De rijkste familie van Nederland vierde in de armste stad de duurste Koningsdag ooit

Laat ik maar meteen kleur bekennen, de live registratie van Koningsdagen staat – met de intocht van Sinterklaas en het Songfestival – in mijn top drie van ongemakkelijke televisie. Vrijwillig hou ik het geen drie seconden vol om ernaar te kijken, maar dit keer heb ik het bekertje oranjebitter tot en met de allerlaatste uithaal van Lee Towers op het podium op de Binnenrotte voor u volgehouden. Superlatieven schieten te kort. De rijkste familie van Nederland vierde in de armste stad de duurste Koningsdag ooit. Voor de ongemakkelijkste optocht van het jaar was dit keer gekozen voor Rotterdam en zoveel stadspromotie, zei burgemeester Aboutaleb tegen de verslaggever van de NOS, mag „een paar centjes kosten”. Centjes.

De burgemeester verwachtte binnenkort trouwens weer een feestje in de stad – Feyenoord dreigt landskampioen te worden. „En over de kosten daarvoor hoor je niemand.” Koning Willem-Alexander bekende daags voor zijn intocht in de podcast Door de ogen van de koning ter gelegenheid van tien jaar koningsschap dat hij voor Ajax is. Ai. Ik denk dat zijn voorkeur voor 020 tijdens de tweeënhalf uur durende gang door 010 – van Zuid, over het water, naar Noord – wel tien keer ter sprake is komen. Toen het hem uiteindelijk op de man af werd gevraagd door NOS-verslaggever Malou Petter , redde hij zich er voor zijn doen handig uit. „Ik wil niks jinxen…”, zei hij. (Jinxen is jeugdtaal voor betoveren, beheksen, onheil afroepen.) „…maar mocht een zekere club kampioen van het land worden, dan is dat ook mijn kampioen.”

En dan het ongemak. Rotterdam is een multi-culturele, internationale stad. Dat was prima op te maken uit de korte gesprekjes die NOS-verslaggevers met het publiek achter de dranghekken voerden. Op de een of andere manier denken we dat diversiteit pas echt goed getoond wordt als we de koning een soort Efteling-parcours laten afleggen langs alle bevolkingsgroepen. En zij mogen zich dan zingend, dansend en in vol (of tamelijk bloot) ornaat aan hem tonen. Niks ten nadele van de zingende vrouwen in Afro-Surinaamse klederdracht, de Arabische buikdanseressen, de king en queen van het Caribische carnaval, de Hindoestaanse dansgroep. Maar een koning die daar wat houterig naar staat te kijken en uit de maat meeklapt, dat is in de taal van de jeugd behoorlijk cringe dan wel awkward. En ook een beetje… 19de-eeuws.

Na zingen en dansen stond praten op het programma en voor het eerst konden we horen wat de koning zei

De afstand tussen koning en onderdanen langs de route, maakte dat de televisiekijker dichterbij kon komen dan ooit. Na zingen en dansen stond praten op het programma en voor het eerst konden we horen wat de koning zei. Hij schoof aan bij een houten picknicktafel op het Afrikaanderplein om – eventjes – met Rotterdammers te praten over het slavernijverleden. Zangeres Natascha Slagtand benutte elke seconde en vroeg of de koning van plan was zelf ook nog excuses aan te bieden. „Even geduld”, antwoordde hij. Hij gelastte eind vorig jaar een onderzoek naar de rol van het koninklijk huis in de koloniale geschiedenis en hij wil wachten op de uitkomst daarvan. „Aan mij kleeft niks, maar wel aan de historie.”

Maxima zat ondertussen aan tafel met een groepje Toeslagen-ouders, waar een van de moeders vertelde dat ze zo lang onder bewindvoering had gestaan dat ze ondertussen zelf gediplomeerd bewindvoerder is geworden. „Ik ben nu zzp’er in de schuldenbranche.”

En door. Langs het vak speciaal ingericht voor demonstranten die Koningsdag te duur vinden. het Koningshuis overbodig of allebei. Een „bumpy ride” over water naarr Noord. Daar zien we rolstoelbasketbal, hockey, kickboksen en spelen de studenten van de Hermes House Band. Gevraagd naar wat hij tot nu toe van zijn verjaardag vond, slaakt de koning een diepe zucht en zegt: „Onovertreffelijk.”