N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie Media
Game De nieuwe actiegame Lies of P oogt als een goedkopere versie van het populaire Bloodborne. De basiselementen zijn prima nagemaakt, maar bij de baasgevechten gaat het fout.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data105583704-cfe732.jpg)
Als je toch iets moet kopiëren, kan het net zo goed een meesterwerk zijn. Dat lijkt de centrale gedachte achter Lies of P, een nieuwe ‘Soulsborne’ actiegame van het Zuid-Koreaanse Round8 Studio. Soulsbornes zijn lastige, vaak opzettelijk moeilijk te doorgronden actiegames die de speler dwingen om zijn reflexen onder controle te krijgen, vernoemd naar Dark Souls en Bloodborne, twee games van de internationaal geliefde studio FromSoftware. En juist die laatste, door velen gezien als de op één na beste game die From ooit maakte, wordt hier wel heel klakkeloos nagedaan.
De eigen draai moet hem zitten in het verhaal: dit is een duistere hervertelling van De avonturen van Pinokkio door Carlo Collodi, die plaatsvindt tijdens de Belle Époque (laat-negentiende eeuw) in de fictieve stad Krat. Je wordt wakker als pop P, een robot die verrassend veel weg heeft van de Amerikaanse acteur Timothée Chalamet, en treft kunstmatige intelligentie Gemini (spreek uit: Jiminy, de naam van de krekel in de Engelse Disney-verfilming van Pinokkio).
Liegen
Aan P de taak om met behulp van Gemini en de blauwe fee Sophia zijn maker Geppetto te redden van de losgeslagen robotpoppen die de hele stad in hun greep hebben. P’s – en Lies of P‘s – troef: terwijl de andere poppen gebonden zijn aan strikte regels over liegen, kan hij wél leugens vertellen.
Dat laatste uit zich vooral in de verschillende verhaallijntjes waarbij de pop er op een enkel moment voor kan kiezen om te liegen. Hoe en of je liegt bepaalt hoe menselijk de pop langzaamaan wordt. Maar er zijn lange passages waarin het liegen helemaal niet aan bod komt, en Lies of P vooral oogt als goedkopere versie van Bloodborne, compleet met schoorsteenveger-monsters en duistere Victoriaanse straten en vervallen kathedralen. Als P loop je door de straten van Krat, vechtend met kleinere vijanden, zoekend naar voorwerpen en ‘Stargazers’ die je als rust- en reispunten kan gebruiken.
Sterf je, dan word je wakker bij de laatste Stargazer en moet je alle gewonnen ‘Ergo’-punten weer ophalen op de plek waar je gestorven bent. Sterf je weer voordat je ze gevonden hebt, dan verdwijnen ze voor goed. Tot daar toe prima: deze basiselementen van het genre weet Round8 prima na te maken, en hoewel de omgevingen bekend ogen, zijn er zat interessante geheimen en verrassingen te vinden. Zo lang je mag ontdekken en met de bevolking van Krat kan praten, valt er weinig te klagen.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2018/05/data31623126-17ca4e.jpg)
Maar juist bij een van de belangrijkste onderdelen van een Soulsborne, de baasgevechten, gaat het fout. Waar Bloodborne ons onwerkelijke, prachtig-groteske monsters serveert op schone, donkere orkestmuziek, biedt Lies of P te vaak ongeïnspireerde blokken- en bobbeldozen die op een standaard muziekje soms grillig aanvallen. FromSoftware perfectioneerde het gevoel dat de fout bij jouw reflexen ligt als het mis gaat; Round8 blijft steken op het gevoel dat je misschien net iets meer granaten in je zakken had moeten steken.
Terwijl Lies of P juist zo mooi creatief inzet op zijn wapensysteem: je kan van elk wapen het lemmet losschroeven van de rest en deze onderdelen uitwisselen, waardoor een groot zwaard bijvoorbeeld in een speer met opvallend breed mes kan veranderen. De zoektocht naar de juiste combinatie, het in de vingers krijgen van dat speer-zwaard, had cruciaal moeten voelen. Maar zover komt het nooit. Lies of P evenaart nooit het meesterwerk dat het kopieert – een gemiste kans.
