Mag je je als columnist van een kwaliteitskrant als een pukkelige puber vrolijk maken over de buikklachten van de Groningse ex-burgemeester? Of is dat kinderachtig? Ik weet dat er op dit moment meer aan de hand is in onze wankele wereld en dat er een grote kans bestaat dat ons landje binnenkort wordt weggevaagd in een of andere wereldoorlog, maar misschien heb ik juist daarom zin in een stukje over de vrolijke verdenking van ‘schending van de eerbaarheid’ door een voormalige hoogwaardigheidsbekleder.
Tijdje geleden ging de rechtszaak niet door omdat er weer een of andere traditionele vormfout was gemaakt door een analfabete stagiair, maar nu zat ik er klaar voor. Via via had ik al gehoord dat het dossier in de Zwolse rechtbank ‘De Rijdende Rukker’ wordt genoemd. Flauw, maar ook geestig. Sommige grapjes kunnen me niet kinderachtig genoeg zijn. De lach kruipt nou eenmaal waar hij niet gaan kan en als ik Koentje Schuiling was zou ik maar vast wennen aan deze geuzennaam, die hij tot in zijn urn bij zich zal dragen.
Over de rechtszaak: allereerst vond ik het moedig van de patiënt dat hij zich niet heeft neergelegd bij de eerder uitgedeelde boete, maar dat hij per se zijn verhaal kwijt wilde. Dat hij wilde uitleggen dat het niet is wat wij denken. Of ik iets anders dacht? Ja! Nu nog steeds? Nog erger zelfs.
Hij is uiteindelijk veroordeeld tot het betalen van 250 euro boete en dat vind ik schappelijk omdat je voor bellen tijdens het rijden 100 euro meer kwijt bent. Dan kost telefoonseks op de snelweg dus 600 euro of ik vraag me af of je korting krijgt als blijkt dat je handsfree belde.
Maar belangrijker: hoe is het met de vrachtwagenchauffeur die het balletje aan het rollen heeft gebracht? Ik begrijp dat hij op die avond lang naast de burgemeester heeft gereden. Dus ook die trucker is een viespeuk. Ik had in dit geval geclaxonneerd en een extra dotje gas gegeven. Maar deze meneer heeft de burgemeester lang geobserveerd en hem er later ook nog op aangesproken. Waar? In de plee bij de pomp? Over zo’n schotje bij zo’n 2theloo waar je eerst allebei 50 cent hebt moeten aftikken?
Ik werd lacherig toen ik las dat de burgemeestersbuik volgens de verdachte niet bloot was geweest, maar dat hij met zijn hand over een vleeskleurig T-shirt had gewreven. Hij had het bewuste kledingstuk zelfs meegenomen naar de rechtbank. Ik hoop wel dat het gewassen was. Of mocht de rechter even snuffelen?
Al met al was het geen gemakkelijk uurtje voor de voormalige burgervader, die ook nog uit moest leggen waarom het lampje in zijn auto gezellig brandde? En hij was al eerder druk geweest met een ander medisch noodzakelijk akkefietje dat zich niet rond zijn knie afspeelde. Toen hadden agenten hem betrapt.
Eigenlijk heb ik enorm met die Koen te doen. Maar ook met de vrachtwagenchauffeur. En helemaal met de keurige rechter die de zaak zonder lachen moest afhandelen.
Volgende week heb ik het weer over de echt grote zaken in het leven. Zoals bedreigd ziekenhuispersoneel dat tegenwoordig thuis wordt opgewacht door boze patiënten. Wat een gedoe. Ik sla mijn dokter na een ontevreden consult altijd meteen in elkaar. Als dat tenminste gaat met mijn nog steeds niet genezen tennisarm.
En volgende week heb ik het hier weer als een echte serieuze stukjesschrijver over de dreigende oorlog en de snode plannen van onze voortvarende regering. Schoof gaat komende week in Brussel vertellen dat Nederland meevecht door aan alle voordeuren in Moskou een Cobra hangen. En bij de miljardairs komt er 200 liter benzine bij. Dickie gaat aan Ursula von der Leyen uitleggen dat dit in ons land een zeer succesvolle methode is.
Nog een laatste ding over onze Groningse Koentje. Hij heeft een advocaat met humor. Deze Peter Koops sloot de zaak namelijk af met de mooie woorden dat de jarenlang vlekkeloze carrière van zijn cliënt nu is besmeurd. Dit had ik graag verzonnen.
