Rooms-katholieke kardinalen zullen op 7 mei in een besloten conclaaf bijeenkomen om een nieuwe paus te kiezen. Dat maakt het Vaticaan maandag bekend, melden internationale persbureaus. De datum werd vastgesteld na een besloten bijeenkomst van kardinalen in het Vaticaan, het eerste overleg sinds de uitvaart van paus Franciscus afgelopen zaterdag.
Aan het conclaaf nemen zo’n 135 kardinalen deel, allen jonger dan 80 jaar en afkomstig uit alle delen van de wereld, de meesten komen wel uit Europa. Normaal nemen maximaal 120 kardinalen deel aan het conclaaf, maar Franciscus had als paus een stuk meer stemgerechtigde kardinalen gecreëerd, onder meer uit Azië en Afrika. Het conclaaf zal bepalen wie de nieuwe leider wordt van de 1,4 miljard katholieken wereldwijd. Het is niet bekend hoe lang het gaat duren. De vorige twee conclaven, in 2005 en 2013, duurden slechts twee dagen.
Achter de gesloten deuren van de Sixtijnse Kapel zal het besloten stemproces plaatsvinden. De kardinalen houden daar net zolang stemrondes totdat een tweederdemeerderheid het eens is over een nieuwe paus. Als dat moment er is, verschijnt er traditioneel witte rook vanuit de schoorsteen kapel, waarna de nieuwe kerkleider aan de wereld wordt voorgesteld.
Lees ook
Paus Franciscus gaf zelf duidelijke aanwijzingen voor zijn uitvaart. En wat gebeurt er daarna?
Tussen de kangoeroes, koala’s, voskoesoes, mierenegels, vogelbekdieren en een stel giftige slangen leefde bijna 17 maanden lang ook een vier kilo wegende kortharige dwergteckel. Valerie ontsnapte in november 2023 tijdens een kampeervakantie op het Australische Kangaroo Island, en overleefde daar 529 dagen in de wildernis. Afgelopen weekend werd de ‘favoriete voortvluchtige van Australië’ levend gevangen. Haar roze glitterhalsband had ze nog steeds om.
„Een echte prinses.” Zo omschreven haar baasjes, Georgia Gardner en Josh Fishlock, haar vlak na haar verdwijning. Slapen deed ze bij haar baasjes in bed. Tijdens autoritjes werd ze in haar eigen autostoeltje geplaatst. En in de wintermaanden trok Gardner haar truien aan om haar te beschermen tegen de winterkou, terwijl het in haar woonplaats Sydney niet heel veel kouder wordt dan 8 graden boven nul.
Het moet dus even schakelen zijn geweest, van een veilige omgeving naar een 4.405 vierkante kilometer groot eiland vol gevaarlijke dieren, dik 1.500 kilometer van huis. Karta Pintingga noemden Aborginals het eiland aan de zuidkust van Australië: het eiland van de doden.
Huilend achterom kijken
Niet gek dat Gardner en Fishlock bijna anderhalf jaar geleden huilend achterom keken naar het eiland waar ze wisten dat hun teckel ergens moest zijn. Maar hoewel gedacht werd dat Valerie op het eiland van de doden ten dode was opgeschreven, werd ze toch eens in de zoveel tijd gespot door de lokale bevolking, die haar herkenden aan haar roze halsband.
Typisch teckel, om het zo lang uit te houden op zo’n onherbergzame plek. De hondensoort wordt omschreven als een bijzonder eigenwijze, soms manipulatieve komiek met een prima jachtinstinct. „Zelfs het meest verwende teckeltje wordt in het bos een hartstochtelijk jager”, staat in de karakteromschrijving op de website Teckelbaas.
Want hoewel teckels (ook wel dashond of dachshund genoemd) met hun korte pootjes niet de bouw hebben om snel te rennen, ver te springen of lang te zwemmen, zijn het volgens de American Kennel Club „onvermoeibare hondjes die overal voor in zijn”. Ze zijn gefokt om „onafhankelijk op gevaarlijke prooien te jagen” en zijn dapper „tot op het punt van onbezonnenheid”. The New York Times noemde Valerie in maart van dit jaar, toen er nog fanatiek naar haar werd gezocht, een „rogue sausage dog”. Een schurkenworstenhond, aldus Google Translate.
Lees ook
Alle honden zijn goede speurneuzen
Overleven zonder baasje
Zo bezien is het ook niet zo gek dat Valerie het overleefde zonder haar baasjes. Toch betwijfelen haar redders in relatieve nood, vrijwilligers van dierenwelzijnsorganisatie Kangala Wildlife Centre (dat zich niet eerder bezighield met een teckel), dat ze zelf aan het jagen is geslagen. Zij denken dat ze het heeft volgehouden door aangereden dieren te eten en water uit lokale dammen te drinken.
Ze hebben haar uiteindelijk kunnen lokken met speeltjes, snacks en een door bazin Gardner intensief gedragen en in stukjes gescheurd T-shirt. Van ‘Lost Dog Syndrome’, iets dat bij veel runaway dogs voorkomt, lijkt Valerie geen last te hebben. Op haar baasjes heeft het waarschijnlijk langblijvender impact, maar voor dat syndroom is nog geen naam. De eigenaren hebben haar roze halsband in elk geval verruild voor een roze harnas – opdat ze niet nog een keer ontsnapt.
De timing van de aankondiging was bijzonder. Terwijl Paris Saint-Germain een zelfs voor Parijse begrippen uitzonderlijk dure voorhoede onder contract had, met Lionel Messi, Neymar Jr. en Kylian Mbappé, zei clubvoorzitter Nasser al-Khelaïfi in een interview met Le Parisien in juni 2022 dat „de tijd van glitter en flitsende bling-bling” voorbij was. PSG moest een team worden van spelers die „willen werken, werken en nog eens werken om vooruitgang te boeken.” Als een museumdirecteur die openlijk stelt dat hij schoon genoeg heeft van wereldberoemde kunstenaars, terwijl de expositie van Van Gogh nog loopt.
De boodschap kwam niet van een nieuwkomer die wil afrekenen met het werk van zijn voorganger. Al-Khelaïfi zelf was de architect van de reeks aan sterrenensembles die PSG een reputatie van protserigheid en decadentie had bezorgd. Sinds 2011, toen het Qatarese staatsinvesteringsfonds QSI de club overnam, voerde het voormalige tennismaatje van de emir van Qatar beleid dat een echo leek van de Galácticos-jaren van Real Madrid, begin deze eeuw.
PSG spendeerde binnen tien jaar tijd meer dan één miljard euro aan spelers die behalve op sportieve kwaliteiten vooral op ‘merkwaarde’ werden geselecteerd. Zo kwamen onder anderen David Beckham en Zlatan Ibrahimovic naar het Parc des Princes, later volgden Messi, Mbappé en Neymar.
Foto Guillaume Horcajuelo / EPAFoto Christophe Petit Tesson / EPA
In het ‘oude’ PSG speelden vooral geld en gearriveerde vedetten een rol. Zoals in 2013, toen David Beckham en Zlatan Ibrahimovic er samen speelden. Ook de afgelopen jaren, tot 2023, had PSG een voorhoede die vooral op papier groots was – met Lionel Messi, Neymar en Kylian Mbappé.
Mondain en extravagant
Commercieel was de strategie min of meer succesvol, hoewel tegen een hoge prijs. PSG, voorheen een middenmoter vooral bekend om zijn gewelddadige fans, mat zich mede dankzij een gelikte marketingstrategie een imago aan dat paste bij de stad: mondain, duur, extravagant. De omzet steeg van een bescheiden 100 miljoen in 2010 naar meer dan 800 miljoen euro in 2024. En sportief? PSG domineerde bijna plichtmatig de Franse competitie. Maar het grote doel, de Champions League winnen, bleef buiten bereik.
Vaak ging het spectaculair mis. Zoals in 2017, toen PSG in de achtste finale met 6-1 verloor bij FC Barcelona, nadat het Barça thuis met 4-0 had verslagen.
Minstens zo pijnlijk was de uitschakeling tegen Real Madrid vijf jaar later in de kwartfinales. In de thuiswedstrijd was PSG superieur (1-0), en ook in Madrid kwam de ploeg terecht op voorsprong. Om in de tweede helft volledig in te storten. Dit was geen toeval meer, oordeelden commentatoren. Hier openbaarde zich de karakterzwakte van een team dat precies dat niet was. PSG was een verzameling van de beste voetballers ter wereld, die elkaar in de steek lieten zodra het tegen zat.
En dus moest het maar eens gedaan zijn met de bling-bling bij PSG, concludeerde Al-Khelaïfi in de zomer van 2022. Een nieuwe technisch directeur kwam, die zich ging richten op hongerige talenten. Maar wereldsterren met doorlopende contracten en astronomische salarissen laten zich niet zomaar wegjagen.
Zo volgde nog een vreugdeloos seizoen, met een kampioenschap dat werd overschaduwd door irritaties tussen supporters en gefrustreerde vedettes die met hun hoofd al bij andere avonturen waren. Traditiegetrouw vloog de club er in de kwarfinales van de Champions League uit, kansloos dit keer, tegen Bayern München.
Met het vertrek van Messi en Neymar in de zomer van 2023 en de komst van coach Luis Enrique, bekend om zijn aanvallende, dominante speelstijl, begon het nieuwe PSG pas echt gestalte te krijgen.
De club had vaker gekozen voor trainers met een duidelijke spelopvatting, zoals Unai Emery, Thomas Tuchel en Christophe Galtier, maar die hadden moeten werken met spelers die alles al bewezen hadden en zich nauwelijks lieten regisseren. Luis Enrique kreeg de beschikking over jonge spelers als Nuno Mendes, Vitinha, Bradley Barcola, Désiré Doué en Chvitsja Kvaratschelia. Ook niet goedkoop – dit vijftal kostte PSG naar schatting al een kleine 250 miljoen euro – maar allemaal voetballers die de piek van hun loopbaan nog voor zich hebben.
Dynamisch en gedurfd
Dit seizoen, het eerste zonder Mbappé, lijkt de wijziging van strategie zich uit te betalen. Hoewel PSG moeizaam startte in de Champions League, verkeert de ploeg van Luis Enrique de voorbije maanden in grootse vorm. PSG speelt dynamisch en gedurfd, met een samenhang en energie die even geleden nog wezensvreemd waren voor de club.
Foto Pierre Lahalle / Presse Sports Foto Firas Abdullah / Abacapress.com
In de Champions League schakelde PSG al twee Engelse grootmachten uit. Liverpool en Manchester City hadden geen antwoord op de formatie van Luis Enrique.
En het team kan omgaan met tegenslag: in een cruciale wedstrijd tegen Manchester City poetste PSG een 0-2 achterstand weg (uitslag 4-2), tegen Aston Villa (kwartfinale) en Liverpool (achtste finale) hield het stand onder grote druk. „Ze zijn het meest complete team dat we tot nu toe zijn tegengekomen”, zei Liverpool-coach Arne Slot nadat PSG zijn ploeg had uitgeschakeld.
Misschien, maar Arsenal is op het oog defensief sterker dan PSG – de twee treffen elkaar dinsdagavond in de eerste wedstrijd van de halve finale. De nummer twee van de Premier League rekende in de kwartfinale bovendien overtuigend af met Real Madrid.
Is het seizoen mislukt als PSG strandt in halve finale? Voor Al-Khelaïfi en de Qatarese eigenaren misschien wel, maar coach Luis Enrique zei eerder in interview met Libération dat voetbal wat hem betreft om iets anders draait. „Voor ons gaat het niet alleen om winnen, maar om winnen met een identiteit. Winnen doe je door een voetbalteam te laten groeien. Zodat iedereen in Frankrijk en daarbuiten weet dat Paris-Saint-Germain op deze manier speelt.”
‘Ach, je méént het”, verzucht Timnit Debesay (19), „die rotbussen ook altijd.” Ze zakt verslagen onderuit op het bankje van de bushalte. De mbo-student had gehoopt op tijd te vertrekken uit het centrum van het Oost-Groningse Stadskanaal. Maar tot haar teleurstelling moet ze een half uur wachten. Buslijn 312, die veel studenten dagelijks naar Groningen brengt, is uitgevallen.
Het is niet de eerste keer dat de 312 haar in de steek laat. Vanwege de onbetrouwbaarheid van de bussen, regelmatige vertragingen en de lange reisafstand naar Groningen nam zij in januari dit jaar een drastisch besluit. De student verruilde het huis van haar ouders, in Ter Apel, voor een kamer in Stadskanaal. Licht geïrriteerd vertelt ze: „Vanuit Ter Apel moet je vaak eerst naar Emmen om vervolgens naar Groningen te reizen. Je stapt drie of vier keer over. Dus ik ging iets dichterbij wonen.” Daardoor hoopte ze op minder gedoe met het openbaar vervoer. Tevergeefs, blijkt nu. Daarom hoopt ze nu dat er snel een andere oplossing komt: „Ik heb gehoord dat er plannen zijn voor een trein. Dat zou mij veel tijd besparen… als ik dan nog studeer.”
Ik werk in Stadskanaal, woon in Groningen en dan is het zonder de auto een uur in de bus. Het zou fantastisch zijn als dat sneller kon
De trein waarover Debesay het heeft, is de zogenoemde Nedersaksenlijn. Al langere tijd bestaat de wens om in het noordoosten van Nederland een directe treinverbinding tussen de steden Groningen en Enschede te laten lopen, die onderweg plekken als Veendam, Ter Apel, Almelo en ook Stadskanaal aandoet. Momenteel zijn reizigers zonder auto in dit gebied afhankelijk van lange ritten met bussen die stoppen bij een legio aan haltes (buslijn 73 stopt bij maximaal 58 haltes) of moeten ze eerst de trein pakken naar Zwolle, om vervolgens verder te reizen naar Emmen of Enschede.
Bij Stadskanaal ligt een oud toeristenlijntje. De Nedersaksenlijn maakt daar deels gebruik van, maar woonwijken zouden worden vermeden.
Foto Sake Elzinga
Economische boost
De Voorjaarsnota die de minister van Financiën op 18 april presenteerde, werd door sommige voorstanders van de Nedersaksenlijn dan ook met open armen ontvangen. Het kabinet schuift het project 1,9 miljard euro toe. Dat is 165 miljoen euro meer dan strikt noodzakelijk voor de aanleg van de lijn. Tegelijkertijd heerst er verbazing en onvrede, omdat het kabinet het geld voor de Nedersaksenlijn weghaalt bij de Lelylijn. Deze Lelylijn, die van Lelystad naar Groningen zou moeten lopen, is net als de Nedersaksenlijn een project om de bereikbaarheid van Noord-Nederland te verbeteren. Voor de Lelylijn was 3,4 miljard gereserveerd, waarvan de Nedersaksenlijn nu een deel ontvangt.
De Tweede Kamer had eind vorig jaar zelfs een motie aangenomen waarin deze financiële zet werd geblokkeerd. De Groningse commissaris van de koning René Paas sprak van „het beroven van de bank”. Afgelopen december had hij nog vurig tegen die verschuiving van geld gelobbyd.
In Stadskanaal zien de meeste busreizigers de Nedersaksenlijn wel zitten. Terwijl student Richard Onrust (24) op de bus wacht en een peuk onder zijn zwart-witte sneakers uitdrukt, uit hij zijn frustraties over de lange reistijden: „Je zit soms anderhalf tot twee uur in de bus dankzij files. Vooral de rotonde bij Gieten is een nachtmerrie.” Tim Enting (28) hoopt dat hij met de Nedersaksenlijn sneller op zijn werk zal kunnen zijn. „Ik werk in Stadskanaal, woon in Groningen en dan is het zonder de auto een uur in de bus. Het zou fantastisch zijn als dat sneller kon.”
Enting verwacht dat meer mensen in de regio willen werken als de verbinding met de rest van het land verbetert. „De hele streek zal extra voorzieningen en een instroom van werkkrachten krijgen”, zegt hij.
Dat blijkt ook uit een onderzoek naar de haalbaarheid van de Nedersaksenlijn in opdracht van de overheid. De onderzoekers spreken over „18.000 extra inwoners, ruim 9.000 extra woningen en 14.625 arbeidsplaatsen” in het gebied waar de Nedersaksenlijn zal lopen. De betere bereikbaarheid van zorg, onderwijs en banen zou, volgens het onderzoek, een economische boost geven aan de regio. De Groningse gedeputeerde Erik Jan Bennema (VVD), die sinds kort de portefeuille mobiliteit onder zich heeft, is opgetogen. Hij stelt dat Noord-Oost Nederland hier lang op heeft zitten wachten: „De gebieden verder van de Randstad af krijgen van Den Haag toch minder aandacht. Dat de Nedersaksenlijn er komt en economische bloei meebrengt, is dan een mooie opsteker.”
Oudste museumspoorlijn
Toch is niet iedereen in Stadskanaal even opgetogen over de nieuwbouwplannen. Twee kilometer ten noorden van de bushalte ligt namelijk al een oud treinstation, uit 1910, compleet met spoorlijn – waar het gewas inmiddels boven de deels verroeste rails uitsteekt. Dit is de oudste museumspoorlijn van Nederland, nog steeds gebruikt door Stichting Stadskanaal Rail (STAR). Voor toeristen rijdt hier zo nu en dan een oude stoomlocomotief. Het spoor gaat door woonwijken en loopt op bepaalde plekken op nog geen vijf meter van een achtertuin. Dankzij de spaarzame ritten levert dit weinig klachten op.
Een deel van het tracé van de Nedersaksenlijn bij Stadskanaal.
Foto Sake Elzinga
Met de mogelijke komst van de Nedersaksenlijn kan dit veranderen. De bedoeling is dat de spoorverbinding voor een deel gebruik maakt van het oude spoor van de STAR, na aanpassing voor moderne treinen. In een onderzoek staat hoe wordt geprobeerd door aanleg van een nieuw stuk spoor woonwijken te vermijden. Maar niet iedereen hier vertrouwt de plannen van de overheid.
Bij een onbewaakte spoorovergang, vlak naast het oude STAR-station, staat Heero Heeres (75) zijn loslopende kippen te voeden. Op de vraag wat hij van de Nedersaksenlijn vindt, ontsteekt hij in een lang relaas: „Ik ben er niet op tegen, he? Maar bij de overheid moet je voorzichtig zijn. Ze zeggen wel dat ze het spoor verderop gaan leggen om ons te ontlasten, maar ik zie ze dit oude spoor alsnog gebruiken om kosten te besparen. En dan zitten wij met twee keer per uur een trein in onze achtertuin!” Hij wijst naar een rij grote windturbines aan de overkant van het spoor, die het weidse uitzicht doorbreken. „Tegen die windturbines was veel verzet. Ze zijn er uiteindelijk toch gekomen, waardoor mensen achterdochtig zijn geworden.”
Klaas Sloots, burgemeester van Stadskanaal, herkent dat beeld. „De rapporten laten zien dat de tracés op een aardige afstand van de woningen zullen lopen. Maar het klopt, mensen hebben zich toch verenigd tegen de spoorlijn. Er is weerstand en dat is begrijpelijk.” Volgens de burgemeester komt een groot deel van het wantrouwen door eerder in de regio uitgevoerde projecten van de overheid. „Bij de komst van de windmolens in de buurt heeft de overheid zich niet van zijn beste kant laten zien. Vooral de nationale overheid, niet lokaal of provinciaal. Om nog maar niet te spreken van de aardbevingsproblematiek en het moeizaam lopende schadeherstel. Hoeveel ingrediënten voor onvrede wil je hebben?”