De Sámi krijgen excuses in Noorwegen, maar de afgepakte grond krijgen ze niet terug

Nadat vorig jaar een vernietigend rapport uitkwam over de manier waarop de Noren in het verleden waren omgegaan met de Sámi, Kvenen en andere minderheden in het land, bood het Noorse parlement vorige week haar excuses aan voor meer dan honderd jaar onderdrukking, de zogeheten ‘Norwegianiserings’.

Deze volgde op de excuses die de koning in 1997 al maakte, zij het dat die toen aan alleen de Sámi waren gericht – de oudste en grootste bevolkingsgroep onder deze Scandinavische minderheden. De excuses van het parlement – waar alleen de rechts-conservatieve Vooruitgangspartij tegen stemde – bieden zeventien concrete voorstellen. Daarin is vooral aandacht voor taal en cultuur, maar is niets opgenomen over de omgang met het gebied waar de Sámi wonen.

In Noorwegen wonen de meeste Sámi, die verder in Zweden, Finland en in een deel van Rusland wonen. In de Scandinavische landen wonen bij elkaar zo’n 80.000 tot 100.000 Sámi. In Rusland leven er naar schatting nog zo’n 1.500, maar zij gingen tijdens het Sovjetbewind gedwongen op in collectieve boerderijen en hebben geen eigen leefgebied meer.

De Scandinavische Sámi konden wel een deel van hun leefwijze behouden, zij het dat ze tot in de jaren zestig van de vorige eeuw gedwongen werden te assimileren. Ze werden verplicht Noors, Zweeds of Fins onderwijs te volgen, kinderen werden in internaten ondergebracht om op te groeien in een ‘beschaafde wereld’ en hun grond werd steeds meer onteigend, waarbij het houden van rendieren aan banden werd gelegd.

In Noorwegen werd dat beleid vanaf 1851 officieel, en dat ging door tot in de jaren zestig. Maar ook daarna bleef de zelfbeschikking van de Sámi onder druk staan, omdat het land dat ooit als niet goed bewoonbaar werd gezien geschikt bleek voor mijnbouw, windmolens en toerisme.

Waarheidscommissies

In de drie Scandinavische landen werd een Samisch parlement ingesteld, in Noorwegen kwam die er als eerste, in 1989. Zweden en Finland volgden enkele jaren later. De parlementen zijn gericht op erkenning van de Sámi als aparte bevolking in die landen en op het behoud van taal en cultuur. Noorwegen stelde in 2018 ook als eerste een Waarheids- en Verzoeningscommissie in. Finland volgde daarna, en in Zweden koos men ervoor om het te houden bij een Waarheidscommissie en het woord verzoening achterwege te laten.

Waar Noorwegen vorig jaar met een rapport over de behandeling van de Sámi kwam, volgen Zweden en Finland in 2025. De erkenning van de Sámi is er deze twee landen ook, maar vorige maand werd ook bekend dat er bezuinigd gaat worden op overheidssubsidie op het beschermen van de Samische talen.

De Noorse excuses en de resolutie zorgen ervoor dat dat in Noorwegen niet gaat gebeuren. Er zal meer wordt geïnvesteerd in taalonderwijs en het tegengaan van racisme en discriminatie. Een speciaal centrum wordt opgericht voor onderzoek, documentatie, communicatie en verzoeningswerk, en er wordt geïnvesteerd in taaltraining, onderwijs en musea om de zichtbaarheid van de culturen te vergroten en cultureel erfgoed te behouden. Vanaf 2027 moet jaarlijks een rapport worden uitgebracht waarin de gemaakte afspraken worden getoetst. De voorzitter van het Noorse Sámi-parlement, Silje Karine Muotka, merkte dan ook op dat met de excuses de tijd aanbreekt voor verzoening, nu erkend is dat de gedwongen assimilatie gericht is geweest op het uitroeien van een cultuur.

Leefgebied

De toezeggingen klinken goed, maar er zijn ook tekortkomingen. Er is niet gesproken over land en water, volgens parlementsvoorzitter Muotka. De resoluties garanderen behoud van taal en erfgoed, maar dat staat niet gelijk aan een garantie op het levend houden van die cultuur: er zijn geen afspraken gemaakt over grondgebruik en dat terwijl het eigen grondgebied, alleen al omwille van het houden van rendieren, een substantieel onderdeel is van de Samische cultuur. De economische belangen en ‘groen kolonialisme’ – zoals de Sámi dat noemen – zijn te belangrijk.

Er lopen conflicten over onder meer windparken die het houden van rendieren onmogelijk maken, maar daar is niets over toegezegd. Ook is het gebied belangrijk voor gaswinning, koper- en goudwinning en zijn er conflicten over het aanleggen van ondergrondse pijpleidingen. Deze belangen staan haaks op de belangen van de Samische cultuur en grondgebruik.