Een Marvel-overdosis komt met nieuwe Ant-Manfilm nog iets dichterbij

Recensie

Film

Actie De eigenheid van Ant-Man lijkt te zijn ingeruild voor het gedoe over redden van universums waar de films van Marvel vol mee zitten. Het begint nu echt problematisch te worden dat alle Marvel-films en -series met elkaar verbonden zijn.

Ant-Man (Paul Rudd, links) belandt in het kwantumrijk in ‘Ant-Man and the Wasp: Quantumania’.
Ant-Man (Paul Rudd, links) belandt in het kwantumrijk in ‘Ant-Man and the Wasp: Quantumania’.

Foto Marvel Studios

Ant-Man vormde in zijn eerste films een vrolijk tegendraadse voetnoot in de steeds verder uitdijende Marvel-mythologie. Goedhartige inbreker Scott Lang (Paul Rudd) was een perfecte antiheld, bij wie de humor en de opbouw van het verhaal meer aandacht kregen dan de megalomane effecten. Maar nu producent Marvel in zogenoemde ‘fase 5’ (de vijfde golf superheldenfilms komt eraan) is aanbeland, lijkt die eigenheid van de vorige optredens van de mierenman ingeruild voor gemekker over het redden van universums waar de films over collegahelden al vol mee zitten.

Na de ‘blip’, de grote ramp die de wereld trof in de laatste twee Avengers-films, probeert Lang zijn gewone leven weer op te bouwen. Maar dankzij zijn inmiddels tienerdochter Cassie belanden hij en zijn hele familie – inclusief uitvinder Hank Pym (Michael Douglas) en zijn vrouw Janet (Michelle Pfeiffer) – in het kwantumrijk, een alternatieve wereld die bevolkt blijkt door Star Wars-achtige wezens die strijden tegen het kwade genie Kang.

https://www.youtube.com/watch?v=OaVcaHyn7cg

Ant-Man and the Wasp: Quantumania kent een paar aardige vondsten, zoals de grapjes rond een telepaat die liever geen gedachten zou kunnen lezen en een blob die ervan droomt ooit net zoveel gaten als een mens in zijn lijf te hebben. Maar netto gebeurt er tamelijk weinig voor de ruim twee uur dat de film duurt. Net als recent in Doctor Strange in the Multiverse of Madness en Eternals wordt er door de tijd gereisd en moeten er digitaal geanimeerde werelden worden gered. Kang (Jonathan Majors) is mogelijk de meest kleurloze Marvel-schurk ooit en in de ellenlange dialogen worden de komische sidekicks uit de vorige film node gemist.

Bovendien begint het echt problematisch te worden dat alle inmiddels veertig Marvel-films en -series met elkaar verbonden zijn. De fans die letterlijk alles kijken zullen bij de traditionele postcredits-scène juichen; wie recent een deel van de serie heeft gemist, blijft vooral achter met veel vragen en een knagend gevoel van Marvel-verzadiging.


Film Bekijk een overzicht van onze recensies over film