N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Wie: Casper (52)
Kwestie: mishandeling ex en vier kinderen
Waar: rechtbank in Zutphen
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/07/dezitting.png)
Kaarsrecht en met de armen over elkaar, als een ouderling vooraan in de kerk, zit een boekhouder tegenover de rechtbank in Zutphen. De tanige vijftiger staat terecht voor huiselijk geweld. Casper mishandelde zijn vrouw door haar keel dicht te knijpen, zegt de officier van justitie, en door de benen onder haar vandaan te schoppen. En de kinderen zou hij behalve lichamelijk ook psychisch hebben mishandeld door ze acht jaar lang te kleineren, te vernederen en te negeren. Ze eist 180 uur taakstraf.
Hij liet me expres vallen als ik in m’n broek had geplast
De verdachte – priemende ogen achter een hoornen bril – schudt driftig het hoofd. Hij is zich van geen kwaad bewust. Mishandeling? „Welnee. Dat was niet mijn oogmerk. Dat is misplaatste beeldvorming. Mevrouw de officier heeft haar feiten uit de context getrokken.” Zijn echtgenote en hij hadden tijdens 25 jaar huwelijk „veel strijd over de opvoeding”. Hij was rechtlijnig, zij toegeeflijk en zo heeft zij de kinderen voor haar karretje kunnen spannen. „En nu komt dat als een bomexplosie bij mij terug.”
Twee banken verderop krimpt het andere kamp ineen. De familie is de zaal binnengeglipt buiten het zicht van de verdachte die een contactverbod heeft. Opa, oma, en de ex-vrouw met alle vier de kinderen – twee meiden, twee jongens, één is gehandicapt, hij zit in een rolstoel. Mijn vader, verklaarde hij bij de politie, „liet mij expres vallen als ik in mijn broek had geplast”. De kinderen belden geregeld de politie en hun grootouders voor hulp. Oma zag haar schoonzoon „tieren” tegen haar dochter, staat in het dossier, „in zijn ogen de blik van de duivel”.
Hij liet me expres vallen als ik in m’n broek had geplast
De vechtscheiding is van achter de voordeur de rechtszaal binnengerold. Maar „een meervoudige strafkamer helpt niet bij echtscheiding”, waarschuwt de voorzitter. De rechtbank beperkt zich tot strafbare feiten. Klopt het, wil ze van verdachte weten, dat u op 8 september 2018 de keel van uw vrouw zo hard heeft dichtgeknepen dat er een afdruk van de halsketting in haar nek stond? Dat hij haar op 10 november 2021 tussen de deur heeft klemgezet en onderuit heeft geschopt? Dat hij de kinderen hun oren blauw trok elke keer als hij boos op ze was?
Zonder een vraag te beantwoorden, meandert de verdachte om het huiselijk geweld heen. Als hem naar feiten wordt gevraagd, vlucht hij in een analyse met tegenvragen. Wie kan zich nu nog herinneren wat hij op die septemberdag in 2018 deed? Waarom heeft zijn ex niet meteen aangifte gedaan? En die „zogenaamde mishandeling tussen de deur” gebeurde tijdens de spullenverdeling. Hij en zijn ex hadden besloten te scheiden. Tegen haar zin nam hij spullen mee naar de zolderkamer waar hij zich had teruggetrokken. „Er ontstond een worsteling.”
Een worsteling? De voorzitter trekt haar wenkbrauwen op.
„Ik wilde de deur dichtdoen, zij stond in de deuropening. Dan gaat het er stevig aan toe: je pakt mekaar beet, je trekt jezelf los. Maar dat is een worsteling, geen mishandeling.” Hetzelfde gebeurde de kinderen als ze aan tafel op hun mobieltje keken. „Ik pakte hun telefoon af. En dan stonden we te trekken aan mekaar.” Hij in z’n eentje tegen de rest. En ja, als kinderen niet luisterden, pakte hij ze bij de oren, dat deed zijn vader ook bij hem „Nooit bewust van: ik zal ze ’ns.”
De advocaat pleit voor vrijspraak. Van mishandeling kan geen sprake zijn als je iemand stevig beetpakt, beklemtoont hij, „ook niet als je af en toe een klootzak bent”. En dan heeft hij het rammelende politieonderzoek nog niet genoemd. Een dossier zonder ondersteunend bewijsmateriaal. Agenten op het bureau die alleen gesloten en sturende vragen stelden. Tegenstrijdige verklaringen van de kinderen. De gehandicapte zoon die is gehoord in aanwezigheid van een broer annex getuige – dat is tegen de regels.
De rechtbank bevestigt die tekortkomingen in het onderzoek en straft fors lager dan geëist. Casper krijgt alleen een voorwaardelijke taakstraf van 60 uur omdat hij zijn ex pijn deed in de deuropening. Voor lichamelijke en psychische mishandeling van de kinderen en voor het dichtknijpen van hun moeders keel ontbreekt voldoende bewijs. Het OM gaat in hoger beroep.
