Horror-ork onder de microscoop

Posted on by admin


Foto Dr. Eugenijus Kavaliauskas/Nikon Small World

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Fotowedstrijd Onder de microscoop lijkt de reuzenmier een sciencefictionpersonage. De foto is een van de winnaars van de jaarlijkse microfotografie wedstrijd van cameraproducent Nikon.






Dit is geen ork uit Lord of the Rings, geen monster uit een sciencefictionhorrorfilm. Nee, deze kop behoort toe aan een doodgewone reuzenmier van het geslacht Camponotus.

De Litouwse natuurfotograaf Eugenijus Kavaliauskas portretteerde de mier voor de jaarlijkse Photomicrography Competition van de website Nikon’s Small World, bedoeld voor alle fotografen ‘met een passie voor microscopen’. De close-up (gemaakt door een optische microscoop met 5× vergroting) werd beloond met de eretitel image of distinction.

Het geslacht van de reuzenmieren omvat meer dan duizend soorten – welke Camponotus dit precies is, vermeldt de fotograaf er niet bij. Reuzenmieren onderscheiden zich – niet geheel verrassend – van andere mieren door hun relatief grote formaat, en kunnen tot wel 10 millimeter groot worden. Ter vergelijk: werksters van de gewone wegmier (Lasius niger) worden zo’n 5 millimeter groot.

In Nederland komen twee soorten reuzenmieren voor: de gewone reuzenmier (Camponotus ligniperda) en de zwarte reuzenmier (Camponotus vagus). Die eerste soort is ondanks zijn naam verre van gewoon, en bereikt volgens de website Nature Today in het oosten van Nederland zelfs de uiterste westgrens van zijn hele verspreidingsgebied. De mieren lijken wat op rode bosmieren, maar zijn groter en trager. Ze komen voor op zonnige plekken in het bos.

Ook de zwarte reuzenmier, die vaak in omgevallen boomstammen nestelt, is verre van algemeen in Nederland. Elders in Europa komen de mieren veel vaker voor. In Litouwen leven beide Camponotus-soorten, én nog twee andere: Camponotus fallax en Camponotus herculeanus. Vermoedelijk behoort de afgebeelde mier dus tot één van die vier soorten.

Overigens líjkt het op bovenstaande foto alsof de antennes uit de oogholtes tevoorschijn komen, en dat de ‘ork’ je aankijkt met kleine gekleurde oogjes. Maar dat is slechts schijn: de echte ogen, samengesteld uit allemaal kleine facetoogjes, zijn veel groter. Eén zo’n oog is rechtsboven in de foto te zien, als zwarte ronde bult.

Behalve de foto van Kavaliauskas zijn er andere fantasierijke close-ups die prijzen hebben gewonnen bij Nikon’s Photomicrography Competition. Hieronder een paar voorbeelden.

De embryonale poot van een gekko. Deze foto won de fotowedstrijd. Foto Grigorii Timin en Michel Milinkovitch/Nikon Small World

Caleb Dawson, van het Australische Walter and Eliza Hall Institute of Medical Research (WEHI), maakte deze foto van melkproducerende klieren. Foto Dr. Caleb Dawson/Nikon Small World

Dit beeld van een grote trilspin is vierde geworden in de fotowedstrijd. Het is gemaakt met behulp van ‘Image Stacking’, een techniek waarbij het onderwerp op verschillende brandpuntsafstanden wordt gefotografeerd. Deze worden vervolgens gestapeld met behulp van een computerprogramma om een enkel beeld met grote scherptediepte te produceren. Foto Dr. Andrew Posselt/Nikon Small World

Fotograaf Ole Bielfeldt werd zesde met deze close-up van een brandende kaars. Zijn foto laat de onverbrande koolstofdeeltjes zien die vrijkomen bij het verbranden van kaarsvet. Foto Ole Bielfeldt/Nikon Small World

Dit beeld van een groeiend uiteinde van een rode alg werd achtste. Rode algen (Rhodophyta) zijn een van de oudste groepen organismen op aarde. Foto Dr. Nathanaël Prunet /Nikon Small World

Deze foto van motteneitjes kreeg de 11de plek. Foto Ye Fei Zhang/Nikon Small World

Een vlieg onder de kin van een tijgerkever. Dit beeld kwam op de tiende plek. Foto Murat Öztürk / Nikon Small World

Een versie van
dit artikel
verscheen ook in

de krant
van 22 oktober 2022

Related Posts

Dodelijke bosbranden teisteren noorden van Portugal: 15.000 hectare in de as

  • admin
  • September 20, 2024
  • 0

Portugal riep donderdag de noodtoestand uit nadat er ruim honderd bosbranden woedden in de regio’s Aveiro en Viseu, waarbij ruim 15.000 hectare bos in de as is gelegd.

Duizenden brandweerlieden kwamen afgelopen week in actie om de bosbranden te blussen in het noorden van Portugal, onder Porto. Ten minste zeven mensen kwamen om, tientallen raakten gewond.

Drie van de slachtoffers waren brandweerlieden die ingesloten raakten bij bluswerkzaamheden.

Een inwoner van het getroffen dorpje Busturenga, nabij Aveiro.
Foto Patricia De Melo/AFP
Verbrande bomen langs een weg in Lourizela, Aveiro. Duizenden brandweerlieden zijn ingezet om de bosbranden te blussen die de afgelopen drie dagen al meer hectare in de as legden dan gedurende de hele zomer.
Foto Patricia De Melo/AFP

Satellietbeelden tonen de rookontwikkeling in het noorden van Portugal en boven de Atlantische Oceaan.
Foto Nasa Aqua/Modis Satellite/AFP
Inwoners van het dorp Veira nabij Agueda vluchten voor de oprukkende vlammenzee.
Foto Pedro Nunes/Reuters
Brandend loof in Talhades, Sever de Vouga, in de regio Aveiro.
Foto Estela Silva/EPA

Brandweerlieden in actie in de regio Aveiro, een van de zwaarst getroffen gebieden.

Foto’s: Patricia De Melo/AFP

Een brandweerman rust uit bij Doninhas, na dagenlang in touw te zijn geweest om de bosbranden te blussen.
Foto Susana Vera/Reuters
Getroffen inwoners van het dorp Veira in Agueda (Aveiro) zien het vuur naderen.
Foto Patricia De Melo/AFP
Jose Santos (72) kijkt uit over de smeulende resten van zijn houtwerkplaats in Gondomar.
Foto Jose Coelho/EPA

Rookpluimen vullen de atmosfeer in grote delen van het noorden van Portugal en veroorzaken luchtverontreiniging in het noordwestelijk deel van het Iberisch schiereiland, tot aan de westkust van Frankrijk.

Foto’s: Pedro Nunes/Reuters, Pedro Sarmento Costa/EPA

Een man met een emmer, in de omgeving van de stad Nelas.
Foto Pedro Nunes/Reuters


De dieren die bijna niemand wil hebben in de schijnwerpers

  • admin
  • September 6, 2024
  • 0
Siri is een nieuwsgierige Syrische hamster. „Hoe aandoenlijk ook, we geven hamsters niet mee aan mensen die graag zo’n diertje voor hun kind willen, daar zijn ze gewoon echt niet geschikt voor. Een hamster slaapt overdag, die wordt dan wakker gemaakt als een kindje wil spelen, bijt dan uit chagrijn in een vingertje en voor je het weet wordt de hamster bestempeld als rotbeest en zit hij of zij hier in de opvang.”
Foto Peter Lipton
Kalina is een kleine, bescheiden herdershond die haar linkervoorpoot mist. „Als ze je kent is ze heel lief. En als ze je lief vindt, wijkt ze niet van je zijde. Het is echt een schat.”
Foto Peter Lipton

Konijnen Bodhi en Mindy verloren hun partner, maar vonden elkaar.⁠ Bodhi kwam eerder in het asiel dan Mindy en was diep ongelukkig. „We zagen hem transformeren van een teruggetrokken mannetje naar een vrolijke knul die van puur plezier vreugdesprongetjes maakte.”⁠

Foto’s Peter Lipton

Het slimme duo Alfredo en Augusto zijn “de leukste dieren van het asiel”, zegt vrijwilliger Sylvia bij Het Knaagspoor in Ridderkerk. In haar handen heeft ze twee tamme ratten. Ze zijn ongeveer zeven maanden oud en aan het asiel afgestaan door hun eerste baasje. De staarten van Alfredo en Augusto laat Sylvia om beurten door haar vingers glijden. „Het is de staart waar de meeste mensen bang voor zijn, maar het is het allerlekkerste deel, ze zijn zó zacht!”
Foto Peter Lipton

Alexander heeft kattenaids en kan daarom niet bij andere katten. Zijn nieuwe baasje moet geduld met hem hebben. Alexander is niet vlot van vertrouwen. „Maar hij trekt al bij, hoor. Als wij binnenkomen, schiet hij al niet meer zijn ton in. We denken dat er een heel leuke kat in hem zit.”

Foto’s Peter Lipton

De reusachtige Petri zit er al een tijdje.Niet het grootste konijn dat ze in de opvang hebben gehad, maar met bijna 6 kilo is Petri toch wel aan de flinke kant. Ze is een kruising tussen een Vlaamse reus en een Franse hangoor. Ze is mogelijk gedumpt, of ontsnapt, zeker is dat ze door een kat is aangevallen in de tijd dat ze buiten heeft geleefd. „Ze kwam helemaal onder de wonden binnen.”
Foto Peter Lipton
Nanook en Suka, broer en zus, zitten al anderhalf jaar in het asiel. Hoe kan dat? „Ten eerste zijn ze onafscheidelijk. Het zijn echt roedeldieren. En ten tweede zijn het husky’s – althans, husky’s waar wat bordercollie doorheen zit. Ze hebben ontiegelijk veel beweging nodig. Je moet eigenlijk echt met ze gaan sporten.”
Foto Peter Lipton

„Hendrik had een goede band met zijn eigenaar, maar toen kwam diens zoon weer thuis wonen en die enorme Hendrik vloog de zoon steeds aan. Heel tragisch, want toen moest Hendrik weg. En nu loopt hij hier kiploos rond, „pok pok pok pok pok” met af en toe een welgemeend „kukeleku” ertussendoor.” Iedereen hoopt dat hij snel weer ergens ruimer kan wonen, met wat leuke kippetjes erbij. Ook omdat er dan weer plek is voor de volgende haan.

Foto’s Peter Lipton