Het plezier spat van de detectiveserie ‘Poker Face’ af

Recensie Media

Serie Met ‘Poker Face’ geven actrice Natasha Lyonne en regisseur Rian Johnson een klassiek tv-genre een nieuwe impuls. In de serie raakt een voormalig casinomedewerker steeds verzeild in moordmysteries. Ze lost de zaken met vernuft en humor op.

Natasha Lyonne als Charlie Cale in de serie Poker Face.
Natasha Lyonne als Charlie Cale in de serie Poker Face. Beeld Karolina Wojtasik/Peacock

Bullshit. Voormalig casinomedewerker Charlie Cale gebruikt dit woord regelmatig. Charlie heeft namelijk een innerlijke bullshitdetector: ze heeft meteen door wanneer iemand tegen haar liegt. Dat doen mensen constant in Poker Face, een komische misdaadserie waarin Charlie elke aflevering, tegen wil en dank, verzeild raakt in een moordmysterie. Waarom haar dat steeds overkomt is niet iets waar je al te lang over moet nadenken.

De serie is een terugkeer naar een format uit de tijd waarin vrijwel geen enkele tv-serie een lange rode draad had en iedere aflevering grotendeels dezelfde formule volgde. Heb je iets gemist? Geeft niet, de volgende aflevering is ongeveer hetzelfde. Hoofdrolspeelster Natasha Lyonne (Orange Is the New Black, Russian Doll) en schrijver/regisseur Rian Johnson (Knives Out, Glass Union) delen een liefde voor Columbo en de overzichtelijke ‘moord van de week’-aanpak van die beroemde detectivereeks over een ietwat slonzige inspecteur.

De twee wilden, mede als antwoord op de vele streamingseries vol langlopende verhaallijnen, een eigentijdse variant van Columbo maken, met Lyonne als enige constante factor. Zoals Peter Falk, die in zijn serie altijd in een regenjas rondliep en een sigaar in de mond had, dat was tussen 1968 en 2003. Johnson ziet in Lyonne een moderne Falk. Tegen tijdschrift Rolling Stone zei hij: „Een sterke persoonlijkheid die een serie kan dragen zonder doorlopend verhaal. Je wilt elke week kijken omdat je rond wil hangen met die persoon.”

Een beetje rock-’n-rol

Lyonne, die met haar rasperige stem en wilde haardos meteen opvalt, is zeer geschikt voor die aanpak. In series als Orange… en Russian Doll speelde ze gedenkwaardig personages die nonchalant, rommelig en tegelijk zeer charismatisch zijn. Poker Face leunt zwaar op Lyonnes persoonlijkheid en eigen stijl. Een beetje rock-’n-rol, maar ook sympathiek en empathisch. Charlie loopt er meestal bij alsof ze net is opgestaan, vaak met een peuk of een blikje bier erbij. Maar net als inspecteur Columbo wordt ze door haar houding onderschat door de moordenaars die ze treft.

Charlie is echter geen politierechercheur, hoewel ze dat met haar gave, die niet bovennatuurlijk is, best zou kunnen zijn. Het leven bracht haar ergens anders: aan het begin van de serie werkt ze als serveerster in een middelmatig casino. Door een gevaarlijk conflict met de baas moet ze op de vlucht slaan. Met een gammele bak reist ze door de Amerika, op zoek naar baantjes. In de eerste reeks werkt ze onder meer in verzorgingstehuis en als merchandiseverkoper van een uitgerangeerde metalband. Al snel wordt iemand omgebracht en voelt Charlie de drang om de zaak op te lossen. Niet omdat ze de daders in de boeien wil slaan, maar vooral omdat ze van de uitdaging houdt.

Beeld Karolina Wojtasik/Peacock

Poker Face is een omgekeerde whodunnit. Als kijker weet je aan het begin van de aflevering al wie het heeft gedaan. Je volgt hoe ook zij daar achter komt.

De afleveringen zitten slim in elkaar: in het eerste deel van de aflevering zie je de situatie die leidt tot de moorden, daarna gaat het verhaal terug in de tijd om te tonen hoe Charlie het slachtoffer en de andere betrokkenen kent. Af en toe wordt de rode draad opgepakt en moet Charlie weer op de vlucht slaan naar een volgend plaatsje. Maar net zoals ooit in jaren tachtig-hit The A-Team speelt de terugkerende dreiging slechts een rol op de achtergrond – de plot is vooral een excuus om de naar de volgende locatie te gaan. De formule wordt met veel plezier en vakmanschap uitgevoerd, al mist de serie door deze aanpak, wederom geleend van Columbo, wel enige spanning.

Grote gastacteurs

Ook duurt het soms te lang voordat Charlie in beeld komt, wat tegen de serie werkt tijdens de zwakkere episodes. Maar over het algemeen zijn de afleveringen gevuld met heerlijke gastrollen, gespeeld door acteurs als Adrien Brody, Nick Nolte, Chloë Sevigny en Joseph Gordon-Levitt.

Net als in Russian Doll stopt Lyonne veel van zichzelf in haar personage, zoals de neiging tot zelfdestructie die ze vroeger had. In de jaren nul kampte ze met een flink drugsprobleem en moest ze daardoor onder meer een openhartoperatie ondergaan. Na een lange kwakkelperiode als actrice, heeft ze nu het punt bereikt waarop ze precies kan doen wat ze wil.

Of ze net als Peter Falk nog vele decennia dezelfde rol wil spelen is de vraag. „We moeten zien hoe lang Natasha het volhoudt”, zegt regisseur Johnson daarover tegen Rolling Stone. Lyonne lijkt er wel oren naar te hebben, vertelt ze in hetzelfde artikel: „Ik moet ergens oud worden.” Of dat met deze serie ooit gaat lukken is natuurlijk de vraag, maar een tweede seizoen werd snel na de lancering van de serie in de VS aangekondigd. Het enige probleem: door de huidige stakingen van acteurs en schrijvers is op dit momenteel niets zeker en kunnen ook aangekondigde producties geannuleerd worden. In Hollywood kunnen ze wel iemand Charlie gebruiken om tijdens de onderhandelingen alle bullshit door te prikken.

https://youtu.be/8FunqcnGeZ0?si=BSZRkQH1g3oUWp-y