De wielrenners van de Tour de France rijden vandaag de Mont Ventoux op.Die legendarische berg werd voor sportredacteur Thijs Niemantsverdriet een vijand. In een ultieme poging zijn persoonlijke record te verbeteren, kwam hij zichzelf tegen. En zag hij hoe de wielersport ook voor recreanten onder druk van data en sociale media is veranderd.
De autoradio van het busje van Jean-Paul, eigenaar van een B&B in het Spaanse Jijona, speelt ‘I Believe in Miracles’ van Mark Capanni. „Geloven jullie erin dat je tekens kan krijgen van boven?”, vraagt Yvonne aan Jean-Paul, die op Jack van Gelder lijkt, en aan Renate, die zo lekker romig en boterig Rotterdams spreekt. „Nou, nee”, zegt Jean-Paul enthousiast, terwijl de auto door het gortdroge Spaanse landschap zoeft. Renate kan op de achterbank haar brede grijns nauwelijks verbergen.
„M’n vader is in oktober overleden”, zegt Yvonne ineens.
„Oh gecondoleerd, dat is minder.”
De muziek verandert in een emotioneel pianodeuntje. „In drie maanden tijd was het over, zeg maar, en heb ik hem verzorgd. Maar sindsdien krijg ik steeds kleine dingen op m’n pad. En heel toevallig net, in de patio, precies voor me, lag weer een veertje.”
„Hoe is het mogelijk?”, reageert Jean-Paul verbaasd.
„Nu krijg ik, elke keer waar ik ga, ligt er een veertje voor me.”
„Dat meen je niet.”
„Ja, maar niet ergens links of rechts, maar eentje recht voor m’n voeten.”
„En wat wil dat zeggen dan?”
„Ik heb het opgezocht: dat je op jezelf mag vertrouwen en dat je goed bezig bent.”
„Oké, nou dan heb ik weer wat geleerd.”
„Vind je dat niet bijzonder?”
„Ja ik vind het bijzonder ja, ik had het nog nooit gehoord”, zegt Jean-Paul terwijl hij heel even de macht over het stuur verliest en bijna frontaal op een vrachtwagen knalt. De geschrokken hand van Renate op zijn schouder spreekt boekdelen. Dat ging maar net goed.
In haar boek De Menselijke Conditie uit 1958 onderscheidt Hannah Arendt drie categorieën van menselijke activiteit: arbeid, werk en handelen. We verrichten arbeid om te overleven: ademen, voortplanten, consumeren, geld verdienen, et cetera. Werk is een stapje ‘hoger’ op de activiteitenladder, en gaat om de productie van dingen, van cultuur, van technologie. Door te werken schept de mens een wereld, we maken er iets van. Handelen, de hoogste vorm, draait om de interactie met anderen, om taal, om verhalen, om gemeenschap. In het handelen gaat het om initiatief nemen, om aan de wereld te laten zien dat je er bent.
Zorgen
Volgens critici zou Arendt echter te weinig nadruk leggen op de menselijke activiteit van zorgen. Bij Omroep MAX niet, daar was de indringende documentaire Goeie Mensen te zien (NPO 2), over de bejaarde Sjaak en Clara Sies, oprichters van de Voedselbank. Inmiddels zijn de twee 83 en 72, maar ze kunnen niet stoppen met het zorgen voor anderen, voor de ‘minima’ van Rotterdam-Zuid. Empathie lijkt voor deze twee de gewoonste zaak van de wereld. Toch zien ze ook dat dat niet geldt voor iedereen: „Voor iemand die geen armoede kent, is het heel moeilijk inschatten hoe iemand het ervaart die wel arm is”, aldus Sjaak, zelf ervaringsdeskundige. Helaas heeft hij hartproblemen en een hernia, dus moet hij het nu wel rustiger aan doen. „Soms is het goed om naar je vrouw te luisteren.”
De kracht van B&B Vol Liefde (RTL) is dat het programma zich richt op alle drie de categorieën van activiteit. Er moet arbeid verricht worden: schoonmaken, koken, klusjes, boodschappen. Er moet ook gewerkt worden, het is de eigenaren immers te doen om het scheppen van hun eigen, kleine wereldje, de B&B. Maar waarom er zoveel mensen naar het programma kijken, is omdat er veel intenser gehandeld moet worden dan in het echte leven. Constant moeten al die mensen iets met elkaar, ze moeten zich tot elkaar verhouden, concurreren én het gezellig hebben samen. Dat gaat natuurlijk de hele tijd gruwelijk mis. Maar dat is wel, in close-up, wat het betekent om mens te zijn. En dat is boven alles een gedeelde ervaring.
„Waar is je vader aan overleden?”, vraagt Jean-Paul in de auto in Spanje.
„K.”, zegt Yvonne.
„Ach verschrikkelijk. Die van mij ook.”
Het is even stil. Dan fluistert Renate vanaf de achterbank. „Die van mij ook.”
Begin 2020 hebben Luxemburgse veiligheidsdiensten een terroristische aanslag vanuit extreemrechtse hoek op het Eurovisie Songfestival in Rotterdam verijdeld. De hoofdproducent van het evenement en de Nederlandse justitie waren niet op de hoogte van die plannen. Dat schrijft de Amsterdamse krant Het Paroolna bevestiging van de Luxemburgse justitie.
Tegen de verdachte, de nu 23-jarige Alexander H. uit Zweden, werd deze maand in Luxemburg twaalf jaar cel geëist. H. mag de uitspraak die in november volgt op vrije voet afwachten. Hij werd in februari 2020, toen nog minderjarig, opgepakt in zijn huis in de Luxemburgse gemeente Strassen. Rechercheurs vonden op zijn laptop een document genaamd ‘Fun time for Eurovision 2020 – For a better and less over-accepting future’, schrijft de Luxemburgse tv-zender RTL. Het document zou zijn opgesteld door de Zweed en een Nederlandse handlanger. Over die Nederlander is niets bekend.
In het document zijn verschillende methoden voor een maximale hoeveelheid slachtoffers uiteengezet. Zo zou het duo bezoekers hebben willen vergiftigen met cyanide of ricine. Ze wilden verder chloorgas inzetten om paniek onder de menigte te veroorzaken; gas verspreiden via ventilatiesystemen en zelf explosieven maken. Ook hebben ze plannen voor de infiltratie van beveiligingsbedrijven in Rotterdam en de versperring van nooduitgangen in Rotterdam beschreven. Tijdens een inval heeft de politie materialen voor de productie van chloor en prototypes van raketten in beslag genomen.
Uiteindelijk ging het Songfestival in 2020 niet door vanwege de maatregelen ter bestrijding van de coronapandemie. Een jaar later werd het evenement alsnog in Rotterdam ingehaald.
Rechtsextreem
De politierechercheur die voor de rechtbank getuigde, zegt dat H. betrokken was bij The Base. Deze extreemrechtse neonazistische groep werd in 2018 opgericht door een voormalige medewerker van de FBI en het Amerikaanse ministerie van Defensie. Volgens de rechercheur was H. proactief binnen de organisatie en snel tot een leidinggevende positie opgeklommen. Sinds juli 2024 beschouwt de Europese Unie The Base als een terroristische organisatie.
Tegen Het Parool zegt het Openbaar Ministerie niets af te weten van de zaak — tegenover NRC wil een woordvoerder er niets over kwijt. Sietse Bakker, hoofdproducent van het Songfestival in Rotterdam sprak tegenover Het Parool van „nieuwe informatie”.
Lees ook
Oekraïense tak van terreurgroep ‘The Base’ eist liquidatie inlichtingenofficier op. Wat voor groep is dat?
Voor Mathieu van der Poel zit de Tour de France er op. De Nederlandse wielrenner moet de koers noodgedwongen verlaten omdat hij een longontsteking heeft. Dat heeft zijn wielerploeg Alpecin-Deceuninck dinsdagochtend bekendgemaakt.
Aanvankelijk leek het om een verkoudheid te gaan, maar maandagmiddag ging Van der Poel achteruit, waarna hij koorts kreeg in de avonduren. In het ziekenhuis is vervolgens een longontsteking vastgesteld. Van der Poel zal de komende week rust moeten houden. Daarna zullen artsen hem opnieuw onderzoeken en de volgende stappen in de revalidatie bepalen.
De 30-jarige Van der Poel won deze Tour de France de tweede etappe. Daarnaast reed hij vier dagen lang in de gele trui als leider van het algemeen klassement en kleurde hij de koers met zijn aanvallende maier van rijden. Van der Poel zal niet deelnemen aan de zestiende etappe van de Tour de France, die deze dinsdag op het programma staat. De renners wacht de zware beklimming van de Mont Ventoux.
Bergetappes
Vorige week liet Van der Poel aan NRCal weten dat de vele bergetappes in het slotprogramma van de Tour hem niet op het lijf geschreven zijn. „Ik keek vanochtend voor het eerst in het routeboek en ik had gedacht dat er toch nog een paar iets makkelijkere etappes bij zaten. Maar het wordt bijna elke dag een zware klimrit.”
En zoals Van der Poel daarna erkende: ,,In de bergen hebben wij niets te zoeken.” Zijn ploegleider beaamde dat. ,,We kijken niet echt naar de bergetappes. We richten ons op de etappes waarin we kansen voor onze ploeg zien. Voor de rest is het de dagen zo zuinig mogelijk doorkomen.”
Lees ook
Nu de Tour de bergen ingaat, begint Mathieu van der Poel aan zijn ‘fietsvakantie’
