N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Toypoedels De toypoedel is de favoriete hond van influencers en hoogopgeleide tweeverdieners: lief, en handig om mee te nemen. En hij past ook nog goed bij Scandinavisch design.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/01/data96036947-347c7a.jpg)
Foto Getty Images
Toen fotomodel Hiu Chung (37) onlangs haar rode toypoedel Romeo (3) uitliet over de Amsterdamse Prinsengracht, werd ze aangeklampt door een fan. Oh my god, that’s the toy poodle I follow on Instagram! riep de man uit, een toerist uit Dubai. Na een korte fotosessie met het hondje vervolgde de man z’n weg – zijn vakantie kon niet meer stuk.
Chung kijkt er niet meer van op: Romeo (63.000 Instagram-volgers) is een internetberoemdheid, met bijbehorende levensstijl. Eerder deze winter werd hij uitgenodigd voor de lancering van hondenkledinglijn Furmey in het chique warenhuis Printemps in Parijs, waarbij Romeo en zijn twee baasjes (Chung en haar partner) in een ‘hondvriendelijk’ viersterrenhotel verbleven – kosten volledig vergoed. Op de gastenlijst stonden ook andere dogfluencers. „Hij vond het geweldig, heeft alleen maar rondjes gerend.”
De carrière van Romeo – reclame voor hondenproducten op zijn Instagram, TikTok en YouTube-kanaal – heeft inmiddels zo’n vlucht genomen dat Chung haar baan als manager bij een pokébowl-keten in april heeft opgezegd.
In de randstedelijke jungle is de afgelopen jaren een opvallende nieuwe diersoort verschenen: de toypoedel. De hondjes – tussen de 24 en 28 centimeter hoog, nét iets kleiner dan de dwergpoedel – zien er dankzij hun gekrulde vacht, zwarte kraalogen en zwarte neus uit als wandelende teddybeertjes, van wit tot rood en zwart. Eigenaren omschrijven ze als lief, aanhankelijk, slim en speels. Niet zelden komen deze eigenaren uit een bepaalde stedelijke klasse: influencers, hoogopgeleide tweeverdieners, marketingmensen. Hoe werd de toypoedel de favoriete yuppenhond?
Aan veel toypoedelbezitters gaf de pandemie het laatste zetje om er een te nemen – in de jaren daarvoor was het hondje al populair gemaakt op de accounts van influencers zoals Rianne Meijer (1,5 miljoen volgers). Ineens waren er – voor de thuiswerkers – zeeën van tijd en ruimte voor een hond. Zo ook voor Marthe Tholen (40), adviseur strategie voor het ministerie van Financiën. „Ik wist dat ik na de pandemie nooit meer fulltime op kantoor zou gaan werken, en het dus eindelijk zou kunnen.” De keuze viel op Nicholas, een in 2020 geboren lichtbruine toypoedel.
Pas nadat ze voor dit ras koos, kwam ze erachter dat er op sociale media een toypoedel-hausse was uitgebroken. Tholen: „Bepaalde Instagram-accounts hebben dit ras populair gemaakt. Daardoor zie je meer van dit soort hondjes op straat. Het werd een zichzelf versterkend effect.”
Toypoedels, zegt Tholen, passen perfect bij mensen in eenzelfde levensfase als zij. „In de jaren dat je een goed inkomen hebt, maar nog geen kinderen.” Nicholas, die 830 volgers op Instagram heeft, behandelt ze „als een prinsje”, zegt Tholen. In de winter krijgt hij truitjes aan tegen de kou, ook wil hij graag toegedekt worden met een deken.
Matchende hondenmand
Toypoedels onderschrijven de theorie van survival of the fittest – de best aangepaste diersoorten overleven. Omdat ze zo klein zijn, passen ze perfect in krappe stadsappartementen, en kunnen bovendien moeiteloos op sleeptouw worden genomen naar restaurants, koffiebars, flexwerkkantoren of op reisjes. Zo ook Cacao (1 jaar, 320 Instagramvolgers) van marketingmedewerker Bobby Leeuwenkamp uit Breda. „Met mijn vriend ga ik vaak op stedentrip. Cacao gaat dan gezellig met ons mee en zit er rustig bij als we uit eten gaan. Ook past hij makkelijk in je puffer of in je totebag.”
Bovendien passen toypoedels goed bij de esthetiek van moderne interieurs, zegt Leeuwenkamp over haar roodbruine hond. „Jarendertig-appartementen ingericht met Scandinavisch design – de kleurtonen passen goed bij elkaar. Ik ben nu op zoek naar een hondenmand die matcht met de vacht van Cacao en de inrichting van ons huis.” Of ze de hond ziet als een accessoire? „Zo’n toypoedel staat natuurlijk leuk. Maar vanaf het eerste moment zag ik hem als mijn kindje, waar ik veel liefde voor voel.”
Het best aangepast betekent in het hypervisuele tijdperk van Instagram, TikTok en YouTube ook: fotogeniek zijn. Net zoals sommige tv-series een spinoff hebben, maken influencers (maar ook ‘gewone’ mensen, met weinig volgers) aparte accounts aan voor hun toypoedel. Met hun kraalogen, krullerige vacht en kleine formaat stralen de hondjes een bepaald soort zorgeloosheid uit – en zijn daarmee in potentie kleine contentmachines.
In zijn in 2019 verschenen boek The Power of Cute beschreef de Britse filosoof Simon May hoe westerlingen in dit tijdperk geobsedeerd zijn door dit soort schattigheid, omdat er van alles op geprojecteerd kan worden. „[Schattigheid] is inhoudsloos, frivool, zonder nut en zonder zin – precies waar behoefte aan is als alles efficiënt en logisch moet zijn”, schreef NRC.
Student en toypoedeleigenaar Maxime Ferwerda (25) uit Hoofddorp kan daarover meepraten: „Deze hondjes zijn natuurlijk erg instagrammable. Een pluizige viervoeter die perfect bij de esthetiek van de yup past. Bijna alle hondjes hebben een eigen Instagrampagina.”
Naast fotogeniek ziet ze de diersoort ook als een stedelijk statussymbool. Ze vergelijkt de toypoedels met elektrische VanMoof-fietsen, die nieuw 2.000 tot 3.000 euro kosten. „Zodra je daar veel mensen mee ziet, wil je het zelf ook hebben. Terwijl je net zo goed op een Gazelle kunt rijden. Dat veel eigenaren voor een toypoedel kiezen in plaats van een hond uit het asiel, laat zien dat het een statussymbool is.”
De aanschaf van een toypoedel is namelijk niet voor iedereen weggelegd. Kostte een puppy aan het begin van de pandemie nog zo’n 2.000 euro, inmiddels betaal je daar minstens het dubbele voor. Roodharigen – de meest begeerde kleur, want het meest fotogeniek – kosten soms wel 5.000 euro.
Veel eigenaren geven aan van tevoren veel research te doen bij het kiezen van een fokker, en komen soms op een jarenlange wachtlijst terecht – om zo geen ‘doorgefokt’ exemplaar te kopen. Marthe Tholen: „[Mijn toypoedel] Nicholas’ eerste vriendje was een pomeriaan uit de buurt. Die bleek een beknelde schedel te hebben, te ver doorgefokt, die moesten ze laten ingeslapen toen hij anderhalf was.”
Luxueuze levensstijl
Toypoedels hebben vaak een luxueuze levensstijl. Omdat ze niet verharen – wat ze hypoallergeen zou maken – moeten ze eens in de zoveel tijd naar de kapper, om klitten te voorkomen. Modellenbureau-eigenaar Ivan Andreas (36) uit Amsterdam „schaamt zich een beetje” voor hoezeer hij zijn toypoedel Beyo (3.000 euro, aangeschaft in Milaan) vertroetelt. „Elke zes weken neem ik hem mee naar de hondenkapper, een salon waar alle influencerhondjes komen.” Hij betaalt dan 110 euro om Beyo als een teddybeertje te laten knippen. Ook is Beyo gevoelig voor Amsterdams kraanwater. „Hij krijgt Bar le Duc te drinken. Van kraanwater krijgt hij vuil bij zijn traanbuizen.” Daarnaast bezorgt een ‘dogchef’ eens per week speciaal bereide maaltijden voor een week, „omdat Beyo een moeilijke eter is.”
Veel bedrijven spelen in op de populariteit van toypoedels. Zo zijn er speciale toypoedeltruien (Furmey, 200 euro), kappers, en hondencafés. De hondjes worden als een soort mini-me’s behandeld. Zo nam student Maxime Ferwerda ‘haar’ toypoedel Guusje mee naar een Amsterdams hondencafé, al liep dat niet helemaal goed af. „De ballenbak vond ze vreselijk, die was te groot voor haar. Van de cupcake at ze alleen de icing op. De puppuccino van opgeklopte melk heeft ze wel opgedronken.”
Van de cupcake at Guusje alleen de icing op. De puppuccino heeft ze wel opgedronken
Maxime Ferwerda eigenaar van toypoedel Guusje
Volgens Maarten Reesink, docent Dier-Mens-studies aan de Universiteit van Amsterdam, passen huisdieren zoals toypoedels goed bij de individualisering van de samenleving, in het laatkapitalistische tijdperk van nu. „Naarmate we feitelijk steeds meer op elkaar gaan lijken – we kijken dezelfde programma’s en TikTok-filmpjes, hebben dezelfde iPhones, dragen dezelfde sneakers – wordt de neiging steeds sterker ons ergens in van elkaar te onderscheiden, hoe oppervlakkig of kunstmatig ook. ‘Kijk, mijn exclusieve hippe hondje laat zien hoe uniek ikzelf ook ben.’ Paradoxaal genoeg leidt zo’n trend juist tot meer eenvormigheid, omdat iedereen hetzelfde rashondje wil.”
Vooralsnog ligt er een glansrijke carrière in het verschiet voor toypoedel Romeo van Hiu Chung. Hij heeft net getekend bij het grootste hondeninfluencerbureau ter wereld, The Dog Agency in de VS, ook komt onder zijn naam binnenkort een ‘capsulecollectie’ uit bij kledingmerk Furmey. „Best maf, eigenlijk”, analyseert Chung haar situatie. „M’n werk bestaat voornamelijk uit chillen met mijn hond.”
