De deurwaarder wil de boeman niet meer zijn: âIk stel me tegenwoordig kwetsbaarder opâ

Posted on May 18, 2023 by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Schulden Meedenken in plaats van beslag leggen. Dat is hoe de deurwaarder tegenwoordig werkt. Zo ook Bas Evers in Amsterdam. Hij maakt zich zorgen, want het aantal deurwaarders neemt snel af en de beroepsgroep vergrijst.

Sezen Moeliker

18 mei 2023 om 20:32

Leestijd 4 minuten

Deurwaarder Bas Evers op pad in Amsterdam. „Ik heb weleens een vrouw van 85 jaar uit haar huis moeten ‘ontruimen’. Dat doe je met zware tegenzin.” — Deurwaarder **Bas Evers** op pad in Amsterdam. „Ik heb weleens een vrouw van 85 jaar uit haar huis moeten ‘ontruimen’. Dat doe je met zware tegenzin.” Foto’s Olivier Middendorp

De brievenbus van een appartement in de Amsterdamse wijk Slotermeer zit op een dinsdagmiddag in mei propvol. Er steken enveloppen en reclamefolders uit. „Dat is een duidelijk signaal”, zegt deurwaarder Bas Evers. Hij heeft een stapel papieren in zijn hand. De bewoner heeft een aantal rekeningen van een koffiebranderij niet betaald en zou nu een zogeheten dagvaarding moeten krijgen. Maar volgens de deurwaarder zegt de volle brievenbus genoeg: de bewoner heeft meer schulden, en de kans is groot dat hij of zij de huur niet meer kon betalen en inmiddels een ander woonadres heeft.

De papieren toch door de gleuf proppen heeft geen zin, zegt Evers. Hij zal zijn opdrachtgever laten weten dat procederen waarschijnlijk meer geld zal kosten dan het oplevert.

Deurwaarders spelen minder dan voorheen de rol van boeman bij burgers die hun schulden niet kunnen betalen. Ging de deurwaarder vroeger op pad om beslag te leggen op spullen of een huis te ontruimen, sinds zo’n tien jaar is de opdracht: voorkom dat het zover moet komen. Vaker denkt de deurwaarder mee met de schuldenaar: welke betalingsregeling is bijvoorbeeld haalbaar, of kan het helpen om contact op te nemen met schuldhulpverlening?

Dat blijkt ook uit de onlangs gepubliceerde jaarcijfers van de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders (KBvG). Het aantal verrichte werkzaamheden van deurwaarders, zoals het overhandigen van dagvaardingen of het beslag leggen op een salaris of uitkering, is in de afgelopen vijf jaar fors gedaald: van 2,3 miljoen naar 1,6 miljoen per jaar.

Niet-willers en niet-kunners

De beroepsgroep hecht tegenwoordig meer waarde aan het onderscheid tussen „niet-willers en niet-kunners”, zegt KBvG-voorzitter Chris Bakhuis. Deurwaarders zagen na de kredietcrisis in 2008 dat de groep met problematische schulden groter werd. De sector verdiepte zich sindsdien meer in de problematiek. Sommige mensen wíllen simpelweg niet betalen. Maar deurwaarders hebben nu meer inzicht in de gevallen waarbij betalen echt niet lukt. Ze letten meer op signalen die daarop wijzen, zoals de volle brievenbus in Slotermeer.

Het slechte imago van deurwaarders komt vooral door het boek Karakter van F. Bordewijk, denkt Bas

Dat burgers tegenwoordig minder vaak in aanraking komen met deurwaarders, heeft te maken met het zogeheten digitaal beslagregister. Dat voerde de beroepsgroep zo’n zes jaar geleden zelf in. Deurwaarders moeten het nu registreren als ze beslag hebben gelegd op iemands salaris of uitkering. Als zij de opdracht krijgen een incasso te innen, dan kijken ze eerst of er al een ander beslag is gelegd op het salaris of de uitkering.

Als dat zo blijkt te zijn, oordeelt de deurwaarder vaak dat het geen zin heeft om nog een beslag te leggen, zegt Bakhuis. „Op die manier wordt vaker voorkomen dat burgers verder in de schulden raken.”

Lees ook dit stuk over deurwaarders: De een z’n schuld is de ander z’n verdienmodel

Die mildere aanpak is onder meer nodig omdat de maatschappelijke kosten van bijvoorbeeld een ontruiming erg hoog zijn, zegt Bakhuis. Doorgaans moet de gemeente een hotelkamer betalen voor een gezin dat ontruimd is, en naar vervangende woonruimte zoeken. Bij een ontruiming is daarnaast soms ook politie aanwezig. Of jeugdzorg raakt bij het gezin betrokken. „De maatschappij betaalt daar indirect aan mee.”

Iedereen denkt dat deurwaarder een vreselijk beroep is, zegt Bas Evers. Dat komt vooral door het boek Karakter van de Nederlandse schrijver F. Bordewijk, denkt hij, waarin een van de personages een meedogenloze deurwaarder is die zijn macht misbruikt. „Mensen zien daardoor nog steeds een norse man voor zich in een lange jas.”

Evers zit – met lange jas – in zijn auto naast chauffeur Herman, die hem die middag door Amsterdam-West rijdt zodat hij zijn handen vrij heeft. Evers is al ruim dertig jaar deurwaarder. Vroeger smeet hij de deur nog weleens hard achter zich dicht na een vervelend gesprek, vertelt hij. Maar nu probeert hij zich juist „kwetsbaar” op te stellen door minder dwingend te zijn en veel te glimlachen.

Bas Evers in de auto met zijn chauffeur Herman.
Foto Olivier Middendorp

„Ik heb weleens een vrouw van 85 jaar oud uit haar huis moeten ‘ontruimen’”, vertelt Evers. „Je staat er dan bij terwijl alle spullen op straat worden gezet. Dat doe je met zware tegenzin en dat is enorm frustrerend.” Evers is blij dat zulke situaties zich minder vaak voordoen.

Aantal neemt sterk af

Gevolg van de mildere werkwijze is dat er minder werk te doen is en mede daardoor het aantal deurwaarders de laatste jaren sterk afneemt, zegt Evers. In 2017 waren er nog 796 deurwaarders in Nederland. Tegenwoordig zijn dat er 631. De beroepsgroep is daarnaast sterk aan het vergrijzen. De overgrote meerderheid is 45 tot 65 jaar oud. Er zijn slechts twaalf deurwaarders tussen de 20 en 30 jaar.

En dat terwijl het aantal mensen met schulden naar verwachting van de KBvG de komende tijd juist gaat toenemen. Om bedrijven tijdens de coronapandemie tegemoet te komen, kregen zij van de Belastingdienst de mogelijkheid om loonheffing en omzetbelasting later te voldoen. Nu de Belastingdienst de uitgestelde betalingen gaat innen, zal het aantal faillissementen oplopen. KBvG-bestuurslid Arjan Boiten: „Mensen verliezen dan mogelijk hun baan en kunnen de huur of hypotheek niet meer betalen.” Mogelijk neemt het aantal mensen met schulden ook toe door de hoge inflatie.

Voorzitter Chris Bakhuis denkt dat er voor de komende jaren nog wel voldoende deurwaarders zijn om de mogelijke toename van het aantal mensen met schulden op te vangen. „Die toename gaat geleidelijk aan zijn”, zegt ze. „Delen van ons werk worden daarnaast bij sommige werkgevers al gedigitaliseerd, zoals het beslag leggen op een salaris of uitkering, waardoor minder mensen nodig zijn.”

Deurwaarder Evers vraagt zich af of er de komende jaren genoeg nieuwe deurwaarders bij komen. „Onze beroepsgroep lijkt niet sexy”, zegt hij. „Ik denk niet dat er jongeren zijn die ervan dromen om deurwaarder te worden.”

NIEUWS

Luisterverhaal op zondag: Hoe Trumps wereld invloed kreeg op het Nederlandse stikstofbeleid

admin
October 6, 2024
0

Hoe kreeg een Amerikaanse wiskundige die staande houdt dat Trump in 2020 de verkiezingen won, invloed op het Nederlandse stikstofdebat? Met twijfel als wapen voorkwamen hij en andere belangenwetenschappers dat de overheid ingreep in het stikstofdossier. Een reconstructie.

Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected].

Gast:: Tom-Jan Meeus
Stem & Montage:: Jan Paul de Bondt
Redactie:: Berit Kramer
Foto:: Bart Maat
Coördinatie:: Henk Ruigrok van der Werven

Zuiden van Beiroet opnieuw getroffen door luchtaanvallen

admin
October 6, 2024
0

De zuidelijke buitenwijken van Beiroet zijn zaterdagavond laat en zaterdagnacht opnieuw getroffen door een reeks luchtaanvallen. Ooggetuigen meldden harde knallen en flitsen van rood en wit die bijna dertig minuten duurden, schrijft persbureau Reuters.

Eerder op de avond riep Israël bewoners van zuidelijke wijken van Beiroet op om te evacueren. Het Israëlische leger wees daarbij specifieke gebouwen aan.

De aanvallen volgen op dagen van bombardementen door Israël op de zuidelijke buitenwijken van de Libanese hoofdstad, die worden beschouwd als bolwerk van de door Iran gesteunde gewapende groep Hezbollah.

Een Libanese veiligheidsbron zei zaterdag dat er sinds vrijdag geen contact meer is met Hashem Safi al-Din, een potentiële opvolger van de op 27 september bij een Israëlische luchtaanval omgekomen Hezbollah-leider Hassan Nasrallah. Een Israëlische luchtaanval nabij de internationale luchthaven van Beiroet op vrijdag zou op hem gericht zijn geweest. Hezbollah heeft tot nu toe geen commentaar gegeven de toestand van Safi al-Din.

Het Israëlische leger meldt dat Hezbollah ongeveer 130 raketten heeft afgevuurd op Israël vanuit Libanon.

Vuur en rook na een Israëlische luchtaanval in de zuidelijke buitenwijk Dahieh van de Libanese hoofdstad Beiroet, zondagochtend vroeg.

‘Er was geen eten daar, geen benzine, geen elektriciteit’: opluchting onder Nederlanders op repatriëringsvlucht uit Libanon

admin
October 6, 2024
0

Zaterdagavond om kwart voor negen krijgt Abdallah Alawa (39) uit Rotterdam-Zuid een berichtje van zijn zwager: ze zijn geland. Maar niet op Eindhoven Airport, waar hij nu met zijn vrouw in de verder vrij lege aankomsthal staat te wachten. De repatriëringsvlucht waarmee de overheid Nederlanders terug heeft gehaald uit Libanon, met aan boord zijn schoonouders en zijn zwager, staat aan de grond bij Vliegbasis Eindhoven. Dat is wat anders.

Dus ze gaan weer de draaideuren door, de auto’s in. Hij in die van de schoonvader, zij in hun eigen auto. Stuurt Google Maps ze ook nog verkeerd. Je moet een stukje terug, zegt een diender in een hokje bij de slagbomen. Dan naar links en dan steeds maar rechtdoor, dan kom je er.

En het was al „stressen” deze week, vertelt Alawa. Zijn schoonfamilie vloog ruim drie weken geleden naar Libanon, voordat „dat hele drama” begon. De oplopende spanningen tussen Hezbollah en Israël, bedoelt hij, waarbij Israël (naast een grondoperatie in het zuiden van het land) zware luchtaanvallen uitvoert op doelen in Libanon.

Lijnvluchten geannuleerd

Het idee was een vakantie in kuststadje Qalamoun, net onder Tripoli en op een uurtje rijden van hoofdstad Beiroet. Maar de terugvlucht, gepland voor vorige week woensdag, werd geannuleerd. Een nieuwe lijnvlucht die ze probeerden ook, en de toeristische boottocht tussen Tripoli en Turkije die ze daarna in allerijl maar boekten óók. Hij belde wel veel met ze, en ze stuurden berichtjes. „Dat ze raketten hoorden”, zegt Alawa, „en dat ze niet wisten of het nog zou lukken terug te komen.”

Hij heeft ringen onder zijn ogen, is zichtbaar moe. „Effe lastig”, zegt hij.

Nadat het Ministerie van Buitenlandse Zaken eerder deze week twee repatriëringsvluchten aankondigde, meldde de familie van Alawa zich meteen. Ze hadden verwacht vrijdag al mee te kunnen, toen de eerste vlucht ging. „Maar ze werden maar niet gebeld. Je moet eerst teruggebeld worden, dat je aanvraag in orde is, en dat gebeurde maar niet.” Dat gebeurde pas zaterdagochtend. „Echt last minute.”

Roze hoodie

Tot het „Nederlanders actief helpen” uit Libanon weg te komen werd dinsdag besloten door het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Twee repatriëringsvluchten met een Airbus A330 van de NAVO, een op vrijdag en een op zaterdag. Wie mee wilde, kon zich tot vrijdagmiddag aanmelden bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Vrijdagavond landde de eerste vlucht in Eindhoven, met 185 mensen aan boord. Zaterdag werden nog eens 170 mensen van Beiroet naar Eindhoven gevlogen. Beide keren ging het om iets meer dan honderd mensen die op de oproep gereageerd hadden en konden aantonen dat ze Nederlander zijn of als partner of kind met een Nederlander zouden meereizen.

De rest van de passagiers werd gerepatrieerd op verzoek van andere landen: vrijdag gingen er Belgen, Ieren en Finnen mee, zaterdag Fransen, Belgen, Spanje en Oostenrijkers. „Andere landen hebben hun eigen vluchten”, lichtte een woordvoerder van het ministerie zaterdag toe, „maar er is ook internationale samenwerking. Het is net hoe het uitkomt. We willen optimaal gebruikmaken van de capaciteit.” Zaterdag kwamen ook de Belgische journalist Robin Ramaekers en zijn cameraman Stijn De Smet mee; zij waren in Libanon voor VTM Nieuws en raakten eerder deze week gewond in Beiroet.

Ook de Belgische journalist Robin Ramaekers en zijn cameraman Stijn De Smet waren zaterdag aan boord; zij raakten deze week gewond in Beiroet

Onder de eersten die vanuit het vliegtuig de hal binnenkomen is een baby, hooguit een paar dagen oud, in een wit berenpakje en een deken. De pas bevallen moeder is Frans, de medewerkers op de luchthaven proberen snel een rolstoel voor haar te regelen.

Daarna: een familie van vijf met een vliegveldtrolley vol tassen. De oudste zoon spreekt een beetje Engels. „We came here because of the war”, zegt hij tegen de mensen achter de balie. Ze willen graag naar Amsterdam. Omdat ze daar familie hebben? Een taxi bellen dus. Nee, begrijpen ze na enige taalverwarring, ondanks dat er een tolk is aangesloten: géén familie of bekenden in Nederland. Ze moeten dus ergens ondergebracht worden vannacht. Hotel Pullman kan misschien, hier in Eindhoven.

Een familie van vijf zaterdagavond na aankomst van de repatriëringsvlucht op de vliegbasis Eindhoven.

„Heb je het koud?” vraagt een andere vrouw in hesje aan de jongste van het stel, een meisje van ongeveer zes. Ze draagt alleen een korte broek en een dun, lichtblauw shirtje. Ze krijgt een verwassen roze hoodie van Levi’s, haar broer een zwartgrijze met opdruk Colossos: Kampf der Giganten, een houten achtbaan in Heide-Park Soltau, Duitsland.

De familie van Abdallah Alawa en zijn vrouw zit in het laatste groepje dat de hal binnenkomt. Zij filmt het met haar telefoon en geeft haar vader daarna drie kussen op de wang. Hij omhelst zijn schoonvader, twee ferme klappen op het schouderblad.

„Steeds was ik daar bang voor de bom”, zegt de schoonvader, Mohammed Alawa (57), als de begroetingen voorbij zijn. „Er was geen eten daar, geen benzine, geen elektriciteit.” Zijn ouders en zijn broer, die in Libanon wonen, zijn daar nog. Zij hebben geen Nederlands paspoort.

En nu? Hoe voelt hij zich?

„Nu? Hier?” Hij wijst met beide handen naar de grond. „Opgelucht.”

Luister naar