N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
ZAP Midas Dekkers houdt ons een spiegel voor als hij ons door de vier seizoenen loodst, en met ballonnen en ballen worden we op zaterdagavond op de proef gesteld.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102213888-6997a1.jpg)
Luttele dagen is de zomer onderweg, of bij Omroep MAX begint de natuurdocumentaire De seizoenen met de lente. De stem die ons de vier delen van het jaar door loodst is van bioloog en schrijver Midas Dekkers. Minder opgewekt en bijna naïef van toon dan Matthijs van Nieuwkerk laatst – hij sprak de onlangs uitgezonden natuurdocumentaire Wolf in. Dekkers begint meteen te porren in op de zwakste schakel van de natuur: de mens. Want wat doet die als de seizoenen niet meer kloppen met wat we er altijd van mochten verwachten? Niet z’n gedrag aanpassen, natuurlijk. We blijven bakken vol geraniums en petunia’s hoog in lantaarnpalen hijsen, ook al brandt de lentezon de bloemen al dor en zijn we de rest van het jaargetijde veroordeeld tot dagelijks water geven. En mocht het groen toch voortijdig overlijden, dan kopen we nieuwe. Lente is gewoon te koop bij het tuincentrum.
Dekkers verstaat de kunst om je rustig pratend diep de put in te duwen. Leuk, lente en al dat nieuwe leven, maar ook verschrikkelijk vermoeiend. Bomen moeten weer blaadjes maken, bloemen moeten bloeien, merels weer aan de leg en ook de mens moet van alles. Eropuit. Buiten bewegen. Doelloos recreëren. De vrije tijd moet nuttig besteed. Er moet genoten worden. En dan krijgen we de zomer nog.
Moet ik er wel bij zeggen dat ik al aardig op weg was in die put. Ik vond het tot mijn takenpakket behoren eens verslag te doen van RTL4’s Blow up, een wedstrijdshow waarin kandidaten kunstwerken knopen van ballonnen. Tweede seizoen dit jaar, wat opvallend is, want zo goed werd het programma vorig jaar niet bekeken. En nu weer niet. 352.000 kijkers voor de eerste aflevering in mei, dat is niet veel voor een zaterdagavondprogramma. Kan aan het mooie lenteweer gelegen hebben, maar ik ben bang van niet. Aan de deelnemers ligt het ook niet. De overgebleven vier (Kim, Jacqueline, Jozua en Gijs) zijn allervriendelijkst, behulpzaam en getalenteerde ballonkunstenaars. Zaterdagavond maakten ze respectievelijk een pauw, een zwaan, een piratenboot en een feniks voor een carrousel. Van ballonnen ja. Daar kregen ze drie uur de tijd voor. Daarna maakten ze nog diverse marktkramen (vis, groente, brood en bloemen) en daar kregen ze tien uur de tijd voor.
Uren dure knutseltijd
Hoe lang kun je kijken naar mensen die ballonnen aan het opblazen, knopen en weven zijn? Niet een uur en veertig minuten. Ik niet. Hoe mooi en knap het resultaat ook mag zijn, mijn gedachten drijven af naar wat de presentatoren (Leonie ter Braak en Martijn Krabbé) in al die dure uren knutseltijd aan het doen zijn en wat er in hemelsnaam na afloop gebeurt met ál die ballonnen in al die kleuren? De ballon lijkt me, na de ijssculptuur en het zandstandbeeld, vergankelijk en vervuilend bovendien.
Kort voor het einde van de halve finale van Blow up ben ik overgeschakeld naar de Kwis met ballen op SBS6. De grote comeback van Johnny de Mol die nu geen talkshow-gastheer meer is, maar badmeester. Ja sorry, ik kan er weinig anders van maken. Decor is een zwembad met zes glijbanen. Daarin vijf kandidaten. Er zijn quizvragen… Ik word al ongeduldig bij het uitleggen van de spelregels. Laat ik er dit over zeggen: kandidaten moeten bij de glijbaan met het goede antwoord gaan staan, doen ze dat niet dan worden ze in het zwembad geduwd door een gigantische bal die van de glijbaan afroetsjt.
Is dat lachen, als er iemand in het water belandt? Niet echt. Is het spannend? Ook niet. Doet Johnny de Mol het soms niet goed als quizmaster? Hij doet het prima, dat is het probleem niet. Wat dan wel? Ja weet ik het, ik verzin die formats niet. Het gaat me te traag, het is te voorspelbaar, het is zo verschrikkelijk bedácht. Als het zo moet, dan ga ik op zaterdagavond zelf wel doelloos recreëren.
