De Nederlandse hockeyers waren klaar voor goud, ook als er shoot-outs zouden komen

Posted on August 8, 2024 by admin

Dat het deze donderdagavond kon gebeuren, daarvan waren de Nederlandse hockeyers wel overtuigd: dit team kon voor het eerst sinds 2000 goud winnen op de Olympische Spelen. In de groepswedstrijd hadden ze weliswaar met 1-0 verloren van Duitsland, maar „het team is gegroeid”, aldus keeper Pirmin Blaak. „We zijn zo’n eenheid en zo goed op elkaar ingespeeld – we weten dat we erg goed zijn en dat we steed beter zijn geworden.”

Blaak heeft gelijk, Nederland speelt aanvallender dan de Duitsers, is beter. Toch is het zestig minuten nagelbijten en na de reguliere speeltijd (1-1) volgen shoot-outs.

Na drie gemiste Duitse pogingen en twee raak geschoten Nederlandse shoot-outs is het de beurt aan de negentienjarige Duco Telgenkamp om de winnende te maken. Lukt het niet, dan heeft Duitsland nog een kans kans om op gelijke hoogte te komen. „Ik wist dat ik ging scoren, het was gewoon another day at the office,” vertelt Telgenkamp na de wedstrijd. Hij wist het zelfs zo zeker dat hij had gevraagd of hij als vijfde en laatste speler een shoot-out mocht nemen. En met succes: Telgenkamp schiet raak en het is klaar. Nederland verslaat de huidige wereldkampioen en wint na bijna een kwart eeuw weer olympisch goud.

Thierry Brinkman maakt 1-0 in de shoot-outs.

Nederland-Duitsland is een feestje, zowel om te zien als wat de sfeer op de tribune betreft. Anders dan bij de meeste wedstrijden lijken de supporters het goed met elkaar lijken te kunnen vinden. Dat blijkt al voor de wedstrijd als ze in Colombes, een voorstadje van Parijs, in groepen naar het stadion lopen: zowel Nederlanders als Duitsers bezetten de straten, drinken zich met bier moed in en proosten op de finale die komen gaat.

Scorende aanvoerder

Het is aanvoerder Thierry Brinkman die in de 46ste minuut Nederland op voorsprong zet, verlost als hij is na zijn eerste doelpunt van het toernooi in de halve finale tegen Spanje. Duitsland maakt vijf minuten later gelijk. Als het tot shoot-outs komt, scoort Brinkman wederom als eerste, nadat in de beurten voor hem zowel twee Nederlandse spelers als twee Duitse spelers hun shoot-out hebben gemist.

Man of the match is echter Pirmin Blaak. De 36-jarige doelman ramt voor elke shoot -out met zijn stick op het doel, maakt zich breed en imponeert meer dan de kleinere Duitse keeper. Van de vier Duitse shoot-outs, houdt hij er drie tegen. „Ik heb uren naar shoot-outs van die Duitse jongens gekeken, dus ik was goed voorbereid. Ik wist exact wat ze gingen doen”, vertelt Blaak na afloop. Hij zegt dat het team wist dat het wel eens op shoot-outs zou kunnen aankomen, maar ook dat ze dan konden winnen. Wat Blaak betreft maakte Nederland in de finale het spel en waren de Duitsers vooral aan het verdedigen.

Steijn van Heijningen is na afloop enorm opgelucht dat het goed is gekomen, hij had in zijn carrière vooral meegemaakt dat het precies andersom afliep. „Ik zei wel tegen de jongens dat het statistisch gezien niet anders kon dan dat we deze shoot-out een keer zouden winnen”. Van Heijningen, die als reserve voor de finale werd opgeroepen omdat Tjep Hoedemakers twee dagen eerder geblesseerd was geraakt tegen Spanje, sluit zijn carrière nu af op het hoogtepunt, vertelt hij. „Als er ergens een wilg is, dan hang ik m’n stick er nu aan op”.

De Nederlandse hockeyers worden toegesproken door coach Jeroen Delmee tijdens de finale tegen Duitsland.

Stilte-gebaar

Onprettig wordt de finale pas als Duco Telgenkamp na zijn winnende shoot-out naar de Duitse keeper Jean-Paul Danneberg loopt. Hij tuit zijn lippen en houdt zijn vingers ertegen: ‘Ssst’. Daarna geeft hij hem nog een tikje op de helm. Het is een onsportief en denigrerend gebaar, helemaal omdat Danneberg op zijn knieën zit te balen. De scheidrechter stuurt Telgenkamp weg en spreekt de Duitse keeper bemoedigend toe.

Het Duitse publiek en de Duitse spelers zijn, ondanks de gemoedelijkheid van de hele avond, woedend. En dat zullen ze blijven ook. Als Telgenkamp zijn gouden medaille krijgt omgehangen, klinkt er gefluit en boegeroep.

„Die keeper had tegen de Duitse pers gezegd dat wij bang voor ze waren. Nou dat raakt me, en dan reageer ik zo”, legt Telgenkamp zijn actie uit. „Ik ben gewoon een jongen met lef en al heeft die Duitse keeper er niks aan, ik zeg sorry. Ik had het beter niet kunnen doen. Maar er zijn dingen gezegd voor en tijdens de wedstrijd en dan doe ik dit. Nou ja, dan zijn er een paar Duitsers boos. We zijn toch ook gewoon jongens onder elkaar – zo kan je het ook zien.”

Ook Blaak vindt dat er niet over gezeurd moet worden. „Ik had denk ik hetzelfde gedaan. Je moet je in de pers niet uitlaten over je tegenstander, dat is les één. Dat die Duitse keeper dat wel doet, is dom, maar dat werkt wel motiverend voor ons. We overwogen nog even het artikel in de dug-out op te hangen, maar dat vonden de coaches een minder goed idee. En laten we wel wezen, we zijn hier niet om de ideale schoonzonen uit te hangen.”

Hij kijkt naar zijn medaille en op de vraag of hij stopt, zegt hij: „Ik was het eigenlijk wel van plan en ik besprak het ook met m’n ouders en vriendin, maar ik denk dat de jongens me niet laten gaan. Dus het kan zomaar zijn dat je me over vier jaar weer ziet.”

Relletje Duitse Argentijn

De Duitse hockeyers hadden voorafgaand aan de finale tege Nederland te maken met een relletje: Gonzalo Peillat kon als eerste hockeyer goud bij de Spelen halen voor twee verschillende landen. De 31-jarige strafcornerspecialist won in 2016 goud op de Spelen met zijn vaderland Argentinië. Na zijn naturalisatie speelt hij voor Duitsland. Na na de kwartfinale tegen de Argentijnen beledigde hij zijn oud-landgenoten. Hij had gescoord en werd nageroepen door Argentijnse fans. Gevraagd om een reactie voor de Argentijnse tv had hij na afloop gezegd dat iedereen maar moest zien of ze voor hem blij waren of niet, en hij haalde een citaat van de Argentijnse voetbalgod Diego Maradona aan: „Ze kunnen er aan zuigen en blijven zuigen”. Het land staat al twee dagen op zijn kop en zelfs een nazaat van Maradona kwam erover aan het woord.

Voormalig RTL-weerman John Bernard (87) overleden

admin
November 23, 2024
0

Tv-weerman John Bernard is afgelopen weekend overleden. Hij werd 87 jaar oud. Dat heeft zijn familie bevestigd tegenover RTL Nieuws. Bernard werkte 45 jaar lang als meteoroloog en begon zijn televisiecarrière in 1984 bij de NOS. Later stapte hij over naar RTL 4, waar hij tot aan zijn pensioen in 2002 werkte.

De weerman stond bekend als „een zeer kundige collega”, zegt Ilse Openneer, RTL Nieuws-hoofdredacteur in een reactie tegen RTL. Bij de omroep zijn de verhalen over Bernard „legendarisch”, schreef zijn RTL-collega Helga van Leur in 2014. Zo voorspelde Bernard in 1991 het begin van de Golfoorlog. Hij adviseerde de toenmalige hoofdredacteur van RTL Nieuws dat mensen wakker moesten blijven. Bernard achtte de meteorologische omstandigheden in Irak namelijk perfect voor een aanval, schreef De Volkskrant in 2003.

Onderdeel van het meubilair

In haar blogbericht van tien jaar geleden schreef Van Leur dat Bernard altijd „gekscherend [zei] dat hij onderdeel uitmaakte van het meubilair bij mensen thuis: elke dag even gezellig op de avondkoffie keuvelen over het weer.”

Bernard kreeg weinig negatieve reacties op zijn weerpraatjes, zo schreef hij in 2002 in een dagboek dat hij in zijn laatste week als weerman bijhield voor NRC. „Soms was de vraag: Wilt u ergens anders in beeld gaan staan, want u staat met uw dikke achterwerk voor mijn favoriete vakantiestek.”

Uitgeschreven teksten via een autocue voorlezen was „taboe” voor Bernhard, schreef hij in zijn dagboek. „Mensen die regelmatig kijken weten heel veel van mij. Ik vind dat prima, omdat ze anders ook wel een sprekende computer of een talking head voor een camera kunnen zetten en die zijn er al genoeg”.

D66 wil helpen de plannen van kabinet-Schoof ‘beter’ te maken, zegt partijleider Jetten

admin
November 23, 2024
0

Op het vorige D66-congres in april van dit jaar kon je Rob Jetten nog de kwalificatie „extreemrechts” horen gebruiken voor het te vormen kabinet. De PVV noemde hij destijds, in Nieuwegein, een „ondemocratische” partij.

Deze zaterdag, in de Brabanthallen in Den Bosch, niets van die woorden. Jetten zoekt in zijn congresspeech, een jaar na de verkiezingszege van de PVV, naar manieren om plannen van dit kabinet „beter” te maken, in samenwerking met andere oppositiepartijen. Als het kabinet goede plannen maakt, zegt Jetten, zal D66 die steunen.

Maar die plannen heeft Jetten nog niet gezien, zegt hij ook. Hij ziet alleen „chaos” en „polarisatie”. Jetten roept het kabinet op om iets te doen, of anders op te stappen. „Weet u nog, al die grote woorden? Honderdduizenden huizen, goedkope boodschappen, een einde aan de problemen in de zorg, geen eigen risico meer”, aldus Jetten.

Het kabinet beoordelen op verdiensten, is een toon die partijen als CDA, SGP en JA21 eerder al aansloegen. Nu is er ook een progressieve partij waar het kabinet samenwerking mee kan zoeken. Waarom kiest D66 voor deze koers? Jetten, na afloop van zijn toespraak: „Veel mensen hebben op deze clubs gestemd met de gedachte dat het goed zou zijn voor Nederland. Dan is het aan ons om te laten zien dat ze niet op inhoud leveren.”

‘Monsterverbond’

Om te laten zien dat het hem menens is, kondigde Jetten in zijn toespraak een samenwerking aan met JA21 en CDA om de onderwijsbezuinigingen deels terug te draaien. „Een monsterverbond”, noemt de partijleider het. Het kabinet komt acht zetels tekort in de Eerste Kamer en moet dus steun zoeken bij oppositiepartijen.

De drie partijen doen een voorstel om de bezuinigingen op onder andere lerarensalarissen en maatschappelijke diensttijd terug te draaien en de langstudeerboete af te schaffen. In ruil daarvoor krijgt het kabinet steun voor de onderwijsbegroting in de beide Kamers.

Het is een samenwerking in de geest van de samenwerking van de drie christelijke partijen tijdens de behandeling van het Belastingplan. Zij vormden gedrieën een blok en zeiden dat ze het Belastingplan alléén zouden steunen, als het kabinet meer zou doen voor eenverdieners, de afschaffing van de giftenaftrek voor bedrijven terug zou draaien én een motie van onder andere CDA en D66 zou uitvoeren die oproept een alternatieve inkomstenbron te zoeken dan de voorgenomen btw-verhoging.

Jetten roemde de zet van de christelijke oppositie dan ook. Over de grootste progressieve oppositiepartij GroenLinks-PvdA daarentegen, sprak Jetten niet in zijn toespraak.

D66, kun je horen op de Tweede Kamergangen van de partij, is ervan overtuigd dat ze met deze koers kan groeien. Aan de ene kant hoopt de partij GroenLinks-PvdA-stemmers te overreden die, naar de inschatting van D66, misschien zien dat het samenwerkingsverband nu ver van de macht afstaat en weinig voor elkaar krijgt. En aan de andere kant hoopt D66 op teleurgestelde links-liberale VVD’ers, die vinden dat hun partij onder leiding van Dilan Yesilgöz te veel gaat lijken op de PVV.

Deze strategie moet zich nog uitbetalen. Bij de Tweede Kamerverkiezingen verloor D66 vorig jaar vijftien van de 24 zetels. In de laatste peiling van Ipsos I&O stond bij de sociaal-liberalen een klein plusje. Terug op het niveau van de verkiezingen in 2021 zijn ze nog niet.

NSC wil nu laten zien hoe het anders kan, want het ziet ‘een existentiële leegte van gedachten’ bij veel politici

admin
November 23, 2024
0

De meubelboulevard is een plek waar je met tegenzin naartoe gaat, waar je veel te lang blijft hangen en waar relaties voortdurend op de proef worden gesteld. Niet dat NSC met de meubelboulevard in Nieuwegein als locatie van het tweede ledencongres een impliciete boodschap had. Maar de vergelijking met de manier waarop de partij zich voelt in de coalitie met de PVV, VVD en BBB, is snel gemaakt.

Nieuw Sociaal Contract, de partij van Pieter Omtzigt, verkeert in de zwaarste fase sinds de oprichting van de partij. De coalitie waar het kabinet-Schoof op rust, dreigt keer op keer uit elkaar te vallen. NSC’ers zien dat zíj daar in de beeldvorming vaak de schuld van krijgen, en vinden dat onterecht. Tegelijkertijd zien ze hun partij steeds meer in de knel raken in de coalitie met de radicaal-rechtse PVV.

Deze week stapten Tweede Kamerleden Rosanne Hertzberger en Femke Zeedijk uit de fractie, beiden uit protest tegen de samenwerking in de coalitie. Eerder waren de staatssecretarissen Nora Achahbar en Folkert Idsinga ook opgestapt. Velen in de partijtop weten niet goed hoe het verder moet: met grote tegenzin waren ze in de coalitie gestapt, en ze merken dat het niet bepaald meevalt. Maar er zomaar uitstapen is ook niet aantrekkelijk: peilingen laten zien dat NSC, nu twintig Kamerzetels, op groot verlies staat.

In groepjes terugblikken

Wat te doen? Over deze fundamentele vraag gaat het deze zaterdag in Nieuwegein nauwelijks. In deelsessies blikken leden in groepjes met NSC-kopstukken terug op de afgelopen periode, maar grote conclusies blijven achterwege. NSC’ers in fractie en kabinet verwijzen steeds impliciet naar de ‘heftige periode’ van de laatste tijd, die „mij in mijn gevoelswereld raakt” (Kamerlid Merlien Welzijn), of die „mij niet in de koude kleren is gaan zitten” (Europarlementariër Dirk Gotink).

Bij de leden die naar Nieuwegein zijn gekomen, allemaal actief partijkader, overheerst mildheid. Over Nicolien van Vroonhoven, die de afgelopen weken het fractievoorzitterschap waarnam omdat Pieter Omtzigt thuis zat. Over de lastige positie van de partij in de coalitie. En over zichzelf: NSC-leden zeggen vrijwel allemaal dat ze alleen maar gesterkt zijn in hun overtuiging dat hun partij nodig is.

Omtzigt zegt dat hij „een aantal bezwaren” van de opgestapte Kamerleden goed begreep. Hij zei niet welke, of welke niet

Eén van deze leden is de 20-jarige Nehad Alsheikh Hamo, die negen jaar geleden uit Syrië was gevlucht en nu als badmeester in Noord-Brabant werkt. Alsheikh Hamo was vooral „zwaar aangedaan” door het vertrek van Nora Achahbar, staatssecretaris van Toeslagen. „Toen zij het had over polariserende omgangsvormen, riep dat bij mij veel herkenning op. Als je een migratieachtergrond hebt, kunnen woorden hard aankomen. Dat merk ik ook in mijn dagelijks leven. Die pijn wordt vaak niet begrepen, en dat besef kwam hard aan bij me.”

Toch is Alsheikh Hamo óók blij dat NSC in de coalitie blijft. „We kunnen zo het beleid bijsturen of van tafel krijgen, zoals de noodwet over asiel. Het mag bij ons wat zelfverzekerder. We moeten leren op onze eigen benen te staan en ons niks van de buitenwereld aantrekken.”

Langdurige ovatie

De woensdag teruggekeerde Pieter Omtzigt is ook op het congres aanwezig. Hij gebruikt zijn toespraak, na een langdurige ovatie, nauwelijks om terug te blikken op de afgelopen periode. Hij zegt dat hij „een aantal bezwaren” van de opgestapte Kamerleden goed begreep. Hij zei niet welke, of welke niet.

Omtzigt laat in zijn toespraak zien hoe hij wil dat NSC uit het dal kruipt. Hij zette zich af tegen „politici die olie op het vuur gooien”, die „het hardst schreeuwen om de krant, het nieuws en de sociale media te halen”. Hij ziet „een existentiële leegte van gedachten” bij deze schreeuwers, een neiging tot „schijnoplossingen” te komen. Hij haalt minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) aan als voorbeeld, die „na meer dan honderd dagen nog maar weinig concreets tot stand heeft gebracht.” Maar Omtzigt noemt in zijn toespraak de naam van Geert Wilders (PVV) niet. Hij wil, zegt hij na afloop, „niet naar één persoon wijzen”.

NSC wil de crisis bezweren met inhoud. De partij wil de partij van de ‘oplossingen’ zijn, en op die manier de polarisatie tegengaan. Op het congres staan die dan ook centraal. Plenair wordt er nauwelijks over de samenwerking met de PVV gepraat. Een lid wilde een motie indienen om over die vraag te stemmen, maar die werd door het bestuur afgewezen. De indiener, Hans van der Burg, toont in de plenaire zaal alle begrip. „Blijf bij elkaar”, roept hij zijn partij op. „Steun elkaar. Blijf aan tafel zitten.”

Toekomst zit in inhoud

Leden mogen inhoudelijke vragen stellen aan NSC-politici, en doen dat met enthousiasme. In de plenaire sessie pleiten leden voor meer tiny houses, voor een betere bereikbaarheid van de overheid, of over de oprichting van „een wandelclubje”. Eén moment wordt het spannend, als een lid een motie van wantrouwen indient tegen het partijbestuur, omdat er procedureel iets mis is gegaan bij het stemmen over moties en amendementen. De motie wordt door 83 procent afgewezen.

NSC’ers zien in inhoud hun toekomst. Pieter Omtzigt: „Als iemand in de Kamer een tweet stuurt, doet die het beter dan wanneer Nicolien van Vroonhoven tien voorstellen over bestaanszekerheid doet. U zult NSC’ers vaker horen met inhoudelijke plannen. We willen laten zien wat we wél willen.”