Het kan een vloek zijn voor een creatieve maker: je maakt een populair werk over een zeer specifieke levensfase en wordt daar altijd weer mee geconfronteerd, ook als je zelf de materie grotendeels ontgroeid bent. Denk aan een band met mannen van middelbare leeftijd, die nog steeds puberale punkliedjes moeten spelen.
Voor de Canadese striptekenaar en schrijver Bryan Lee O’Malley (44) is zijn zesdelige stripboekenreeks Scott Pilgrim (2004-2010) in potentie zo’n creatie. Na de strip volgde in 2010 een live action-film met echte acteurs en nu, bijna twintig jaar na de eerste strip, is er een animatieserie op Netflix. Maar O’Malley heeft besloten zichzelf niet te herhalen en het oorspronkelijke verhaal volledig op zijn kop te zetten.
De oorspronkelijke strips vielen op dankzij een specifieke, popculturele blik op het leven van begin-twintigers die geobsedeerd zijn door ouderwetse videogames, anime en hippige rammelrockmuziek. Het basisidee spreekt nog altijd tot de verbeelding: de semicharmante sufferd Scott Pilgrim, bassist van de band Sex Bob-Omb, wordt verliefd op Ramona Flowers, de vrouw van zijn dromen. Maar voordat hij haar kan daten, moet hij haar zeven gemene ex-geliefden verslaan in wilde, door games geïnspireerde gevechten.
De strip werd in 2010 verfilmd door regisseur Edgar Wright onder de titel Scott Pilgrim vs. the World, met acteur Michael Cera in de titelrol. De film flopte in de bioscoop, maar groeide vooral onder millennials uit tot een cultfavoriet. Dit had naast de hyperactieve stijl vol visuele grapjes ook te maken met de sterke cast, eentje die veel toekomstige Hollywoodsterren bleek te bevatten, onder wie Chris Evans, Brie Larson, Kieran Culkin en Anna Kendrick.
Reden voor Netflix om O’Malley een aantal jaar geleden te vragen na te denken over een tv-serie. In animatievorm deze keer, samen met scenarioschrijver BenDavid Grabinski (40). Maar O’Malley had dus weinig zin om hetzelfde verhaal nog een keer te vertellen. „Dat zou voor mij doods aanvoelen”, vertelde hij daarover in een interview met vakblad Variety. Zijn goede vriend Grabinski kwam tijdens een etentje met een idee waarmee een frisse oplossing werd gevonden. O’Malley: „Ik voel me meer aangetrokken tot rotzooi dan tot perfectie, dus alle ideeën om ‘Scott Pilgrim’ te ontwrichten, spraken mij erg aan.” En dus gaan veel dingen heel anders dan in de voorgaande versies, zonder de oorspronkelijke toon uit het oog te verliezen.
Creatief
Alle acteurs uit de film, onder wie Cera, zijn terug en verzorgen de stemmen van de personages die ze destijds speelden. Door de vrijheid die animatie biedt, kunnen veel creatieve ideeën uitgevoerd worden. Een begrafenis wordt bijvoorbeeld kort omgebouwd tot een groots popconcert, terwijl een aflevering die zich afspeelt in een videotheek een gevecht bevat waarin allerlei filmgenres door elkaar heen worden gebruikt. Een hoogtepunt is een actiescène waarin filmster Lucas Lee stunts uithaalt met een skateboard terwijl hij wordt achtervolgd door paparazzi in ninja-outfits.
Scott is nog steeds een 23-jarige sul, maar de serie draait veel minder om hem. De serie, geanimeerd door de Japanse studio Science Saru, begint nog wel met hetzelfde basisgegeven over de zeven slechte ex-geliefden die moeten worden verslagen. Aan het einde van de eerste aflevering neemt het verhaal echter een andere afslag. Let op: hierna volgen spoilers.
In de strip en de film verslaat Scott alle exen. In de nieuwe serie wordt Scott in zijn eerste gevecht al verslagen door het personage Matthew Patel. Scott verdwijnt na het gevecht. Of is hij ontvoerd? Het perspectief schakelt daarna naar Ramona, eerder een veel passiever personage. Zij probeert te achterhalen wat er met Scott is gebeurd en moet daarom langs bij haar exen, die zich verbonden hebben aan het Genootschap van Kwaadaardige Exen. Gaandeweg verwijst de serie steeds meer naar zichzelf: er wordt gewerkt aan een Scott Pilgrim-film, waar ook weer een achter de schermen-documentaire over gemaakt wordt. En mogelijk is men ook bezig met een Scott Pilgrim-musical.
Melancholische laag
Op papier klinkt dit alles misschien wat chaotisch en ontoegankelijk, vooral voor nieuwkomers. Toch valt dat mee. Sommige verwijzingen naar de eerdere film zullen die kijkers niet meekrijgen, maar ook als losstaande serie werkt het. Alles is goed te volgen en de basis van het verhaal, over volwassen omgaan met (liefdes)relaties, zal voor veel kijkers herkenbaar zijn. Een plotlijn over oudere versies van de jonge personages geeft de hele serie een extra diepe, melancholische laag. Wordt je altijd verstandiger als je ouder bent? Of kun je ook een steeds slechtere versie van jezelf worden? Met die vraag spelen de makers op een interessante manier.
De serie richt zich nog steeds vooral op jongeren, aldus Grabinski in een interview met Vulture: „Ik kan niet doen alsof ik weet hoe het is om 23 te zijn in 2023. Maar onze liefde voor deze personages en onze levenservaring kan een interessant perspectief geven. Ik wilde iets maken over jongere mensen en voor jongere mensen, maar dan wel met een laag waarin het gaat over hoe het voelt om ouder te zijn. Dit verhaal had ik als twintiger niet kunnen vertellen.”