Gazanen weer op de vlucht gedreven door nieuwe gevechtsronde; leger Israël dringt aan op bestand

Posted on July 3, 2024 by admin

Duizenden Gazaanse burgers zijn de afgelopen dagen na een Israëlisch evacuatiebevel voor de zoveelste keer gedwongen met hun gezinnen en schaarse overgebleven bezittingen op zoek te gaan naar nieuwe gebieden waar ze – als het meezit – iets meer veiligheid kunnen verwachten. En zo vulden de stoffige wegen vanuit Khan Younis en Rafah zich opnieuw met een lange stroom voetgangers, ezelskarren en zelfs patiënten die door anderen op rolstoelen werden voortgeduwd, zonder enige garantie op voldoende voedsel, schoon water of medische zorg op hun nieuwe locatie.

Bij een Israëlische luchtaanval kwamen intussen volgens de Palestijnse autoriteiten twaalf mensen om het leven in de plaats Deir al-Balah, onder wie negen leden van dezelfde familie. De aanval zou hebben plaatsgevonden in een gebied dat door het Israëlische leger als veilig was aangemerkt. Een van de slachtoffers was volgens lokale autoriteiten een chirurg van het Nasser-ziekenhuis in Khan Younis.

Volgens de Verenigde Naties moesten als gevolg van het Israëlische evacuatiebevel van maandagavond voor een dichtbevolkt gebied in het zuiden van de Gazastrook 250.000 mensen kiezen of ze opnieuw de wijk wilden nemen. Sommigen besloten overigens te blijven waar ze zaten. Wel sliepen ze in de nacht van dinsdag op woensdag in de buitenlucht, uit angst voor bombardementen op de gebouwen waarin ze verbleven. Volgens Sigrid Kaag, de coördinator voor humanitaire hulp van de VN, zijn er nu 1,9 miljoen Gazanen ontheemd, dat wil zeggen 80 procent van de bevolking. „Nergens in Gaza is het veilig”, zei Kaag.

„We zijn het trekken en het ontheemdenbestaan moe”, verklaarde Munir Hamza, vader van een gezin met drie kinderen die zijn huis in Khan Younis al voor de tweede keer achter zich liet, tegen het persbureau Reuters. „Dit is ondraaglijk.”

We zijn het trekken en het ontheemdenbestaan moe

Munir Hamza
ontheemde uit Khan Younis

Het Israëlische leger besloot tot nieuwe militaire actie tegen doelen in Khan Younis en omgeving omdat Hamas van daaruit daags tevoren een twintigtal raketten had afgevuurd op Israël, zonder overigens veel schade aan te richten. Dat Hamas er echter in slaagde om weer vanuit Khan Younis raketten af te schieten was opmerkelijk. Israël had zich immers al in april teruggetrokken uit de zuidelijke stad omdat het leger die stad, de tweede van de Gazastrook, na maandenlange gevechten stevig in handen leek te hebben.

Machtsvacuüm

Dit past in een patroon dat de Israëlische strijdkrachten al enige tijd zorgen baart. De generaals constateren dat Hamasstrijders steeds weer op plaatsen opduiken waaruit ze eerder verdreven waren. Zij wijten dat aan het machtsvacuüm dat Israël in zulke gebieden heeft laten ontstaan, mede doordat Israël verzuimd heeft een alternatief civiel bestuur op te zetten. Burgers zijn daardoor aangewezen op de restanten van het burgerlijke bestuur van Hamas, dat na zeventien jaar tamelijk diep verankerd was en nauwe banden met de gewapende tak van Hamas onderhoudt.

„Degenen die denken dat we Hamas zouden kunnen laten verdwijnen, hebben het bij het verkeerde eind”, verklaarde de hoogste legerwoorder, Daniel Hagari, al in een interview op 19 juni. De generaals maar ook minister van Defensie Yoav Gallant bepleiten al enige tijd bij premier Netanyahu om met een politiek plan voor de periode na de oorlog te komen, dat de Gazanen een geloofwaardig alternatief voor Hamas zou kunnen bieden. Zonder zo’n plan zou het leger anders steeds bezig blijven om nieuwe verzetshaarden te bestrijden en zou de oorlog onbeperkt kunnen voortduren. Netanyahu heeft tot dusverre echter geen gehoor gegeven aan deze wens van de militairen.

Ontheemde Palestijnen uit oostelijk Khan Younis zijn dinsdag op de vlucht na een evacuatiebevel van het Israëlische leger.

Inmiddels dringt de legertop er volgens berichten in onder meer The New York Times op aan bij de regering van premier Netanyahu om akkoord te gaan met een bestand met Hamas, ook al zou dat betekenen dat Hamas voorlopig nog in de Gazastrook zou kunnen blijven zitten. Volgens de militairen is dit ook de beste manier om de resterende gijzelaars in handen van Hamas vrij te krijgen.

Ook speelt hierbij volgens de krant mee dat de militairen zich zorgen beginnen te maken dat hun manschappen uitgeput beginnen te raken en dat ze door hun munitie en andere essentiële voorraden beginnen heen te raken. Dat zou Israël duur kunnen komen te staan bij een eventuele escalatie van het conflict met het Libanese Hezbollah aan zijn noordgrens. Juist dinsdag herhaalde de nummer twee van Hezbollah, Sheikh Naim Qassem, dat Hezbollah zijn beschietingen van Noord-Israël meteen zal staken als Israël een wapenstilstand sluit met Hamas. Netanyahu heeft daarentegen – evenals minister Gallant – juist gezinspeeld op een grotere oorlog met Hezbollah.

Tijdelijk bestand

Netanyahu heeft bovendien steeds betoogd dat Hamas wel degelijk militair kan en moet worden verslagen. Hij heeft weliswaar een tijdelijk bestand aangeboden maar weigert op de eis van Hamas van een permanent bestand in te gaan. Netanyahu voelt daarbij de hete adem in de nek van zijn radicale coalitiepartners Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich, die hebben gedreigd de regering ten val te brengen als Netanyahu instemt met een bestand.

In dat geval zou de politieke loopbaan van Netanyahu waarschijnlijk ten einde zijn en zou hij zich – zonder de immuniteit voor strafvervolging die hij als premier geniet – voor de rechter moeten verantwoorden in een aantal corruptieprocessen.

Hoewel de Israëlische regering onderstreept dat de intensiteit van de gevechten in de Gazastrook is afgenomen – wat inderdaad blijkt uit het minder snel stijgende Palestijnse dodental, dat nu op circa 38.000 staat – blijven de gevechten door het uitblijven van een bestand tussen beide zijden steeds weer opflakkeren. Zo is het conflict in een vicieuze cirkel terechtgekomen, waarbij humanitaire hulp slechts op beperkte schaal mogelijk is en het lijden van de bijna twee miljoen ontheemde Gazanen onverminderd voortduurt.

Lees ook

Niet alle Palestijnen in Gaza zijn blij met Hamas, maar bij wie kunnen ze anders terecht?

Tunesiërs gaan stemmen op de autocratische president, want ‘hij verloste ons van het parlement’

admin
October 2, 2024
0

„Ziehier het Tunesië van 7 oktober. Milities en bandieten die vol arrogantie en minachting door onze straten marcheren.”

Op sociale media delen tegenstanders van president Kais Saied dit fragment uit diens campagnevideo. Een clubje mannen banjert zelfverzekerd over de markt, met de verkiezingsfoto van hun gedroomde leider pontificaal boven hun hoofd. De datum verwijst naar de dag na de verkiezingen: op 6 oktober kiest Tunesië een nieuwe president.

Voor veel Tunesiërs is een nieuwe termijn voor Saied juist een toekomstwens. Neem Kamel, eigenaar van Chez Kamel, een klein antiekzaakje in Le Kram, een verarmd plaatsje ten noorden van Tunis. Al zijn vrienden stemmen op de zittende president.

„Ons land gaat de goede kant op. Misschien is er sinds de verkiezingen van 2019 nog weinig verbeterd, maar Saieds vijanden werken hem tegen”, echoot de zestiger Saieds complottheorieën. „Kijk bijvoorbeeld naar de strijd tegen de corruptie en de voedselspeculanten. Hoe dan ook is hij degene die de islamieten heeft gekielhaald.”

‘De islamieten’, dat zijn de politici van Ennahda, de voormalige regeringspartij die vaak de schuld krijgt van de opeenvolgende machtsconflicten en corruptieschandalen waardoor Tunesië na de revolutie van 2011 economisch ten onder ging.

Vijf jaar geleden, bij de vorige presidentsverkiezingen, struikelde je op straat in Tunis over de politieke meningen. Hoogoplopende discussies in cafés en op de radio. Kleurige campagne-billboards en flyerende campagnemedewerkers in de straten. Zesentwintig presidentskandidaten namen deel aan tv-debatten, een primeur in de Tunesische politieke geschiedenis.

Een vrouw passeert een verkiezingsaffiche van president Kais Saied in Ariana, Tunesië.

Tegenwoordig controleert de kiesraad „alles wat te maken heeft met de verkiezingen, met name op het gebied van politieke reclame, en de verspreiding en publicatie van de resultaten van opiniepeilingen, analyses en perscommentaren”. De schaarse affiches – sobere A4-posters van twee van de drie kandidaten – lijken met tegenzin opgeplakt. Direct naast het lyceum in het kustplaatsje La Marsa, op enkele kilometers van Le Kram, zijn de affiches al vaal en gescheurd. Het dichtst bij de deur hangt Saied, in wit overhemd en zwart pak, met zijn slogan ‘Bouwen en ontwikkelen’. Daarnaast hangt de leider van de nationalistische pro-regeringspartij De Volksbeweging, Zouhair Maghzaoui, in een donkerblauw pak, met een helderblauwe zee als achtergrond. Hij belooft de kiezers ‘Een ander Tunesië’.

Ruim veertien jaar gevangenis

De derde kandidaat Ayachi Zammel, favoriet bij de oppositie, kreeg gedurende de laatste twee weken bij elkaar meer dan veertien jaar gevangenisstraf in drie verschillende processen. „Een oneerlijke schijnvertoning” volgens zijn advocaat, vanwege valse documenten en fraude met steunhandtekeningen.

Saieds campagneposter scoort ook goed bij de oppositie, maar dan met een grote opgestoken middelvinger ervoor en de tekst: ‘Neuk je moeder – de staat’. Twee afzenders werden opgepakt en korte tijd vastgehouden. Halverwege vorige maand signaleerde mensenrechtenorganisatie Amnesty International een „duidelijke aanval op de mensenrechten en de rechtsstaat in aanloop naar de verkiezingen”.

Het betreft een lange lijst van misstanden, variërend van intimidatie van politieke tegenstanders, journalisten en mensenrechtenactivisten tot het aan banden leggen van ngo’s en pogingen om de rechterlijke macht verder te ondermijnen. Daarbij arresteerden de autoriteiten minstens 97 leden van oppositiepartij Ennahda op verdenking van samenzwering en vergelijkbare aanklachten onder de antiterrorismewet.

Saied belooft dat hij „de macht niet zal overdragen aan een verrader”. De meeste van zijn concurrenten zitten in de gevangenis. Drie belangrijke rivalen mogen van de kiesraad niet meedoen aan de verkiezingen. Zij kregen in hoger beroep gelijk van de bestuurlijke rechtbank, maar die beslissingen werden genegeerd. Ter voorkoming van dit soort ‘conflicten’ is vorige week op stel en sprong de kieswet veranderd zodat de kiesraad voortaan het laatste woord heeft.

„Tunesië is een bananenrepubliek”, concluderen tegenstanders van Saied op Facebook. Niet volgens de 35-jarige online verkoopster Hajer, die met een glas citroenlimonade in het drukke café Le Wagram aan de hoofdstraat in L’Aouina zit, ergens tussen Tunis en La Marsa. „Stemmen is heel belangrijk”, vindt ze. „Het gaat om de toekomst van ons land. Saied komt op voor Tunesië en is geen lakei van Europa.”

Desondanks verrast de Tunesische president vriend en vijand met zijn strikte uitvoering van de vorig jaar juli met de EU gesloten Tunesië-deal. In ruil voor honderden miljoenen euro’s beloofde Saied de migratie naar Europa te beperken, wat ook gebeurt. In Tunesië wordt de deal doodgezwegen, Saied is er niet trots op.

Ondertussen noemt Hajer haar andere redenen om Saied een nieuwe termijn te gunnen. „De leider van de Islamitische partij zit in de gevangenis. En hij verloste ons van het parlement.”

Machtsgreep

Zo belandt Hajer bij het echte onderwerp van deze presidentsverkiezingen: de definitieve legitimatie van Saieds machtsgreep op 25 juli 2021, waarmee Saied het parlement ontbond en alle regeringsmacht naar zich toetrok. Daarna greep hij de controle over de rest van het overheidsapparaat, de media en het instituut voor statistiek. Zijn grondwet reduceert ministers tot uitvoerende ambtenaren en het parlement tot een medezeggenschapsorgaan met ongeveer evenveel bevoegdheden als de gemiddelde ouderraad op een Nederlandse basisschool.

Toch vindt Hajer Tunesië nog steeds een democratie. „Saied is integer. Tunesiërs vroegen om de machtsgreep. Protest is nog steeds mogelijk en je kunt alles zeggen. Maar na de revolutie hebben Tunesiërs hun vrijheden misbruikt. Grof taalgebruik, de president beledigen. Logisch dat Saied niet alles pikt.”

Voor zover er nog wordt gedebatteerd, is dat onder tegenstanders over de vraag of stemmen nog zin heeft en voor wie dan. „De situatie is ernstig”, vat activist Gargabil de situatie op X samen. „Stel dat oppositiekandidaat Ayachi Zammel wint, dan zullen Saieds rechters die overwinning zeker ongedaan maken. Zouhair Maghzaoui wordt nu nog met rust gelaten. Dus wat te doen: direct op Maghzaoui stemmen, of massaal op Zammel, waardoor we uiteindelijk opnieuw de straat op zullen moeten?”

Lees ook

deze reportage over de repressie in Tunesië

De radicaal-rechtse FPÖ kan niet regeren, opeens is er een cordon sanitair in Oostenrijk

admin
October 1, 2024
0

De partij van de Oostenrijkse kanselier Karl Nehammer, de christen-democratische Österreichische Volkspartei (ÖVP), heeft fors verloren bij de parlementsverkiezingen afgelopen zondag. Met 11 procentpunten verlies vergeleken met de verkiezingen vijf jaar geleden (nu 26,5 procent) zou je de ÖVP ook wel de grote verliezer van deze ‘Nationalratswahl’ kunnen noemen. Toch is huidig minister van Buitenlandse Zaken Alexander Schallenberg (ÖVP) ervan overtuigd dat „ook de toekomstige bondskanselier Karl Nehammer zal heten”, zo zei hij dinsdag in gesprek met journalisten.

De radicaal-rechtse Freiheitliche Partei Österreichs (FPÖ), onder leiding van Herbert Kickl, is de grote winnaar van de verkiezingen. De partij behaalde het beste resultaat in haar geschiedenis en werd met 29 procent van de stemmen voor het eerst de grootste. Maar geen enkele partij wil met de FPÖ in zee. Ook de ÖVP, die tweemaal eerder (in 2000 en in 2017) een coalitie aanging met de FPÖ, distantieert zich van de radicaal-rechtse partij. De reden daarvoor is de partijleider; Nehammer sluit een coalitie met de FPÖ onder leiding van Kickl uit.

Lees ook

Herbert Kickl perfectioneerde het populisme

Het Oostenrijkse cordon sanitaire is een nieuw fenomeen. Al in de jaren zeventig liet de sociaal-democratische kanselier Bruno Kreisky (SPÖ) zijn minderheidsregering gedogen door de FPÖ. In 2000 legden EU-landen nog sancties op aan Oostenrijk vanwege de regeringsdeelname van de FPÖ, die destijds succesvol was onder leidsman Jörg Haider. Toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Benita Ferrero-Waldner (ÖVP) werd door haar Europese collega’s met de nek aangekeken vanwege de samenwerking met de FPÖ.

SS-lied

Volgens Schallenberg zouden dergelijke reacties op samenwerking met de FPÖ inmiddels ondenkbaar zijn. Overal in Europa worden rechts-populistische partijen gekozen en belanden ze in de regering. Waarom de ÖVP juist nu de FPÖ uitsluit? „Onder Kickl is de FPÖ verder geradicaliseerd”, zegt Schallenberg. Of alleen een wissel aan de top van de FPÖ genoeg zou zijn voor de ÖVP om tóch in gesprek te gaan, vindt Schallenberg een speculatieve vraag. „De FPÖ zal Kickl niet laten vallen.”

Maar ook afgezien van Kickl lopen er extremisten rond in de partij. Volgens berichtgeving van de Oostenrijkse krant Der Standard werd vrijdagavond door verschillende FPÖ-prominenten een SS-lied gezongen ter gelegenheid van de dood van een andere FPÖ’er. De FPÖ ontkent.

De ÖVP lijkt een coalitie met de sociaal-democratische SPÖ en de progressief-liberale NEOS te willen proberen. Een dergelijke samenwerking zal niet eenvoudig worden, want de ÖVP wil belastingen verlagen, de SPÖ wil ze verhogen en NEOS wil fors bezuinigen. De SPÖ behaalde haar slechtste resultaat ooit met 21 procent van de stemmen; de meestgehoorde kritiek op lijsttrekker Andreas Babler is dat hij een té sociale koers vaart, wat ook resulteerde in grote interne strijd.

Het slechte resultaat van de ÖVP wijt Schallenberg hoofdzakelijk aan externe omstandigheden: „Het waren geen makkelijke jaren voor de burgers. Eerst twee jaar corona, vervolgens inflatie en oorlog in Europa.”

Van die thema’s kon de FPÖ dan weer profiteren. Kickl werd een nationale beroemdheid door zijn optredens op demonstraties van coronasceptici. En op de inflatie heeft hij een eenvoudig antwoord: als Oostenrijk gewoon weer goedkoop gas uit Rusland kan importeren, gaan volgens Kickl de andere prijzen vanzelf weer omlaag. Sancties tegen Rusland wil Kickl sowieso niet.

Een overijverige staat

Met name door corona wist de FPÖ deze verkiezingen drie nieuwe kiezersgroepen voor zich te winnen, volgens de Oostenrijkse politicologe Kathrin Stainer-Hämmerle: burgers die voorheen niet stemden, vrouwen en relatief hoogopgeleide, goedverdienende Oostenrijkers. „Tijdens de coronacrisis daalde het vertrouwen in de politiek. Veel mensen hadden het gevoel dat de overheid te veel ingreep in de persoonlijke sfeer”, zegt Stainer-Hämmerle via een videoverbinding. In Oostenrijk werd in november 2021 zelfs een vaccinatieplicht uitgeroepen, enkele maanden later werd dat besluit teruggedraaid. Volgens Stainer-Hämmerle hebben dergelijke maatregelen mensen extra gevoelig gemaakt voor een overijverige staat, en de FPÖ maakt gebruik van dat sentiment.

„Ook als het nu om bijvoorbeeld klimaatmaatregelen gaat, krijgen mensen snel het gevoel: je mag niet meer in die en die auto rijden, we mogen onze schnitzel niet meer eten.”

Een ander typisch Duitstalig thema is het ‘gendern’, het inclusiever maken van de taal door niet alleen het mannelijk neutrum te gebruiken maar altijd ook de vrouwelijke vorm. Aan universiteiten, bij publieke omroepen en bij veel politici is het ‘gendern’ volstrekt ingeburgerd, maar veel Oostenrijkers en Duitsers vinden die uitbreiding van de grammatica door media en politiek een moeilijk te verkroppen vorm van paternalisme.

Andere onderzoekers concludeerden eerder al dat ook in de Duitse deelstaten Brandenburg, Thüringen en Saksen, waar in september verkiezingen waren, een stuk meer vrouwen dan voorheen op de radicaal-rechtse Alternative für Deutschland stemden vanwege hun ervaringen in de coronacrisis. Het sluiten van scholen en van kinderopvang tijdens de pandemie, volgens de onderzoekers, had bijzonder veel impact op vrouwen die vaak naast hun werk ook opdraaiden voor de verzorging van de kinderen. Dat zorgde voor grote onvrede over de maatregelen, soms ook gepaard met de wens voor meer traditionele gezinsverhoudingen waarin de vrouw niet én moet werken, én voor de kinderen moet zorgen.

Lees ook

Schrijver Antonio Scurati over populisme en radicaal-rechts: ‘Het ware gevaar schuilt in de dagelijkse erosie van de democratie’

Arrestatie van kritische journalist is ‘exemplarisch voor het huidige Cambodja’

admin
October 1, 2024
0

De Cambodjaanse journalist Mech Dara (36), die grootschalige cyberslavernij in het land aan de kaak stelde, is volgens lokale bronnen gearresteerd door de militaire politie. Volgens een familielid dat bij hem in de auto zat werd hij gisteren bij een tolpoort bij Phnom Penh aangehouden en meegenomen. De overheid heeft zijn arrestatie nog niet bevestigd. Ook is niet bekend waar hij wordt vastgehouden.

Mech Dara heeft een lange staat van dienst. Hij werkte voor de Engelstalige Cambodia Daily en de Phnom Penh Post. Beide mediabedrijven zijn vorig jaar op last van de overheid gesloten. Mech was een van de Cambodjaanse journalisten die ruchtbaarheid gaven aan de cyberslavernijbendes die in steden als Sihanoukville en Phnom Penh in tientallen zwaarbewaakte flats mensen tewerkstelden om elders in de wereld via dating- en investeringswebsites mensen van hun spaargeld te beroven.

Lees ook

Chinese cyberslaven in Cambodjaanse torenflats: de maffia van Sihanoukville

Op X meldde Mech regelmatig andere misstanden. Zijn laatste bericht ging over mogelijke ontginning van de heilige berg Ba Phnom. Lokale overheden hekelden zijn bericht en noemden het „ordeverstorend”. Mogelijk is hij vanwege dit bericht opgepakt.

Geen persvrijheid

„Dat zes auto’s nodig waren om journalist Mech Dara te arresteren is exemplarisch voor het huidige Cambodja”, schrijft Phil Robertson, Azië-directeur van Human Rights Watch in een statement. Hij riep op tot zijn vrijlating. „De arrestatie van Mech vanwege een bericht op sociale media is absurd en onacceptabel. Het toont de mate waarin president Hun Manet controle wil hebben over de media en persvrijheid niet toestaat”, aldus Robertson.

Cambodja werd tussen 1995 en 2023 met ijzeren vuist geregeerd door autocraat Hun Sen. Vorig jaar droeg hij zijn macht over aan zijn zoon Hun Manet. Er zijn geen tekenen dat het land onder Hun Manet minder autocratisch is geworden. De internationale organisatie Journalisten Zonder Grenzen plaatst Cambodja op haar persvrijheid-index van 180 landen op de 151ste plaats.

Machtsvacuüm

Tijdelijk bestand

Related Posts

Tunesiërs gaan stemmen op de autocratische president, want ‘hij verloste ons van het parlement’

Ruim veertien jaar gevangenis

Machtsgreep

De radicaal-rechtse FPÖ kan niet regeren, opeens is er een cordon sanitair in Oostenrijk

SS-lied

Een overijverige staat

Arrestatie van kritische journalist is ‘exemplarisch voor het huidige Cambodja’

Geen persvrijheid