Column | Stekkerdoos

Youp

‘Ik zat in een enorme time squeeze”, zei politiek schnabbelkont Roger van Boxtel toen hem werd gevraagd waarom hij als commissaris bij KPMG gefraudeerd had. Time squeeze? Tijdsdruk dus. Maar dat klinkt zo tuttig in zijn kringen. Misschien moest hij the plane halen. The plane on the airport. Of werd hij met spoed verwacht bij een van zijn andere bijbeuntjes?

Maar onze Roger zat dus in tijdnood en daarom heeft hij gesjoemeld met de antwoorden van een of ander lullig bedrijfsexamentje. Een kantoorklerk van KPMG fluisterde hem de antwoorden in. Zo erg is dat toch niet? Nee, maar het kwam toevallig naar buiten toen bleek dat hij binnen KPMG niet de enige was. Zeker vijfhonderd pennenlikkers van dit fiscale sjoemelparadijs hebben lopen kloten met de examens. Het gehele kantoor bestaat uit oplichters. Heerlijk zomernieuws in de tijd dat er zo weinig gebeurt dat men in Duitsland een zwijn voor een leeuwin aanziet.

Tien jaar geleden was KPMG ook al lekker bezig. De FIOD was daar toen kind aan huis. Er speelden in die tijd bijna tegelijkertijd een corruptie-, een belasting- en een beleggingsschandaal. Er werd toen zelfs overwogen om in de kelder van het nieuwe hoofdkantoor een vast politiebureau te vestigen. Dat hoofdkantoor zelf was toen trouwens ook al omstreden omdat het sowieso volstrekt overbodig was. En er was toen iets met een ranzige fiscale constructie waar de partners in elk geval niet armer van werden.

Afgelopen juni stond er in het FD een interview met de opgeluchte KPMG-bestuurder Marc Hogeboom, die vertelde hoe verschrikkelijk moeilijk het toen was. Maar dat het nu in 2023 crescendo gaat. Opgelucht en trots vertelde hij zijn verhaal. Drie weken na dit uitbundige vraaggesprek stapt onze Marc op. Gestruikeld over de examens die gingen over de ethiek binnen zijn vak en de integriteit van de accountant in het algemeen. Zielig? Nee hoor. Hij blijft delen in de winst. Dus geen zorgen.

Maar hij gaat dus weg. Net als Roger, die uit reinheid is vertrokken. Uit wat? Uit reinheid. Zo zei hij het zelf. Ik kreeg de slappe lach toen ik het las. Roger zelf ook hoop ik.

Om deze gehele licht criminele soap moet ik eigenlijk alleen maar lachen. Domweg omdat ik dol ben op leedvermaak. En helemaal als het om mensen met veel te veel geld gaat. Zoals boos bonkende havermelkyuppen op het verlaten hoofdkantoor van VanMoof bijvoorbeeld. Heerlijk yuppenleed. Om bejaarden die in een ziekenhuis op sterven liggen omdat ze iets te overmoedig van hun veel te snelle elektrische fiets gekukeld zijn lach ik uiteraard niet, maar dat dit soort e-bikes door artsen inmiddels ‘de fiets van Drion’ genoemd wordt stemt mij onstuimig vrolijk.

Ondertussen heeft elk nadeel ook zijn voordeel. Ik begrijp dat Tata Steel binnenkort schroot wil gaan omsmelten tot nieuw staal. Dus kom maar op met die aanstellerige yuppenfietsen die niet meer naar je iPhone willen luisteren. Opkopen die krengen en met spoed naar IJmuiden transporteren. Je doet dan opeens heel groen mee aan hergebruik. Met een stevig lulverhaal daarover ben je al gauw het idealistische middelpunt op een feestje. En ik ruik een stevige subsidie. Wie heeft voor mij het nummer van Timmermans?

Dus je kunt je aftandse VanMoof sowieso aftrekken van de belasting. Want je bent opeens durfinvesteerder. KPMG weet hoe je dat moet doen. Aan wie je het daar het best kan vragen? Ik denk aan hun nieuwe commissaris Sywert van Lienden. Die is inmiddels feestelijk binnengehaald.

KPMG had eerder al de jaarrekeningen van Sywert zijn nobele stichting en de daaraan geklonken bv’s goedgekeurd. Daarna zag de keurige accountant geen enkel bezwaar om hem tot commissaris te benoemen. Sterker nog: hij past prima binnen het bedrijf.

Leuk detail: Hij wordt in dat geval collega-commissaris van Jolande Sap, ooit de stekkerdoos van GroenLinks genoemd. Linkse Jolande bij KPMG? Snuggere lezers denken nu: de columnist slaat op hol. Dat van Sywert en Jolande heeft hij natuurlijk verzonnen.

Inderdaad: Sywert is een cabaretesk binnenpretje, maar Jolande? Dat verzin ik niet.