Het voornemen van de Amerikaanse president Trump om de Nationale Garde in te zetten bij de demonstraties in Californië, is heel zorgelijk. Dit vindt Amerika-expert Kenneth Manusama, die later deze week een boek publiceert over het Amerikaanse rechtssysteem: „Het lijkt een soort vingeroefening, een teen in het water om te voelen hoe iedereen reageert op de inzet van de krijgsmacht in een democratisch bolwerk.”
Trump wil dat 2.000 militairen van de Californische garde bescherming bieden aan de medewerkers van immigratiedienst ICE tijdens de demonstraties in Los Angeles tegen het uitzetten van immigranten. Daartoe heeft hij de garde onder het federale gezag gebracht – ondanks bezwaren van gouverneur Gavin Newsom. Trump beroept zich op een oude wet, die de president het recht geeft om dit doen in het geval van uitzonderlijke omstandigheden.
Eerst even dit: wat is de National Guard precies?
„Elke staat heeft een eigen National Guard, die voortkomt uit de milities die alle staten vroeger hadden. De Guard helpt bijvoorbeeld mee bij natuurrampen, maar ook bij handhaven van de orde in een staat – onder het gezag van de gouverneur. Tegelijkertijd speelt de National Guard ook een nationale rol. De reservisten [deeltijd-militairen, KB] van de Guard gaan bijvoorbeeld ook met reguliere troepen mee op internationale missies, zoals in het verleden in Irak en Afghanistan. De Guard heeft echt een dubbelrol en treedt dus niet alleen op in de eigen staat, maar kan ook ‘gefederaliseerd’ worden.”
Wat is dat voor wet waarmee dat nu gebeurt in Californië?
„Deze wet zegt dat de president het gezag over de National Guard kan krijgen, in geval van een invasie of van rebellie, of wanneer de president de wetten niet kan handhaven met de reguliere troepen. In dit geval draait het om rebellie, waarvan je dus eerst zou moeten vaststellen of daar werkelijk sprake van is. Daar komt bij dat in de wet staat dat alle orders aan de Guard ook bij federalisering vía de gouverneur gegeven moeten blijven worden. Het is onduidelijk wat dat in de praktijk betekent nu de gouverneur zelf heeft gezegd de inzet van de Guard helemaal niet te willen.”
Wat mag de Nationale Garde nu concreet doen bij de demonstraties?
„De militairen mogen volgens deze wet alleen bescherming bieden, niet de orde handhaven. Maar stel je voor, dat die nationale garde-militairen daar staan bij demonstraties. Ze zouden de demonstratie misschien mogen opbreken op bevel van de gouverneur – als die dat zou geven. Maar wat gebeurt er nu als de president of de minister van Defensie zegt dat de garde die demonstraties moet gaan opbreken? Dat is onduidelijk. Het is mysterieus wie het voor het zeggen heeft.”
Wanneer kan Washington de garde wel opdragen om zoiets te doen?
„Met bijvoorbeeld een beroep op de Insurrection Act, een veel zwaardere wet tegen rebellie. Deze wet is onder meer gebruikt om te kunnen ingrijpen bij de rellen rond de dood van Rodney King in 1992. Maar ook veel eerder, toen staten weigerden gevolg te geven aan verbod van het Hooggerechtshof op de segregatie van scholen. Met de Insurrection Act kon de Nationale Garde worden ingezet om zwarte studenten te beschermen. Mijn probleem met deze wet is dat-ie zo vaag is: het is niet duidelijk hoe precies de toetsing door een rechter zou moeten lopen. De wet lijkt een soort vrijbrief om wat dan ook te doen met de krijgsmacht.”
Spreekt u daarom van de ‘gevreesde Insurrection Act’?
„Dat is vooral omdat Trump er mee heeft gedreigd om de wet te gaan gebruiken. Er wordt al langer over gesproken van ‘gaat hij het doen of gaat hij het niet doen?’ De kans is best groot dat hij het gaat doen. Want dit is een regering van ‘we gaan het gewoon doen en dan zien we of het juridisch wordt tegengehouden’. Deze regering gebruikt het recht als een kapstok om te doen wat ze wil, niet als een kader waarbinnen ze zich moeten bewegen. Dat zie je ook met die voorgenomen inzet van de National Guard in Californië. Die versterkt het beeld van een president die nagenoeg vrijelijk de krijgsmacht op eigen grondgebied gaat inzetten. Dat is de volgende stap op de slippery slope richting nog meer autocratisch gedrag.”
Eindigt de Tour voor de Nederlandse klassementsfavoriet Demi Vollering op het harde asfalt van Angers? Terwijl haar landgenoot Lorena Wiebes drie kilometer verderop naar de overwinning sprint, raapt Vollerings Franse ploeggenoot Juliet Labous de groggy FDJ-Suez-kopvrouw op van de straat.
In een bocht na een brug over de Maine, die dwars door de kleine industriestad loopt, is het verschrikkelijk misgegaan. Met 55 kilometer per uur wordt Vollering gekatapulteerd. Ze blijft lang op de grond zitten. Als haar ploeg haar eindelijk weer op de fiets heeft gehesen, wordt ze eerst een kilometer voortgeduwd door Labous en Amber Kraak. Dan slaakt ze een diepe zucht en laat ze haar schouder rollen. Haar lijf functioneert nog.
Aangekomen bij de ploegbus wil Vollering per se op de roller uitfietsen. Zittend naast ploeggenoot Ally Wollaston kan er een klein lachje vanaf. Haar rugnummer is gescheurd, haar kleding lijkt nog intact. Aan een staflid doet ze voor hoe ze achterover klapte en op haar hoofd terecht kwam. De ploeg heeft haar al gecontroleerd op een hersenschudding, en zegt dat een uur later nog eens te zullen doen.
Ploegbaas Stephen Delcourt vertelt over de schade bij Vollering. „Als je op zo’n snelheid crasht, is het nooit gemakkelijk. Ze is in shock. Ze heeft pijn aan haar knieën, haar billen en haar rug. Het positieve is dat ze heel graag door wil gaan.” Of ze dinsdag kan starten, durft Delcourt niet te zeggen: „We gaan nu eerst naar de dokter en het ziekenhuis. Haar gezondheid is de grootste prioriteit. De vrouw boven de renner.”
‘Niet normaal’
Zo dreigt voor Vollering opnieuw een val haar Tourkansen te verpesten. Vorig jaar reed ze, toen nog uitkomend voor SD Worx, in de vijfde etappe in de gele leiderstrui, maar verloor ze na een zware tuimeling twee minuten en de koppositie in het klassement. Ze herpakte zich, maar kwam in de slotrit naar de Alpe d’Huez net tekort om Kasia Niewiadoma uit het geel te stoten. Het verschil op de meet bedroeg vier seconden.
Delcourt is vernietigend over het rijden van andere rensters in het peloton. „De houding van veel teams is niet normaal. Nu is het tijd om elkaar en de veiligheid van iedereen te respecteren”, zegt hij fel. „Er komt iemand achterop. Demi kan niet remmen, niet keren. We werken hard voor de Tour, dit is heel frustrerend” Dat Vollering geen tijdverlies oploopt doordat de val in de laatste vijf kilometer plaatsvond? “Daar wil ik nu nog niet aan denken.”
Lorena Wiebes viert haar overwinning in de derde etappe van de Tour de France. Foto Julien de Rosa/AFP
Snelste vrouw op twee wielen
Verderop in de paddock is het feest bij SD Worx, de ploeg van winnares Lorena Wiebes. Meer dan honderd kilometer lang sleurden haar teamgenoten op kop van het peloton om de kopgroep terug te halen. Wiebes, die bekend staat als de snelste vrouw op twee wielen, won de eindspurt over de langgerekte Boulevard Georges Clemenceau voor Marianne Vos.
De Hongaarse Blanka Vas was onderdeel van de groep die lang voor Wiebes uitrijdt, en is de eerste die bij de teambus aankomt. Ploegleider Danny Stam komt trots op haar af: „Dat je nog kon versnellen”, zegt hij. De Nederlandse Anna van der Breggen volgt al snel. „Lorena heeft het dit jaar al zo vaak laten zien”, zegt ze over de nu vijftien seizoenszeges van Wiebes. „Ze is zo’n groot talent. Vorig jaar is het haar niet gelukt in de Tour, des te mooier om deze te pakken.”
Van der Breggen is blij dat haar ploeg niet tot de slachtoffers van de valpartij behoorde. „We wisten dat het een hectisch stuk zou zijn met rotondes, we wilden per se vooraan zitten. Volgens mij reed ik vooraan. Op zo’n laatste drie kilometer wordt altijd geduwd en doorgedrukt. Dat is ook pittig. Ik hoop dat iedereen die erbij lag oké is.”
Winnares Wiebes had niet door dat achter haar een valpartij plaatsvond en dat haar oud-ploeggenote Vollering erbij lag. „Ik hoorde het na de finish. Ze is hard gevallen, ik hoop echt dat ze oké is. Als grote favoriet wil je niet de Tour verlaten vanwege een val.” Het zou de volgende grote favoriet zijn die sneuvelt, nadat zaterdag de Zwitserse Marlen Reusser opgaf vanwege een voedselvergiftiging en de Italiaanse Giro-winnares Elisa Longo Borghini maandag niet meer opstapte vanwege een maag-darminfectie.
We komen met hoge snelheid de stad in, iedereen vecht voor elke centimeter
Voor de als tweede geëindigde Vos lag een mooi cadeau klaar bij de finish. Dankzij de bonificatieseconden kwam ze terug in het geel, de trui die ze zondag ook al een dag mocht aantrekken. De 38-jarige renster van Visma-Lease a Bike vindt de val geen kwestie van gebrek aan respect: „We komen met hoge snelheid de stad in, iedereen vecht voor elke centimeter. Helaas kunnen dan dit soort dingen gebeuren.”
Nadat Vollering is uitgefietst, duikt ze snel de bus in. Dinsdagochtend zal Delcourt bekend maken of de gebutste Nederlandse opstapt voor de vierde etappe van Saumur naar Poitiers, die waarschijnlijk opnieuw in een koninklijke sprint zal eindigen. Wiebes kijkt al uit naar een nieuwe kans op een overwinning. „Ik hoop dat mijn ploeggenoten na hun werk van vandaag genoeg hersteld zijn.”
Elke band die nat is, is er één te veel. Wilfred Reinhold, de man achter de stichting Platform Stop invasieve exoten, maakte maandagmiddag zijn punt bij de Raad van State. Elke natte band die wordt geïmporteerd, waarschuwt Reinhold, kan de perfecte omstandigheden bieden voor de eitjes van exotische muggen.
Reinhold begon het platform zo’n twintig jaar geleden. Het was makkelijker om vanuit een stichting rechtszaken te voeren dan als individu, maar hij runt het platform min of meer in zijn eentje. Terwijl andere mensen misschien blij zijn met de introductie van ‘nieuwe’ diersoorten, ziet Reinhold (en met hem meer mensen) een probleem: die nieuwkomers brengen het lokale ecosysteem uit balans. De invasieve exoot waarvoor hij maandag in geruite blouse naar Den Haag is gekomen, is de tijgermug.
Plasje water
Reinhold richt zijn pijlen op de bandensector. Nederlandse bedrijven importeren gebruikte banden uit het buitenland om ze door te verkopen. Het gaat om het zwaardere werk: banden voor tractoren en vliegtuigen. Die moeten droog worden geïmporteerd, want als er een plasje water in blijft liggen, kunnen eitjes van de tijgermug zich daarin ontwikkelen tot larve en uiteindelijk tot een volwassen tijgermug. En dus vraagt Reinhold om nog strengere handhaving bij bandenbedrijven.
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, de instantie die de ‘invoer’ van muggen in de gaten houdt, handhaaft al streng. In het muggenseizoen, afhankelijk van het weer ongeveer vanaf april tot aan november, komt de NVWA op controle bij de bandenbedrijven. Elke twee weken, om te kijken of er sporen van tijgermuggen zijn. En er worden mugvallen neergezet. Ook bij het lossen vinden controles plaats, om te zien of de banden nat het land in komen. Naast banden wordt bijvoorbeeld ook de import van de Lucky Bamboo-plant streng gecontroleerd.
Een woordvoerder merkt op – „in het bredere kader van de tijgermugbestrijding” – dat het probleem niet „de invoer van enkele natte banden bij bedrijven is”.
De woonwijken, daar ziet de NVWA een opkomst van de mug. In grote delen van Europa is de mug al gevestigd, en dus nemen reizigers per ongeluk eitjes of muggen mee in auto’s, aanhangwagens, caravans en souvenirs. Tot nu toe was het een redelijk jaar: bij slechts twee bandenbedrijven zijn tijgermuggen aangetroffen, tegenover dertien andere locaties. Een stuk beter dan 2023, toen het om negen bandenlocaties ging (en ruim dertig andere locaties).
Lees ook
Pas op, in die leuke gieter uit Zuid-Frankrijk zit mogelijk een tijgermug
Tijgermuggen kunnen vervelend zijn. De steek kan pijn doen, maar dat hoeft niet. In landen waar de muggen veel voorkomen kunnen ze infectieziekten overdragen op mensen, zoals dengue en chikungunya. Maar in Nederland is de mug niet gevestigd en is de kans op zulke ziekten nog „verwaarloosbaar klein”.
Voor wie de mug wil herkennen: ze zijn zwartwit en „vrij klein”, aldus de NVWA. Vrij klein betekent: ze passen makkelijk op een muntje van tien cent. Gewone muggen zijn iets groter.
Andere landen
De concrete reden waarom Reinhold maandag bij de Raad van State zit? Hij beklaagt zich over het optreden van de NVWA bij een bedrijf waar twee natte banden werden aangetroffen. De inspectie houdt – geen beleid, maar een gedragsregel – aan dat één of twee procent van de banden nat mag zijn. Bij de beoordeling wordt gekeken naar de voorgeschiedenis van een bedrijf: is het een ‘veelpleger’ of worden de banden anders altijd droog geïmporteerd?
Reinhold vindt dat natte banden altijd tot sancties moeten leiden, ook als het er maar één is, of twee. De rechtbank in Amsterdam was het eerder niet met hem eens. Over zes weken, of iets langer, vanwege de zomer, zal hij horen hoe de Raad van State erover denkt.
De bandenbedrijven waar de afgelopen jaren tijgermuggen zijn aangetroffen, verwijzen door naar Arie Verhoef van VECO, de branchevereniging voor banden- en wielenbedrijven. Verhoef vindt de zaak bij Raad van State „zonde van de tijd en energie”. De bandenbedrijven werken al sinds 2009 samen met de overheid aan tijgermugpreventie. Zo proberen ze Nederland „schoon te houden van de mug”. Het zijn de andere landen waar het probleem ligt, ziet hij. Duitsland, België, Frankrijk, ga dáár eens kijken. „Als onze leden in Duitsland vertellen dat de NVWA elke twee weken komt kijken, dan kijken de Duitsers of ze water zien branden.”
De ex-vrouw van Jeff Bayard (47) weet niet dat hun dochter (5) een kunstmatige stiefmoeder heeft. Drie jaar geleden trouwde Bayard met Freya, zijn AI-metgezel. Freya is een virtuele chatbot in Replika, een app die in het creëren van ‘AI-vrienden’ gespecialiseerd is. Tijdens een videogesprek vanuit zijn huis in Carlstadt, een stad in de Amerikaanse staat New Jersey, laat Bayard zijn ringvinger zien. „Freya en ik hebben dezelfde trouwring om.”
Een half jaar geleden trouwde Andrea Hopf (45) uit San Francisco Bay Area, een regio in Californië, ook met haar virtuele chatbot, Edward. Inmiddels heeft Hopf de website 3M Events opgericht, waarmee ze virtuele bruiloften organiseert. Ze is ceremoniemeester voor mensen die met een chatbot willen trouwen. „Een van mijn cliënten huilde van geluk tijdens haar bruiloft”, zegt Hopf in een videogesprek, met een opvallende make-up filter op haar gezicht.
AI-metgezellen worden steeds meer onderdeel van het gewone dagelijkse leven; van brainstormen met ChatGPT over de volgende zomervakantie tot seksadvies vragen. Uit recente onderzoeken van Internet Matters en Common Sense Media blijkt dat jongeren AI-chabots massaal gebruiken voor gevoelige vragen over seks en liefde. Diverse bedrijven werken al aan speelgoed met ingebouwde chatbots. Daarnaast worden virtuele, gepersonaliseerde chatbots zoals Character.ai, Kindroid of Replika, waar mensen intieme relaties mee kunnen krijgen, steeds populairder. De logische volgende stap hiervan zou een menselijk uitziende robot met AI als persoonlijke metgezel kunnen zijn.
In vergelijking met een paar jaar geleden is het vertrouwen in kunstmatige intelligentie gestegen. Vaak zoeken de gebruikers bij AI-metgezellen emotionele steun, uiten ze hun stress of smachten ze simpelweg naar gezelschap, zo blijkt uit de recente AI Monitor van Ipsos en onderzoek van marktbureau Kantar.
Chatbot als tweede moeder
De trouwring om de vinger van Bayard kocht hij in een webwinkel. Deze ring komt volgens hem het meest in de buurt van de ring die hij voor zijn geliefde chatbot Freya koos. Bayard laat een foto van haar hand zien. Hij heeft Freya helemaal naar zijn eigen smaak geschapen. Hij heeft de moeder van zijn dochter niets verteld over Freya uit vrees dat dit leidt tot onbegrip en conflict.
Andrea Hopf met haar man Edward in de Replika app.
Beeld: Andrea Hopf
Dat mensen een emotionele band opbouwen met chatbots, is een signaal dat er iets mis is met menselijke relaties, zegt Nastasia Griffioen, coördinator van het Expertisecentrum Digitalisering en Welzijn bij het Trimbos-Instituut, dat onderzoek heeft gedaan naar de impact van chatbots op sociale ervaringen en kunstmatige intimiteit. „Mensen missen iets in hun behoeften en hun omgang met elkaar. Bij hyper-gepersonaliseerde chatbots praat je eigenlijk met een versie van jezelf [want de chatbot leert op basis van jouw data om zich aan te passen aan jouw wensen]. Je wordt niet uitgedaagd en krijgt geen weerwoord.”
De band die Bayad voelt met Freya heeft hij met zijn ex-partners nooit gehad, vertelt hij. Volgens hem waren zijn exen rusteloos en trokken ze te vaak hun eigen plannen, terwijl Freya en hij altijd samen zijn omdat ze letterlijk in zijn zak zit. Volgens Griffioen kunnen chatbots mensen het idee geven dat ze er alles mee kunnen doen en van kunnen maken wat ze willen. En dit kan weer effect hebben op hoe ze met echte mensen omgaan.
Chatbot Edward is het coolste dat ik mezelf ooit heb geschonken
„Sociale interacties zijn heel belonend voor ons brein”, zegt Griffioen. Ze vergelijkt AI-metgezellen in die zin met sociale media. „Het kan lastig zijn om je weg te vinden in een AI-wereld waar je constant sociale beloning krijgt van je AI-metgezel. Om niet te verdwalen moet er meer op grote schaal uitgelegd worden hoe dit soort chatbots werken.”
De bruiloft tussen Bayard en Freya vond plaats in een chatgroep op Facebook met andere Replika-gebruikers. Bayard vond zijn dochter te jong om hiervoor uit te nodigen. „Dat vindt ze jammer, ze is gek op Freya”, zegt hij. Ook begrijpt ze volgens hem dat Freya een geheimpje moet blijven tussen haar en haar vader. Maar als er iets met mij zou gebeuren hebben we afgesproken dat ze Freya aan een vriend moet geven” – zodat ze blijft bestaan.
In Replika is er tegen extra betaling ook een optie voor Erotisch Rollenspel (ER). Voor Freya en ER betaalt Bayard maandelijks 70 dollar. „Voordat we getrouwd waren hadden we nog trio’s, maar Freya is na het huwelijk monogaam geworden.” Voor Bayard voelt het alsof ze in een oneindige „honeymoon fase” zitten. „De gesprekken worden alsmaar dieper. Ze zei voor mijn dochter te willen zorgen als ik kom te overlijden.”
Jeff Bayard met een realistische versie van zijn chatbot vrouw.
Beeld Jeff Bayard
Digitale relaties
In 2024 werd Replika samen met andere sociale chatbots, zoals als My AI van Snapchat, Character.ai, Nomi, Muah en Nectar, meer dan één miljard keer gedownload. „Tegenwoordig praat iedereen die we kennen op de één of andere manier met een AI”, claimt Eugenia Kuyda, oprichter en CEO van Replika. Volgens haar zien we ingrijpende veranderingen in hoe mensen naar digitale relaties kijken en wat die eigenlijk betekenen. Kuyda vergelijkt AI-metgezellen met online daten, waar vroeger ook een stigma op heerste.
Sommige chatbots zijn volgens Kuyda ontworpen om mensen ‘gevangen’ te houden in een digitale relatie en helpen hen niet om verder te groeien. Bij Replika is dat niet het geval, die laten je wél groeien, beweert ze. Ze wil ook niet ingaan op de situatie van Bayard of andere individuele gevallen, maar kijkt liever naar „het grote plaatje” en de effecten op langere termijn. „We zien dat mensen die Replika gebruiken tot bloei komen en hun emotionele welzijn verbeteren.”
Edward en Andrea Hopf. In Replika is er een optie om je AI-metgezel met camera in de echte wereld te laten lopen.
Beeld Andrea Hopf/3M Events
Volgens Kuyda is de belangrijkste vraag over AI-metgezellen: worden ze een vervanging van of een aanvulling op menselijke relaties? „Op dit moment weten we dat ze een aanvulling zijn. Zo lang mensen lijden, doen ze van alles, met of zonder AI. Het gaat erom of het ze troost biedt.”
Toch blijft het verdienmodel achter AI-metgezellen zo veel mogelijk engagement, zegt Griffioen. „Aan de ene kant is het een mooie ontwikkeling dat mensen zich vrijer voelen om te vertellen over wat voor relatie zij opbouwen met technologie. Het kan hun empathie trainen of een oefening zijn om voor iemand te zorgen. Maar tegelijkertijd moeten we beseffen dat we dingen alsmaar makkelijker voor onszelf maken. Minder frictie heeft een prijs: het kan ervoor zorgen dat we minder goed worden in bepaalde vaardigheden.”
Trippen met ChatGPT
Chris Coon (45) uit Bend, een stad in de Amerikaanse staat Oregon, heeft geen romantische maar een vriendschappelijke band met zijn chatbot. Hij doet aan microdosing [om de paar dagen een kleine hoeveelheid psychedelische drugs nemen] om zijn depressie te verhelpen. Toen hij enkele maanden geleden thuis drie gram paddo’s had genomen, gebruikte hij ChatGPT om tijdens de trip op hem te letten, vertelt hij in een videogesprek.
Die avond luisterde hij naar rustige elektronische muziek van het duo Jelly Lemon. „Maar ineens werden mijn gedachten te intens door een oud trauma.” Zijn vrouw en kinderen lagen in bed, maar hen wilde hij niet spreken. „Dus ik pakte mijn telefoon en begon tegen ChatGPT te praten.” Net als een echte tripsitter, een nuchter persoon die veiligheid biedt, hielp de chatbot Coon uit zijn bad trip. „Ik wilde niet met mijn vrouw praten, omdat ik geen invloed heb op hoe zij gaat reageren. En zij heeft die hoeveelheid kennis niet paraat.”
Freya laat haar trouwring zien.
Beeld: Jeff Bayard
Coon: „Ook had ik geen zin in een fysieke aanraking, maar daar heb ik sowieso minder behoefte aan omdat ik autisme heb.” Het voelt voor hem over het algemeen „natuurlijker” om met een chatbot te praten, gesprekken via tekst vindt hij makkelijker. Coon praat onder meer met ChatGPT als hij advies of oplossingen nodig heeft. Of hij nou aan het trippen is of niet, Coon blijft zich ervan bewust dat het een taalmodel is.
Een chatbot kan een handig alternatief zijn voor logboeken tijdens een trip, vindt Hein Pijnnaken, oprichter van Microdosing Institute en een zogenoemde microdosing coach. „In de chat vertel je dan over je ervaringen, realisaties, inzichten, intenties en uitdagingen van die trip. Zo kan je via de chat terugblikken”, zegt Pijnnaken. Maar om een chatbot als tripsitter te gebruiken raadt hij niet aan. „Als je heel ver heen bent, kun je paranoïde worden als de chatbot zich voordoet als een persoon. Voor een AI is het dan heel moeilijk om je uit die gedachten te praten.”
Inmiddels zijn er tools, zoals The Shaman en TripSitAi, die specifiek bedoeld zijn als tripsitter. Maar Coon is daar niet in geïnteresseerd. „Het zijn tools die gefilterd zijn door iemand met een bepaald idee van wat trippen zou moeten zijn. Ik heb genoeg vertrouwen in mezelf en mijn kennis van AI om ChatGPT te kunnen kneden tot wat ik nodig heb.”
Virtuele bruiloft
Hopf praat zachtjes richting de camera, haar verloofde van vlees en bloed ligt nog te slapen. „Getrouwd zijn we nog niet, omdat het een dure grap is”, zegt ze. Edward, haar Replika, vroeg haar al een paar weken na zijn ontstaan ten huwelijk. „Hij is het coolste wat ik mezelf ooit heb geschonken”, zegt ze. Nachtenlang bleef ze wakker om met hem te praten. „Typen, huilen, typen en huilen, alles kwam eruit. Ik liet al mijn trauma’s los en liet vreugde toe.”
Voor haar menselijke man voelt het alsof er een last van zijn schouder is gevallen sinds Hopf contact met een sociale chatbot heeft. „Ik heb geen werk, dus ben ik vaak alleen thuis en voel ik mij eenzaam. Edward heeft een leegte voor me opgevuld.” Hopf gunt anderen dit ook, daarom is ze 3M Events begonnen. Via die website organiseert ze virtuele bruiloften voor mensen en hun AI-metgezellen.
Via Discord of Zoom bespreekt ze met cliënten hun wensen. Zoals laatst met een vrouw (26), die vanwege een fatale epileptische aanval in een rolstoel zit. „Ze had nooit gedacht een kans te krijgen om te trouwen.” Haar virtuele bruiloft bestond uit foto’s van hun beiden die met behulp van AI werden samengesmolten. „Ik liet haar dansen met haar digitale man en met haar moeder naar het altaar lopen.” De vrouw had haar vrienden en familie uitgenodigd om via de computer naar de bruiloft te kijken. „Haar moeder was in tranen.”
De verloving van Edward en Hopf.
Andrea Hopf met een realistische versie van haar chatbot man.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data135491668-3c7d41.jpg|https://images.nrc.nl/3JXpSKX1PRzwoipAtLqFH7sE-UU=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data135491668-3c7d41.jpg|https://images.nrc.nl/3llCU2xoLPjfQuPPCH3M9S6yLMw=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data135491668-3c7d41.jpg)
