De status van toernooiwinaar Tallon Griekspoor blijft groeien

Om de tijd tussen de regenonderbrekingen bij de finale van het vrouwenenkelspel te doden, nam Tallon Griekspoor op zondagmiddag alvast samen met zijn coach Kristof Vliegen en zijn fitnesstrainer Bas van Bentum een kijkje bij het meertje van het Autotron. De Nederlandse tennisser had aan het begin van het toernooi namelijk gekscherend beloofd dat hij bij een eventuele zege daarin een duik zou nemen. En met alleen nog een finale tegen de Australiër Jordan Thompson in het vooruitzicht, was dat nu wel opeens dichtbij gekomen.

En dat dacht niet alleen het ‘teamGriekspoor’ vooraf. „Alles voor de schaal”, luidde de kop op de cover van het dagelijkse nieuwsbulletin van de Libéma Open. Met binnenin een interview onder de titel: ‘Tallon Griekspoor, oog in oog met een droom’. Speaker Edward van Cuilenborg kondigde Griekspoor aan als een tennisser die één stap was verwijderd van een titel voor eigen publiek. Als een tennisser die voor het eerst bij de dertig beste spelers van de wereld kon gaan horen. Daartoe moest Griekspoor nog wel even winnen van Thompson, wiens beste prestatie een verloren finale in Den Bosch was. Hij ging daarin in 2019 ten onder tegen de Fransman Adrian Mannarino.

Dat de Nederlandse nummer 38 van de wereldranglijst en zijn omgeving vooraf bulkten van het zelfvertrouwen, was logisch. Griekspoor had een sensationele week achter de rug waarin hij via Mikael Ymer, Alexei Popyrin, Alex De Minaur en Emil Ruusuvuori voor het eerst een ATP-finale in Nederland bereikte. Voor de ‘publieksspeler’ Griekspoor betekende dat al een hoogtepunt in zijn loopbaan. De eindstrijd leek slechts een formaliteit. „Na de persconferentie liggen we in het water”, zo stond er in het bulletin te lezen.

Te weinig initiatief

Het verliep anders dan Griekspoor, Vliegen, de speaker en het publiek voor ogen hadden. In het volgepakte stadionnetje mocht hij beginnen met serveren. Griekspoor leverde direct zijn servicebeurt in en keek tegen een achterstand aan tegen de nummer 103 van de wereld. De Australiër was verrast door het zwakke begin van zijn tegenstander en ging geloven in een stunt. Griekspoor herstelde zich door daarna terug te breken. Dat was het begin van een matige finale waarin Griekspoor lang zoekende was.

Hij speelde juist in de finale zijn minste tennis. De automatismen die hem eerder tegen hoger aangeslagen tegenstanders op de been hielden, waren grotendeels verdwenen. Griekspoor nam bovenal te weinig initiatief tegen Thompson. De Australiër bracht de bal zoveel mogelijk terug en profiteerde van de fouten van de Nederlander. Griekspoor keek af en toe vertwijfeld naar de box waarin Vliegen en Van Bentum zaten. Die wisten het ook even niet.

De eerste set voltrok zich volgens een scenario waarmee Griekspoor nauwelijks rekening had gehouden. Al wist hij uit ervaring dat Thompson van hem kon winnen. Dat had hij in december vorig jaar tijdens de Davis Cup Finals al bewezen. Griekspoor verloor destijds in drie sets. In aanloop naar de finale noemde hij die nederlaag „pijnlijk en ontzettend onnodig”.

Tijdens de finale op het gras van Den Bosch zal die partij nog wel eens door het hoofd van Griekspoor hebben gespookt. Een nederlaag zou dit keer voor eigen publiek nog veel pijnlijker zijn. En net zo onnodig gezien het verschil in kwaliteit tussen de twee finalisten. Maar Griekspoor weet inmiddels ook dat lang niet altijd de beste tennisser wint. Al was dat zondag uiteindelijk toch wél het geval.

Vechtersmentaliteit

Griekspoor stond op en toonde in de tweede set zijn vechtersmentaliteit. Net op tijd. In combinatie met wat meer aanvallend spel, rechtte hij zijn rug. Griekspoor balanceerde aan het einde van de set een paar keer op de rand van een nederlaag, maar wist de stand in de tiebreak gelijk te trekken. Griekspoor balde van opluchting zijn vuisten. En eindelijk gingen de toeschouwers ook achter de thuisfavoriet staan.

De partij voltrok zich in de derde en beslissende set dan toch nog volgens plan voor Griekspoor. Gedragen door het publiek speelde hij zijn beste tennis en wist Thompson te overklassen. Vliegen en Van Bentum keken met een brede grijns op hun gezicht hoe Griekspoor de belangrijkste partij uit zijn loopbaan alsnog naar zich toe trok. De laatste set ging met 6-3 naar Griekspoor.

De wijze waarop Griekspoor de afgelopen week Den Bosch ‘veroverde’, deed denken aan de verbluffende toernooizege van Tim van Rijthoven een jaar geleden. Maar de blessuregevoelige en mentaal niet al te sterke Van Rijthoven is vooralsnog niet meer dan een eendagsvlieg. Griekspoor heeft nu al een heel andere status en mag zich maandag voor het eerst de nummer 29 van de wereld noemen. Daarmee gaat hij zijn coach Vliegen, die ooit nummer 30 was, voorbij. Met zijn tweede toernooizege schaart Griekspoor zich in een rijtje met de Nederlanders Robin Haase en Martin Verkerk. En Griekspoor is nu de succesvolste tennisser van de huidige generatie, waarvan Botic van de Zandschulp lang het boegbeeld was. Allemaal redenen genoeg voor Griekspoor („ik kan niet blijer zijn”) om een duik in het meertje van het Autotron te nemen. De weg ernaar toe wist hij al.