt, de nieuwe animatiefilm van Pixar die genadeloos flopte in Amerika. Toch spat de kwaliteit ervan af; wellicht speelde het gebrek aan originaliteit Elemental parten. Het gegeven doet namelijk sterk denken aan het zeer succesvolle Inside Out, waar de vijf emoties in het hoofd van een meisje dat net is verhuisd weer met elkaar in balans moeten raken. Elemental draait om de vier elementen, waarbij wordt gefocust op de antagonistische relatie tussen water en vuur. Het is ook een film over migratie, voer voor de critici die vinden dat Disney te woke is. Elemental begint met de emigratie van Bernie en Cinder Lumen van Vurië naar Elemental City. De overtocht gaat per boot en het schip komt aan bij een soort Ellis Island, waar vroeger de immigranten medisch gekeurd en gecontroleerd werden. Vurië is duidelijk gecodeerd als Azië, vol migranten op zoek naar een beter leven. En Elemental City als geheel is New York: een kleurrijke, etnisch diverse stad – regisseur Peter Sohn haalde inspiratie uit zijn jeugd in New York als immigrantenzoon.
Waterinspecteur Wade Ripple wordt verliefd op Ember, de opstandige dochter van Bernie en Cinder. De vormgeving is prachtig, met Ember als wakkerend vlammetje dat bij een driftaanval zomaar in een vuurzee verandert. Waterman Wade kan zich opsplitsen in druppels en barst bij het minste geringste in tranen uit. Ember heeft van haar ouders geleerd dat water niet te vertrouwen is, kan zij over haar vooroordelen stappen? En klopt het dat tegenpolen zich altijd tot elkaar aangetrokken voelen?
Het vol woordgrapjes zittende Elemental is visueel zeer aantrekkelijk, met schitterend geanimeerde wijken die deels op Amsterdam en Venetië geïnspireerde kanalen als verbindingswegen hebben. De film heeft duidelijk een (voor sommigen te expliciete) politieke dimensie, maar overtuigt als ontroerend liefdesverhaal.
