‘Dolle Mina is een mindset’, zegt medeoprichter Dunya Verwey

Zeker duizend mensen liepen zondag mee bij een protestmars in Rotterdam tegen femicide. De demonstratie was georganiseerd door Dolle Mina, de feministische actiegroep die eerder deze zomer actie voerde tegen betaald plassen voor vrouwen in Tilburg, en bij een anti-abortusbijeenkomst in Amsterdam.

Dunya Verwey (78) is een van de oprichters van Dolle Mina en betrokken bij de allereerste acties in 1970, waaronder de bestorming van het Instituut voor Bedrijfskunde in kasteel Nijenrode, waar toen alleen mannen werden toegelaten.

Dolle Mina ontstond als tegenhanger van de wat serieuzere Man Vrouw Maatschappij, en ontleende haar naam aan Wilhelmina Drucker (1847-1925), voorvechtster voor vrouwenkiesrecht. Een korset-verbranding bij Druckers standbeeld was een van de eerste ludieke acties, die de aandacht vestigde op gelijkwaardigheid tussen man en vrouw.

„Ludieke acties zijn het meest effectief om aandacht te vragen”, vertelde Verwey. „Door de bestorming van Nyenrode kregen we overnight bekendheid. Onze middelen waren natuurlijk beperkt, maar we hadden een fotograaf van persbureau ANP meegenomen. De avond daarna zaten we bij actualiteitenprogramma Brandpunt op televisie. Nou daar keek toen iedereen naar.”

Dunya Verwey in 2019. Foto Sake Elzinga

In de jaren zeventig bonden jullie linten om plaskrullen, demonstreerden jullie voor het recht op abortus en voor gelijke rechten voor vrouwen. Dat lijkt sterk op de acties van deze zomer.

„Ik heb ook een heel sterk déjà vu. Op papier is er grote vooruitgang geboekt, in wet- en regelgeving. Maar in het dagelijks leven, in het gedrag van de man, onvoldoende.

„Op de emancipatierating van het World Economic Forum is Nederland 15 plaatsen naar beneden geduikeld, van plek 28 naar 43. Dat is tekenend. Metoo veroorzaakte een golf, maar die is weer gaan liggen.”

In de jaren tachtig werd het stil rond Dolle Mina, was actievoeren toen niet meer nodig?

„De eerste tien jaar van ons bestaan, waren we heel actief. De jaren zeventig waren ook een rebelse tijd, er waren voorbeelden in Amerika en Duitsland waar we ons aan spiegelden.”

Verwey vertelt over een bruidspaar, dat de Dolle Mina’s in Amsterdam toespraken met het huwelijksgedicht van Vondel, waar ze na ‘oprechter trouw’ zinnen aan toevoegden over luiers wassen, koken en wie de haarpluk uit het gootsteenputje haalt. Over het nafluiten en -roepen door mannen op straat – zoals mannen dat met vrouwen deden.

„Straatacties houd je niet zo lang vol, maar veel ging door in werkgroepen. En bijvoorbeeld Marie wordt wijzer [een campagne over het belang van vervolgonderwijs] en Wij vrouwen eisen [een pro-abortuswerkgroep] bouwden voort op onze acties. Dolle Mina is eerder een mindset.

„We zijn nooit weggeweest. In 2013, toen de NS besloot in sprinters geen wc’s meer te bouwen, voerden we onder de vlag van de Dolle Mina’s actie. Met een laken, vier bezemstelen en een po bouwden we een wc. Ik heb het altijd over mannelijke tekentafelterreur: wel nadenken over plek voor een laptop, niet voor een wc.”

Ze demonstreerde niet mee zondag, Verwey heeft haar pols gebroken: „Ik kan even geen protestbord vasthouden.” Ze zegt ook: „De huidige Dolle Mina’s zijn zo gemotiveerd en zo eloquent over wat hun drive is.”


Lees ook

‘Genoeg is genoeg’: Dolle Mina’s zijn met protestmars tegen femicide terug op het actietoneel

Leuzen bij de betoging in Rotterdam tegen femicide.